Isaías 57 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Isaías 57:1-21

1El justo perece

y a nadie le importa;

mueren los siervos fieles

y nadie comprende

que el justo perece

para ser librado del mal.

2Los que van por el camino recto mueren en paz;

hallan reposo en su lecho de muerte.

3«Ustedes, hijos de hechicera,

descendientes de adúltero con prostituta,

¡acérquense!

4¿De quién quieren burlarse?

¿A quién hacen muecas despectivas

y le sacan la lengua?

¿Acaso no son ustedes una camada de rebeldes

y una descendencia de mentirosos?

5Entre los robles y debajo de todo árbol frondoso,

dan rienda suelta a su lujuria;

junto a los arroyos y en las grietas de las rocas,

sacrifican a niños pequeños.

6Las piedras lisas de los arroyos serán tu herencia;

sí, ellas serán tu destino.

Ante ellas has derramado ofrendas líquidas

y has presentado ofrendas de grano.

Ante estas cosas, ¿me quedaré callado?

7Sobre un monte alto y encumbrado pusiste tu lecho

y hasta allí subiste para ofrecer sacrificios.

8Detrás de tu puerta y de sus postes

has puesto tus símbolos paganos.

Te alejaste de mí, te desnudaste,

subiste al lecho que habías preparado;

entraste en arreglos con la gente con quienes deseabas acostarte

y contemplaste su desnudez.

9Acudiste a Moloc y le llevaste aceite de oliva,

y multiplicaste tus perfumes.

Enviaste muy lejos a tus embajadores;

¡hasta los dominios de la muerte57:9 los dominios de la muerte. Lit. el Seol. los hiciste bajar!

10De tanto andar te cansaste,

pero no dijiste: “Hasta aquí llego”.

Lograste renovar tus fuerzas;

por eso no desmayaste.

11»¿Quién te asustó, quién te metió miedo,

que me has engañado?

No te acordaste de mí

ni me tomaste en cuenta.

¿Será que no me temes

porque guardé silencio tanto tiempo?

12Yo denunciaré tu justicia y tus obras,

y de nada te servirán.

13Cuando grites pidiendo ayuda,

¡que te salve tu colección de ídolos!

A todos ellos se los llevará el viento;

con un simple soplo desaparecerán.

Pero el que se refugia en mí

recibirá la tierra por herencia

y tomará posesión de mi monte santo».

Consuelo para los contritos

14Y se dirá:

«¡Construyan, construyan, preparen el camino!

¡Quiten los obstáculos del camino de mi pueblo!».

15Porque lo dice el Alto y Excelso,

el que vive para siempre, cuyo nombre es Santo:

«Yo habito en un lugar santo y sublime,

pero también con el contrito y humilde de espíritu,

para reanimar el espíritu de los humildes

y alentar el corazón de los quebrantados.

16Mi litigio no será eterno

ni estaré siempre enojado,

porque ante mí desfallecerían

todos los seres vivientes que he creado.

17Por causa de la perversa codicia de mi pueblo,

me he enojado y lo he castigado;

le he dado la espalda,

pero él prefirió seguir sus obstinados caminos.

18He visto sus caminos, pero lo sanaré;

lo guiaré y lo colmaré de consuelo.

Y a los que lloran por él

19les haré proclamar esta alabanza:

¡Paz a los que están lejos

y paz a los que están cerca!

Yo los sanaré», dice el Señor,

20«pero los malvados son como el mar agitado,

que no puede calmarse,

cuyas olas arrojan fango y lodo.

21No hay paz para los malvados», dice mi Dios.

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 57:1-21

Walay Pulos ang mga dios-dios sa Israel

1Kon mamatay ang usa ka tawong matarong, walay mangutana kon ngano. Walay makasabot nga gikuha sa Dios ang mga tawong diosnon aron makalikay sa kadaotan. 2Kon mamatay ang usa ka tawong matarong, makapahulay na siya ug magmalinawon.

3Apan kamong mga anak sa babayeng mamamarang, sa mananapaw, ug sa babayeng nagabaligya sa iyang dungog, duol kamo. 4Gibiaybiay ninyo ang mga matarong. Inyo silang gihiwian ug gidiwaldiwalan. Mga kaliwat kamo sa mga masinupakon ug mga bakakon. 5Gisimba ninyo ang inyong mga dios-dios pinaagi sa pagpakighilawas ilalom sa punoan sa mga kahoy nga gipakabalaan ninyo. Gihalad pa ninyo ang inyong mga anak diha sa mga lugut, diha sa mga bangag sa dagkong mga bato. 6Ang hamis nga mga bato sa mga lugut mao ang inyong mga dios. Gisimba ninyo kini pinaagi sa paghalad ug mga halad nga ilimnon ug mga halad sa pagpasidungog. Malipay ba ako niining inyong gihimo? 7Motungas kamo sa tag-as nga bukid ug maghalad didto ug makighilawas. 8Gibutang pa gayod ninyo ang mga imahen sa inyong mga dios-dios luyo sa pultahan sa inyong mga balay. Inyo akong gisalikway. Sama kamo sa babayeng mananapaw nga misaka sa iyang lapad nga katre ug nakigsabot sa iyang mga lalaki. Malipay gayod siyang nakighilawas sa iyang mga laki.

9Miadto kamo sa inyong dios-dios nga si Molec nga may dalang lana ug daghang mga pahumot. Nagsugo pa kamog mga tawo nga mangitag mga dios-dios sa layong mga dapit aron inyong simbahon. Bisan ang dapit sa mga patay daw sa paadtoan pa ninyo. 10Bisag gikapoyan na kamo sa pagpangita sa mga dios-dios, wala gihapon kamo mawad-ig paglaom. Gipalig-on ninyo ang inyong kaugalingon, busa wala gayod kamo maluya.

11Miingon ang Ginoo, “Kinsa ba kining mga dios-dios nga inyong gikalisangan nga namakak man kamo kanako? Gikalimtan ninyo ako ug wala kamo magtagad kanako. Unsa bay hinungdan nga wala na man kamo motahod kanako? Tungod ba kay nagpakahilom lang ako sulod sa taas nga panahon? 12Naghunahuna kamo nga matarong na gayod ang inyong gihimo, apan ipakita ko kon unsa gayod kamong matanga sa tawo. Ug dili makatabang kaninyo ang inyong mga dios-dios. 13Oo, dili gayod makatabang ang mga dios-dios kon mangayo kamog tabang kanila. Paliron silang tanan sa hangin; mapalid sila sa usa lang ka huyop. Apan ang nagsalig kanako magapuyo sa yuta57:13 yuta: Tingali ang buot ipasabot, yuta sa Israel. ug mosimba didto sa akong balaan nga bukid. 14Ako moingon, ‘Ayoha ang dalan. Kuhaa ang mga babag sa agianan sa akong katawhan.’ ”

15Mao usab kini ang giingon sa Labing Halangdong Dios, ang Balaang Dios nga nagakinabuhi sa walay kataposan, “Nagapuyo ako sa habog ug balaang dapit. Apan nagapuyo usab ako uban sa mga tawo nga mapainubsanon ug mahinulsulon aron mapalig-on ko sila. 16Sa pagkatinuod, dili ako makigbatok o masuko hangtod sa hangtod, kay kon himuon ko kini, mangamatay ang mga tawo nga akong gihimo. 17Nasuko ako tungod sa sala ug pagkahakog sa Israel, busa gisilotan ko sila ug gitalikdan. Apan nagpadayon gihapon sila sa pagpakasala. 18Nakita ko ang ilang pagkinabuhi, apan ayohon ko sila. Giyahan ko sila, ug lipayon ko ang mga nagsubo uban kanila. 19Ug unya modayeg sila kanako. Hatagan ko silag maayong kahimtang—atua man sila sa layo o sa duol. Ayohon ko gayod sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 20Apan ang mga daotan walay kalinaw. Sama sila sa baloron nga dagat nga nagatulod sa mga sagbot ug hugaw sa daplin. 21Dili gayod makaangkon ang mga daotan ug maayo nga kahimtang.” Mao kini ang giingon sa akong Dios.