Isaías 66 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Isaías 66:1-24

Juicio y esperanza

1Así dice el Señor:

«El cielo es mi trono,

y la tierra, el estrado de mis pies.

¿Qué casa me pueden construir?

¿Dónde estará el lugar de mi reposo?

2Fue mi mano la que hizo todas estas cosas;

fue así como llegaron a existir»,

afirma el Señor.

«Yo estimo a los pobres y contritos de espíritu,

a los que tiemblan ante mi palabra.

3Pero los que sacrifican toros

son como los que matan hombres;

los que ofrecen corderos

son como los que desnucan perros;

los que presentan ofrendas de grano

son como los que ofrecen sangre de cerdo

y los que queman ofrendas de incienso

son como los que adoran ídolos.

Ellos han escogido sus propios caminos,

y se deleitan en sus abominaciones.

4Pues yo también escogeré aflicciones para ellos

y enviaré sobre ellos lo que tanto temen.

Porque nadie respondió cuando llamé;

cuando hablé, nadie escuchó.

Más bien, hicieron lo que me ofende

y optaron por lo que no me agrada».

5Escuchen la palabra del Señor,

ustedes que tiemblan ante su palabra:

«Así dicen sus hermanos que los odian

y los excluyen por causa de mi nombre:

“¡Que el Señor sea glorificado,

para que veamos la alegría de ustedes!”.

Pero ellos serán los avergonzados.

6Una voz resuena desde la ciudad,

una voz surge del Templo:

Es la voz del Señor

que da a sus enemigos su merecido.

7»Antes de estar con dolores de parto,

Jerusalén tuvo un hijo;

antes que le llegaran los dolores,

dio a luz un varón.

8¿Quién ha oído cosa semejante?

¿Quién ha visto jamás cosa igual?

¿Puede una nación nacer en un solo día?

¿Se da a luz un pueblo en un momento?

Sin embargo, Sión dio a luz sus hijos

cuando apenas comenzaban sus dolores.

9¿Podría yo abrir la matriz

y no provocar el parto?»,

dice el Señor.

«¿O cerraría yo el seno materno,

siendo que yo hago dar a luz?»,

dice tu Dios.

10«Mas alégrense con Jerusalén y regocíjense por ella,

todos los que la aman;

salten con ella de alegría

todos los que por ella se conduelen.

11Porque ustedes serán amamantados y saciados,

y hallarán consuelo en su seno;

beberán hasta saciarse

y se deleitarán en sus henchidos pechos».

12Porque así dice el Señor:

«Hacia ella extenderé la paz como un torrente,

y la riqueza de las naciones como río desbordado.

Ustedes serán amamantados, llevados en sus brazos,

mecidos en sus rodillas.

13Como madre que consuela a su hijo,

así yo los consolaré a ustedes;

en Jerusalén serán consolados».

14Cuando ustedes vean esto, se regocijará su corazón,

y su cuerpo florecerá como la hierba.

El Señor dará a conocer su poder entre sus siervos

y su furor entre sus enemigos.

15¡Ya viene el Señor con fuego!

¡Sus carros de combate son como un torbellino!

Descargará su enojo con furor,

y su reprensión con llamas de fuego.

16Con fuego y con espada

juzgará el Señor a todo mortal.

¡Muchos morirán a manos del Señor!

17«Juntos perecerán los que se consagran y se purifican para entrar en los jardines, siguiendo a uno que va al frente,66:17 al frente. Lit. en medio. y los que comen carne de cerdo, ratas y otras cosas abominables», afirma el Señor.

18«Yo, por causa de sus acciones y sus pensamientos, estoy a punto de reunir a gente de toda nación y lengua; vendrán y verán mi gloria.

19»Les daré una señal y a algunos de sus sobrevivientes los enviaré a las naciones: a Tarsis, Pul, Lud (famosa por sus arqueros), Tubal y Grecia, también a las costas lejanas que no han oído hablar de mi fama ni han visto mi gloria. Ellos anunciarán mi gloria entre las naciones. 20Y a todos los hermanos que ustedes tienen entre las naciones los traerán a mi monte santo en Jerusalén, como una ofrenda al Señor; los traerán en caballos, en carros de combate y en literas, y en mulas y camellos», dice el Señor. «Los traerán como traen los israelitas, en recipientes limpios, sus ofrendas de grano al Templo del Señor. 21Y de ellos escogeré también a algunos, para que sean sacerdotes y levitas», dice el Señor.

22«Porque, así como perdurarán en mi presencia el cielo nuevo y la tierra nueva que yo haré, así también perdurarán el nombre y los descendientes de ustedes», afirma el Señor. 23«Sucederá que, de una luna nueva a otra y de un sábado a otro, toda la humanidad vendrá a postrarse ante mí», dice el Señor. 24«Entonces saldrán y contemplarán los cadáveres de los que se rebelaron contra mí. Porque no morirá el gusano que los devora ni su fuego se apagará. ¡Repulsivos serán a toda la humanidad!».

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 66:1-24

Hukman sang Dios ang mga Nasyon

1Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: “Ang langit amo ang akon trono, kag ang duta amo ang tulungtungan sang akon mga tiil. Gani ano nga klase sang balay ang patindugon ninyo para sa akon? Diin bala ang lugar nga inyo papahuwayan sa akon? 2Indi bala ako ang naghimo sang tanan nga butang?

Ako, ang Ginoo, nagasiling: Ginahatagan ko sang pagtalupangod ang mga tawo nga mapainubuson, mahinulsulon, kag nagakahadlok sa akon pulong. 3Pero amo ini ang akon pagtratar sa mga tawo nga nagasunod sa ila lang gusto kag nagakalipay sa mga ginahimo nila nga makangilil-ad: Kon magpatay sila sang baka para ihalad, kabigon ko ini nga daw sa nagpatay sila sang tawo. Kon maghalad sila sang karnero, kabigon ko ini nga daw sa nagpatay sila sang ido. Kon maghalad sila sang halad nga regalo, kabigon ko ini nga daw sa naghalad sila sang dugo sang baboy. Kag kon magsunog sila sang insenso bilang pagdumdom sa akon, kabigon ko ini nga daw sa nagbendisyon sila sa dios-dios. 4Wala labot sina, padal-an ko sila sang silot nga makapahadlok gid sa ila. Kay sang nagpanawag ako, wala sila nagsabat; sang naghambal ako, wala sila nagpamati. Naghimo sila sang kalautan sa akon atubangan, kag kon ano ang indi ko nagustuhan amo ang ila ginahimo.”

5Kamo nga nagakahadlok sa pulong sang Ginoo, pamatii ninyo ang iya pulong: “Tungod nga matutom kamo sa akon, ang iban ninyo nga mga kasimanwa nagadumot kag nagasikway sa inyo. Nagayaguta sila sa inyo nga nagasiling, ‘Magpakita ang Ginoo sang iya gahom agod makita namon ang inyo kalipay!’ ” Pero pakahuy-an sila. 6Nabatian bala ninyo ang ginahod sa siyudad kag sa templo? Gahod ina sang Ginoo samtang ginabalusan niya ang iya mga kaaway.

7Nagasiling pa ang Ginoo, “Ang Jerusalem mangin pareho sa isa ka manugbata nga wala pa gani siya masakiti nagbata na siya. 8Sin-o bala ang nakabati kag nakakita sang pareho sini? Mahimo bala ang isa ka pungsod ukon nasyon sa malip-ot lang gid nga tiyempo? Pero sang manugsugod pa lang ang pagpasakit sang Jerusalem,66:8 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. matawo ang iya katawhan.66:8 matawo ang iya katawhan: buot silingon, tukuron liwat sang Dios ang nasyon sang Israel. 9Ginbuot ko nga malapit na lang sila matawo. Kag karon, indi ko bala sila pagtugutan nga matawo? Siyempre tugutan! Indi ko gid pagpunggan nga matawo sila. Ako, ang inyo Dios, ang nagasiling sini.”

10Kamo tanan nga nagahigugma sa Jerusalem kag nagapangasubo tungod sa iya, magkalipay kamo kag magkinasadya upod sa iya, 11agod makatilaw kamo sang iya kauswagan pareho sang bata nga nagatiti sa iya iloy kag nabusog. 12Kay nagasiling ang Ginoo: “Pauswagon ko ang Jerusalem; pagadal-on sa iya ang mga manggad sang mga nasyon pareho sang nagaawas nga ililigan sang tubig. Sagudon kag atipanon kamo sang Jerusalem pareho sa bata nga ginakugos, ginapatiti, kag ginasabak sang iya iloy. 13Lipayon ko kamo sa Jerusalem pareho sa iloy nga nagalipay sa iya anak.”

14Kon makita na ninyo ini, magakalipay gid kamo, kag magabaskog kamo pareho sa nagalambo nga tanom. Ipakita sang Ginoo ang iya gahom sa iya mga alagad, pero ipakita niya ang iya kaakig sa iya mga kaaway. 15Pamati! Magaabot ang Ginoo nga may kalayo. Magasakay siya sa iya mga karwahe nga daw buhawi. Ipakita niya ang iya kaakig sa iya mga kaaway, kag silutan niya sila sang nagadabadaba nga kalayo. 16Kay paagi sa kalayo kag sa iya espada, silutan sang Ginoo ang tanan nga tawo nga makasasala, kag madamo ang iya pamatyon.

17Nagsiling ang Ginoo, “Magakalamatay sing tingob ang mga nagapakabalaan kag nagapakatinlo sang ila kaugalingon sa ila pagsimba sa mga dios-dios sa katamnan. Magakalamatay gid sila nga nagakaon sang baboy, sang ilaga, kag sang iban pa nga pagkaon nga makangilil-ad. 18Nahibaluan ko ang ila mga ginahimo kag ginahunahuna. Gani magaabot ako kag tipunon ko ang mga katawhan sang tanan nga nasyon, kag makita nila ang akon gahom. 19Magapakita ako sang milagro sa ila. Kag ang magkalabilin sa ila ipadala ko bilang mensahero sa mga nasyon sang Tarshish, Pul, Lud (nga ang mga katawhan sini bantog nga mga manugpana), Tubal, Grecia66:19 Grecia: sa Hebreo, Javan. kag sa iban pa nga malayo nga mga lugar nga wala makabati sang akon pagkabantog kag wala makakita sang akon gahom. Ibantala nila ang akon gahom sa mga nasyon. 20Kag dal-on nila pabalik halin sa mga nasyon ang tanan ninyo nga mga kasimanwa, nga nagasakay sa mga kabayo, mga mula66:20 mula: sa English, mule. Ini nga sapat kaanggid sa kabayo. kag mga kamelyo, kag sa mga karwahe kag karo. Dal-on nila sila sa akon balaan nga bukid sa Jerusalem bilang halad sa akon, pareho sang ginahimo sang mga Israelinhon nga nagahalad sa akon templo sang mga halad nga regalo nga nasulod sa matinlo nga suludlan. 21Kag himuon ko ang iban sa ila nga mga pari kag mga Levita. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

22Nagsiling pa ang Ginoo, “Subong nga ang bag-o nga langit kag ang bag-o nga duta nga akon himuon magapadayon hasta san-o, ang inyo mga kaliwat magapadayon man hasta san-o, kag indi gid kamo malipatan. 23Sa kada umpisa sang bulan kag sa kada Adlaw nga Inugpahuway magasimba ang tanan nga tawo sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 24Kag samtang nagapaguwa sa Jerusalem ang mga nagsilimba didto, makita nila ang mga bangkay sang mga tawo nga nagrebelde kontra sa akon. Ang mga ulod nga nagakaon sa ila indi mapatay, kag ang kalayo nga nagasunog sa ila indi man mapatay. Kag kangil-aran sila sang tanan nga tawo.”