Profecía contra Damasco
1Profecía contra Damasco:
«¡Miren a Damasco!
¡Ya no será una ciudad!
¡Será convertida en un montón de escombros!
2Abandonadas quedarán las ciudades de Aroer;
serán pastizales donde los rebaños
comerán sin que nadie los asuste.
3Efraín perderá la ciudad fortificada;
Damasco se quedará sin realeza.
El remanente de Aram
será como la gloria de los israelitas»,
afirma el Señor de los Ejércitos.
4«En aquel día se debilitará la gloria de Jacob
y se consumirá la gordura de su cuerpo.
5Será como el segador que recoge la mies
y cosecha el grano con su brazo;
será como cuando se recoge el grano
en el valle de Refayin.
6Pero quedarán algunas uvas,
como cuando se golpea el olivo
y dos o tres aceitunas se quedan en las ramas más altas,
y tal vez cuatro o cinco en todas las ramas del árbol»,
afirma el Señor, el Dios de Israel.
7En aquel día buscará el pueblo a su Hacedor;
fijará la mirada en el Santo de Israel.
8Ya no se fijará en los altares,
que son obra de sus manos.
Tampoco volverá la mirada a las imágenes de Aserá
ni a los altares de incienso que sus dedos fabricaron.
9En aquel día las ciudades fortificadas, que fueron abandonadas por causa de los israelitas, serán como lugares abandonados que se convierten en bosques y matorrales. Todo será devastado.
10Porque te olvidaste del Dios de tu salvación;
no te acordaste de la Roca de tu fortaleza.
Por eso, aunque siembres las plantas más selectas
y plantes vides importadas;
11aunque las hagas crecer el día que las plantes
y las hagas florecer al día siguiente,
en el día del dolor y de la enfermedad incurable
la cosecha se malogrará.
12¡Ay del rugido de muchas naciones!
¡Braman como brama el mar!
¡Ay del clamor de los pueblos!
¡Su estruendo es como el de aguas caudalosas!
13Aunque esos pueblos braman como aguas encrespadas;
huyen lejos cuando él los reprende,
arrastrados por el viento como la paja de los cerros,
como el polvo con el vendaval.
14Al atardecer vendrá el terror repentino
y antes del amanecer dejarán de existir.
Tal es el destino de quienes nos despojan;
eso les espera a quienes nos saquean.
พระดำรัสกล่าวโทษดามัสกัส
1พระดำรัสเกี่ยวกับดามัสกัสมีดังนี้ว่า
“ดูเถิด ดามัสกัสจะไม่เป็นนครอีกต่อไป
แต่จะกลายเป็นซากปรักหักพัง
2นครต่างๆ ของอาโรเออร์จะถูกทิ้งร้าง
ทิ้งไว้ให้ฝูงแพะแกะซึ่งจะนอนลงที่นั่น
และไม่มีใครทำให้พวกมันตกใจกลัว
3เมืองป้อมปราการจะสาบสูญไปจากเอฟราอิม
และอำนาจของดามัสกัสจะสิ้นสุดลง
ชนที่เหลืออยู่ของอารัมจะเป็นเหมือนศักดิ์ศรีของอิสราเอล”
พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น
4“ในวันนั้นศักดิ์ศรีของยาโคบจะโรยรา
ความอ้วนพีแห่งเรือนร่างของเขาจะหายไป
5จะเป็นเหมือนเวลาที่มีคนมาเกี่ยวข้าวที่ชูรวง
และแขนของเขาโอบฟ่อนข้าวไว้
เหมือนเวลาที่คนเก็บเศษรวงข้าวที่ตกอยู่
ในหุบเขาเรฟาอิม
6ถึงกระนั้นก็ยังมีบางส่วนเหลืออยู่
เหมือนเมื่อใช้ไม้ฟาดต้นมะกอก
ก็ยังมีเหลืออยู่สองสามผลบนยอดสูง
หรือสี่ห้าผลบนกิ่งผลดก”
พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล
ประกาศดังนั้น
7ในวันนั้นคนทั้งหลายจะมุ่งมององค์พระผู้สร้างของตน
และหันมาจับตามองที่องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
8พวกเขาจะไม่มุ่งมองแท่นบูชาต่างๆ
อันเป็นฝีมือสร้างของตน
พวกเขาจะไม่เคารพนับถือเสาเจ้าแม่อาเชราห์17:8 คือ สัญลักษณ์ของเจ้าแม่อาเชราห์
และแท่นเผาเครื่องหอมซึ่งตนสร้างขึ้นกับมือ
9ในวันนั้นนครต่างๆ ที่เข้มแข็งซึ่งพวกเขาทิ้งไว้เพราะชาวอิสราเอลจะเป็นเหมือนที่ร้าง และมีพุ่มไม้น้อยใหญ่ขึ้นรกไปหมด และทุกสิ่งจะถูกทิ้งร้าง
10เจ้าได้หลงลืมพระเจ้าองค์พระผู้ช่วยให้รอดของเจ้า
เจ้าไม่ได้ระลึกถึงพระศิลาผู้เป็นป้อมปราการของเจ้า
ฉะนั้นถึงแม้ว่าพวกเจ้าปลูกพืชพันธุ์ที่ดีที่สุด
และปลูกเถาองุ่นจากต่างแดน
11แม้เจ้าทำให้มันงอกในวันเดียวกับที่เจ้าปลูกได้
และทำให้มันผลิตาในเช้าวันที่เจ้าลงต้นได้
ถึงอย่างนั้นก็จะไม่ได้เก็บเกี่ยวสิ่งใด
ในวันแห่งโรคภัยและความเจ็บปวดที่เกินเยียวยาได้
12แน่ะ เสียงกระหึ่มของประชาชาติทั้งหลาย
กึกก้องดั่งทะเลคึกคะนอง!
เสียงคำรามของชนชาติต่างๆ ดังสนั่น
คล้ายกับทะเลคำราม!
13แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาคำรามลั่นเหมือนเสียงน้ำบ่า
เมื่อพระเจ้าตรัสกำราบ พวกเขาก็หนีกระเจิดกระเจิง
เหมือนแกลบต้องลมบนเนินเขา
เหมือนหญ้าที่ถูกพายุพัดกระหน่ำ
14ในยามเย็นมีความสยดสยองฉับพลัน!
ก่อนรุ่งสางพวกเขาก็จากไปแล้ว!
นี่คือส่วนของผู้ที่ปล้น
และแย่งชิงของของเราไป
