Jeremías 2 – NVI & ASCB

Nueva Versión Internacional

Jeremías 2:1-37

Israel abandona a Dios

1La palabra del Señor vino a mí y me dijo: 2«Ve y proclama a oídos de Jerusalén que así dice el Señor:

»“Recuerdo la fidelidad de tu juventud,

tu amor de novia,

cuando me seguías por el desierto,

por tierras no cultivadas.

3Israel estaba consagrado al Señor,

era las primicias de su cosecha;

todo el que comía de él sufría las consecuencias,

les sobrevenía la calamidad”»,

afirma el Señor.

4¡Escuchen la palabra del Señor, descendientes de Jacob,

todas las familias del pueblo de Israel!

5Así dice el Señor:

«¿Qué injusticia vieron en mí sus antepasados

que se alejaron tanto de mí?

Se fueron tras ídolos sin valor

y en algo sin valor se convirtieron.

6Nunca preguntaron:

“¿Dónde está el Señor

que nos hizo subir de Egipto,

que nos guio por el desierto,

por tierra árida y accidentada,

por tierra reseca y tenebrosa,

por tierra que nadie transita

y en la que nadie vive?”.

7Yo los traje a una tierra fértil,

para que comieran de sus buenos frutos.

Pero ustedes vinieron y contaminaron mi tierra;

hicieron de mi heredad algo abominable.

8Nunca preguntaron los sacerdotes:

“¿Dónde está el Señor?”.

Los que se ocupaban de la Ley jamás me conocieron;

los pastores se rebelaron contra mí,

profetizaron en nombre de Baal

y se fueron tras dioses que para nada sirven.

9»Por eso, aún voy a entablar un litigio contra ustedes,

y también litigaré contra los hijos de sus hijos»,

afirma el Señor.

10«Crucen a las costas de Chipre y miren;

envíen mensajeros a Cedar2:10 Cedar. Asentamiento de tribus beduinas en el desierto siro-arábigo. e infórmense bien;

fíjense si ha sucedido algo semejante:

11¿Hay alguna nación que haya cambiado de dioses,

a pesar de que no son dioses?

¡Pues mi pueblo ha cambiado su Gloria

por lo que no sirve para nada!

12¡Espántense, cielos, ante esto!

¡Tiemblen y queden horrorizados!»,

afirma el Señor.

13«Dos son los pecados que ha cometido mi pueblo:

Me han abandonado a mí,

fuente de agua viva,

y han cavado sus propias cisternas,

cisternas rotas que no retienen agua.

14¿Acaso es Israel un esclavo?

¿Nació en la esclavitud?

¿Por qué entonces se ha convertido en presa?

15Los leones rugieron contra él,

lanzaron fuertes gruñidos.

Dejaron desolado su país,

sus ciudades fueron incendiadas

y ya nadie las habita.

16Para colmo de males, los de Menfis2:16 Menfis. Lit. Nof. y los de Tafnes

te raparon la cabeza.

17¿No te ha pasado todo esto

por haber abandonado al Señor tu Dios,

mientras él te guiaba por el camino?

18Y ahora, ¿qué sacas con ir a Egipto

a beber agua del Nilo?2:18 Hebreo: Sijor, un brazo del río Nilo.

¿Qué sacas con ir a Asiria

a beber agua del Éufrates?

19Tu maldad te castigará,

tu infidelidad te recriminará.

Ponte a pensar cuán malo y amargo

es abandonar al Señor tu Dios

y no sentir temor de mí»,

afirma el Señor, el Señor de los Ejércitos.

20«Desde hace mucho quebraste el yugo;

te quitaste las ataduras

y dijiste: “¡No quiero servirte!”.

Sobre toda colina alta

y bajo todo árbol frondoso,

te entregaste a la prostitución.

21Yo te planté, como vid selecta,

con semilla genuina.

¿Cómo es que te has convertido

en una vid degenerada y extraña?

22Aunque te laves con lejía

y te frotes con mucho jabón,

ante mí seguirá presente la mancha de tu iniquidad»,

afirma el Señor y Dios.

23«¿Cómo puedes decir:

“No me he contaminado

ni me he ido tras los baales”?

¡Considera tu conducta en el valle!

¡Reconoce lo que has hecho!

¡Camella joven y arisca

que corre para todos lados!

24¡Asna salvaje acostumbrada al desierto!

Cuando ardes en deseos, olfateas el viento;

cuando estás en celo, no hay quien te detenga.

Ningún macho que te busque tiene que fatigarse:

cuando estás en celo, fácilmente te encuentra.

25No andes con pies descalzos, que te lastimas,

ni dejes que la garganta se te reseque.

Pero tú insistes: “¡No tengo remedio!

Amo a dioses extraños

y tras ellos me iré”.

26»El pueblo de Israel se avergonzará,

junto con sus reyes y sus oficiales,

sacerdotes y profetas,

como se avergüenza el ladrón cuando lo descubren.

27A un trozo de madera le dicen:

“Tú eres mi padre”,

y a una piedra le repiten:

“Tú me has dado a luz”.

Me han vuelto la espalda;

no quieren darme la cara.

Pero les llega la desgracia y me dicen:

“¡Levántate y sálvanos!”.

28¿Dónde están, Judá, los dioses que te fabricaste?

¡Tienes tantos dioses como ciudades!

¡Diles que se levanten!

¡A ver si te salvan cuando caigas en desgracia!

29»¿Por qué litigan conmigo?

Todos ustedes se han rebelado contra mí»,

afirma el Señor.

30«En vano castigo a tus hijos,

pues rechazan mi corrección.

Cual si fuera un león feroz,

la espada de ustedes devoró a sus profetas.

31»Pero ustedes, los de esta generación, presten atención a la palabra del Señor:

»¿Acaso he sido para Israel

un desierto o una tierra tenebrosa?

¿Por qué dice mi pueblo:

“Somos libres, nunca más volveremos a ti”?

32¿Acaso una joven se olvida de sus joyas

o una novia de su atavío?

¡Pues hace muchísimo tiempo

que mi pueblo se olvidó de mí!

33¡Qué hábil eres para conseguir amantes!

¡Hasta las malas mujeres han aprendido de ti!

34Tienes la ropa manchada de sangre,

de sangre de gente pobre e inocente,

a los que nunca sorprendiste robando.

Por todo esto 35te voy a juzgar:

por alegar que no has pecado,

por insistir en tu inocencia,

por afirmar: “¡Dios ya no está enojado conmigo!”.

36¿Por qué cambias con tanta ligereza tu parecer?2:36 tu parecer. Alt. tus aliados.

Pues también Egipto te defraudará,

como te defraudó Asiria.

37Saldrás de allí con las manos en la cabeza,

porque el Señor ha rechazado

a aquellos en quienes confías,

y no prosperarás con ellos.

Asante Twi Contemporary Bible

Yeremia 2:1-37

Israel Pa Onyankopɔn Akyi

1Awurade asɛm baa me so: 2“Kɔpae mu ka ma Yerusalem nte:

“Mekae sɛdeɛ wode wo ho maa me wo mmabunu berɛ mu,

sɛdeɛ wo dɔɔ me wʼayeforɔ berɛ mu

na wodii mʼakyi wɔ ɛserɛ so,

asase a wɔnnuaa so hwee.

3Na Israel yɛ kronkron ma Awurade,

ne twaberɛ mu abukan;

wɔn a wɔdii nʼani no, wɔbuu wɔn fɔ,

na amanehunu baa wɔn so,”

sɛdeɛ Awurade, seɛ nie.

4Montie Awurade asɛm, Ao Yakob fiefoɔ,

mo Israel mmusuakuo nyinaa.

5Yei ne deɛ Awurade seɛ:

“Mfomsoɔ bɛn na mo agyanom hunuu wɔ me ho a

ɛma wɔtwee wɔn ho kɔɔ akyirikyiri sei?

Wɔdii ahoni a wɔn ho nni mfasoɔ akyi,

ma wɔn ankasa bɛyɛɛ ahuhufoɔ.

6Wɔammisa sɛ, ‘Ɛhe na Awurade wɔ?

Deɛ ɔyii yɛn firii Misraim

na ɔde yɛn faa ɛserɛ wesee so,

anweatam ne amenamena asase

a awo na ayɛ owubɔn no.

Na ɛyɛ asase a obiara mfa so na obiara nte soɔ no.’

7Mede mo bɛduaa asase bereɛ so

sɛ monni so nnuaba ne ɛso nnepa.

Nanso mobɛguu mʼasase ho fi

na moyɛɛ mʼagyapadeɛ akyiwadeɛ.

8Asɔfoɔ no ammisa sɛ,

‘Ɛhe na Awurade wɔ?’

Wɔn a wɔde mmara yɛ adwuma no anhwehwɛ me;

ntuanofoɔ sɔre tiaa me.

Adiyifoɔ no de Baal hyɛɛ nkɔm,

na wɔdii ahoni huhuo akyi.

9“Ɛno enti, merebɔ mo kwaadu bio,”

deɛ Awurade seɛ nie.

“Na mɛbɔ mo mma mma kwaadu.

10Montwa nkɔ Kitim mpoano nkɔ hwɛ,

monsoma nkɔ Kedar nkɔhwehwɛ mu yie;

monhwɛ sɛ biribi a ɛte sei asi wɔ hɔ:

11Ɔman bi asesa wɔn anyame pɛn anaa?

Nso wɔnnyɛ anyame mpo.

Nanso me nkurɔfoɔ de wɔn animuonyam

asesa ahoni huhuo.

12Ao ɔsorosoro, momma mo ho nnwiri mo yei ho,

na mo ho nwoso akomatuo mu,”

deɛ Awurade seɛ nie.

13“Me nkurɔfoɔ ayɛ bɔne ahodoɔ mmienu:

Wɔapa mʼakyi,

me a meyɛ nkwa asutire no,

na wɔatutu wɔn ankasa nsukora amena,

amena a ɛho apaapae a ɛntumi nkora nsuo.

14Israel yɛ akoa anaa ɔsomfoɔ firi awoɔ mu anaa?

Adɛn enti na wayɛ afodeɛ yi?

15Agyata abobɔ mu;

wɔapɔ no so.

Wɔasɛe nʼasase;

wɔahyehye ne nkuro ayɛ no amanfo.

16Afei, Memfis ne Tapanhes mmarima

ayi wo tiri so nwi.

17Ɛnyɛ wo na woama yei aba wo so

sɛ wopaa Awurade wo Onyankopɔn akyi,

wɔ ɛberɛ a ɔrekyerɛ wo ɛkwan?

18Afei adɛn enti na mokɔ Misraim

kɔnom Sihor mu nsuo?

Na adɛn enti na mokɔ Asiria

kɔnom Asubɔnten no mu nsuo?

19Wo amumuyɛ bɛtwe wʼaso;

wʼakyirisane bɛka wʼanim.

Enti dwene ho na hunu sɛ,

sɛ wopa Awurade wo Onyankopɔn akyi

na woannya ne ho suro a,

ɛyɛ bɔne ne ɔyea ma wo.”

Awurade, Asafo Awurade na ɔseɛ.

20“Mmerɛ bi atwam, wobubuu wo kɔnnua mu,

na wotetee wo nkɔnsɔnkɔnsɔn mu;

na wokaa sɛ, ‘Merensom wo!’

Nokorɛm, wɔ kokoɔ biara so

ne dua biara a adendan ase

na wotena bɔɔ adwaman.

21Meduaa wo sɛ bobe amapa

a ɛfiri bobe ase a ɛyɛ pa ara mu.

Na ɛyɛɛ dɛn na wodanee wʼakyi kyerɛɛ me

bɛyɛɛ bobe a anyini asɛeɛ wɔ wura mu yi?

22Sɛ wode soda

ne samina bebree dware mpo a,

wʼafɔdie nkekaawa da so wɔ hɔ ara,”

sɛdeɛ Otumfoɔ Awurade seɛ nie.

23“Ɛbɛyɛ dɛn na woaka sɛ, ‘Meho nguu fi;

mennii Baalnom akyi’?

Hwɛ sɛdeɛ woyɛɛ wo ho wɔ bɔnhwa no mu;

dwene deɛ woayɛ no ho.

Woyɛ yoma bereɛ hoɔharefoɔ

a wotu mmirika kɔ ha ba ha,

24wiram afunumu a anweatam so tena akokwa no,

ɔhuahua ɛberɛ a ɔpɛ sɛ onini hyia no.

Sɛ nʼakɔnnɔ no ano yɛ den a hwan na ɔbɛsianka no?

Anini biara a wɔtaa no no nha wɔn ho bebree;

ɛduru ɛberɛ a wɔhyia no a, wɔbɛnya no.

25Ntu mmirika kɔsi sɛ wobɛyi wo mpaboa

na wo mene mu bɛwe.

Nanso wokaa sɛ, ‘Ɛho nni mfasoɔ!

Mepɛ ananafoɔ anyame,

na ɛsɛ sɛ medi wɔn akyi.’

26“Sɛdeɛ wɔkyere ɔkorɔmfoɔ a wɔgu nʼanim ase no,

saa na wɔagu Israel efie anim ase,

wɔn ankasa, wɔn ahemfo ne wɔn adwumayɛfoɔ,

wɔn asɔfoɔ ne wɔn adiyifoɔ.

27Wɔka kyerɛ dua sɛ, ‘Woyɛ mʼagya,’

ne ɛboɔ sɛ, ‘Wo na wowoo me.’

Wɔadane wɔn akyi akyerɛ me

na ɛnyɛ wɔn anim;

nanso sɛ amanehunu bi ba wɔn so a, wɔka sɛ,

‘Bra bɛgye yɛn!’

28Anyame a moyɛ maa mo ho no wɔ he?

Momma wɔmmra sɛ wobɛtu agye mo

ɛberɛ a mowɔ amanehunu mu!

Ɛfiri sɛ mowɔ anyame bebree

te sɛ deɛ mowɔ nkuro bebree no, Ao Yuda.

29“Adɛn enti na mobɔ me soboɔ?

Mo nyinaa ayɛ dɔm atia me,”

Awurade na ɔseɛ.

30“Metwee mo nkurɔfoɔ aso kwa;

wɔamfa me ntenesoɔ.

Wʼakofena akunkum wʼadiyifoɔ

te sɛ gyata a nʼani abereɛ.

31“Mo nnɛmmafoɔ, monnwene Awurade asɛm ho:

“Mayɛ sɛ anweatam ama Israel anaa?

Anaasɛ asase a ɛso aduru sum kabii anaa?

Adɛn enti na me nkurɔfoɔ ka sɛ, ‘Yɛwɔ ho ɛkwan sɛ yɛkyinkyin;

yɛremma wo nkyɛn bio.’

32Ɔbaabunu werɛ firi ne mpompranneɛ,

ayeforɔyere werɛ bɛfiri nʼahyehyɛdeɛ anaa?

Nanso me nkurɔfoɔ werɛ afiri me,

nna a wɔntumi nkan.

33Hwɛ nyansa a mowɔ de pɛ mo adɔfoɔ!

Mmaa a wɔnsɛ hwee koraa tumi sua mo akwan.

34Mo aduradeɛ mu, nnipa hunu

ahiafoɔ a wɔdi bem mogya,

nanso moankyere wɔn sɛ wɔrebubu akɔ mo dan mu.

Yeinom nyinaa akyi

35woka sɛ, ‘Medi bem;

ne bo mfuu me.’

Nanso mɛbu wo atɛn

ɛfiri sɛ wo ka sɛ, ‘Menyɛɛ bɔne biara.’

36Adɛn enti na wokyinkyini se,

sesa wʼakwan?

Misraim bɛdi wo hwammɔ

sɛdeɛ Asiria yɛeɛ no.

37Afei wobɛfiri saa beaeɛ hɔ

a wo nsa gu wo tiri so.

Ɛfiri sɛ Awurade apo wɔn a wode wo ho too wɔn so no;

wɔremmoa wo.