1Esta es la palabra del Señor que vino a Joel, hijo de Petuel.
La invasión de langostas
2¡Oigan esto, ancianos del pueblo!
¡Presten atención, habitantes todos del país!
¿Alguna vez sucedió cosa semejante
en su tiempo o en el de sus antepasados?
3Cuéntenselo a sus hijos,
y que ellos se lo cuenten a los suyos,
y estos a la siguiente generación.
4Lo que dejó el enjambre de langostas,
lo comió la langosta grande.
Lo que dejó la langosta grande,
lo comió la langosta pequeña.
Lo que dejó la langosta pequeña,
lo comió la langosta joven.1:4 El texto hebreo en este versículo usa cuatro términos que se refieren a langostas y que son de difícil traducción; también en 2:25.
5¡Despierten, borrachos, y lloren!
Giman, todos los que beben vino,
porque el vino nuevo les fue arrebatado de los labios.
6Una nación ha invadido mi tierra;
poderosa e innumerable:
tiene dientes de león,
colmillos de leona.
7Asoló mis vides,
desgajó mis higueras.
Las peló y las derrumbó,
dejando blancas sus ramas.
8Gime, pueblo mío, como virgen vestida de luto
por la muerte de su prometido.
9Las ofrendas de cereales y las ofrendas líquidas
no se ofrecen ya en la casa del Señor.
Hacen duelo los sacerdotes,
los ministros del Señor.
10Los campos yacen devastados,
reseca está la tierra;
han sido arrasados los cereales,
se ha secado el vino nuevo
y agotado el aceite.
11Laméntense ustedes, agricultores;
giman, viñadores,
por el trigo y la cebada,
porque se ha perdido la cosecha de los campos.
12La vid se secó
y la higuera se marchitó;
el granado, la palmera, el manzano
y todos los árboles del campo se secaron.
Y hasta la alegría de la gente
se marchitó.
Llamado al arrepentimiento
13¡Vístanse de duelo y giman, sacerdotes!
¡Laméntense, ministros del altar!
¡Vengan, ministros de mi Dios,
y pasen la noche vestidos de luto,
porque las ofrendas de cereales y las ofrendas líquidas
han sido suspendidas en la casa de su Dios!
14Entréguense al ayuno,
convoquen a una asamblea sagrada.
Reúnan a los ancianos del pueblo
en la casa del Señor su Dios;
reúnan a todos los habitantes del país,
y clamen al Señor.
15¡Ay de aquel día! Porque el día del Señor está cerca.
Vendrá como devastación de parte del Todopoderoso.
16¿No se nos arrebató el alimento
ante nuestros propios ojos,
la alegría y el regocijo
de la casa de nuestro Dios?
17La semilla se secó
debajo de los terrones.1:17 La semilla … terrones. Texto de difícil traducción.
Los silos están en ruinas
y los graneros derribados
porque la cosecha se perdió.
18¡Cómo brama el ganado!
Vagan sin rumbo las vacas
porque no tienen donde pastar
y sufren también las ovejas.
19A ti clamo, Señor,
porque el fuego ha devorado los pastizales de la estepa;
las llamas han consumido todos los árboles del campo.
20Aun los animales del campo te buscan con ansias,
porque se han secado los canales de los ríos
y el fuego ha devorado los pastizales de la estepa.
نابودی محصولات و ماتم مردم
1اين پيام از جانب خداوند به يوئيل پسر فتوئيل رسيد:
2ای مردان سالخوردهٔ اسرائيل بشنويد! ای ساكنان زمين گوش فرا دهيد! آيا در تمام عمرتان، يا در سراسر تاريختان هرگز چنين چيزی واقع شده است؟ 3در سالهای آينده اين را برای فرزندانتان نقل كنيد. اين داستان هولناک را سينه به سينه به نسلهای بعدی تعريف كنيد. 4ملخها دسته‌دسته خواهند آمد و محصول شما را تمام خواهند خورد.
5ای مستان، بيدار شويد و زاری كنيد، چون هر چه انگور بوده خراب شده و هر چه شراب داشتيد از بين رفته است! 6لشكر بزرگی از ملخ، تمام سرزمين اسرائيل را پوشانده است. آنقدر زيادند كه نمی‌توان آنها را شمرد. دندانهايشان مانند دندان شير تيز است! 7تاكستان مرا از بين برده‌اند و پوست درختان انجير را كنده، شاخه‌ها و تنه‌های آنها را سفيد و لخت باقی گذاشته‌اند.
8همچون دختر جوانی كه نامزدش مرده باشد، گريه و زاری نماييد. 9غله و شرابی كه می‌بايست به خانهٔ خداوند تقديم شود، از بين رفته است. كاهنان كه خدمتگزاران خداوند هستند، ماتم گرفته‌اند. 10در مزرعه‌ها محصولی باقی نمانده، غله و انگور و روغن زيتون از بين رفته و همه جا را غم و غصه فرا گرفته است.
11ای كشاورزان، گريه كنيد و ای باغبانان، زاری نماييد؛ زيرا محصولات گندم و جو از ميان رفته است. 12درختان انگور خشک شده، و درختان انجير و انار، خرما و سيب، و تمام درختان ديگر نابود شده است. شادی از انسان رخت بربسته است.
13ای كاهنان، لباس ماتم بپوشيد. ای خدمتگزاران خدای من، تمام شب در برابر قربانگاه گريه كنيد، چون ديگر غله و شرابی نمانده تا به خانهٔ خدايتان هديه كنيد. 14روزه را اعلام كنيد و خبر دهيد كه مردم جمع شوند. ريش‌سفيدان همراه با تمام قوم در خانهٔ خداوند، خدای خود جمع شوند و آنجا در حضور او گريه و ناله كنند.
15وای بر ما، چون روز هولناک مجازات نزديک می‌شود. نابودی از جانب خدای قادر مطلق فرا رسيده است! 16خوراكمان در برابر چشمانمان ناپديد می‌شود و تمامی شاديها و خوشيها در خانهٔ خدای ما به پايان می‌رسد. 17بذر در زمين پوسيده می‌شود. انبارها و سيلوها خالی شده‌اند. غله در مزرعه‌ها تلف شده است. 18گاوان چون چراگاهی ندارند سرگردانند و از گرسنگی می‌نالند و گوسفندان تلف می‌شوند.
19ای خداوند، ما را ياری فرما! زيرا گرما و خشكسالی چراگاهها را خشكانيده و تمام درختان را سوزانيده است. 20حتی حيوانات وحشی هم برای كمک به سوی تو فرياد برمی‌آورند، چون آبی برای خوردن ندارند. نهرهای كوهستانها خشک شده و چراگاهها زير آفتاب به کلی سوخته‌اند.
