2 Coríntios 10 – OL & NTLR

O Livro

2 Coríntios 10:1-18

Paulo defende a sua autoridade

1E agora eu, Paulo, queria fazer-vos um pedido: é uma exortação feita com bondade e mansidão como Cristo faria. Alguns dizem de mim que por carta me torno bem ousado no que digo, mas que na vossa presença já aparento humildade. 2O que vos peço é que na vossa presença não seja mesmo obrigado a mostar-me severo, sobretudo com alguns que, segundo parece, nos julgam como se nos conduzíssemos como as pessoas do mundo. 3É verdade que somos seres como todos os outros, mas o nosso combate é bem diferente do deste mundo. 4As armas do nosso combate não são humanas; são armas de Deus, poderosas para a destruição das fortalezas contra Deus. 5Estas armas podem derrubar os argumentos daqueles que se levantem, com orgulho, contra o conhecimento de Deus. Estas armas espirituais são capazes de levar o entendimento à obediência voluntária a Cristo. 6E estamos prontos a usá-las eficazmente contra todos os que são rebeldes a Cristo, mas só depois de vocês mesmos terem decidido obedecer plenamente.

7Não devem formar juízos baseados apenas na aparência das coisas. Se alguém pode reivindicar para si a autoridade de Cristo, eu serei um desses. 8Talvez pensem que me estou a gabar da minha autoridade, ainda que seja uma autoridade espiritual para vossa edificação na fé e não, evidentemente, para vos abater.

9Contudo, não quero que pensem que as minhas cartas servem apenas para vos intimidar e mais nada. 10Há até quem diga que as minhas cartas parecem severas e enérgicas, mas que à vista sou de fraca aparência física e fraco orador. 11Mas quem diz isso tome nota de que somos tão rigorosos em ação, na vossa presença, como o somos por carta.

12Certamente que não nos vamos comparar com alguns outros que se classificam em função da própria propaganda que fazem de si mesmos; essas pessoas medem-se pelos seus próprios conceitos e não dão provas de sensatez.

13Mas nós não nos estamos a gabar de uma autoridade que não temos; estamos antes na linha de conduta que Deus traçou para o nosso trabalho no vosso meio. 14Não estamos a sair dessa linha, até porque fomos os primeiros a levar-vos as boas novas de Cristo. 15Nem nos orgulhamos do trabalho que foi feito por outros. Em vez disso, esperamos que a vossa fé cresça e que o nosso trabalho seja largamente ampliado. 16Então poderemos ir e pregar o evangelho noutros lugares além do vosso, onde mais ninguém está a trabalhar. Assim não se levantará a questão de estarmos em território pertencente a outro. 17Como as Escrituras dizem:

“Quem se quiser gloriar, glorie-se no Senhor.”10.17 Jr 9.24.

18Porque não tem valor quando alguém se honra a si mesmo, mas sim quando é o Senhor quem o honra.

Nouă Traducere În Limba Română

2 Corinteni 10:1-18

Lucrarea și autoritatea lui Pavel

1Eu însumi, Pavel, vă îndemn, prin blândețea și bunătatea lui Cristos – eu, care sunt umil când sunt prezent între voi, dar plin de curaj împotriva voastră când sunt departe – 2deci, vă rog fierbinte ca, atunci când voi fi prezent, să nu mă faceți să‑mi arăt curajul cu acea încredere pe care cred că voi îndrăzni s‑o arăt față de unii care cred că noi umblăm potrivit firii! 3Fiindcă noi, deși umblăm în fire, nu ne luptăm potrivit firii. 4Căci armele luptei noastre nu sunt firești, ci sunt făcute puternice de Dumnezeu pentru a dărâma fortărețe. Noi dărâmăm argumentele 5și orice înălțime care se ridică împotriva cunoașterii lui Dumnezeu și luăm captiv orice gând ca să asculte de Cristos. 6Și suntem gata să pedepsim orice neascultare, atunci când ascultarea voastră va fi deplină.

7Voi vă uitați la înfățișare.7 Sau: Voi vă uitați numai la ceea ce se vede; sau: Uitați‑vă la ceea ce este în fața voastră. Dacă cineva este convins că este al lui Cristos, el însuși să se gândească din nou că, așa cum el este al lui Cristos, tot astfel suntem și noi. 8Căci, chiar dacă mă laud ceva mai mult cu autoritatea noastră, pe care Domnul ne‑a dat‑o pentru zidirea și nu pentru dărâmarea voastră, tot nu‑mi va fi rușine, 9ca să nu par ca și cum v‑aș înspăimânta prin scrisorile mele. 10Căci el spune: „Scrisorile lui sunt cu greutate și puternice, dar când vine el însuși,10 Lit.: dar prezența trupului este slabă. este slab și cuvântul lui este disprețuit.“ 11Un astfel de om să se gândească la faptul că, așa cum suntem în cuvânt prin scrisori, când suntem departe, la fel suntem și în faptă, când suntem prezenți.

12Căci noi nu îndrăznim să ne numărăm printre unii sau să ne comparăm pe noi înșine cu unii care se recomandă pe ei înșiși, însă, când ei se măsoară pe ei înșiși prin ei înșiși și se compară pe ei înșiși cu ei înșiși, nu sunt înțelepți. 13Noi însă nu ne vom lăuda dincolo de limite, ci potrivit cu limita ariei de lucru pe care ne‑a împărțit‑o Dumnezeu de a ajunge chiar și până la voi. 14Căci nu ne întindem prea mult, ca și cum n‑am fi ajuns până la voi, fiindcă noi am și ajuns până la voi cu Evanghelia lui Cristos. 15Nu ne lăudăm dincolo de limite, adică cu ostenelile altora, dar avem speranță că, în timp ce credința voastră crește, lucrarea noastră va fi lărgită din belșug printre voi potrivit cu aria noastră de lucru, 16ca să putem vesti Evanghelia în țările de dincolo de voi, fără să ne lăudăm cu lucrări făcute deja în aria de lucru a altuia. 17Însă „Cel ce se laudă să se laude în Domnul.“17 Vezi Ier. 9:24. 18Fiindcă nu cel ce se recomandă pe sine este aprobat, ci cel pe care Domnul îl recomandă.