Sexto discurso de Job
1A esto Job respondió:
2«¿Hasta cuándo van a estar atormentándome
y aplastándome con sus palabras?
3Diez veces me hacen reproches;
descaradamente me atacan.
4Aun si fuera verdad que me he desviado,
mis errores son asunto mío.
5Si en verdad ustedes quieren exaltarse sobre mí,
y valerse de mi humillación para atacarme,
6sepan que es Dios quien me ha hecho daño,
quien me ha atrapado en su red.
7»Aunque grito: “¡Violencia!”, no hallo respuesta;
aunque pido ayuda, no se me hace justicia.
8Dios me ha cerrado el camino y no puedo pasar;
ha cubierto de oscuridad mis senderos.
9Me ha despojado de toda honra;
de la cabeza me ha quitado la corona.
10Por todos lados me destroza, como a un árbol;
me aniquila y arranca de raíz mi esperanza.
11Su enojo se ha encendido contra mí;
me cuenta entre sus enemigos.
12Sus tropas avanzan en tropel;
levantan una rampa para asediarme;
acampan alrededor de mi tienda de campaña.
13»Hizo que mis hermanos me abandonaran;
hasta mis amigos se han alejado de mí.
14Mis parientes y conocidos se distanciaron;
me echaron al olvido.
15Mis huéspedes y mis criadas me ven como a un extraño,
me miran como a un desconocido.
16Llamo a mi criado y no me responde,
aunque yo mismo se lo ruego.
17A mi esposa le da asco mi aliento;
a mis hermanos les resulto repugnante.
18Hasta los niños me desprecian;
en cuanto me ven, se burlan de mí.
19A todos mis amigos les resulto abominable;
mis seres queridos se han vuelto contra mí.
20La piel y la carne se me pegan a los huesos;
¡a duras penas he salvado el pellejo!19:20 ¡a duras … el pellejo! Lit. he escapado con la piel de mis dientes.
21»¡Compadézcanse de mí, amigos míos;
compadézcanse, que la mano de Dios me ha golpeado!
22¿Por qué me acosan como Dios?
¿No les basta con desollarme vivo?19:22 con desollarme vivo. Lit. con mi carne.
23»¡Ah, si fueran grabadas mis palabras,
si quedaran escritas en un libro!
24¡Si para siempre quedaran grabadas con cincel de hierro y plomo,
esculpidas en la roca!
25Yo sé que mi Redentor19:25 Redentor. Alt. defensor. vive
y que al final se levantará sobre el polvo.
26Y, cuando mi piel haya sido destruida,
todavía veré a Dios con mis propios ojos.19:26 con mis propios ojos. Lit. en mi carne.
27Yo mismo lo veré con mis propios ojos;
yo lo veré, no otro.
¡Este anhelo me consume las entrañas!
28»Ustedes dicen: “Vamos a acosarlo,
porque en él está la raíz del mal”.
29Pero cuídense de la espada,
pues con ella viene la ira justiciera,
para que sepan que hay un juicio».
Sumagot si Job
1Muling sumagot si Job,
2“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan, at sasaktan sa mga sinasabi ninyo? 3Paulit-ulit ninyo akong iniinsulto. Hindi na kayo nahiya sa mga ginagawa ninyo sa akin? 4Kung talagang nagkasala ako, problema ko na iyon. 5Ang akala ninyoʼy matuwid kayo kaysa sa akin, at iniisip ninyong ang mga paghihirap koʼy nagpapatunay na nagkasala ako. 6Pero ang Dios ang may gawa nito sa akin. Siya ang naglagay ng bitag sa palibot ko.
7“Tumawag ako at humingi ng tulong pero walang sumagot sa akin. Humingi ako ng katarungan pero walang nagbigay sa akin. 8Hinarangan ng Dios ang dinadaanan ko para hindi ako makadaan. Tinakpan din niya ito ng kadiliman. 9Kinuha niya ang kayamanan ko pati na ang aking karangalan. 10Pinahirapan niya ako saanman ako bumaling na halos ikamatay ko na. Inalis niya ang pag-asa ko na parang punongkahoy na binunot. 11Labis ang galit niya sa akin at itinuring niya akong kaaway. 12Parang pinadalhan niya ako ng mga sundalo upang salakayin at palibutan ang aking tolda.
13“Inilayo niya sa akin ang aking mga kamag-anak;19:13 kamag-anak: o, kapatid. at nilayuan na ako ng aking mga kakilala. 14Wala na ang lahat ng taong malapit sa akin. Pati mga kaibigan koʼy nilimot na ako. 15Hindi na ako kilala ng aking mga bisita at mga babaeng alipin. Itinuring na nila akong dayuhan. 16Kapag tinatawag ko ang aking alipin, hindi na niya ako pinapansin, makiusap man ako. 17Ang asawa koʼy nababahuan sa hininga ko at ang mga kapatid kong lalaki ay nandidiri sa akin. 18Hinahamak ako kahit ng mga batang paslit. Kapag nakikita nila ako,19:18 Kapag nakikita nila ako: o, Kapag tumayo ako at magsalita. pinagtatawanan nila ako. 19Lahat ng matalik kong kaibigan ay nasusuklam sa akin. Pati mga mahal ko sa buhay ay lumayo na rin. 20Butoʼt balat na lang ako at halos mamamatay na.
21“Maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil pinahihirapan ako ng Dios. 22Bakit ninyo ako inuusig tulad ng ginagawa ng Dios sa akin? Hindi pa ba sapat ang pagpapahirap ninyo sa akin? 23Mabuti sana kung isinulat sa aklat ang mga sinabi ko, 24o di kayaʼy iniukit ito sa bato para hindi mabura magpakailanman.
25“Pero alam kong buhay ang aking Tagapagligtas at sa bandang huli ay darating siya rito sa lupa para ipagtanggol ako. 26Pagkaalis ko sa katawang ito at mabulok ang mga laman ko, makikita ko na ang Dios.19:26 O, Habang nandito pa ako sa aking katawan, makikita ko ang Dios kahit na naaagnas ang aking balat dahil sa aking sakit. 27Makikita ko siya nang harapan at hindi na siya iba sa akin. Labis na akong nananabik na makita siya.
28“Kung patuloy ninyo akong pararatangan na akoʼy naghihirap dahil sa aking kasalanan, 29tiyak na darating sa inyo ang nakakatakot na parusa ng Dios. Parurusahan niya kayo dahil sa galit niya. Saka ninyo malalaman na hinatulan kayo ng Dios.”
