Salmo 132
132:8-10 – 2Cr 6:41-42
Cántico de los peregrinos.
1Señor, acuérdate de David
y de todas sus penurias.
2Acuérdate de sus juramentos al Señor,
de sus promesas al Poderoso de Jacob:
3«No entraré a mi casa
ni iré a mi cama;
4no me permitiré cerrar los ojos,
ni siquiera el menor pestañeo,
5antes de hallar un lugar para el Señor,
una morada para el Poderoso de Jacob».
6En Efrata oímos hablar del arca;132:6 del arca. Lit. de ella; véase 1S 7:1.
dimos con ella en los campos de Yagar:132:6 Yagar. Es decir, Quiriat Yearín.
7«Vayamos hasta su morada;
postrémonos ante el estrado de sus pies».
8Levántate, Señor; ven a tu lugar de reposo,
tú y tu arca poderosa.
9¡Que se revistan de justicia tus sacerdotes!
¡Que tus fieles canten jubilosos!
10Por amor a David, tu siervo,
no des la espalda a132:10 no des la espalda a. Lit. no vuelvas el rostro de. tu ungido.
11El Señor ha hecho a David
un firme juramento que no revocará:
«A uno de tus propios descendientes
lo pondré en tu trono.
12Si tus hijos cumplen con mi pacto
y con los mandatos que les enseñaré,
también sus descendientes
te sucederán en el trono para siempre».
13El Señor ha escogido a Sión;
su deseo es hacer de este monte su morada:
14«Este será para siempre mi lugar de reposo;
aquí pondré mi trono, porque así lo deseo.
15Bendeciré con creces sus provisiones,
y saciaré de pan a sus pobres.
16Revestiré de salvación a sus sacerdotes
y jubilosos cantarán sus fieles.
17»Aquí haré renacer el poder132:17 poder. Lit. cuerno. de David
y encenderé la lámpara de mi ungido.
18A sus enemigos los cubriré de vergüenza,
pero él lucirá su corona esplendorosa».
در ستايش خانهٔ خدا
1-5ای خداوند، داوود و سختيهای او را فراموش مكن. به ياد آور كه چگونه نزد تو قسم خورد و نذر كرد كه تا مكانی برای عبادتگاه دائمی تو پيدا نكند، در خانهٔ خود راحت ننشيند و خواب به چشمانش راه ندهد و آرام نگيرد.
6در «بيت‌لحم» راجع به صندوق عهد تو شنيديم، و در صحرای «يعاريم» آن را يافتيم. 7گفتيم: «بياييد به حضور خداوند وارد شويم و در پيشگاه او عبادت كنيم.»
8ای خداوند، برخيز و همراه صندوق عهد خود كه نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بيا! 9باشد كه كاهنان تو جامهٔ پاكی و راستی را در بر كنند و قوم تو با شادی سرود خوانند!
10ای خداوند، به خاطر بنده‌ات داوود، پادشاه برگزيده‌ات را ترک مكن. 11تو به داوود وعده فرمودی كه هميشه يكی از فرزندانش وارث تخت و تاج او خواهد شد، و تو به وعده‌ات عمل خواهی كرد. 12و نيز به داوود گفتی كه اگر فرزندانش از احكام تو اطاعت كنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند كرد.
13ای خداوند، تو اورشليم را برگزيده‌ای تا در آن ساكن شوی. 14تو فرمودی: «تا ابد در اينجا ساكن خواهم بود، زيرا اينچنين اراده نموده‌ام. 15آذوقهٔ اين شهر را بركت خواهم داد و فقيرانش را با نان سير خواهم نمود. 16كاهنانش را در خدمتی كه می‌كنند بركت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند. 17در اينجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ خاندان او را روشن نگه خواهم داشت. 18دشمنان او را با رسوايی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شكوهمند خواهد بود.»
