O cântico de Moisés
1Então Moisés e todo o povo de Israel cantaram este cântico ao Senhor:
“Canto ao Senhor porque triunfou gloriosamente,
lançando ao mar os carros e os cavaleiros.
2O Senhor é a minha força, o motivo do meu cântico.
Ele é a minha salvação.
Ele é o meu Deus, por isso o louvarei.
É o Deus de meu pai,
por isso lhe darei glória.
3O Senhor é um poderoso combatente!
Sim, Senhor é o seu nome!
4Lançou ao mar os carros de guerra
e os exércitos do Faraó;
todos os seus chefes militares de elite
se afogaram no mar Vermelho;
5submergiram sob as águas profundas
como se fossem pedras pesadas.
6A tua mão, Senhor, tem um poder glorioso;
despedaça completamente o inimigo!
7Na grandeza da tua majestade
abateste os que se levantaram contra ti.
O teu furor arde e consome-os como palha.
8Tu sopraste com poder
e as águas separaram-se!
Formaram paredes
que aguentaram solidamente o peso das águas.
9O inimigo dizia:
‘Vou persegui-los e apanhá-los!
Vou dividir os seus despojos
e com eles satisfazer os meus desejos!
Desembainharei a espada para os exterminar!’
10Mas Deus soprou o seu vento
e o mar os cobriu e afundaram-se
como chumbo naquelas águas impetuosas.
11Quem é como tu, desses deuses que há por aí?
Quem é glorioso na sua santidade como tu?
Quem é tão magnífico nas maravilhas que faz?
12Estendeste a tua mão
e a terra os tragou!
13Pela tua bondade, conduziste o povo que salvaste;
pela tua força, conduziste-o à tua santa morada.
14As outras nações ouviram o que aconteceu e tremeram;
o medo apoderou-se dos habitantes da Filístia.
15Os chefes de Edom ficaram pasmados;
os poderosos de Moabe tremeram;
todos o habitantes de Canaã ficaram aterrorizados.
16O pavor e o espanto os dominou.
Ó Senhor, foi por causa do teu forte braço
que eles não conseguiram atacar-nos.
O teu povo, que adquiriste para ti,
passará sempre por eles em segurança.
17Tu os trarás e os plantarás na tua montanha,
na tua santa terra, ó Senhor,
o santuário que fizeste para eles viverem.
18O Senhor reinará eterna e perpetuamente!”
19Os cavalos do Faraó mais os seus cavaleiros, conduzindo carros de guerra, tentaram segui-los também através do mar. Mas o Senhor fez desabar sobre eles as paredes de água, enquanto o povo de Israel continuou no seu caminho como se fosse por terra seca.
20Então Miriam a profetisa, irmã de Aarão, pegou num tamboril e todas as mulheres a seguiram, dançando e tocando os seus pequenos tambores. 21E Miriam acompanhava a dança com estas palavras:
“Cantem ao Senhor porque triunfou gloriosamente,
lançando ao mar os carros e os cavaleiros.”
As águas de Mara e Elim
22Depois Moisés levou o povo do mar Vermelho em direção ao deserto de Sur e andaram naquela região três dias sem achar água. 23Chegaram a Mara e encontraram água, mas não a podiam beber porque era amarga. Daí o nome do lugar, que quer dizer amargo.
24O povo voltou-se contra Moisés: “E agora, vamos morrer de sede?” 25Moisés clamou ao Senhor por ajuda e o Senhor mostrou-lhe uma certa árvore, que lançou nessa água; e assim tornou-se boa para beber.
Foi ali mesmo também que o Senhor lhes fixou as seguintes condições, para provar a sua vontade de o seguir: 26“Se estiverem decididos a obedecer à voz do Senhor, vosso Deus, e a fazer o que for reto, e seguirem atentamente os seus mandamentos e leis, guardar-vos-ei de todos os males que mandei ao Egito, porque eu sou o Senhor que vos sara.”
27Vieram a Elim, onde havia 12 fontes e 70 palmeiras, e acamparam ali perto da água.
Ogye Ho Dwom
1Na Mose ne Israelfo no too saa dwom yi de kamfoo Awurade:
“Mɛto dwom ama Awurade, efisɛ
wadi nkonim anuonyam mu;
Watow ɔpɔnkɔ ne ne sotefo no
agu po mu.
2“Awurade yɛ mʼahoɔden, me dwom
ne me nkwagye.
Ɔyɛ me Nyankopɔn, na mɛkamfo no.
Ɔyɛ mʼagya Nyankopɔn, mɛma no so.
3Awurade yɛ ɔkofo;
ne din ne Awurade.
4Farao nteaseɛnam ne nʼakofo, watow wɔn agu po mu.
Wɔamemem wɔ Po Kɔkɔɔ mu.
Misraim akofo atitiriw
awuwu asorɔkye ase.
5Nsu akata wɔn so.
Wɔmemem asubun mu sɛ ɔbo.
6Wo nsa nifa, Awurade,
tumi ne anuonyam ahyɛ no ma;
wo nsa nifa, Awurade,
atetew atamfo mu pasaa.
7“Wo tumi kɛse no mu
na wonam tuu wɔn a wotia wo no gui.
Womaa wʼabufuw
bɛhyew wɔn sɛnea ogya hyew sare.
8Wugu ahome a,
nsu mu pae.
Egyinaa sɛ afasu
maa po taa fa ne fa.
9Ɔtamfo kae se,
‘Mɛtaa wɔn, mɛto wɔn, asɛe wɔn.
Mɛtwe mʼafoa wɔ wɔn so
atwitwa wɔn asinasin.’
10Nanso Onyankopɔn bɔɔ ne mframa
ma po kataa wɔn so.
Wɔmemem sɛ sumpii
wɔ subun no mu.
11Hena na ɔte sɛ Awurade wɔ anyame mu?
Hena na ɔte sɛ wo?
Obirɛmpɔn, wɔ kronkronyɛ mu;
nea yɛde osuro kronkron ma nʼanuonyam,
Ɔnwonwani Nyankopɔn.
12“Woteɛɛ wo nsa nifa
na asase menee wɔn.
13Woadi nnipa a wugyee wɔn no anim.
Wʼayamye mu,
wubedi wo nkurɔfo a woagye wɔn anim.
Wʼahoɔden mu, wobɛkyerɛ wɔn kwan
akɔ wo tenabea kronkron hɔ.
14Amanaman bɛte ama wɔn ho apopo.
Ehu bɛka nnipa a wɔwɔ Filistia.
15Edom mpanyimfo besuro.
Atumfo a wɔwɔ Moab ho bɛwosow.
Na nnipa a wɔwɔ Kanaan nyinaa bɛbɔ huboa.
16Ehu ne suro bɛtɔ wɔn so.
Awurade, wo tumi nti,
wɔremma yɛn so!
Wo nkurɔfo a wotɔɔ wɔn
Betwa wɔn ho asomdwoe mu.
17Wode wɔn bɛba abedua wɔn
wɔ wo bepɔw so,
wo ara wo fi hɔ, Awurade—
Kronkronbea a woasiesie sɛ wo tenabea no.
18“Awurade bedi hene
akosi daa.”
19Farao apɔnkɔ, nʼapɔnkɔkafo ne ne nteaseɛnam pɛɛ sɛ wɔfa po no mu; nanso Awurade buu nsu afasu no guu wɔn so bere a na Israelfo no nam mu sɛ asase wosee so. 20Ɛhɔ na Odiyifobea Miriam a ɔyɛ Aaron nuabea faa akyene bi bɔ de dii mmea no anim ma wɔsawee. 21Ɛnna Miriam too saa dwom yi:
“Monto dwom mma Awurade
na wadi nkonim anuonyam mu.
Wama ɔpɔnkɔ ne ne sotefo
amem po ase.”
22Afei, Mose dii Israelfo no anim ne wɔn tu fii Po Kɔkɔɔ no ho kɔɔ Sur sare so. Na wɔnantew sare no so nnansa a wɔannya nsu annom. 23Woduu Mara no, wɔantumi annom ɛhɔ nsu, efisɛ na ɛyɛ nwene. Ɛno nti na wɔfrɛ hɔ Mara no; ase ne: Nweenwen. 24Enti nnipa no nwiinwii tiaa Mose sɛ, “Dɛn na yɛnnom?”
25Mose srɛɛ Awurade sɛ ɔmmoa wɔn, na Awurade kyerɛɛ no dubaa bi. Na ɔtow too nsu no mu, na ɛyɛɛ dɛ maa wotumi nomee.
Mara hɔ na Awurade hyɛɛ saa mmara yi maa wɔn se, 26“Sɛ mubetie Awurade mo Nyankopɔn nne, na moayɛ osetie ayɛ ade trenee de a, ɔyare a mema ɛbɔɔ Misraimfo no, meremma bi mmɔ mo, efisɛ mene Awurade a mesa mo nyarewa.”
27Wɔbaa Elim a ɛhɔ na na mmura dumien ne mmedua aduɔson wɔ, nti wosisii wɔn ntamadan, tenaa mmura no ho.