Segundo discurso de Elifaz
1Replicó entonces Elifaz de Temán:
2«El sabio no responde con vana sabiduría
ni da respuestas en el aire.15:2 ni da respuestas en el aire. Lit. llena su vientre con el viento del este.
3Tampoco discute con argumentos vanos
ni con palabras huecas.
4Tú, en cambio, restas valor al temor a Dios
y tomas a la ligera la devoción que él merece.
5Tu maldad pone en acción tu boca;
hablas igual que la gente astuta.
6Tu propia boca te condena, no la mía;
tus propios labios atestiguan contra ti.
7»¿Eres acaso el primer hombre que ha nacido?
¿Naciste acaso antes que los montes?
8¿Tienes parte en el consejo de Dios?
¿Acaso eres tú el único sabio?
9¿Qué sabes tú que nosotros no sepamos?
¿Qué has percibido que nosotros ignoremos?
10Las canas y la edad están de nuestra parte;
tenemos más experiencia que tu padre.
11¿No te basta que Dios mismo te consuele
y que se te hable con cariño?
12¿Por qué te dejas llevar por el enojo?
¿Por qué te relampaguean los ojos?
13¿Por qué desatas tu enojo contra Dios
y das rienda suelta a tu lengua?
14»¿Qué es el hombre para creerse puro
y el nacido de mujer para alegar inocencia?
15Si Dios no confía ni en sus santos
y ni siquiera considera puros a los cielos,
16¡cuánto menos confiará en el hombre,
que es vil y corrupto y tiene sed del mal!15:16 tiene sed del mal. Lit. bebe como agua el mal.
17»Escúchame y te lo explicaré;
déjame decirte lo que he visto.
18Es lo que han declarado los sabios
sin ocultar nada de lo aprendido de sus antepasados.
19Solo a ellos se les dio la tierra
y ningún extraño pasó entre ellos.
20El impío se ve atormentado toda la vida;
el violento tiene sus años contados.
21Sus oídos perciben sonidos espantosos;
cuando está en paz, los salteadores lo atacan.
22No espera escapar de las tinieblas;
condenado está a morir a filo de espada.
23Vaga sin rumbo; es comida de los buitres;15:23 rumbo … buitres. Alt. rumbo, en busca de alimento.
sabe que el día de las tinieblas le ha llegado.
24La desgracia y la angustia lo llenan de terror;
lo abruman como si un rey fuera a atacarlo
25y todo por levantar el puño contra Dios
y atreverse a desafiar al Todopoderoso.
26Contra Dios se lanzó desafiante,
blandiendo grueso y resistente escudo.
27»Aunque su rostro esté hinchado de grasa
y le sobre carne en la cintura,
28habitará en lugares desolados,
en casas deshabitadas,
en casas a punto de derrumbarse.
29Dejará de ser rico; no durarán sus riquezas
ni se extenderán sus posesiones en la tierra.
30No podrá escapar de las tinieblas;
una llama de fuego marchitará sus renuevos
y el aliento de Dios lo arrebatará.
31Que no se engañe ni confíe en cosas vanas,
porque nada obtendrá a cambio de ellas.
32Antes de que muera recibirá su merecido
y sus ramas no reverdecerán.
33Quedará como vid que pierde sus uvas agrias,
como olivo que no llega a florecer.
34La compañía de los impíos no es de provecho;
¡las moradas de los que aman el soborno serán consumidas por el fuego!
35Conciben iniquidad y dan a luz maldad;
en su vientre se genera el engaño».
Nagsalita si Elifaz
1Sumagot si Elifaz na taga-Teman, 2“Job, ang taong marunong ay hindi nagsasalita ng walang kabuluhan. 3Hindi siya nakikipagtalo sa mga salitang walang saysay. 4Pero ang mga sinasabi moʼy magtutulak sa tao upang mawalan ng paggalang sa Dios at magiging hadlang sa paglilingkod sa kanya. 5Ang sinasabi mo ay bunga ng iyong kasamaan. At dinadaya mo ang iba sa pamamagitan ng iyong mga sinasabi. 6Hindi na kailangang hatulan pa kita, dahil ang iyong mga sinasabi mismo ang nagpapatunay laban sa iyo. 7Akala mo baʼy ikaw ang unang isinilang? Ipinanganak ka na ba bago nilikha ang mga bundok? 8Narinig mo na ba ang mga plano ng Dios? Ikaw lang ba ang marunong? 9Ano bang alam mo na hindi namin alam? At ano ang naunawaan mo na hindi namin naunawaan? 10Natuto kami sa matatanda na mas matanda pa kaysa sa iyong ama. 11Sinabi namin sa iyo ang mga salitang mula sa Dios na makapagbibigay ng lakas at aliw sa iyo. Hindi pa ba sapat iyon? 12Bakit nagpapadala ka sa iyong damdamin? Nabubulagan ka na ba sa katotohanan 13para magalit ka sa Dios at magsalita ng masama laban sa kanya? 14Kaya ba ng isang tao na mamuhay ng malinis at matuwid sa paningin ng Dios? 15Ni hindi nga lubusang nagtitiwala ang Dios sa mga anghel niya. Kung ang mga nilalang niyang ito na nasa langit ay hindi lubusang malinis sa kanyang paningin, 16ang tao pa kaya na ipinanganak na masama at makasalanan, at uhaw sa paggawa ng masama?
17“Job, pakinggan mo ako. Sasabihin ko sa iyo at ipapaliwanag ang mga naranasan ko. 18May masasabi rin tungkol dito ang mga marurunong na tao na natuto sa kanilang mga ninuno. 19Sila lang ang nagmamay-ari ng kanilang lupain, at walang dayuhang sumakop sa kanila.
20“Ang taong masama ay maghihirap habang buhay. 21Palagi siyang kinakabahan kahit na walang panganib, dahil iniisip niya na baka salakayin siya ng mga tulisan. 22Takot din siyang pumunta sa dilim dahil baka may pumatay sa kanya. 23Kung saan-saan siya naghahanap ng pagkain. Alam niyang malapit nang dumating ang kapahamakan.15:23 malapit nang dumating ang kapahamakan: sa literal, malapit na ang araw ng kadiliman. 24Kaya labis ang kanyang pagkatakot, katulad ng hari na naghahanda sa pagsalakay sa kanyang mga kaaway. 25Nangyayari ito sa kanya dahil nagrerebelde at sumusuway siya sa Makapangyarihang Dios. 26Para siyang nakahawak sa matibay na kalasag at handang kalabanin ang Dios. 27Kahit mataba at mayaman siya ngayon, 28titira siya sa mga gibang bayan, sa mga bahay na walang nakatira at malapit nang gumuho. 29Hindi na dadami ang kanyang kayamanan, at ang mga natitira niyang yaman at ari-arian ay hindi na magtatagal. 30Hindi siya makakatakas sa kapahamakan.15:30 kapahamakan: sa literal, kadiliman. Magiging tulad siya ng puno na ang mga sangaʼy masusunog. Lahat ng ari-arian niya ay mawawala sa isang ihip lamang ng Dios. 31Huwag sana niyang dayain ang sarili niya sa pamamagitan ng pagtitiwala sa mga bagay na walang kabuluhan, dahil wala siyang makukuha sa mga iyon. 32Maagang darating sa kanya ang kanyang parusa at hindi na siya uunlad pa.15:32 hindi na siya uunlad pa: sa literal, ang kanyang mga sanga ay hindi na tutubuan ng mga dahon. 33At magiging tulad siya ng ubas na nalalagas ang mga hilaw na bunga o katulad ng olibo na nalalagas ang mga bulaklak. 34Sapagkat mamamatay ng walang lahi ang mga taong walang takot sa Dios. At ang mga bahay na itinayo nila mula sa mga suhol ay masusunog. 35Ang lagi nilang iniisip ay ang manggulo, gumawa ng masama, at mandaya.”
