David conta os homens de guerra
(2 Sm 24.1-17)
1Satanás conseguiu trazer uma desgraça sobre Israel, levando David a fazer um recenseamento de Israel. 2“Faz o recenseamento geral de todo o povo, desde Dan até Berseba e traz-me os totais”, disse David a Joabe e aos outros chefes.
3Joabe replicou: “Ainda que o Senhor multiplicasse o seu povo cem vezes mais, não continuaria a pertencer-te? Então porque é que queres fazer uma coisa dessas? Porque levas Israel a pecar?”
4A vontade do rei prevaleceu contra a argumentação de Joabe. Este foi por toda a terra de Israel e voltou a Jerusalém. 5Joabe trouxe o número total do povo ao rei: eram 1 100 000 homens em idade de serviço militar em Israel e 470 000 em Judá. 6Não incluiu as tribos de Levi e de Benjamim nestes números, porque esta iniciativa do rei lhe pareceu muito mal. 7Deus também não se agradou com este recenseamento e castigou Israel.
8David disse então a Deus: “Pequei gravemente ao fazer tal coisa. Peço-te que me perdoes, porque reconheço que agi loucamente.”
9O Senhor disse a Gad, o vidente de David: 10“Vai dizer a David: O Senhor propõe-te três coisas; escolhe a que preferes.” 11Gad veio ter com David e perguntou-lhe: “O que é que tu escolhes? 12Queres escolher três anos de fome, três meses de destruição por parte dos inimigos de Israel, ou três dias duma praga mortal, trazida pelo anjo do Senhor com a sua espada sobre o povo? Pensa nisso e depois dá-me uma resposta, para que a transmita a quem me enviou.”
13“É uma decisão muito difícil”, respondeu David. “É melhor cair nas mãos do Senhor, porque grande é a sua misericórdia, do que nas mãos dos homens.”
14Então o Senhor enviou uma praga sobre Israel, de tal forma que chegaram a morrer 70 000 pessoas. 15Durante essa praga, Deus enviou um anjo para destruir Jerusalém. Quando o anjo do Senhor se preparava para estender a sua mão sobre Jerusalém para a destruir, por causa da grande compaixão que sentiu, o Senhor ordenou ao anjo destruidor: “Para! Já basta!” O anjo do Senhor estava sobre a eira de Ornã, o jebuseu. 16Quando David viu o anjo do Senhor entre o céu e a Terra, com a sua espada desembainhada apontada para Jerusalém, tanto ele como os anciãos de Israel vestiram-se de pano de saco e prostraram-se.
17David disse a Deus: “Fui eu quem pecou, ordenando esse recenseamento. Estas ovelhas, que fizeram elas de mal? Ó Senhor, meu Deus, destrói-me a mim e à minha família, mas não o teu povo.”
David constrói um altar
(2 Sm 24.18-25)
18O anjo do Senhor disse ao profeta Gad que desse instruções a David para subir à eira de Ornã, o jebuseu, e ali construir um altar ao Senhor. 19David pôs-se logo a caminho, como o Senhor lhe tinha ordenado por intermédio de Gad.
20Ornã estava, nesse momento, a malhar o trigo e viu o anjo, ao virar-se; os seus quatro filhos fugiram e esconderam-se. 21Entretanto, Ornã reparou em David que se aproximava. Deixou logo a eira e foi inclinar-se com o rosto no chão perante o rei David.
22David disse-lhe: “Vende-me esta eira pelo preço exato do seu valor, para que aqui construa um altar ao Senhor, a fim de que cesse esta praga.”
23“Fica já com ela, meu senhor, e usa-a como melhor entenderes”, respondeu Ornã a David. “Toma também os bois para o holocausto; até os instrumentos de madeira que aí estão podem servir de lenha para o fogo, e o trigo poderá ser para uma oferta de cereais. Tudo te dou.”
24“Não”, disse David. “Quero comprar-ta pelo seu preço; não posso tomar o que é teu e dá-lo ao Senhor. Não oferecerei a Deus holocaustos que nada me custem.” 25David pagou a Ornã 7 quilos de ouro. 26Construiu ali um altar ao Senhor e sacrificou holocaustos e ofertas de paz sobre ele. A seguir, invocou o Senhor, que respondeu enviando fogo do céu para queimar as ofertas que estavam no altar.
27O Senhor mandou que o anjo pusesse a espada na bainha. 28Quando David viu que o Senhor respondera, fez novos sacrifícios. 29Nessa altura, o tabernáculo e o altar dos holocaustos que Moisés mandara construir estavam na colina de Gibeão. 30Contudo, David não pôde deslocar-se até lá para consultar a Deus, pois estava aterrorizado com a espada ameaçadora do anjo do Senhor.
Giihap ni David ang Iyang mga Sundalo
(2 Sam. 24:1-25)
1Gikontra ni Satanas21:1 ni Satanas o, sa kaaway. ang Israel, busa gisulsolan niya si David nga ihapon ang mga Israelinhon. 2Busa miingon si David kang Joab ug sa mga komander sa mga sundalo, “Lakaw kamo, ug ihapa ninyo ang mga Israelinhon gikan sa Beersheba hangtod sa Dan.21:2 gikan sa Beersheba hangtod sa Dan: Ang buot ipasabot, sa tibuok nasod sa Israel. Unya balik kamo dinhi aron mahibaloan ko kon pila silang tanan.”
3Apan mitubag si Joab, “Hinaut pa nga padaghanon sa Ginoo sa 100 ka pilo ang imong katawhan. Apan, Mahal nga Hari, nganong buhaton mo man kini? Dili ba mga sakop mo man sila? Nganong iangin mo man sila sa pagpakasala?”
4Apan miinsister gayod si David, busa gilibot ni Joab ang tibuok Israel, ug unya mibalik sa Jerusalem. 5Gisugilon niya kang David ang gidaghanon sa mga lalaki nga makahimo sa pagpakiggira: 1,100,000 sa Israel ug 470,000 sa Juda. 6Apan wala iapil ni Joab sa pag-ihap ang tribo ni Levi ug ni Benjamin tungod kay supak gayod siya sa gisugo sa hari. 7Wala usab makagusto ang Dios niini, busa gisilotan niya ang Israel. 8Unya miingon si David sa Dios, “Nakasala gayod ako sa akong gihimo. Busa, Ginoo, nagapakilooy ako nga imong alagad nga pasayloon mo ako sa akong sala, kay kinabuang gayod ang akong gihimo.”
9Miingon ang Ginoo kang Gad nga propeta ni David, 10“Adto kang David ug ingna siya nga mao kini ang akong giingon: ‘Aduna akoy tulo ka silot nga papilian kanimo. Pagpili ug usa kay buhaton ko kini.’ ” 11Busa miadto si Gad kang David ug miingon, “Miingon ang Ginoo nga magpili ka niini: 12‘Tulo ka tuig nga gutom, tulo ka bulan nga laglagon kamo sa inyong mga kaaway, o tulo ka adlaw nga katalagman gikan sa Ginoo diin daoton sa anghel sa Ginoo ang tibuok yuta sa Israel.’ Hunahunaa pag-ayo ug pahibaloa ako kon unsay isulti ko sa nagpadala kanako.”
13Mitubag si David kang Gad, “Naglisod gayod ako sa pagpili. Mas maayo pa nga ang Ginoo ang mosilot kanako kay sa tawo, kay maloloy-on kaayo ang Ginoo.” 14Busa nagpadala ang Ginoo ug katalagman sa Israel, ug 70,000 ka mga Israelinhon ang nangamatay. 15Unya nagpadala ang Dios ug anghel aron sa paglaglag sa Jerusalem. Apan samtang gilaglag sa anghel ang Jerusalem, nausab ang hunahuna sa Ginoo sa dihang nakita niya ang pag-antos sa mga tawo. Busa miingon siya sa anghel, “Husto na! Ayaw na silag siloti.” Niadtong higayona ang anghel sa Ginoo didto nagtindog sa may giokanan ni Arauna21:15 Arauna: o, Ornan. nga Jebusihanon.
16Mihangad si David ug nakita niya ang anghel sa Ginoo nga nagatindog tunga-tunga sa langit ug sa yuta. May gikuptan kini nga espada nga gipunting sa Jerusalem. Unya mihapa si David ug ang mga tigdumala sa Israel nga nagbistig sako sa pagpakita sa ilang pagsubo. 17Miingon si David sa Dios, “Ako ang nagsugo nga ihapon ang katawhan. Ako ang nakasala ug naghimo niining hilabihan kadaotang buhat. Kining mga tawo sama sa inosenteng mga karnero. Wala silay nahimong sala. O Ginoo nga akong Dios, ako na lang ug ang akong pamilya ang siloti. Ayaw na paantosa ang imong katawhan niini nga katalagman.”
18Unya gisugo sa anghel sa Ginoo si Gad sa pag-ingon kang David nga motungas didto sa giokanan ni Arauna nga Jebusihanon ug maghimo didto ug halaran alang sa Ginoo. 19Busa mitungas si David aron sa pagtuman sa gisugo sa Ginoo pinaagi kang Gad.
20Niadtong higayona, naggiok ug trigo si Arauna ug ang iyang upat ka mga anak nga lalaki. Sa dihang nakita nila ang anghel sa Ginoo, nanagan ang upat ka anak ni Arauna ug nanago. 21Unya nakita ni Arauna nga nagpadulong si David. Busa mibiya siya sa giokanan ug miyukbo atubangan ni David. 22Miingon si David kaniya, “Ibaligya kanako ang imong giokanan aron makapatindog ako ug halaran alang sa Ginoo, aron maundang ang katalagman nga midangat sa mga tawo. Bayran ko ikaw sa ensaktong bili niini.”
23Miingon si Arauna kang David, “Sige, kuhaa kini Mahal nga Hari. Himoa kon unsay maayo sa imong panan-aw. Ihatag ko ang mga baka alang sa halad nga sinunog, ang mga kahoy nga ginagamit sa paggiok aron isugnod, ug ang trigo aron ihalad sa pagpasidungog sa Ginoo. Oo, ihatag ko kining tanan kanimo.”
24Apan mitubag si Haring David kang Arauna, “Dili ko kini kuhaon nga libre. Bayran ko ikaw sa ensaktong bili niini. Dili mahimong kuhaon ko lang kini gikan kanimo nga walay bayad ug unya ihalad sa Ginoo. Dili ako maghalad ug halad nga sinunog nga wala ko bayri.” 25Busa gibayran ni David si Arauna ug 600 ka buok21:25 600 ka buok: mga pito ka kilo. bulawan alang niadto nga dapit. 26Unya naghimo siya didto ug halaran alang sa Ginoo ug naghalad sa mga halad nga sinunog ug mga halad alang sa maayong relasyon. Unya nagaampo siya, ug gitubag siya sa Ginoo pinaagi sa pagpadala ug kalayo gikan sa langit nga misunog sa mga halad sa halaran. 27Unya giingnan sa Ginoo ang anghel nga ibalik ang iyang espada sa sakoban.
28Sa dihang nakita ni David nga gitubag sa Ginoo ang iyang pag-ampo, naghalad pa gayod siya ug mga halad didto sa giokanan ni Arauna nga Jebusihanon. 29Niadtong panahona, ang Tolda sa Ginoo nga gipahimo ni Moises didto sa kamingawan, ug ang halaran alang sa mga halad nga sinunog didto mahimutang sa habog nga dapit sa Gibeon. 30Apan dili makaadto si David didto sa pagpangutana sa Dios, tungod kay nahadlok siya sa espada sa anghel sa Ginoo.
