1Por isso, tendo decidido não continuar sem notícias vossas, preferi ficar sozinho em Atenas. 2E enviei o irmão Timóteo, nosso cooperador na obra do evangelho, ao serviço de Deus, a fim de que vos encoraje e vos dê conselhos que fortaleçam a vossa fé, 3e para que ninguém se deixe perturbar por essas aflições por que têm passado. Bem sabem que isso faz parte dos planos de Deus para nós, os cristãos. 4E até, quando ainda estávamos no vosso meio, vos dizíamos que haveriam de passar por sofrimentos. E foi o que aconteceu. 5Por isso, não querendo esperar mais sem saber de vocês, mandei Timóteo para que eu recebesse notícias sobre a vossa fé. Tinha receio que o Tentador vos tivesse feito cair, durante essas provas, e que todo o nosso trabalho tivesse sido inútil.
O relatório encorajador de Timóteo
6Mas agora Timóteo já regressou, contando-nos muita coisa boa em relação à vossa fé e ao vosso amor cristão, afirmando também que nunca nos esqueceram, e que tinham muito desejo de nos tornar a ver, tal como nós a vocês. 7Por isso, ficámos mais descansados a vosso respeito. Essas notícias compensaram as tribulações e as pressões que temos vivido. 8Dá-nos novas forças saber que continuam firmes no Senhor.
9Acho até que nunca poderemos estar suficientemente gratos a Deus por toda a alegria espiritual que nos têm dado. 10E assim, a todo o momento, oramos a Deus pedindo-lhe que nos proporcione uma ocasião de vos ir ver e vos ajudar a aperfeiçoar a vossa fé. 11Que seja então o próprio Deus, nosso Pai, e nosso Senhor Jesus Cristo que conduzam as circunstâncias no sentido dessa visita.
12E que o Senhor vos faça crescer num amor cristão cada vez mais abundante uns para com os outros, tal como o nosso amor para convosco. 13Para tornar-vos mais ousados e sem falha na vossa santidade, diante do nosso Deus e Pai, quando nosso Senhor Jesus Cristo vier, na companhia de todos os seus santos. Amém.
1سرانجام، چون من ديدم كه بيش از اين تحمل دوری شما را ندارم، تصميم گرفتم در «آتن» تنها بمانم، 2و «تيموتائوس» را كه برادر و همكار ما در خدمت خداست، نزد شما بفرستم تا ايمانتان را تقويت كند و شما را دلداری دهد، 3و نگذارد در اثر زحمات دلسرد شويد؛ گرچه می‌دانيد كه اين زحمات، جزئی از نقشهٔ خدا برای ما مسيحيان می‌باشد. 4همان زمان نيز كه نزد شما بوديم، از پيش به شما می‌گفتيم كه سختيهای فراوان به سراغتان خواهد آمد، و همينطور هم شد.
5همانطور كه گفتم، چون ديگر نمی‌توانستم تحمل كنم كه از شما بی‌خبر باشم، بی‌درنگ تيموتائوس را فرستادم تا از استواری ايمانتان يقين حاصل كند. می‌ترسيدم شيطان شما را در وسوسه و آزمايش انداخته باشد و به اين ترتيب تمام زحماتی كه برای شما كشيده‌ايم، به هدر رفته باشد. 6اما اكنون كه تيموتائوس از نزد شما بازگشته است، به ما مژده داده كه ايمان و محبت شما به قوت خود باقی است و ما را نيز فراموش نكرده‌ايد، و به همان اندازه كه ما مشتاق ديدار شما هستيم، شما نيز برای ديدن ما اشتياق داريد. 7بنابراين ای برادران، با وجود تمام مشكلات و زحماتی كه متحمل می‌شويم، خاطرمان با شنيدن اين خبرها آسوده شد، زيرا اطلاع يافتيم كه نسبت به خداوند وفادار مانده‌ايد. 8تا زمانی كه شما در ايمان به خداوند استوار باشيد، تحمل مشكلات برای ما آسان خواهد بود.
9حقيقتاً نمی‌دانيم برای وجود شما و اين همه خوشی و شادی كه نصيب ما كرده‌ايد چگونه از خدا تشكر كنيم؟ 10روز و شب دائماً دعا می‌كنيم و از خدا می‌خواهيم به ما اجازه دهد كه بار ديگر شما را ببينيم تا هر نقصی را كه در ايمانتان وجود دارد، برطرف كنيم.
11باشد كه پدرمان خدا و خداوندمان عيسی مسيح، بار ديگر ما را به نزد شما بفرستد. 12خداوند محبت شما را چنان فزونی بخشد كه بتوانيد يكديگر و ديگران را به شدت محبت كنيد، همانگونه كه ما شما را محبت می‌نماييم؛ 13تا به اين ترتيب، پدرمان خدا دل شما را قوی و بی‌گناه و پاک سازد، تا در آن روز كه خداوند ما عيسی مسيح با مقدسين خود باز می‌گردد، در حضور خدا، مقدس و بی‌عيب بايستيد.
