Salmo 90 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Salmo 90:1-17

Libro IV

Salmos 90–106

Salmo 90

Oración de Moisés, hombre de Dios.

1Señor, tú has sido nuestro refugio

generación tras generación.

2Desde antes que nacieran los montes

y que crearas la tierra y el mundo,

desde los tiempos antiguos y hasta los tiempos postreros,

tú eres Dios.

3Tú haces que los hombres vuelvan al polvo,

cuando dices: «¡Vuélvanse al polvo, mortales!».

4Mil años, para ti,

son como el día de ayer, que ya pasó;

son como una vigilia de la noche.

5Arrasas a los mortales que son como un sueño:

nacen por la mañana, como la hierba

6que al amanecer brota y florece,

y por la noche ya está marchita y seca.

7Tu ira en verdad nos consume;

tu indignación nos aterra.

8Ante ti has puesto nuestras maldades;

a la luz de tu presencia, nuestros pecados secretos.

9Por causa de tu ira se nos va la vida entera;

se esfuman nuestros años como un suspiro.

10Algunos llegamos hasta los setenta años,

quizás alcancemos hasta los ochenta,

si las fuerzas nos acompañan.

Tantos años de vida,90:10 Tantos años de vida. Lit. Su orgullo. sin embargo,

solo traen problemas y penas:

pronto pasan y volamos.

11¿Quién puede comprender el poder de tu ira?

Tu ira es tan grande como el temor que se te debe.

12Enséñanos a contar bien nuestros días,

para que nuestro corazón adquiera sabiduría.

13¿Cuándo, Señor, te volverás hacia nosotros?

¡Compadécete ya de tus siervos!

14Sácianos de tu gran amor por la mañana,

y toda nuestra vida cantaremos de alegría.

15Alégranos conforme a los días que nos has afligido

y a los años que nos has hecho sufrir.

16¡Sean manifiestas tus obras a tus siervos

y tu esplendor a sus descendientes!

17Que el favor90:17 Que el favor. Alt. Que la belleza. del Señor nuestro Dios esté sobre nosotros.

Confirma en nosotros la obra de nuestras manos;

sí, confirma la obra de nuestras manos.

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 90:1-17

Salmo 90Salmo 90 Ang titulo sa Hebreo: Ang pangamuyo ni Moises nga alagad sang Dios.

Ang Dios kag ang Tawo

1Ginoo, ikaw ang amon puluy-an halin pa sang una.

2Sa wala mo pa matuga ang mga bukid kag ang kalibutan, ikaw na ang Dios,

kag ikaw gihapon ang Dios sa wala sing katapusan.

3Ikaw ang nagabuot sa kamatayon sang tawo;

ginabalik mo siya sa duta nga amo ang iya ginhalinan.

4Ang isa ka libo ka tuig sa amon daw isa lang ka adlaw sa imo nga nagligad na,

ukon daw malip-ot lang nga oras sa kagab-ihon.

5Ginabutangan mo sang katapusan ang amon kabuhi pareho sa damgo

6ukon pareho sa hilamon nga nagaulhot kag nagatubo kon aga, pero pagkahapon nagakalaya kag nagakapatay.

7Ang imo kaakig sa amon nagapahadlok kag nagalaglag sa amon.

8Nakita mo ang amon mga sala.

Bisan ang mga sala nga nahimo namon sa tago hayag sa imo presensya.

9Matuod nga sa imo kaakig mapatay kami;

matapos ang amon kabuhi sa daw isa lang ka panghayhay.

10Ang kalawigon sang amon kabuhi 70 ka tuig, ukon 80 ka tuig kon mabakod kami.

Pero bisan pa ang pinakamaayo namon nga mga tinuig madamo sang mga kagamo kag kalisod.

Matuod gid man nga sa indi madugay matapos ang amon kabuhi kag madula kami.

11Wala sing may nakaeksperiensya sang imo bug-os nga kaakig.

Kag samtang nagadugang ang amon ihibalo sa imo kaakig nagadugang man ang amon pagtahod sa imo.

12Paintiendiha kami nga kalip-ot lang sang amon kabuhi,

agod mangin mainalamon kami sa amon pagkabuhi.

13Ginoo, hasta san-o pa bala ang imo kaakig sa amon?

Talupangda kag kaluoyi kami nga imo mga alagad.

14Kada aga ipakita ang imo gugma sa amon agod magkanta kami sa kalipay kag mangin malipayon kami sa bug-os namon nga kabuhi.

15Hatagi kami sang kalipay nga pareho kalawig sa mga tinuig nga ginsilutan mo kami kag ginpaantos.

16Ipakita sa amon nga imo mga alagad, kag sa amon mga kaliwat, ang imo makatilingala nga binuhatan kag ang imo pagkagamhanan.

17Ginoo nga amon Dios, kabay pa nga pakamaayuhon mo kami kag hatagan sang kadalag-an sa tanan namon nga mga ginahimo.