Ezequiel 31 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 31:1-18

El cedro del Líbano

1El día primero del mes tercero del año undécimo, el Señor me dirigió la palabra: 2«Hijo de hombre, dile al faraón, rey de Egipto, y a toda su gente:

»“¿Quién se puede comparar con tu grandeza?

3Fíjate en Asiria,

que alguna vez fue cedro del Líbano,

con bello y frondoso ramaje;

su copa sobresalía del espeso follaje.

4Las aguas lo hicieron crecer;

las corrientes profundas lo nutrieron.

Sus ríos corrían

en torno a sus raíces;

sus acequias regaban

todos los árboles del campo.

5Así el cedro creció

más alto que todos los árboles del campo.

Gracias a las abundantes aguas,

se extendió su frondoso ramaje.

6Todas las aves del cielo

anidaban en sus ramas.

Todas las bestias del campo

tenían sus crías bajo su follaje.

Todas las naciones

vivían bajo su sombra.

7Era un árbol imponente y majestuoso,

de ramas extendidas;

sus raíces se hundían

hasta las aguas caudalosas.

8Ningún cedro en el jardín de Dios

se le podía comparar;

ningún ciprés ostentaba un follaje parecido

ni tenían su ramaje los castaños.

Ningún árbol del jardín de Dios

se le comparaba en hermosura.

9Yo lo hice bello

y con un ramaje majestuoso.

En el Edén, jardín de Dios,

era la envidia de todos los árboles.

10»”Por eso, así dice el Señor y Dios: Por cuanto el árbol creció tan alto y ufano de su altura, y se elevaba sobre el espeso follaje, 11yo lo he desechado; lo entregué en manos de un líder de naciones, para que lo trate según su maldad. 12Los extranjeros más crueles lo han talado y abandonado. Sus ramas han caído en los montes y en los valles; yacen rotas por todos los canales de los ríos del país. Huyeron y lo abandonaron todas las naciones que buscaban protección bajo su sombra. 13Ahora las aves del cielo se posan sobre su tronco caído y las bestias del campo se meten entre sus ramas. 14Y esto es para que ningún árbol que esté junto a las aguas vuelva a crecer tanto; para que ningún árbol, por bien regado que esté, vuelva a elevar su copa hasta las nubes. Todos están destinados a la muerte, a bajar a las regiones profundas de la tierra y quedarse entre los mortales que descienden a la fosa.

15»”Así dice el Señor y Dios: El día en que el cedro bajó a los dominios de la muerte,31:15 a los dominios de la muerte. Lit. al Seol. cubrí de luto las profundidades de las aguas. Detuve sus corrientes y contuve sus ríos; por él vestí de luto al Líbano y todos los árboles del campo se marchitaron. 16Cuando lo hice descender a los dominios de la muerte, junto con los que bajan a la fosa, con el estruendo de su caída hice temblar a las naciones. Todos los árboles del Edén, los más selectos y hermosos del Líbano, los que estaban mejor regados, se consolaron en las regiones subterráneas. 17Sus aliados entre las naciones que buscaban protección bajo su sombra también descendieron a los dominios de la muerte, junto con los que habían muerto a filo de espada.

18»”¿A cuál de los árboles del Edén se puede comparar contigo en esplendor y majestad? No obstante, también él descendió con los árboles del Edén a las regiones subterráneas. Allí quedó tendido en medio de los incircuncisos, junto con los que murieron a filo de espada.

»”¡Y así será la muerte del faraón y de todos sus súbditos!, afirma el Señor y Dios”».

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 31:1-18

Gipakasama ang Ehipto sa Kahoyng Sedro

1Sa nahaunang adlaw sa ikatulong bulan, sa ika-11 nga tuig sa amo nga pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, isulti kini sa Faraon nga hari sa Ehipto, ug sa iyang katawhan:

“Kang kinsa ko ba ipakasama ang imo nga pagkagamhanan? 3Ah! Ipahisama ko ikaw sa Asiria, ang nasod nga nahisama sa usa ka kahoy nga sedro sa Lebanon. Kini nga kahoya may matahom ug labong nga mga sanga nga nagalandong sa kalasangan, ug mas taas kini kaysa uban nga labong nga mga kahoy. 4Ang abunda nga tubig gikan sa lawom nga tuboran nakatabang sa pagpatubo niini. (Nagadagayday usab kini nga tubig ngadto sa tanang mga kahoy sa kalasangan.) 5Mitaas kini nga kahoya labaw sa tanang mga kahoy sa kalasangan. Nanagko ug nanglabong pa gyud ang iyang mga sanga tungod sa abunda nga tubig. 6Ang tanang matang sa mga langgam nagsalag sa iyang mga sanga, ug ang tanang matang sa mga ihalas nga mga mananap nanganak ilalom sa iyang mga sanga. Ang tanang bantogan nga mga nasod nagpasilong kaniya. 7Matahom gyud kini nga kahoy ug tag-as ang iyang mga sanga, tungod kay ang iyang mga gamot nakaabot man sa abunda nga tubig. 8Bisan gani ang mga kahoy nga sedro sa tanaman sa Dios dili makatupong niini nga kahoya. Bisan ang mga kahoy nga abeto ug mga kahoy nga platano dili makatupong sa sanga niini nga kahoya. Wala gyud kahoy sa tanaman sa Dios nga sama katahom niini nga kahoya. 9Gipatahom ko31:9 ko: sa Hebreo, sa Dios. kini nga kahoya nga may labong nga mga sanga. Busa nasina kaniya ang tanang kahoy sa tanaman sa Dios.”

10Busa miingon ang Ginoo nga Dios, “Tungod kay nagpasigarbo kini nga kahoya sa iyang kahabog ug sa kalabong sa iyang mga sanga, 11itugyan ko siya sa pinakagamhanan nga nasod nga siguradong mopahamtang kaniya sa silot nga angay sa iyang kadaotan. Oo, isalikway ko siya; 12putlon siya sa mga taga-laing nasod—ang pinakabangis sa mga nasod, ug unya biyaan. Magkatag ang iyang bali nga mga sanga sa kabukiran ug kapatagan ug sa mga agianan sa tubig. Mobiya kaniya ang mga nasod nga nagpasilong kaniya. 13Motugdon ang tanang mga langgam sa natumba niini nga punoan, ug mopuyo ang ihalas nga mga mananap sa mga sanga niini. 14Busa gikan karon, wala nay kahoy nga mas motaas ug mas molabaw pa kalabong sa uban nga mga kahoy, bisan abunda pa kini sa tubig. Kay mamatay ang tanang kahoy sama sa tawo, ug moadto sa kinahiladman sa yuta.”

15Mipadayon pag-ingon ang Ginoo nga Dios, “Sa adlaw nga dad-on na kini nga kahoya ngadto sa dapit sa mga patay, tabonan ko ang mga lawom nga tuboran ingon nga timailhan sa pagsubo. Dili na modagayday ang tubig sa mga suba, ug wala nay abunda nga tubig. Tungod niini, mo ngaitngit ang Lebanon ug mangalaya ang tanang mga kahoy sa kaumahan. 16Mokurog sa kahadlok ang mga nasod inigkadungog nila sa lagapak sa pagkatumba niadtong kahoya, sa panahon nga dad-on ko kini ngadto sa dapit sa mga patay uban niadtong mga nangamatay na. Unya ang tanang mga kahoy sa Eden ug ang tanang maayo ug matahom nga mga kahoy sa Lebanon nga natubigan pag-ayo maglipay didto sa kinahiladman sa yuta. 17Ang mga nasod nga mipasilong ug nakig-abin kaniya magauban usab kaniya ngadto sa dapit sa mga patay uban sa mga nangamatay sa gubat.

18Hari sa Ehipto, wala gyud kahoy sa Eden nga makatupong sa imo nga katahom ug pagkagamhanan. Apan itambog ka usab sa kinahiladman sa yuta uban sa mga kahoy sa Eden. Didto mag-uban kamo niadtong mga tawo nga nangamatay sa gubat nga wala nakaila sa Dios.31:18 wala nakaila sa Dios: sa literal, wala matuli.

“Mao kini ang mahitabo sa hari sa Ehipto31:18 hari sa Ehipto: sa literal, Faraon. ug sa iyang katawhan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”