1El justo perece
y a nadie le importa;
mueren los siervos fieles
y nadie comprende
que el justo perece
para ser librado del mal.
2Los que van por el camino recto mueren en paz;
hallan reposo en su lecho de muerte.
3«Ustedes, hijos de hechicera,
descendientes de adúltero con prostituta,
¡acérquense!
4¿De quién quieren burlarse?
¿A quién hacen muecas despectivas
y le sacan la lengua?
¿Acaso no son ustedes una camada de rebeldes
y una descendencia de mentirosos?
5Entre los robles y debajo de todo árbol frondoso,
dan rienda suelta a su lujuria;
junto a los arroyos y en las grietas de las rocas,
sacrifican a niños pequeños.
6Las piedras lisas de los arroyos serán tu herencia;
sí, ellas serán tu destino.
Ante ellas has derramado ofrendas líquidas
y has presentado ofrendas de grano.
Ante estas cosas, ¿me quedaré callado?
7Sobre un monte alto y encumbrado pusiste tu lecho
y hasta allí subiste para ofrecer sacrificios.
8Detrás de tu puerta y de sus postes
has puesto tus símbolos paganos.
Te alejaste de mí, te desnudaste,
subiste al lecho que habías preparado;
entraste en arreglos con la gente con quienes deseabas acostarte
y contemplaste su desnudez.
9Acudiste a Moloc y le llevaste aceite de oliva,
y multiplicaste tus perfumes.
Enviaste muy lejos a tus embajadores;
¡hasta los dominios de la muerte57:9 los dominios de la muerte. Lit. el Seol. los hiciste bajar!
10De tanto andar te cansaste,
pero no dijiste: “Hasta aquí llego”.
Lograste renovar tus fuerzas;
por eso no desmayaste.
11»¿Quién te asustó, quién te metió miedo,
que me has engañado?
No te acordaste de mí
ni me tomaste en cuenta.
¿Será que no me temes
porque guardé silencio tanto tiempo?
12Yo denunciaré tu justicia y tus obras,
y de nada te servirán.
13Cuando grites pidiendo ayuda,
¡que te salve tu colección de ídolos!
A todos ellos se los llevará el viento;
con un simple soplo desaparecerán.
Pero el que se refugia en mí
recibirá la tierra por herencia
y tomará posesión de mi monte santo».
Consuelo para los contritos
14Y se dirá:
«¡Construyan, construyan, preparen el camino!
¡Quiten los obstáculos del camino de mi pueblo!».
15Porque lo dice el Alto y Excelso,
el que vive para siempre, cuyo nombre es Santo:
«Yo habito en un lugar santo y sublime,
pero también con el contrito y humilde de espíritu,
para reanimar el espíritu de los humildes
y alentar el corazón de los quebrantados.
16Mi litigio no será eterno
ni estaré siempre enojado,
porque ante mí desfallecerían
todos los seres vivientes que he creado.
17Por causa de la perversa codicia de mi pueblo,
me he enojado y lo he castigado;
le he dado la espalda,
pero él prefirió seguir sus obstinados caminos.
18He visto sus caminos, pero lo sanaré;
lo guiaré y lo colmaré de consuelo.
Y a los que lloran por él
19les haré proclamar esta alabanza:
¡Paz a los que están lejos
y paz a los que están cerca!
Yo los sanaré», dice el Señor,
20«pero los malvados son como el mar agitado,
que no puede calmarse,
cuyas olas arrojan fango y lodo.
21No hay paz para los malvados», dice mi Dios.
محكوميت بدكاران اسرائيل
1انسانهای خوب، ديده از جهان فرو می‌بندند و اشخاص خداشناس پيش از وقت می‌ميرند و كسی نيست كه در اين باره فكر كند و دليل اين امر را بفهمد. ايشان می‌ميرند تا از مصيبتی كه در راه است نجات يابند. 2هنگامی كه خداشناسان می‌ميرند، از آرامش برخوردار می‌شوند و استراحت می‌يابند.
3و اما شما ای بدكاران، جلو بياييد! ای اولاد جادوگران و زناكاران، نزديک بياييد! 4-5شما چه كسی را مسخره می‌كنيد؟ به چه كسی دهن كجی می‌كنيد؟ ای آدمهای گناهكار و دروغگو، شما همان اشخاصی هستيد كه زير سايهٔ درختان زنا می‌كنيد و در دره‌ها و زير شكاف صخره‌های بلند فرزندان خود را برای بتها قربانی می‌كنيد. 6سنگهای صاف را از ميان دره‌ها برمی‌داريد و آنها را چون خدا می‌پرستيد و هدايای گوناگون به آنها تقديم می‌كنيد. آيا فكر می‌كنيد اين رفتارتان خدا را خشنود می‌كند؟ 7به کوههای بلند می‌رويد تا در آنجا زنا كنيد و برای بتهايتان قربانی كنيد. 8شما بتهايتان را پشت درهای بسته قرار می‌دهيد و آنها را می‌پرستيد. اين عمل شما زناكاری است، زيرا به جای اينكه خدا را دوست داشته باشيد و عبادت كنيد، به بتها عشق می‌ورزيد و آنها را می‌پرستيد. 9با عطر و روغن به حضور بت «مولک» می‌رويد تا آنها را تقديمش كنيد. به سفرهای دور و دراز می‌رويد، حتی به جهنم هم پا می‌گذاريد، تا شايد خدايان تازه‌ای بيابيد و به آنها دل ببنديد. 10آنقدر می‌گرديد تا خسته و درمانده می‌شويد، ولی دست از جستجو برنمی‌داريد. به خود قوت قلب می‌دهيد و پيش می‌رويد.
11خداوند می‌فرمايد: «اين بتها چه هستند كه از آنها می‌ترسيد و به من خيانت می‌كنيد؟ چرا مرا ديگر به ياد نمی‌آوريد؟ آيا علت اينكه از من نمی‌ترسيد اين نيست كه سكوت كرده‌ام و چيزی نگفته‌ام؟ 12شما فكر می‌كنيد كار درستی انجام می‌دهيد، ولی وقتی من كارهای زشت شما را برملا سازم، آنگاه بتهای شما نيز قادر نخواهند بود شما را ياری دهند. 13از دست اين بتهايی كه برای خود جمع كرده‌ايد كاری ساخته نيست و آنها به فرياد شما نخواهند رسيد؛ آنها به قدری ضعيفند كه يک وزش باد می‌تواند آنها را از جا بركند و با خود ببرد. اما بدانيد كسانی كه به من توكل دارند مالک زمين و وارث كوه مقدس من خواهند شد.»
وعدهٔ آرامش
14خداوند می‌گويد: «قوم من به سوی من باز می‌گردند! پس راه را آماده سازيد و سنگها و موانع را از سر راه برداريد.»
15خدای متعال و مقدس كه تا ابد زنده است، چنين می‌گويد: «من در مكانهای بلند و مقدس ساكنم و نيز در وجود كسی كه روحی متواضع و توبه‌كار دارد، تا دل او را زنده سازم و نيروی تازه به او بخشم. 16من تا ابد شما را محكوم نخواهم كرد و بر شما خشمگين نخواهم ماند، زيرا اگر چنين كنم تمام جانهايی كه آفريده‌ام از بين خواهند رفت. 17من به علت طمعكاری شما غضبناک شدم و تنبيه‌تان كردم و شما را ترک گفتم. اما شما راه خود را ادامه داديد و از آن دست نكشيديد. 18كارهای شما را می‌بينم، اما با وجود اين شما را شفا خواهم داد. شما را هدايت خواهم كرد و تسلی خواهم داد. به شما كمک خواهم كرد تا برای گناهانتان ماتم بگيريد و به آنها اعتراف كنيد. 19همهٔ مردم از سلامتی برخوردار خواهند شد چه آنانی كه دورند و چه آنانی كه نزديكند؛ زيرا من ايشان را شفا خواهم بخشيد. 20اما بدكاران مانند دريای متلاطمی هستند كه هرگز آرام نمی‌گيرد، بلكه هميشه گل و لجن بالا می‌آورد. 21برای بدكاران سلامتی و آرامش وجود ندارد.» اين است آنچه خداوند می‌فرمايد.
