O maná e as codornizes
1Depois deixaram Elim e chegaram ao deserto de Sim, que se encontra a meio caminho entre Elim e o Sinai, no dia 15 do segundo mês após a saída do Egito. 2Aí mais uma vez o povo falou amargamente a Moisés e a Aarão: 3“Para que é que saímos do Egito!? Mais valia que o Senhor nos tivesse morto lá, porque ao menos tínhamos o que comer, panelas cheias de carne e pão a fartar! Trouxeram-nos para este deserto para morrermos todos de fome.”
4Então o Senhor disse a Moisés: “Vou fazer chover alimento dos céus e cada um, todos os dias, poderá sair e apanhar tanto quanto necessitar para esse dia. Nisto verei se tencionam seguir as minhas ordens. 5Diz-lhes ainda que no sexto dia apanhem o dobro da quantidade dos outros dias.”
6Moisés e Aarão convocaram o povo e disseram-lhes: “Hoje, ao anoitecer, hão de verificar como foi o Senhor mesmo que vos tirou da terra do Egito. 7-8E amanhã de manhã verão mais da sua glória. Porque ele ouviu as vossas murmurações, que eram, no fundo, ditas contra ele. Pois quem somos nós próprios para que as vossas lamentações se dirijam contra nós? Portanto, o Senhor vos dará carne, hoje ao fim da tarde e amanhã terão o pão que desejarem.” 9Então Moisés disse a Aarão para dizer a toda a congregação de israelitas: “Venham agora perante o Senhor e ouçam a sua resposta às vossas lamúrias.”
10E aconteceu que, quando Aarão estava a falar ao povo, de repente, do lado do deserto, na nuvem que os guiava, apareceu a tremenda glória do Senhor.
11E o Senhor falou a Moisés: 12“Ouvi a sua revolta. Diz-lhes que, ao cair da tarde, hão de ter carne e pela manhã fartar-se-ão de pão, e ficarão a saber que eu sou Senhor, o vosso Deus.”
13Nesse fim de tarde um grande número de codornizes apareceu e cobriu o acampamento. Pela manhã também todo o solo do deserto, à volta do acampamento, apareceu molhado de orvalho. 14E à medida que o orvalho ia desaparecendo ficava no chão algo como uns finos e leves flocos, qualquer coisa como uma espécie de geada.
15Quando o povo de Israel viu aquilo, perguntou pasmado: “Mas o que é isto?”
E Moisés respondeu-lhes: “É o alimento que o Senhor vos dá a comer, 16do qual vos disse para cada um apanhar tanto quanto precisar, uns dois litros por cada pessoa duma família.”
17Então o povo foi recolhê-lo, uns mais, outros menos, conforme as necessidades de cada casa. 18Mediram o que recolheram com a medida de dois litros e cada um teve precisamente aquilo de que necessitava; o que recolheu muito não teve demais e o que colheu pouco, também nada lhe faltou.
19Moisés disse-lhes: “Que ninguém deixe nada para o dia seguinte.” 20O certo é que alguns não ligaram e deixaram ficar até de manhã. Quando foram ver estava cheio de bicho e cheirava mal. Por isso, Moisés se indignou muito com eles.
21Todas as manhãs iam buscar o alimento, cada um segundo as necessidades da sua casa. E quando o Sol começava a aquecer, durante a manhã aquilo, derretia-se e desaparecia.
22No sexto dia apanharam o dobro do habitual: quatro litros em vez de dois. Os responsáveis do povo relataram estes resultados a Moisés. 23“O Senhor determinou que amanhã seja um dia de repouso, portanto um sábado santo, dedicado ao Senhor, em que se deve evitar fazer tarefas correntes. Por isso, cozam o que quiserem, façam no forno a quantidade que entenderem, e o que sobejar, guardem-no para amanhã.” 24Na manhã seguinte a comida estava em perfeito estado de conservação e boa para comer, sem bichos nem mau cheiro.
25Moisés lembrou-lhes: “Este é o vosso alimento para hoje, porque hoje é um sábado consagrado ao Senhor e não aparecerá comida no solo. 26Durante seis dias apanhem conforme vos foi dito, porque o sétimo é um sábado e não acharão nada nesse dia.” 27Contudo, alguns do povo foram ver se encontravam comida, apesar de ser sábado, e não acharam nada.
28“Até quando recusará este povo obedecer-me?”, perguntou o Senhor a Moisés. 29“Não constataram eles que lhes dei duas vezes mais no sexto dia, de forma a que tivessem bastante para os dois dias? Porque o Senhor deu-vos o sétimo dia como um dia de sábado, de descanso. Fiquem nas vossas tendas e não saiam para arranjar alimento nesse dia.” 30Foi assim que o povo descansou no sétimo dia.
31E aquela comida ficou sendo conhecida como maná16.31 Em hebraico, significa que é isto?. Era uma coisa branca, parecida com a semente do coentro e tinha um sabor a bolo de mel. 32Moisés deu-lhes mais instruções da parte do Senhor: tiveram de recolher dois litros do maná para ser guardado para sempre como testemunho, de forma a que as gerações futuras pudessem ver o pão com que o Senhor os alimentara no deserto, depois de os ter tirado do Egito. 33Moisés disse a Aarão para arranjar um recipiente e pôr nele três litros de maná, para o conservar perante o Senhor, onde ficaria através dos tempos. 34Aarão fez tal como o Senhor ordenara a Moisés e foi guardado na arca do testemunho.
35Portanto, o povo de Israel comeu o maná durante 40 anos até chegarem à terra de Canaã, em que havia produtos da terra para se alimentarem. 36A quantidade que apanhavam era a décima parte do efa.16.36 A décima parte do efa era equivalente a 1 omer, que equivale a cerca de 2,2 litros.
Ang Pagkaon nga Manna kag ang mga Pitaw
1Halin sa Elim, nagpadayon sa pagpanglakaton ang bug-os nga katilingban sang Israel hasta nga nakaabot sila sa kamingawan sang Sin, nga ara sa tunga-tunga sang Elim kag Sinai. Nakaabot sila didto sang ika-15 nga adlaw sang ikaduha nga bulan halin sang pagguwa nila sa Egipto. 2Didto sa kamingawan nagreklamo ang bug-os nga katilingban kay Moises kag kay Aaron. 3Nagsiling sila, “Maayo pa nga ginpamatay na lang kami sang Ginoo sa Egipto. Didto bisan paano makakaon kami sang karne kag makapagusto sang bisan ano nga pagkaon. Pero karon gindala ninyo kami diri sa kamingawan agod pagutuman hasta magkalamatay kami.”
4Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Pamati! Paulanon ko sang tinapay halin sa langit para sa inyo. Kada adlaw magpanguha ang mga Israelinhon sang tinapay para sa sina lang nga adlaw. Sa sini nga paagi testingan ko sila kon bala tumanon nila ukon indi ang akon mga sugo. 5Silinga sila nga doblehon nila ang pagtipon sang tinapay sa ikaanom nga adlaw sang kada semana.”
6Gani nagsiling si Moises kag si Aaron sa tanan nga Israelinhon, “Karon sa gab-i, mareyalisar ninyo nga ang Ginoo amo ang nagpaguwa sa inyo sa Egipto, 7kag sa aga makita ninyo ang gamhanan nga presensya sang Ginoo. Kay nabatian niya ang inyo mga reklamo. Sin-o gid bala kami nga magreklamo kamo sa amon? Ang matuod, ang Ginoo ang inyo ginareklamuhan.”
8Nagsiling pa gid si Moises, “Hatagan kamo sang Ginoo sang karne nga inyo kaunon kon gab-i kag tinapay nga makapagusto kamo kaon kon aga, kay nabatian niya ang inyo mga reklamo sa iya. Mareyalisar ninyo dayon nga wala kamo nagareklamo sa amon kundi sa Ginoo. Sin-o gid bala kami nga magreklamo kamo sa amon?”
9Nagsiling dayon si Moises kay Aaron, “Silinga ang bug-os nga katilingban sang Israel nga magpalapit sila sa presensya sang Ginoo kay nabatian niya ang ila mga reklamo.”
10Samtang nagahambal si Aaron sa bug-os nga katilingban, nagtulok sila sa kamingawan kag sa hinali lang nakita nila ang gamhanan nga presensya sang Ginoo sa panganod. 11Nagsiling ang Ginoo kay Moises, 12“Nabatian ko ang mga reklamo sang mga Israelinhon. Silinga sila nga kada gab-i makakaon sila sang karne kag kada aga makapagusto sila sang tinapay. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo nga inyo Dios.”
13Sang magsirom na, nag-abot ang madamo gid nga mga pitaw nga halos nagtabon sa ila kampo. Pagkaaga, ang duta sa ila kampo basa sang tun-og. 14Sang nagmala na ang tun-og, may nakita sila didto sa kamingawan nga manipis nga mga butang nga puwerte kaputi. 15Wala sila kahibalo kon ano ato, gani nagpinamangkutanay sila, “Ano ayhan ina?” Nagsiling si Moises sa ila, “Amo ina ang tinapay nga ginhatag sang Ginoo sa inyo para inyo kaunon. 16Nagsiling ang Ginoo nga ang kada isa sa inyo magtipon sini suno sa iya kinahanglanon: isa ka gantang kada tawo.”
17Gani nagpanguha ang mga Israelinhon sang sini nga pagkaon; ang iban madamo ang natipon kag ang iban diutay lang. 18Pero sang ginsukob nila ini, ang kada isa may isa ka gantang. Ang nagtipon sang madamo wala nagsobra, kag ang nagtipon sang diutay wala man makulangi. Tama-tama lang ang nakuha sang kada isa.
19Nagsiling si Moises sa ila, “Wala sing may magtigana sini para sa sunod nga adlaw.” 20Pero ang iban sa ila wala nagpati kay Moises, nagtigana sila para sa sunod nga adlaw. Pero nauluran ini kag nanimaho. Gani naakig si Moises sa ila.
21Kada aga nagapanguha ang kada isa suno sa iya kinahanglanon. Kag kon mag-init na gani, nagakatunaw ang pagkaon nga wala nila makuha. 22Sa ikaanom nga adlaw, ginadoble nila pagpanguha—mga duha ka gantang kada tawo. Gani nagkadto ang mga pangulo sang katilingban sang Israel kay Moises kag nagpamangkot kon ngaa ginadoble. 23Nagsiling si Moises sa ila, “Nagsugo ang Ginoo nga magpahuway kamo buwas kay Adlaw nga Inugpahuway,16:23 Adlaw nga Inugpahuway: Tan-awa ang Lista sang mga Pulong sa likod. isa ka balaan nga adlaw para sa Ginoo. Gani lutua ninyo ang gusto ninyo nga lutuon, kag lagaa ang gusto ninyo nga lagaon. Ang mabilin itigana ninyo para sa buwas.” 24Gani gintigana nila ang nabilin para sa masunod nga adlaw suno sa ginsugo sa ila ni Moises. Kag pagkasunod nga adlaw wala ini nauluran ukon nanimaho.
25Nagsiling si Moises sa ila, “Kauna ninyo ina subong, kay Adlaw nga Inugpahuway subong para sa Ginoo. Wala kamo sing may makita sina sa duta subong nga adlaw. 26Makapanguha kamo sang sini nga pagkaon sa sulod sang anom ka adlaw, pero sa ikapito nga adlaw magpahuway kamo. Sa sina nga adlaw wala kamo sing may makuha nga pagkaon.”
27Pero may ara gihapon nga nagginuwa sa ikapito nga adlaw agod manguha sang sadto nga pagkaon, pero wala sila sing may nakita. 28Dayon nagsiling ang Ginoo kay Moises, “Hasta san-o pa bala ini nga katawhan magsupak sa akon mga sugo kag mga pagpanudlo? 29Dumdumon ninyo nga ginhatagan ko kamo sang Adlaw nga Inugpahuway, amo ina nga kada ikaanom nga adlaw ginadoble ko ang inyo pagkaon para sa duha ka adlaw. Dapat ang kada isa magpabilin sa iya balay sa ikapito nga adlaw. Wala sing may magguwa sa pagpanguha sang pagkaon.” 30Gani nagpahuway ang mga tawo sa ikapito nga adlaw.
31Gintawag sang mga Israelinhon ang pagkaon nga manna. Daw sa mga liso ini nga magagmay kag maputi, kag matam-is pareho sa manipis nga tinapay nga may dugos. 32Nagsiling si Moises sa ila, “Amo ini ang sugo sang Ginoo: ‘Magtago kamo sang isa ka gantang nga manna para sa palaabuton nga mga henerasyon, agod makita nila ang pagkaon nga ginhatag ko sa inyo sa kamingawan sang ginpaguwa ko kamo sa Egipto.’ ”
33Nagsiling si Moises kay Aaron, “Magkuha ka sang tibod kag sudli ini sang isa ka gantang nga manna. Dayon ibutang ini sa presensya sang Ginoo para sa palaabuton nga mga henerasyon.” 34Gintuman ini ni Aaron suno sa ginsugo sang Ginoo kay Moises. Ginbutang ni Aaron ang manna sa Kahon sang Kasuguan16:34 Kahon sang Kasuguan: Amo man ini ang Kahon sang Kasugtanan. Tan-awa ang Lista sang mga Pulong sa likod. agod matago ini. 35Nagkaon ang mga Israelinhon sang manna sa sulod sang 40 ka tuig, hasta nakaabot sila sa duta nga ila estaran nga amo ang Canaan. 36(Kada adlaw nagtipon ang kada isa sa ila sang isa ka omer nga manna, nga bali isa ka gantang.)
