Tercer discurso de Elifaz
1A esto respondió Elifaz de Temán:
2«¿Puede alguien, por muy sabio que sea,
serle a Dios de algún provecho?
3¿Sacará alguna ventaja el Todopoderoso
con que seas un hombre justo?
¿Tendrá algún beneficio
si tu conducta es intachable?
4»¿Acaso te reprende por temerlo
y por eso te lleva a juicio?
5¿No es acaso demasiada tu maldad?
¿Y no son incontables tus pecados?
6Sin motivo demandabas fianza de tus hermanos,
y en prenda los despojabas de sus mantos;
desnudos los dejabas.
7Al sediento no le dabas agua;
al hambriento le negabas la comida.
8Como hombre de poder te adueñaste de la tierra;
como hombre prominente, en ella te asentaste.
9No dabas nada a las viudas
y rompías los brazos22:9 rompías los brazos. Alt. les anulaste la fuerza. a los huérfanos.
10Por eso ahora te ves rodeado de trampas
y te asaltan temores repentinos;
11la oscuridad te impide ver
y te ahogan las aguas torrenciales.
12»¿No está Dios en las alturas de los cielos?
¡Mira las estrellas, cuán altas y remotas!
13Sin embargo, cuestionas: “¿Y Dios qué sabe?
¿Puede acaso juzgar a través de las tinieblas?
14Él recorre los cielos de un extremo al otro
y densas nubes lo envuelven,
¡así que no puede vernos!”.
15¿Vas a seguir por los trillados caminos
que han recorrido los malvados?
16Perdieron la vida antes de tiempo;
un diluvio arrasó sus cimientos.
17Increparon a Dios: “¡Déjanos tranquilos!
¿Qué puedes tú hacernos,22:17 hacernos (LXX y Siríaca); hacerle (TM). Todopoderoso?”.
18¡Y fue Dios quien llenó sus casas de bienes!
¡Yo no me dejaré llevar por sus malos consejos!
19Los justos se alegran al ver la ruina de los malvados;
los inocentes dicen en son de burla:
20“Nuestros enemigos han sido destruidos;
el fuego ha consumido sus riquezas”.
21»Sométete a Dios; ponte en paz con él
y volverá a ti la prosperidad.
22Acepta la enseñanza que mana de su boca;
grábate sus palabras en tu corazón.
23Si te vuelves al Todopoderoso
y alejas de tu casa la maldad,
serás del todo restaurado;
24si tu oro refinado22:24 oro refinado. Lit. oro de Ofir. lo arrojas por el suelo,
entre rocas y cañadas,
25tendrás por oro al Todopoderoso,
y será él para ti como plata refinada.
26En el Todopoderoso te deleitarás;
ante Dios levantarás tu rostro.
27Cuando ores, él te escuchará
y tú le cumplirás tus promesas.
28Tendrás éxito en tus decisiones
y en tus caminos brillará la luz.
29Cuando sean humillados y les digas “Levántense”,
Dios salvará a los humildes.
30Él librará aun al que no es inocente;
si tienes manos limpias, quedarás a salvo».
گفتگوی سوم
(22:1—27:23)
اليفاز سخن می‌گويد: گناه ايوب بزرگ است
1آنگاه اليفاز تيمانی پاسخ داد:
2آيا از انسان فايده‌ای به خدا می‌رسد؟ حتی از خردمندترين انسانها نيز فايده‌ای به او نمی‌رسد! 3اگر تو عادل و درستكار باشی آيا نفع آن به خدا می‌رسد؟ 4اگر تو خداترس باشی آيا او تو را مجازات می‌كند؟ 5هرگز! مجازات تو برای شرارت و گناهان بی‌شماری است كه در زندگی مرتكب شده‌ای! 6تو بدون شک از دوستان محتاجی كه به تو مقروض بودند تمام لباسهایشان را گرو گرفته، چيزی برايشان باقی نگذاشته‌ای. 7به تشنگان آب نداده‌ای و شكم گرسنگان را سير نكرده‌ای، 8هر چند تو آدم توانگر و ثروتمندی بودی و املاک زيادی داشتی. 9بيوه‌زنان را دست خالی از پيش خود رانده و به يتيمان رحم نكرده‌ای. 10-11برای همين است كه اكنون دچار دامها و ترسهای غيرمنتظره شده‌ای و ظلمت و امواج وحشت، تو را فرا گرفته‌اند.
12خدا بالاتر از آسمانها و بالاتر از بلندترين ستارگان است. 13ولی تو می‌گويی: «خدا چگونه می‌تواند از پس ابرهای تيره، اعمال مرا مشاهده و داوری كند؟ 14ابرها او را احاطه كرده‌اند و او نمی‌تواند ما را ببيند. او در آن بالا، بر گنبد آسمان حركت می‌كند.»
15آيا می‌خواهی به راهی بروی كه گناهكاران در گذشته از آن پيروی كرده‌اند؟ 16كسانی كه اساس زندگيشان فرو ريخت و نابهنگام مردند؟ 17زيرا به خدای قادر مطلق گفتند: «ای خدا از ما دور شو! تو چه كاری می‌توانی برای ما انجام دهی؟» 18در حالی که خدا خانه‌هايشان را سرشار از بركت ساخته بود. بنابراين من خود را از راههای شروران دور نگه خواهم داشت. 19-20درستكاران و بی‌گناهان هلاكت شروران را می‌بينند و شاد شده، می‌خندند و می‌گويند: «دشمنان ما از بين رفتند و اموالشان در آتش سوخت.»
21ای ايوب، از مخالفت با خدا دست بردار و با او صلح كن تا لطف او شامل حال تو شود. 22دستورات او را بشنو و آنها را در دل خود جای بده. 23اگر به سوی خدا بازگشت نموده، تمام بديها را از خانهٔ خود دور كنی، آنگاه زندگی تو همچون گذشته سروسامان خواهد گرفت. 24اگر طمع را از خود دور كنی و طلای خود را دور بريزی، 25آنگاه خدای قادر مطلق خودش گنج و نقرهٔ خالص برای تو خواهد بود! 26به او اعتماد خواهی كرد و از وجود او لذت خواهی برد. 27نزد او دعا خواهی نمود و او دعای تو را اجابت خواهد كرد و تو تمام نذرهايت را به جا خواهی آورد. 28دست به هر كاری بزنی موفق خواهی شد و بر راههايت هميشه نور خواهد تابيد. 29اگر كسی به تو حمله كند و تو را به زمين افكند، می‌دانی كسی هست كه دوباره تو را بلند كند. بلی، او فروتنان را نجات می‌دهد؛ 30پس اگر فروتن شده، خود را از گناه پاکسازی او تو را خواهد رهانيد.
