A morte dos primogénitos
1Disse o Senhor de novo a Moisés: “Mandarei só mais uma grande calamidade sobre o Faraó e a sua terra, depois da qual deixará então o povo partir. Desta vez ficará, na realidade, tão ansioso por se ver livre de vocês que será ele próprio, praticamente, a expulsar-vos. 2Diz a todos os homens e mulheres de Israel que se preparem, pedindo aos seus vizinhos egípcios todo o tipo de objetos caros, de prata e ouro.”
3O Senhor fez com que os egípcios se tornassem agradáveis para eles, até porque Moisés era já uma grande figura no Egito, respeitado não só pelos funcionários do Faraó, como por todo o povo.
4Moisés fez então anunciar ao Faraó: “Assim diz o Senhor: ‘Cerca da meia-noite passarei através do Egito. 5E morrerão todos os filhos mais velhos de cada família no país; desde o filho mais velho do Faraó, herdeiro do trono, até ao filho mais velho do mais humilde escravo, inclusive dos animais. 6Um grande clamor de morte se levantará em toda a terra. Nunca se terá visto tristeza semelhante, nem antes nem depois. 7Contudo, nem sequer um cão ousará ladrar contra alguém do povo de Israel ou contra um só dos seus animais, para que saibam a diferença que o Senhor faz entre os egípcios e os israelitas.’ 8Toda a tua comitiva virá até mim, inclinando-se e rogando: ‘Por favor, retira-te imediatamente daqui e leva o teu povo contigo.’ Nessa altura, então, ir-me-ei!” E Moisés retirou-se, encolerizado, do palácio.
9O Senhor disse a Moisés: “O Faraó não vos ouvirá, e isso dar-me-á oportunidade de fazer poderosas maravilhas que demonstrem o meu poder.” 10Por isso, ainda que Moisés e Aarão tenham feito estes milagres na presença do próprio Faraó, o Senhor endureceu o coração deste e não deixou sair daquela terra os filhos de Israel.
Pagapatyon ang mga Kamagulangan nga Lalaki sang mga Egiptohanon
1Nakasiling sadto ang Ginoo kay Moises, “Padal-an ko sang isa pa ka kalalat-an ang hari kag ang Egipto. Pagkatapos sina, palakton na niya kamo. Tabugon pa gani niya kamo tungod nga gusto na gid niya nga maghalin kamo. 2Silinga ang mga Israelinhon, lalaki kag babayi, nga magpangayo sila sa ila mga kaingod nga mga Egiptohanon sang mga alahas nga pilak kag bulawan.” 3(Ginbuot sang Ginoo nga magmaayo ang mga Egiptohanon sa mga Israelinhon. Kag gintahod gid si Moises sang mga opisyal sang hari kag sang mga pumuluyo sang Egipto.)
4Gani nagsiling si Moises sa hari, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: ‘Magalabay ako sa Egipto sa mga tungang gab-i, 5kag magakalamatay ang mga kamagulangan nga lalaki sa Egipto, halin sa kamagulangan sang hari, nga amo ang magabulos sa trono, pakadto sa kamagulangan sang pinakakubos nga ulipon nga babayi. Pati ang tanan nga kamagulangan sang mga kasapatan magakalamatay man. 6Mabatian ang puwerte nga paghinibi sa bug-os nga Egipto nga wala pa gid matabo halin sang una, kag wala na sing may matabo pa nga pareho sini. 7Pero sa mga Israelinhon iya malinong; bisan taghol sang ido indi mabatian.’ Sa sini nga paagi mahibaluan ninyo nga lain ang pagtratar sang Ginoo sa mga Israelinhon sang sa mga Egiptohanon. 8Kag ang tanan mo nga opisyal magapalapit sa akon nga nagasaludo kag magasiling, ‘Lakat ka na upod sa mga tawo nga nagasunod sa imo!’ Pagkatapos sina, malakat ako.” Dayon naghalin si Moises sa atubangan sang hari nga puwerte ang iya kaakig.
9Nagsiling sadto ang Ginoo kay Moises, “Indi magpamati ang hari sa imo agod madamo pa nga milagro ang himuon ko sa Egipto.” 10Ini nga mga milagro ginhimo ni Moises kag ni Aaron sa atubangan sang hari, pero ginpatig-a sang Ginoo ang tagipusuon sang hari, kag wala pagtuguti sang hari nga maghalin ang mga Israelinhon sa iya nasyon.
