Ezequiel 9 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 9:1-11

El castigo de los culpables

1Después oí que Dios clamaba con fuerte voz: «¡Acérquense, verdugos de la ciudad, cada uno con su arma destructora en la mano!». 2Entonces vi que por el camino de la puerta superior que da hacia el norte venían seis hombres, cada uno con un arma mortal en la mano. Con ellos venía un hombre vestido con tela de lino, que llevaba en la cintura un estuche de escriba. Todos ellos entraron y se pararon junto al altar de bronce.

3La gloria del Dios de Israel, que estaba sobre los querubines, se elevó y se dirigió hacia el umbral del Templo. Entonces el Señor llamó al hombre vestido de tela de lino que llevaba en la cintura un estuche de escriba 4y le dijo: «Recorre la ciudad de Jerusalén y coloca una señal en la frente de quienes giman y se lamenten por los actos detestables que se cometen en la ciudad».

5Pero oí que a los otros dijo: «Síganlo. Recorran la ciudad y maten sin piedad ni compasión. 6Maten a viejos y a jóvenes, a muchachas, niños y mujeres; comiencen en el Templo, y no dejen a nadie con vida. Pero no toquen a los que tengan la señal». Y aquellos hombres comenzaron por matar a los ancianos que estaban frente al Templo.

7Después les dijo: «Salgan y profanen el Templo; llenen de cadáveres los atrios».

Ellos salieron y comenzaron a matar gente en toda la ciudad. 8Y mientras mataban, yo me quedé solo, caí rostro en tierra y grité: «¡Ay, Señor y Dios! ¿Descargarás tu furor sobre Jerusalén y destruirás a todo el resto de Israel?».

9Él me respondió: «La iniquidad del pueblo de Israel y de Judá es extremadamente grande. El país está lleno de violencia; la ciudad, llena de injusticia. Porque ellos dicen: “El Señor abandonó la tierra; el Señor no nos ve”. 10Por eso no tendré piedad ni compasión, sino que les pediré cuentas de su conducta».

11Entonces el hombre vestido de tela de lino que llevaba en la cintura un estuche de escriba informó: «Ya hice lo que me mandaste hacer».

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 9:1-11

Gipamatay ang mga Nagsimba sa mga Dios-dios

1Unya nadungog ko ang Dios nga misulti sa makusog nga tingog, “Dali, kamo nga mga tawo nga magasilot niini nga siyudad sa Jerusalem, ug dad-a ang inyong mga armas.” 2Unya may nakita akong unom ka tawo nga misulod gikan sa amihan nga pultahan sa templo nga ang matag usa kanila may dalang armas. May kauban silang tawo nga nagsuot ug linen, ug nagtakin kinig sudlanan sa pangsulat. Mitindog sila kilid sa halaran nga bronsi. 3Ug unya ang gamhanan nga presensya sa Dios sa Israel mipaibabaw gikan sa mga cherubim diin kini nahimutang ug mibalhin sa pultahan sa templo. Unya gitawag sa Ginoo ang tawo nga nagsuot ug linen ug nagtakin ug mga himan sa pagsulat, 4ug giingnan, “Libota ang Jerusalem ug markahi ang agtang niadtong mga nagasubo tungod sa tanang mangil-ad nga mga butang nga ginahimo sulod sa siyudad.”

5Unya nadungog ko ang Dios nga miingon sa unom ka tawo, “Sunda ninyo siya ngadto sa siyudad ug pamatya ang mga tawo nga walay marka sa agtang. Ayaw gyud sila kaloy-i. 6Pamatya ninyo ang mga tigulang, mga batan-ong lalaki ug mga babaye nga putli, mga inahan, ug mga kabataan, apan ayaw hilabti ang mga may marka. Pagsugod kamo sa akong templo.” Busa giuna nilag pamatay ang mga tigdumala nga anaa sa atubangan sa templo.

7Unya miingon ang Dios kanila, “Pasipad-i ninyo ang templo pinaagi sa pagtapok sa mga patay nga lawas didto sa hawanan. Panglakaw na kamo.” Busa nanglakaw sila ug gipamatay ang mga tawo sa tibuok siyudad. 8Samtang gipamatay nila ang mga tawo, nahibilin ako nga nagainusara. Mihapa ako ug nanawag sa Dios, “O Ginoo nga Dios, hutdon mo ba ug pagpatay ang mga nahibilin sa Israel tungod sa imo nga kasuko sa Jerusalem?” 9Mitubag siya kanako, “Labihan na gyud ang sala sa katawhan sa Israel ug Juda. Labihan na ang pinatyanay, ug wala nay hustisya sa siyudad. Nagaingon pa sila, ‘Wala magtan-aw ang Ginoo kanato; gisalikway na niya ang Israel.’ 10Busa dili ko gyud sila kaloy-an, himuon ko hinuon kanila ang ilang gihimo sa uban.”

11Unya ang tawo nga nagsuot ug linen ug nagtakin sa sudlanan sa pangsulat mibalik ug miingon sa Ginoo, “Natuman ko na ang imo nga gisugo kanako.”