O rei do Egito ataca Jerusalém
(1 Rs 14.25-28)
1Quando Roboão atingiu o auge da sua popularidade e poder, abandonou a Lei do Senhor, e o povo seguiu-o nesse pecado. 2Como resultado, o rei Sisaque do Egito atacou Jerusalém; era o quinto ano do reinado de Roboão. 3O rei egípcio atacou-o com 1200 carros de guerra, 60 000 cavaleiros e um número incalculável de tropas de infantaria: egípcios, líbios, suquitas e cuchitas. 4Sem dificuldade, conquistou as cidades fortificadas de Judá e logo se aproximou de Jerusalém.
5O profeta Semaías foi ter com Roboão e com os líderes de Judá, que se tinham concentrado em Jerusalém, fugindo de Sisaque. Disse-lhe: “Assim diz o Senhor: ‘Vocês abandonaram-me; por isso, vos abandonei e entreguei nas mãos de Sisaque.’ ”
6O rei e os líderes de Judá confessaram então os seus pecados e exclamaram: “O Senhor tem razão em fazer-nos isto!”
7Quando o Senhor viu que se humilhavam, falou novamente a Semaías dizendo-lhe: “Visto que se humilharam, não os destruirei completamente. Alguns escaparão. Não usarei Sisaque para derramar a minha ira sobre Jerusalém. 8Contudo, deverão ficar a pagar-lhe tributo. Assim dar-se-ão conta de como é muito melhor servir-me a mim do que a ele!”
9O rei Sisaque do Egito conquistou realmente Jerusalém e levou os tesouros do templo do Senhor e do palácio real, assim como os escudos de ouro que Salomão mandara fazer. 10O rei Roboão mandou fazer escudos de bronze para substituir os outros, e os guardas do palácio passaram a usá-los. 11Sempre que o rei ia ao templo, os guardas formavam em parada, com os escudos, e depois punham-nos novamente na casa da guarda. 12Sendo que o rei se humilhou, a ira do Senhor desviou-se dele e não permitiu a destruição total; de facto, mesmo após a invasão de Sisaque, ainda havia boas condições de vida em Judá.
Fim do reinado de Roboão
(1 Rs 14.21-24, 29-31)
13O rei Roboão reinou 17 anos em Jerusalém, a cidade que o Senhor escolhera de entre todas as outras cidades de Israel para ali estar presente. Tornara-se rei com a idade de 41 anos; a sua mãe chamava-se Naamá, uma mulher amonita. 14Foi um mau rei, pois nunca decidiu, no seu coração, agradar ao Senhor.
15Os outros acontecimentos do reinado de Roboão estão registados nas crónicas escritas por Semaías, o profeta, e por Ido, o vidente, e também no Registo de Genealogias. Houve constantemente guerras entre Roboão e Jeroboão. 16Quando Roboão faleceu, foi enterrado em Jerusalém, e o seu filho Abias ascendeu ao trono.
حملهٔ مصر به يهودا
(اول پادشاهان 14:25-28)
1وقتی رحبعام به اوج قدرت رسيد همراه تمام قومش از پيروی خداوند دست كشيد. 2-3در نتيجه شيشق، پادشاه مصر در سال پنجم سلطنت رحبعام با هزار و دويست عرابه و شصت هزار سواره نظام و نيز گروه بی‌شماری سرباز ليبيايی، سوكی و حبشی به اورشليم حمله كرد. 4او شهرهای حصاردار يهودا را گرفت و طولی نكشيد كه به اورشليم رسيد.
5شمعيای نبی نزد رحبعام و بزرگان يهودا كه از ترس شيشق در اورشليم جمع شده بودند، آمد و به ايشان گفت: «خداوند می‌فرمايد: چون شما از من برگشته‌ايد، پس من هم شما را در چنگ شيشق رها كرده‌ام.»
6آنگاه پادشاه و بزرگان مملكت به گناه خود اعتراف كرده، گفتند: «خداوند به حق ما را تنبيه كرده است.»
7وقتی خداوند اين را ديد به شمعيا گفت: «چون به گناه خود معترف شده‌اند آنها را از بين نخواهم برد. من غضب خود را بر اورشليم نخواهم ريخت و اهالی اين شهر از چنگ شيشق جان به در خواهند برد، 8ولی به شيشق باج و خراج خواهند پرداخت. آنگاه خواهند فهميد چه فرقی بين خدمت به من و خدمت به پادشاهان اين دنيا وجود دارد.»
9بنابراين شيشق، پادشاه مصر، اورشليم را تصرف كرد. او خزانه‌های خانهٔ خداوند و كاخ سلطنتی را غارت كرد و تمام سپرهای طلا را كه سليمان ساخته بود با خود به يغما برد. 10پس از آن رحبعام پادشاه، به جای سپرهای طلا برای نگهبانان كاخ خود سپرهای مفرغی ساخت. 11هر وقت پادشاه به خانهٔ خداوند می‌رفت نگهبانان او سپرها را به دست می‌گرفتند و پس از پايان مراسم، آنها را دوباره به اتاق نگهبانی برمی‌گرداندند.
12وقتی پادشاه فروتن شد خشم خداوند از او برگشت و او را از بين نبرد و اوضاع در يهودا رو به بهبودی نهاد. 13پس حكومت رحبعام در اورشليم ابقا شد.
تاريخچهٔ سلطنت رحبعام
رحبعام در سن چهل و يک سالگی پادشاه شد. نام مادرش نعمهٔ عمونی بود. او هفده سال در اورشليم، شهری كه خداوند آن را از ميان همهٔ شهرهای اسرائيل برگزيد تا اسم خود را بر آن نهد، سلطنت نمود. 14او نسبت به خداوند گناه ورزيد و با تمام دل از او پيروی نكرد. 15شرح كامل رويدادهای دوران سلطنت رحبعام در كتاب «تاريخ شمعيای نبی» و كتاب «تاريخ عدوی نبی» نوشته شده است. بين رحبعام و يربعام هميشه جنگ بود. 16وقتی رحبعام مرد، او را در شهر اورشليم دفن كردند و پسرش ابيا به جای او پادشاه شد.
