Jerusalén es sitiada
1»¡Huyan a un lugar seguro, benjamitas!
¡Huyan de Jerusalén!
¡Toquen la trompeta en Tecoa!
¡Levanten señal en Bet Haqueren!
Porque una desgracia, una gran destrucción,
nos amenaza desde el norte.
2Estoy por destruir a Sión,
tan hermosa y delicada.
3Los pastores y sus rebaños vienen contra ella:
acampan a su alrededor,
y cada uno escoge su pastizal».
4«¡Prepárense para pelear contra ella!
¡Ataquémosla al mediodía!
Pero ¡ay de nosotros, que el día se acaba
porque se extienden las sombras del anochecer!
5¡Vamos, ataquémosla de noche
y destruyamos sus fortalezas!».
6Así dice el Señor de los Ejércitos:
«¡Talen árboles
y levanten una rampa contra Jerusalén!
Esta ciudad debe ser castigada,
pues en ella no hay más que opresión.
7Como un pozo que hace brotar agua,
así Jerusalén hace brotar su maldad.
En ella se oye de violencia y destrucción;
no veo otra cosa que enfermedades y heridas.
8¡Escarmienta, Jerusalén,
para que no me aparte de ti!
De lo contrario, te dejaré devastada,
en una tierra inhabitable».
9Así dice el Señor de los Ejércitos:
«Busquen al remanente de Israel.
Rebusquen, como en una viña;
repasen las ramas,
como lo hace el vendimiador».
10¿A quién hablaré?
¿A quién advertiré?
¿Quién podrá escucharme?
Tienen tapados6:10 tapados. Lit. incircuncisos. los oídos
y no pueden comprender.
La palabra del Señor los ofende;
no se complacen en ella.
11Pero yo estoy lleno de la ira del Señor,
y ya no puedo contenerme.
«Derrama tu ira en la calle sobre los niños,
sobre los grupos de jóvenes,
porque serán capturados el marido y la mujer,
la gente madura y la entrada en años.
12Sus casas, sus campos y sus mujeres
caerán en manos extrañas,
porque yo voy a extender mi mano
contra los habitantes del país»,
afirma el Señor.
13«Desde el más pequeño hasta el más grande,
todos codician ganancias injustas;
desde el profeta hasta el sacerdote,
todos practican el engaño.
14Curan por encima la herida de mi pueblo
y les desean: “¡Paz, paz!”,
cuando en realidad no hay paz.
15¿Acaso se han avergonzado de la abominación que han cometido?
¡No, no se han avergonzado de nada
y ni siquiera saben lo que es la vergüenza!
Por eso, caerán con los que caigan;
cuando los castigue, serán derribados»,
dice el Señor.
16Así dice el Señor:
«Deténganse en los caminos y miren;
pregunten por los senderos antiguos.
Pregunten por el buen camino,
¡y sigan por él!
Así hallarán el descanso anhelado.
Pero ellos dijeron:
“¡No lo seguiremos!”.
17Yo aposté centinelas para ustedes y dije:
“Presten atención al toque de trompeta”.
Pero ellos dijeron:
“No prestaremos atención”.
18Por eso, ¡escuchen, naciones!
¡Comunidad, conoce lo que te espera!
19Escucha, tierra:
Traigo sobre este pueblo una desgracia,
fruto de sus maquinaciones,
porque no prestaron atención a mis palabras,
sino que rechazaron mi Ley.
20¿De qué me sirve este incienso que llega de Sabá
o la caña dulce de un país lejano?
Sus holocaustos no me gustan;
sus sacrificios no me agradan».
21Por eso, así dice el Señor:
«Voy a ponerle obstáculos a este pueblo.
Padres e hijos tropezarán contra ellos,
vecinos y amigos perecerán».
22Así dice el Señor:
«¡Miren! Del norte viene un ejército;
una gran nación se moviliza
desde los confines de la tierra.
23Empuñan el arco y la lanza;
son crueles y no tienen compasión.
Lanzan gritos como bramidos del mar
y cabalgan sobre sus corceles.
¡Vienen contra ti, hija de Sión,
alineados para la batalla como un solo hombre!».
24Nos ha llegado la noticia
y nuestras manos flaquean;
la angustia nos domina,
como si tuviéramos dolores de parto.
25¡Viene el enemigo armado con espada!
No salgan al campo
ni transiten por los caminos.
¡Hay terror por todas partes!
26Vístete de luto, pueblo mío;
revuélcate en las cenizas.
Llora amargamente,
como lo harías por un hijo único,
porque nos cae por sorpresa
el que viene a destruirnos.
27«Te he puesto entre mi pueblo
como probador de metales y fortaleza,
para que escudriñes
y examines su conducta.
28Todos ellos son muy rebeldes
y andan sembrando calumnias;
sean de bronce o de hierro,
todos son unos corruptos.
29Los fuelles soplan con furor
y el plomo se derrite en el fuego,
pero los malvados no se purifican;
¡de nada sirve que se les refine!
30Por eso se les llama “Plata desechada”;
¡para el Señor son un desecho!».
Gisulong ang Jerusalem sa Iyang mga Kaaway
1“Palayo kamo ug panago mga kaliwat ni Benjamin! Biya kamo sa Jerusalem! Patingoga ang budyong sa Tekoa ug paghatag ug senyas didto sa Bet Hakkeram. Kay moabot ang grabing kadaot gikan sa amihan. 2Gub-on ko ang maanindot nga siyudad sa Jerusalem.6:2 siyudad sa Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion. 3Libotan kini sa ilang mga sundalo.6:3 Libotan kini sa ilang mga sundalo: sa literal, sa mga magbalantay ug sa ilang mga mananap. Magpatindog sila sa ilang mga tolda libot niini, ug magkampo sila6:3 ug magkampo sila: sa literal, ug magpasabsab. sa bisan asang bahin nga ilang magustohan. 4Moingon ang mga komander, ‘Pangandam kamo sa pagsulong sa Jerusalem. Sulongon nato sila sa udto.’ Apan sa dihang hapon na, moingon ang mga komander, ‘Hala! Gasalop na man ang adlaw ug hapit nang mongitngit. 5Karon na lang kitang gabii mosulong ug gub-on nato ang lig-ong mga bahin niining siyudara.’ ”
6Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Pagputol kamog mga kahoy nga gamiton sa pagguba sa mga paril sa Jerusalem, ug pagtapok kamog yuta sa kilid sa paril aron makatkat ninyo kini. Kinahanglan nang silotan kining siyudara, kay midagsang na niining dapita ang pagpangdaog-daog. 7Sama sa usa ka tuboran nga padayon ang pagdagayday sa tubig, padayon usab ang iyang paghimog daotan. Madungog kanunay dinhi niini nga siyudad ang pagpasakit ug pagpanglaglag. Ang balatian ug mga samad niini maoy kanunay kong makita. 8Pasidaan kini kanimo, Jerusalem! Kon dili ka pa mamati, motalikod gayod ako kanimo ug himuon kong awaaw ang imong yuta aron wala nay magpuyo pa niini.”
9Mao pa gayod kini ang giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Ang mahibiling buhi sa Israel ipatilok ko pag-ayo sa mga kaaway, sama sa pagtilok sa mga tigpamupo ug ubas sa nahibiling mga bunga diha sa mga sanga.”
10Mitubag ako, “Apan kinsa may akong pasidan-an? Kinsa may maminaw kanako? Gitabonan nila ang ilang mga dalunggan aron dili sila makadungog. Ngil-ad alang kanila ang pulong sa Ginoo, busa dili sila gusto nga maminaw niini. 11Gibati ko usab ang labihan nga kasuko sama sa kasuko sa Ginoo, ug dili ko gayod kini mapugngan.”
Miingon ang Ginoo, “Ipatagamtam ko ang akong kasuko sa mga kabataan nga nagadula sa dalan, sa mga batan-ong lalaki nga nagatigom, sa mga bana ug mga asawa, ug sa mga tigulang. 12Ang ilang mga balay ihatag ngadto sa uban, lakip na ang ilang mga uma ug mga asawa. Mahitabo kini kon ako nang silotan ang mga katawhan nga nagapuyo niini nga yuta. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
13“Gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon, nanikas sila aron makakuwarta. Bisan mga propeta ug mga pari nagpangilad usab. 14Gipakawalay-bili nila ang samad sa akong mga katawhan, bisan grabe na kini. Nagaingon sila nga maayo ang tanan bisan ang tinuod dili kini maayo. 15Naulaw ba sila sa ilang daotang mga binuhatan? Wala, kay wala na silay ulaw! Dili man lang gani sila mahilaw. Busa mangamatay sila sama sa uban. Malaglag sila sa panahon nga silotan ko na sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
16Mao pa gayod kini ang giingon sa Ginoo, “Tindog kamo diha sa gisang-an sa mga dalan ug pagpakisusi pag-ayo. Pangutana kamo kon hain ang karaan ug maayo nga dalan, ug didto kamo agi. Kon buhaton ninyo kini, maangkon ninyo ang kalinaw. Apan miingon kamo, ‘Dili kami moagi diha!’ 17Nagpili akog tigbantay sa pagsulti kaninyo, ‘Patalinghogi ninyo ang tingog sa budyong ingon nga pagpasidaan kaninyo.’ Apan miingon kamo, ‘Dili kami mamati.’
18“Busa pamati kamong mga kanasoran. Saksihi ninyo kon unsay mahitabo sa akong katawhan. 19Pamati, O kalibotan! Magpadala akog kalaglagan niini nga mga tawo ingon nga silot sa ilang daotang mga plano. Kay wala nila hatagig pagtagad ang akong mga pulong ug gisalikway nila ang akong kasugoan. 20Walay bili kanako ang gihalad nila nga insenso nga gikan pa sa Sheba, o ang mga pahumot nga gikan pa sa layong dapit. Dili ko dawaton ang ilang mga halad nga sinunog. Ang ilang mga halad dili makapalipay kanako. 21Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga magbutang ako ug kapandolanan niining mga tawhana. Tungod niini, malaglag ang mga amahan ug mga anak nga lalaki, apil ang managhigala ug managsilingan.”
22Midugang pa gayod ang Ginoo sa pag-ingon, “Tan-awa, may mga sundalong nagpadulong gikan sa yuta sa amihan, usa ka gamhanan nga nasod gikan sa layong dapit nga andam na sa pagsulong. 23Armado sila sa mga pana ug bangkaw. Bangis sila ug walay kalooy. Nagasakay sila sa ilang mga kabayo, ug ang ilang kabanha sama sa dahunog sa makusog nga balod. Moabot sila aron sa pagsulong kaninyo, O mga taga-Jerusalem.6:23 mga taga-Jerusalem: sa literal, anak nga babaye sa Zion.”
24Daghan ang among nadungog nga balita mahitungod kanila, ug namuypoy ang among mga bukton sa kahadlok. Sama sa babayeng nagabati, nagaantos kami sa kaguol ug kasakit. 25Ayaw kamo pag-adto sa mga uma o paglakaw sa mga dalan, kay adunay mga kaaway nga andam nga mopatay. Anaa ang kakuyaw sa palibot. 26O mga katagilungsod ko, pagbisti kamog sako ug ligid sa abo sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo nga daw namatyan kamog bugtong anak nga lalaki. Kay sa kalit lang mosulong kanato ang kaaway.
27Miingon ang Ginoo kanako, “Gihimo ko ikaw nga sama sa tigsulay sa metal aron masulayan mo ang kinaiya sa akong katawhan. 28Tanan sila mga masinupakon ug mga gahig ulo, sama kagahi sa bronsi ug puthaw. Wala silay laing gihimo kondili ang pagbutang-butang ug pagtunto sa uban. 29Painiton pag-ayo ang hurnohan aron mapuro ang pilak. Apan walay kapuslanan ang pagpaputli sa akong katawhan kay ang mga daotan wala gihapon mawagtang. 30Pagatawgon sila nga, ‘Sinalikway nga Pilak’ kay gisalikway ko na sila.”
