Ezequiel 37 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 37:1-28

El valle de los huesos secos

1La mano del Señor vino sobre mí; su Espíritu me llevó y me colocó en medio de un valle que estaba lleno de huesos. 2Me hizo pasearme entre ellos, de un lado para otro. Pude ver que los huesos que cubrían el valle estaban muy secos y eran muchos. 3Entonces me dijo: «Hijo de hombre, ¿podrán revivir estos huesos?».

Y yo contesté: «Señor y Dios, tú lo sabes».

4Entonces me dijo: «Profetiza sobre estos huesos y diles: “¡Huesos secos, escuchen la palabra del Señor! 5Así dice el Señor y Dios a estos huesos: ‘Yo haré entrar en ustedes espíritu y vivirán. 6Les pondré tendones, haré que les salga carne, los cubriré de piel y les daré aliento de vida. Así vivirán y sabrán que yo soy el Señor’ ”».

7Tal y como me lo ordenó, profeticé. Y mientras profetizaba, se escuchó un ruido que sacudió la tierra, y los huesos comenzaron a unirse entre sí. 8Yo me fijé y vi que en ellos aparecían tendones, les salía carne y se recubrían de piel. ¡Pero no había espíritu en ellos!

9Entonces el Señor me dijo: «Profetiza, hijo de hombre; profetiza al espíritu y dile: “Esto ordena el Señor y Dios: ‘Espíritu, ven de los cuatro vientos y sopla sobre estos muertos y vivirán’ ”». 10Yo profeticé, tal como él me lo había ordenado y el espíritu entró en ellos; entonces vivieron y se pusieron de pie. ¡Era un ejército numeroso!

11Luego me dijo: «Hijo de hombre, estos huesos son el pueblo de Israel. Ellos andan diciendo: “Nuestros huesos se han secado. Ya no tenemos esperanza. ¡Estamos perdidos!”. 12Por eso, profetiza y adviérteles que así dice el Señor y Dios: “Pueblo mío, abriré tus tumbas, te sacaré de ellas y te haré regresar a la tierra de Israel. 13Y, cuando haya abierto tus tumbas y te haya sacado de allí, entonces, pueblo mío, sabrás que yo soy el Señor. 14Pondré mi Espíritu en ustedes y vivirán. Y te estableceré en tu propia tierra. Entonces sabrás que yo, el Señor, lo he dicho y lo cumpliré, afirma el Señor”».

Unificación de Judá e Israel

15La palabra del Señor vino a mí y me dijo: 16«Hijo de hombre, toma una vara y escribe sobre ella: “Para Judá y sus aliados los israelitas”. Luego toma otra vara y escribe: “Para José, vara de Efraín y todos sus aliados los israelitas”. 17Júntalas, la una con la otra, de modo que formen una sola vara en tu mano.

18»Cuando la gente de tu pueblo te pregunte: “¿Qué significa todo esto?”, 19tú responderás que así dice el Señor y Dios: “Voy a tomar la vara de José que está en la mano de Efraín y a las tribus de Israel que están unidas a él, y la juntaré a la vara de Judá. Así haré con ellos una sola vara y en mi mano serán una sola”. 20Sostén en tu mano las varas sobre las cuales has escrito, para que las vean. 21Entonces adviérteles que así dice el Señor y Dios: “Tomaré a los israelitas de entre las naciones por donde han andado; los reuniré de todas partes y los haré regresar a su propia tierra. 22Y en esta tierra, en los montes de Israel, haré de ellos una sola nación. Todos estarán bajo un solo rey; nunca más serán dos naciones ni estarán divididos en dos reinos. 23Ya no se contaminarán más con sus ídolos, ni con sus iniquidades ni actos abominables. Yo los libraré y los purificaré de todas sus infidelidades.37:23 infidelidades (mss. hebreos y LXX); moradas (TM). Ellos serán mi pueblo y yo seré su Dios.

24»”Mi siervo David será su rey y todos tendrán un solo pastor. Caminarán según mis leyes, cumplirán mis estatutos y los pondrán en práctica. 25Habitarán en la tierra que di a mi siervo Jacob, donde vivieron sus antepasados. Ellos, sus hijos y sus nietos vivirán allí para siempre y mi siervo David será su príncipe eterno. 26Y haré con ellos un pacto de paz. Será un pacto eterno. Y los estableceré y haré que se multipliquen; pondré mi santuario entre ellos para siempre. 27Habitaré entre ellos; yo seré su Dios y ellos serán mi pueblo. 28Y, cuando mi santuario esté para siempre en medio de ellos, las naciones sabrán que yo, el Señor, he hecho de Israel un pueblo santo”».

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 37:1-28

Ang Kapatagan nga Adunay Daghang mga Bukog

1Unya gigamhan ako sa Ginoo ug gidala ako sa iyang Espiritu ngadto sa taliwala sa kapatagan nga adunay daghang mga bukog. 2Gilibot ako sa Ginoo didto, ug nakita ko ang labihan kadaghang mga bukog nga nagkatag sa kapatagan ug uga na kini kaayo. 3Nangutana ang Ginoo kanako, “Tawo, mabuhi pa ba kini nga mga bukog?” Mitubag ako, “Ginoo nga Dios, ikaw lang gyud ang nahibalo niana.”

4Miingon siya pag-usab kanako, “Ingna kana nga mga bukog nga mamati sila sa akong isulti. 5Kay ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon kanila: Hatagan ko kamo ug gininhawa, ug mabuhi kamo. 6Butangan ko kamo ug mga ugat ug mga unod, ug puston ko kamo sa panit. Hatagan ko kamo ug gininhawa, ug mabuhi kamo. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.”

7Busa gituman ko ang gimando kanako. Ug samtang nagsulti ako, nakadungog akog linagutok, ug ang mga bukog nangasumpay. 8Ug sa pagtan-aw ko, nakita ko nga may mga ugat ug mga unod na kini ug naputos kini sa panit, apan wala sila magginhawa.

9Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, ingna ang hangin nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: O hangin, huros kamo gikan sa upat ka direksyon, ug huypi ninyo kana nga mga patay nga lawas aron mabuhi sila.” 10Busa gituman ko ang iyang gimando kanako, ug nakabaton ug gininhawa ang mga patay nga lawas ug nabuhi sila. Nanindog sila, ug hilabihan sila kadaghan—daw usa ka batalyon nga mga sundalo.

11Miingon pag-usab ang Ginoo kanako, “Tawo, kana nga mga bukog nagarepresentar sa tibuok katawhan sa Israel. Nagaingon sila, ‘Uga na ang amo nga mga bukog, ug wala na kamiy paglaom; gilaglag na kami.’ 12Busa ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: O katawhan ko, ablihan ko ang inyong mga lubnganan ug banhawon ko kamo, ug ibalik sa yuta sa Israel. 13Unya mahibaloan ninyo, O katawhan ko, nga ako mao ang Ginoo, kon ablihon ko na ang inyong mga lubnganan ug banhawon kamo. 14Ihatag ko ang akong Espiritu kaninyo ug mabuhi kamo, ug papuy-on ko kamo sa inyong kaugalingong yuta. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. Kon unsa ang akong ginasulti, ginatuman ko. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

Ang Paghiusa sa Juda ug Israel

15Miingon ang Ginoo kanako, 16“Tawo, pagkuha ug lipak ug sulati kinig, ‘Ang gingharian sa Juda.’ Unya pagkuha pag laing lipak ug sulati kinig, ‘Ang gingharian sa Israel.’ 17Sumpaya kini nga duha ka lipak aron mahimo kini nga usa na lang diha sa imo nga kamot. 18Kon pangutan-on ka sa imo nga mga katawhan kon unsay buot ipasabot niini, 19tubaga sila, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Dios: Sumpayon ko ang lipak nga nagarepresentar sa Israel ug ang lipak nga nagarepresentar sa Juda, ug mahimo kini nga usa na lang sa akong kamot.’

20“Unya guniti atubangan sa katawhan ang lipak nga imo nga gisulatan 21ug ingna sila, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo nga Dios: Kuhaon ko ang mga Israelinhon gikan sa tanang nasod diin sila nagkatibulaag, ug dad-on ko sila pagbalik sa ilang kaugalingong yuta. 22Himuon ko na lang silang usa ka nasod sa yuta sa Israel. Usa lang ka hari ang magahari kanila, ug dili na sila mabahin pa pag-usab ngadto sa duha ka nasod o gingharian. 23Dili na nila hugawan pag-usab ang ilang kaugalingon pinaagi sa pagsimba sa ilang mangil-ad nga mga dios-dios, o sa paghimo sa bisan unsa nga sala kay luwason ko sila sa tanan nilang pagpakasala, ug limpyohan ko sila. Mahimo ko silang katawhan, ug ako ang ilang Dios. 24Magahari kanila ang hari nga kaliwat sa akong alagad nga si David, ug usa lang ang ilang magbalantay. Sundon nila pag-ayo ang akong mga sugo ug mga tulumanon. 25Magapuyo sila sa yuta nga akong gihatag sa akong alagad nga si Jacob, ang yuta diin nagpuyo ang ilang mga katigulangan. Didto sila ug ang ilang mga kaliwat magpuyo hangtod sa hangtod, ug magahari kanila ang hari nga kaliwat sa akong alagad nga si David sa walay kataposan. 26Maghimo akog kasabotan kanila nga magapuyo sila nga maayo ang kahimtang. Ug kini nga kasabotan magapadayon hangtod sa hangtod. Papuy-on ko sila sa ilang yuta ug padaghanon ko sila. Ug patindogon ko ang akong templo sa ilang taliwala sa walay kataposan. 27Mopuyo ako uban kanila. Mahimo akong ilang Dios, ug mahimo ko silang katawhan. 28Ug kon magpabilin na ang akong templo diha kanila sa walay kataposan, mahibaloan sa mga nasod nga ako, ang Ginoo, mao ang nagpili sa mga Israelinhon nga mahimo nga ako.’ ”