Salmo 144
Salmo de David.
1Bendito sea el Señor, mi Roca,
que adiestra mis manos para la guerra,
mis dedos para la batalla.
2Él es mi Dios amoroso, mi amparo,
mi más alto escondite, mi libertador,
mi escudo, en quien me refugio.
Él es quien pone los pueblos144:2 los pueblos (Targum, Vulgata, Siríaca, Aquila y varios mss. hebreos); mi pueblo (TM). a mis pies.
3Señor, ¿qué es el ser humano para que lo cuides?
¿Qué es el simple mortal para que en él pienses?
4Todo ser humano es como un suspiro;
sus días son fugaces como una sombra.
5Abre tus cielos, Señor, y desciende;
toca los montes y haz que echen humo.
6Lanza relámpagos y dispersa al enemigo;
dispara tus flechas y confúndelos.
7Extiende tu mano desde las alturas
y sálvame de las aguas tumultuosas;
líbrame del poder de gente extraña.
8Cuando abren la boca, dicen mentiras;
cuando levantan su diestra, juran con falsedad.144:8 cuando … con falsedad. Lit. su diestra es diestra de engaño; también en v. 11.
9Te cantaré, oh Dios, un cántico nuevo;
con la lira de diez cuerdas te cantaré salmos.
10Tú das la victoria a los reyes;
a tu siervo David lo libras de la espada mortal.
11Ponme a salvo,
líbrame del poder de gente extraña.
Cuando abren la boca, dicen mentiras;
cuando levantan su diestra, juran con falsedad.
12Que nuestros hijos, en su juventud,
crezcan como plantas frondosas;
que sean nuestras hijas como columnas esculpidas
para adornar un palacio.
13Que nuestros graneros se llenen
con provisiones de toda especie.
Que nuestros rebaños aumenten por millares,
por decenas de millares en nuestros campos.
14Que nuestros bueyes arrastren cargas pesadas;144:14 Que nuestros … cargas pesadas. Alt. Que nuestros capitanes sean establecidos firmemente.
que no haya brechas ni salidas,
ni gritos de angustia en nuestras calles.
15¡Dichoso el pueblo que recibe todo esto!
¡Dichoso el pueblo cuyo Dios es el Señor!
Salmo 144144:0 Salmo 144 Ang ulohan sa Hebreo: Sulat ni David.
Pasalamat sa Hari ngadto sa Dios Tungod sa Kadaogan
1Dalaygon ang Ginoo nga akong salipdanan nga bato.
Gibansay niya ako sa pagpakiggira.
2Siya ang akong mahigugmaong Dios ug lig-ong tagoanan.
Siya ang akong dalangpanan ug manluluwas.
Siya ang akong taming, busa iya akong ginapanalipdan.
Gipailalom niya kanako ang mga nasod.144:2 mga nasod: o, mga katawhan. Mao kini sa ubang mga kopya sa Hebreo, sa Syriac, ug sa Targum. Sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo, akong katawhan.
3Ginoo, unsa ba gayod ang tawo nga gikabalak-an mo man pag-ayo?
Tawo man lang siya, nganong maghunahuna ka man kaniya?
4Sama man lang siya sa hangin,
ug ang iyang mga adlaw lumalabay lang sama sa anino.
5Ginoo, ablihi ang langit ug kanaog.
Hikapa ang mga bukid aron moaso kini.
6Pagpadala ug kilat aron magkatibulaag ang akong mga kaaway, ug laglaga sila.
7Gikan sa langit, kab-ota ako ug luwasa gikan sa kamot sa akong mga kaaway nga taga-laing dapit, kansang gahom sama sa makusog nga bul-og sa tubig.
8Kini sila mga bakakon ug limbongan bisan sa ilang pagpanumpa.
9Awitan ko ikaw, O Dios, ug bag-ong awit nga dinuyogan sa harpa.
10Ikaw ang nagahatag ug kadaogan sa mga hari ug nagluwas kang David nga imong alagad gikan sa kamatayon.
11Luwasa ako gikan sa gahom sa mga kaaway nga langyaw, nga mga bakakon ug limbongan bisan sa ilang pagpanumpa.
12Hinaut pa nga ang among mga batan-ong anak nga lalaki, mahisama sa mga tanom nga motubo nga tag-as ug lig-on,
ug ang among mga anak nga babaye, mahisama sa matahom nga mga haligi sa palasyo.
13Hinaut pa nga mapuno ang among mga bodega sa tanang matang sa abot.
Hinaut pa nga mosanay ug linibo ang among mga karnero sa kaumahan,
14ug ang among mga baka manganak ug daghan.144:14 manganak ug daghan: o, magbaguod sa daghang abot.
Hinaut pa nga dili na kami sulongon sa mga kaaway ug dili na kami bihagon.144:14 dili na kami sulongon… bihagon: o, walay makuhaan o mamatyan sa pagpanganak.
Ug hinaut pa nga wala nay paghilak sa kalisang ug kasubo sa among kadalanan.
15Bulahan ang mga tawo nga nakasinati niining maong mga panalangin.
Bulahan ang mga tawo nga ang ilang Dios mao ang Ginoo.
