Canto de alabanza al Señor
1Señor, tú eres mi Dios;
te exaltaré y alabaré tu nombre
porque has hecho maravillas.
Desde tiempos antiguos
tus planes son fieles y seguros.
2Has convertido la ciudad en un montón de escombros,
la ciudad fortificada en una ruina.
Ya no existe la ciudad, la fortaleza de extranjeros;
nunca más volverá a ser reconstruida.
3Por eso te glorifica un pueblo poderoso;
te honrarán las ciudades de las naciones violentas.
4Porque tú has sido en su angustia un baluarte para el desvalido,
un refugio para el necesitado,
un resguardo contra la tormenta,
una sombra en el calor.
Porque el aliento de los violentos
es como una tormenta contra un muro,
5como el calor en el desierto.
Tú aplacas el tumulto de los extranjeros,
como se aplaca el calor bajo la sombra de una nube
y ahogas el alboroto de los violentos.
6Sobre este monte el Señor de los Ejércitos
preparará para todos los pueblos
un banquete de manjares especiales.
Un banquete de vinos añejos,
las mejores carnes y vinos selectos.
7Sobre este monte rasgará
el velo que cubre a todos los pueblos,
el manto que envuelve a todas las naciones.
8Devorará a la muerte para siempre.
El Señor y Dios enjugará las lágrimas
de todo rostro
y quitará de toda la tierra
la deshonra de su pueblo.
El Señor mismo lo ha dicho.
9En aquel día se dirá:
«¡Sí, este es nuestro Dios;
en él confiamos y él nos salvó!
¡Este es el Señor, en él hemos confiado;
regocijémonos y alegrémonos en su salvación!».
10La mano del Señor se posará sobre este monte,
pero Moab será pisoteada en su sitio,
como se pisotea la paja en el muladar.
11Allí extenderán sus manos,
como al nadar las extiende un nadador.
Pero Dios abatirá su orgullo,
junto con la destreza25:11 la destreza. Palabra de difícil traducción. de sus manos.
12Derribará, hará caer y abatirá
tus muros altos y fortificados,
hasta dejarlos hechos polvo sobre la tierra.
Ayɛyie Nka Awurade
1Ao, Awurade, wone me Onyankopɔn;
mɛma wo so na mayi wo din ayɛ,
ɛfiri sɛ wofiri nokorɛdie mu
ayɛ anwanwadeɛ bebree,
nneɛma a wɔahyehyɛ firi teteete.
2Woayɛ kuropɔn no mmubuiɛ sie,
kuro no a ɛwɔ banbɔ no asɛe;
ananafoɔ abandenden no nyɛ kuropɔn bio;
na wɔrensi bio.
3Enti aman a wɔyɛ den bɛdi wo ni
atutupɛfoɔ aman bɛhyɛ wo animuonyam.
4Woayɛ ahiafoɔ dwanekɔbea,
ohiani mmɔborɔni dwanekɔbea,
ahum ano ahintaeɛ
ɔhyeɛ mu nwunu
na atutupɛfoɔ ahome
te sɛ ahum a ɛrebɔ dwira ɔfasuo
5ne ɔhyew a ɛwɔ anweatam so.
Wobrɛ ananafoɔ hooyɛ ase;
sɛdeɛ omununkum brɛ owia ɔhyeɛ ano ase no,
saa ara na atutupɛfoɔ nnwom nso bɛgyaeɛ.
6Asafo Awurade bɛto ɛpono wɔ saa bepɔ yi so.
Ɔbɛsiesie nnuane pa ne nsã a adi nna,
ɛnam pa ne nsã pa ama nnipa nyinaa.
7Wɔ bepɔ yi so, ɔbɛsɛe
owuo ntoma a ɛkata nnipa nyinaa ho
ne owuo nkatasoɔ a ɛkata aman nyinaa so;
8Ɔbɛmene owuo afebɔɔ.
Asafo Awurade bɛpepa
aniso nisuo nyinaa.
Ɔbɛyi ne nkurɔfoɔ ahohora,
afiri nsase nyinaa so.
Awurade na waka.
9Saa ɛda no, wɔbɛka sɛ,
“Ampa ara yɛn Onyankopɔn nie;
yɛde yɛn ho too no so na ɔgyee yɛn;
Awurade no nie, yɛgyee no diiɛ;
momma yɛnni ahurisie na yɛn ani nnye wɔ ne nkwagyeɛ no mu.”
10Awurade nsa bɛda saa bepɔ yi so;
nanso ɔbɛtiatia Moab so
te sɛ ɛserɛ a wɔtiatia so de fra sumena.
11Wɔbɛtrɛtrɛ wɔn nsa mu wɔ so,
sɛdeɛ osudwarefoɔ trɛtrɛ ne nsa mu de dwareɛ.
Onyankopɔn bɛbrɛ wɔn ahomasoɔ ase
a ɔrenhwɛ wɔn nsa ano dwumadie ho.
12Ɔbɛbubu mo banbɔ afasuo atentene no agu;
ɔbɛbubu agu fam
ama ayɛ mfuturo.