O discurso de Samuel
1Samuel dirigiu-se de novo ao povo: “Fiz como pediram, dei-vos um rei. 2Ele está agora à frente dos vossos destinos. Eu estou já velho e encanecido. Partirei, mas os meus filhos ficam convosco. Quanto a mim, estive ao serviço de todo o povo desde a minha meninice. 3Agora, diante do Senhor e daquele que ele ungiu como rei, digam-me a quem defraudei, ficando-lhe com algum boi ou jumento. Alguma vez vos enganei ou oprimi? Alguma vez me deixei aliciar com presentes? Digam-me, para que possa restituir qualquer dívida que tenha para convosco.”
4Responderam-lhe: “Em nada nos defraudaste ou oprimiste. Nunca te deixaste vender com presentes de qualquer espécie.”
5“O Senhor e o seu rei ungido são testemunhas de que nunca vos explorei”, declarou Samuel. “Sim, é verdade”, responderam.
6“Foi o Senhor quem escolheu Moisés e Aarão”, continuou Samuel, “e que trouxe os vossos antepassados para fora do Egito. 7Prestem atenção e deixem que vos recorde, perante o Senhor, todas as boas coisas que fez por vocês e pelos vossos pais.
8Quando os israelitas ainda estavam no Egito e clamaram ao Senhor, enviou-lhes Moisés e Aarão para que os trouxessem para esta terra. 9Mas em breve se esqueceram do Senhor, seu Deus. Por isso, permitiu que fossem vencidos por Sísera, o general do exército do rei Hazor, pelos filisteus e ainda pelo rei de Moabe.
10Depois disso, clamaram de novo ao Senhor e confessaram que tinham pecado, desviando-se dele e adorando os ídolos de Baal e de Astarote. E garantiram: ‘Só a ti adoraremos, somente a ti, se nos livrares dos nossos inimigos.’ 11Ora o Senhor enviou Jerubaal (isto é, Gedeão), Bedan, Jefté e Samuel para vos livrar, e ficaram a viver em segurança.
12Aconteceu também que, quando estavam com medo de Naás, o rei dos amonitas, vieram ter comigo dizendo que queriam um rei que reinasse sobre vocês. No entanto, o Senhor, vosso Deus, já era o vosso rei; ele foi sempre o vosso rei. 13Pois bem, aqui está o rei que escolheram. Pediram-no e o Senhor respondeu ao vosso requerimento.
14Portanto, se temerem e servirem o Senhor e obedecerem aos seus mandamentos, sem se revoltarem contra Deus, e se tanto vocês como o vosso rei seguirem os caminhos do Senhor, vosso Deus, tudo vos correrá bem. 15No entanto, se se revoltarem contra os mandamentos do Senhor e se recusarem a acatá-los, a sua mão se tornará pesada como foi sobre os vossos antepassados.
16Deem agora atenção a uma intervenção milagrosa da parte do Senhor. 17Sabem que normalmente não chove nesta altura do ano, durante o tempo da ceifa. Mas vou orar ao Senhor e ele hoje mandará trovoada e chuva, para que se deem conta da extensão da vossa maldade, pedindo um rei!”
18Samuel então clamou ao Senhor que mandou trovões e chuva. O povo ficou muito temeroso do Senhor e de Samuel. 19“Ora já ao Senhor, teu Deus, por nós, se não vamos todos morrer!”, rogaram a Samuel. “Reconhecemos que acrescentámos aos nossos pecados ainda mais este de ter pedido um rei.”
20“Não estejam com medo!”, tranquilizou-os Samuel. “É certo que fizeram mal, mas agora devem servir o Senhor com todo o vosso coração. 21Não devem desviar-se dele, de forma alguma. Dos outros deuses, nenhum há que possa salvar-vos. 22O Senhor não abandonará o seu povo escolhido, pois isso seria um descrédito para o seu grande nome. Ele fez de vocês uma nação especial para si próprio, pois foi essa a sua vontade.
23Quanto a mim, longe de mim pecar contra o Senhor deixando de orar por vocês e de continuar a ensinar-vos o que é bom e o que é reto. 24Tão somente temam o Senhor e sirvam-no com sinceridade. Lembrem-se das coisas tremendas que fez por vocês. 25Mas se continuarem a pecar, tanto vocês como o vosso rei serão destruídos.”
Ang Pamilin-bilin ni Samuel
1Nagsiling si Samuel sa tanan nga Israelinhon, “Gintuman ko ang ginpangayo ninyo sa akon; ginhatagan ko kamo sang hari nga magadumala sa inyo. 2Karon may hari na kamo bilang inyo pangulo. Kon parte sa akon, nangin pangulo ninyo ako halin sang bataon pa ako hasta subong. Pero tigulang na ako kag ubanon na, kag ang akon mga anak dalagko na, kag kaupod mismo ninyo. 3Karon, ari ako sa inyo atubangan. Kon may nahimo ako nga malain, sugiri ninyo ako sa presensya sang Ginoo kag sang hari nga iya ginpili. May ginkuha bala ako nga baka ukon asno sa kay bisan sin-o sa inyo? May gindayaan bala ako ukon ginpigos sa inyo? Nagbaton bala ako sang lagay agod ibaliwala ang sala nga nahimo sang isa ka tawo? Kon mapamatud-an ninyo nga nahimo ko ang bisan isa sa sini nga mga butang, bayaran ko ina.”
4Nagsabat ang mga tawo, “Wala mo kami gindayaan ukon ginpigos. Wala ka man sing may ginkuha sa kay bisan sin-o sa amon.” 5Nagsiling si Samuel sa ila, “Sa sini nga adlaw saksi ang Ginoo kag ang hari nga iya ginpili nga wala kamo sing may iakusar sa akon.” Nagsabat ang mga tawo, “Huo, saksi ang Ginoo.” 6Dayon nagsiling si Samuel, “Ang Ginoo amo ang nagpili kay Moises kag kay Aaron nga mangin pangulo sang inyo mga katigulangan, kag siya ang nagpaguwa sa ila sa Egipto. 7Karon, magpalapit kamo sa presensya sang Ginoo kay iplastar ko sa inyo ang ebidensya sang tanan nga kaayo nga ginhimo sang Ginoo sa inyo kag sa inyo mga katigulangan.
8“Sang didto ang mga kaliwat ni Jacob sa Egipto, nagpangayo sila sang bulig sa Ginoo, kag ginpadala sang Ginoo si Moises kag si Aaron nga amo ang nagpaguwa sa ila sa Egipto kag nagdala sa ila sa sini nga duta. 9Pero ginkalimtan nila ang Ginoo nga ila Dios, gani ginpapierdi sila sang Ginoo sa kay Sisera nga kumander sang mga soldado sang Hazor, kag sa mga Filistinhon kag sa hari sang Moab. 10Nagpangayo sila sang bulig sa Ginoo. Siling nila, ‘Nakasala kami, Ginoo. Ginsikway ka namon, kag ginsimba namon ang mga imahen ni Baal kag ni Ashtoret. Pero karon, luwasa kami sa kamot sang amon mga kaaway, kag simbahon ka namon.’ 11Dayon ginpadala sang Ginoo si Gideon,12:11 Gideon: sa Hebreo, Jerubaal. si Barak, si Jefta kag ako, kag ginluwas namon kamo sa kamot sang inyo mga kaaway sa palibot, kag nagkabuhi kamo nga luwas sa katalagman. 12Pero sang makita ninyo nga nagsalakay sa inyo si Nahash nga hari sang mga Ammonhon, nagpangayo kamo sa akon sang hari nga magdumala sa inyo, bisan pa nga ang Ginoo nga inyo Dios amo ang inyo hari. 13Karon, ari na ang hari nga inyo ginpili. Ginpangayo ninyo siya, kag ginhatag siya sang Ginoo sa inyo. 14Wala sing malain nga matabo sa inyo kon kamo kag ang inyo hari magtahod kag mag-alagad sa Ginoo nga inyo Dios kag magsunod sa iya mga sugo. 15Pero kon indi kamo magsunod sa Ginoo, kag indi magtuman sa iya mga sugo, silutan niya kamo, pareho sa ginhimo niya sa inyo mga katigulangan.
16“Karon, indi kamo maghalin; tan-awa ninyo ang makatilingala nga butang nga pagahimuon sang Ginoo sa inyo atubangan. 17Indi bala nga tiyempo subong sang tig-alani sang trigo kag wala nagaulan? Pero magapangamuyo ako sa Ginoo nga padaguobon kag paulanon niya. Dayon mareyalisar ninyo kon ano kalaot ang inyo ginhimo sa panulok sang Ginoo sang nagpangayo kamo sang hari.”
18Gani nagpangamuyo si Samuel sa Ginoo, kag sa sina mismo nga adlaw, ginpadaguob kag ginpaulan sang Ginoo. Hinadlukan ang tanan nga tawo sa Ginoo kag kay Samuel. 19Nagsiling sila kay Samuel, “Palihog sir, ipangamuyo sa Ginoo nga imo Dios nga indi kami magkalamatay, kay gindugangan namon ang amon mga sala sa pagpangayo sang hari.” 20Nagsabat si Samuel, “Indi kamo magkahadlok. Bisan pa nakahimo kamo sining malaot nga butang, indi kamo magtalikod sa Ginoo, kundi alagara ninyo siya sa bug-os ninyo nga tagipusuon. 21Indi kamo mag-alagad sa mga wala sing pulos nga mga dios-dios. Indi sila makabulig ukon makaluwas sa inyo. 22Indi gid kamo pag-isikway sang Ginoo, kay indi siya gusto nga mahuy-an ang iya ngalan. Nalipay gid siya sa paghimo sa inyo nga iya katawhan.
23“Kon parte sa akon, nagapangamuyo gid ako permi sa Ginoo para sa inyo, kay kon indi, makasala ako sa Ginoo. Kag tudluan ko kamo sa pagkabuhi nga maayo kag husto. 24Pero dapat magtahod gid kamo sa Ginoo kag mag-alagad sa iya sing matutom sa bug-os ninyo nga tagipusuon. Dumduma ninyo ang makatilingala nga mga butang nga iya ginhimo sa inyo. 25Pero kon magpadayon kamo sa pagpakasala, kamo kag ang inyo hari pagalaglagon.”
