Ezequiel 20 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 20:1-49

Historia de una rebelión

1El día diez del mes quinto del año séptimo, unos ancianos de Israel vinieron a consultar al Señor, entonces se sentaron frente a mí.

2La palabra del Señor vino a mí y me dijo: 3«Hijo de hombre, habla con los ancianos de Israel y adviérteles que yo, el Señor y Dios, digo: “¿Así que ustedes vienen a consultarme? ¡Tan cierto como que yo vivo, no dejaré que me consulten! Lo afirmo yo, el Señor y Dios”.

4»¿Los juzgarás tú, hijo de hombre? ¡Júzgalos tú! Confróntalos con las abominaciones de sus antepasados. 5Adviérteles que así dice el Señor y Dios: “El día en que elegí a Israel, hice un juramento solemne con la mano en alto a la descendencia de Jacob. El día en que me di a conocer a ellos en Egipto, volví a hacerles este juramento con la mano en alto: ‘Yo soy el Señor su Dios’. 6Aquel día juré solemnemente con la mano en alto que los sacaría de la tierra de Egipto y los llevaría a una tierra que yo mismo había buscado para ellos. Es una tierra donde abundan la leche y la miel, ¡la más hermosa de todas! 7A cada uno de ellos ordené que arrojaran sus ídolos detestables en los cuales habían puesto sus ojos y que no se contaminaran con los ídolos de Egipto; porque yo soy el Señor su Dios.

8»”Sin embargo, ellos se rebelaron contra mí y no quisieron obedecer. No arrojaron los ídolos en los cuales habían puesto sus ojos ni abandonaron los ídolos de Egipto. Por eso, cuando estaban en Egipto, pensé agotar mi furor y descargar mi ira sobre ellos. 9Pero decidí actuar en honor a mi nombre, para que no fuera profanado ante las naciones entre las cuales vivían los israelitas. Porque al sacar a los israelitas de Egipto yo me di a conocer a ellos en presencia de las naciones.

10»”Yo los saqué de Egipto y los llevé al desierto. 11Les di mis estatutos y les hice conocer mis leyes, que son vida para quienes los obedecen. 12También les di mis sábados como una señal entre ellos y yo, para que reconocieran que yo, el Señor, he consagrado los sábados para mí.

13»”Pero el pueblo de Israel se rebeló contra mí en el desierto; no siguió mis estatutos y rechazó mis leyes, que son vida para quienes los obedecen. Y profanaron gravemente mis sábados. Por eso, cuando estaban en el desierto, pensé descargar mi ira sobre ellos y exterminarlos. 14Pero decidí actuar en honor a mi nombre, para que no fuera profanado ante las naciones, las cuales me vieron sacarlos de Egipto.

15»”También juré solemnemente con la mano en alto en el desierto que no los llevaría a la tierra que les había dado: ¡la tierra más hermosa de todas, donde abundan la leche y la miel! 16Rechazaron mis leyes, no siguieron mis estatutos y profanaron mis sábados, ¡y todo esto lo hicieron por haber andado tras esos ídolos! 17Sin embargo, les tuve compasión y en el desierto no los destruí ni los exterminé. 18Allí en el desierto dije a sus descendientes: ‘No sigan los estatutos de sus padres; no obedezcan sus leyes ni se contaminen con sus ídolos. 19Yo soy el Señor su Dios. Sigan mis estatutos, obedezcan mis leyes 20y observen mis sábados como días consagrados a mí, como señal entre ustedes y yo, para que reconozcan que yo soy el Señor su Dios’.

21»”Sin embargo, sus descendientes se rebelaron contra mí. No siguieron mis estatutos y no obedecieron mis leyes, que son vida para quienes los obedecen. Además, profanaron mis sábados. Por eso, cuando estaban en el desierto, pensé agotar mi furor y descargar mi ira sobre ellos. 22Pero me contuve en honor a mi nombre, para que no fuera profanado ante las naciones, las cuales me vieron sacarlos de Egipto. 23En el desierto, también juré solemnemente con la mano en alto que los dispersaría entre las naciones. Los esparciría entre los países 24porque, obsesionados como estaban con los ídolos de sus antepasados, desobedecieron mis leyes, rechazaron mis estatutos y profanaron mis sábados. 25¡Hasta les di estatutos que no eran buenos y leyes que no daban vida! 26Los contaminé con sus propias ofrendas, dejándolos ofrecer en sacrificio a sus primogénitos, para horrorizarlos y hacerles reconocer que yo soy el Señor”.

27»Por tanto, hijo de hombre, habla con el pueblo de Israel y adviértele que yo, el Señor y Dios, digo: “En esto también me ofendieron tus antepasados, siendo infieles conmigo: 28Cuando los hice entrar en la tierra que juré solemnemente con la mano en alto darles, ellos hacían sacrificios y presentaban esas ofrendas que tanto me ofenden; lo hacían ante cualquier cerro o árbol frondoso que veían. Allí quemaban incienso aromático y derramaban sus ofrendas líquidas. 29Y les pregunté: ‘¿Qué significa ese altar pagano que tanto frecuentan?’ ”. Hasta el día de hoy ese lugar se conoce como Bamá.20:29 Bamá significa lugar alto, por lo general dedicado como altar pagano.

Juicio y restauración

30»Por tanto, advierte al pueblo de Israel que así dice el Señor y Dios: “¿Se contaminarán ustedes a la manera de sus antepasados y se prostituirán con sus ídolos detestables? 31Hasta el día de hoy, ustedes se contaminan al hacer sus ofrendas y al sacrificar a sus hijos, pasándolos por fuego en honor a los ídolos. ¿Y ahora ustedes, israelitas, vienen a consultarme? Tan cierto como que yo vivo, no dejaré que me consulten. Yo, el Señor y Dios, lo afirmo.

32»”Jamás sucederá lo que ustedes tienen en mente: ‘Queremos ser como las otras naciones, como los pueblos del mundo, que adoran al palo y a la piedra’. 33Yo, el Señor y Dios, les aseguro que, tan cierto como que yo vivo, reinaré sobre ustedes con gran despliegue de fuerza, poder20:33 despliegue … poder. Lit. mano fuerte y brazo extendido; también en v. 34. y furia incontenible. 34Los sacaré de las naciones y de los pueblos por donde estaban esparcidos; los reuniré con gran despliegue de fuerza y de poder, y con furia incontenible. 35Los llevaré al desierto que está entre las naciones y allí los juzgaré cara a cara. 36Así como juzgué a sus antepasados en el desierto de Egipto, también los juzgaré a ustedes. Yo, el Señor y Dios, lo afirmo. 37Los haré pasar a ustedes bajo mi vara y los haré entrar al vínculo del pacto. 38Apartaré a los rebeldes, a los que se rebelan contra mí, y los sacaré del país donde ahora viven como extranjeros, pero no entrarán en la tierra de Israel. Entonces ustedes reconocerán que yo soy el Señor.

39»”En cuanto a ustedes, pueblo de Israel, así dice el Señor y Dios: Si no quieren obedecerme, ¡vayan y adoren a sus ídolos! Pero no sigan profanando mi santo nombre con sus ofrendas y sus ídolos. 40Porque en mi monte santo, el monte elevado de Israel, me adorará todo el pueblo de Israel; todos los que habitan en el país. Yo, el Señor y Dios, lo afirmo. Allí los recibiré y exigiré sus ofrendas y sus primicias, con todos los sacrificios sagrados. 41Cuando yo los saque a ustedes y los reúna de todas las naciones y pueblos donde estarán esparcidos, en presencia de las naciones los recibiré como ofrenda de olor grato y les manifestaré mi santidad. 42Y, cuando yo los lleve a la tierra de Israel, al país que juré solemnemente dar a sus antepasados, entonces reconocerán que yo soy el Señor. 43Allí se acordarán de su conducta y de todas sus acciones con las que se contaminaron; sentirán asco de sí mismos por todas las maldades que cometieron. 44Pueblo de Israel, cuando yo actúe en favor de ustedes, en honor a mi nombre y no según su mala conducta y sus obras corruptas, entonces ustedes reconocerán que yo soy el Señor. Yo, el Señor y Dios, lo afirmo”».

Profecía contra el sur

45La palabra del Señor vino a mí y me dijo: 46«Hijo de hombre, mira hacia el sur y en esa dirección profetiza contra el bosque del Néguev. 47Dile: “Escucha, bosque del Néguev, la palabra del Señor. Así dice el Señor y Dios: ‘En medio de ti voy a prender un fuego que devorará todos los árboles, tanto los secos como los verdes. Este incendio no se podrá apagar; quemará toda la superficie, de norte a sur. 48Todos los mortales verán que yo, el Señor, lo he encendido y no podrá apagarse’ ”».

49Entonces yo exclamé: «¡Ay, Señor y Dios, todo el mundo anda diciendo que tan solo cuento parábolas!».

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 20:1-49

Ang mga Masinupakon nga mga Israelinhon

1Sa ikanapulo nga adlaw sa ikalima nga bulan, sa ikapito nga tuig sa amo nga pagkabihag, may pipila ka mga pangulo sa Israel nga mianhi kanako ug milingkod sa akong atubangan aron sa pagpangayo ug mensahe gikan sa Ginoo. 2Miingon ang Ginoo kanako, 3“Tawo, ingna ang mga pangulo sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: ‘Mianhi ba kamo aron sa pagpangayo ug mensahe gikan kanako? Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili ko kamo hatagan ug mensahe.’

4“Tawo, hukmi sila. Ipaamgo sila sa mangil-ad nga mga butang nga gihimo sa ilang mga katigulangan. 5Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: ‘Sa dihang gipili ko ang Israel nga mga kaliwat ni Jacob, ug gipaila ko ang akong kaugalingon kanila didto sa Ehipto, nanumpa ako kanila nga nagaingon, “Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.” 6Ug niadtong adlawa usab nanumpa ako nga pagawason ko sila gikan sa Ehipto ug dad-on ngadto sa yuta nga gipili ko alang kanila—usa ka maayo ug mabungahon nga yuta,20:6 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos. Mao usab sa bersikulo 15. ang labing maayo nga yuta sa tanan. 7Unya miingon ako kanila, “Isalikway na ninyo ang inyong mangil-ad nga mga dios-dios. Ayaw ninyo hugawi ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios sa Ehipto, kay ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”

8“ ‘Apan misupak sila kanako, ug wala sila mamati. Wala nila isalikway ang mangil-ad nga mga dios-dios sa Ehipto. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko kanila ang akong labihan nga kasuko didto sa Ehipto. 9Apan wala ko kini himoa kay gipanalipdan ko ang akong ngalan aron dili kini panamastamasan sa mga nasod sa palibot sa Israel nga nakahibalo nga nagpadayag ako ngadto sa mga Israelinhon nga pagawason ko sila gikan sa Ehipto. 10Busa gipagawas ko sila gikan sa Ehipto ug gidala sa kamingawan. 11Didto, gihatag ko kanila ang akong mga sugo ug mga lagda nga angay nilang tumanon aron padayon silang mabuhi. 12Gipatuman ko usab kanila ang Adlaw nga Igpapahulay ingon nga ilhanan sa amo nga kasabotan. Kini magpahinumdom kanila nga ako, ang Ginoo, nagpili kanila nga mahimo nga akong katawhan.

13“ ‘Apan misupak kanako ang katawhan sa Israel didto sa kamingawan. Wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. Kon gituman lang unta nila kini, padayon silang mabuhi. Wala gyud nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga gipatuman ko kanila. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko kanila ang akong kasuko aron malaglag sila sa hingpit didto sa kamingawan. 14Apan wala ko kini himoa tungod kay maulawan ang akong ngalan sa mga nasod nga nakahibalo nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto. 15Nanumpa usab ako kanila didto sa kamingawan nga dili ko sila dad-on didto sa yuta nga akong gihatag kanila—ang maayo ug mabungahon nga yuta, ang labing maayo nga yuta sa tanan. 16Gipanumpa ko kini kanila tungod kay wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda, ug wala nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Gipalabi pa nila ang pagsimba sa ilang mga dios-dios.

17“ ‘Apan bisan pa niini nga ilang gihimo, gikaloy-an ko gihapon sila, ug wala ko sila laglaga sa hingpit didto sa kamingawan. 18Giingnan ko ang ilang mga anak didto sa kamingawan, “Ayaw ninyo sunda ang mga tulumanon ug mga lagda sa inyong mga ginikanan, ug ayaw ninyo hugawi ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagsimba sa ilang mga dios-dios. 19Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios. Tumana ninyo pag-ayo ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. 20Pakabalaana ninyo ang Adlaw nga Igpapahulay kay kini ilhanan sa atong kasabotan, ug kini magpahinumdom kaninyo nga ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”

21“ ‘Apan bisan ang mga kabataan misupak usab kanako. Wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. Kon tumanon lang unta nila kini, padayon unta sila nga mabuhi. Ug wala usab nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko ang akong labihang kasuko kanila didto sa kamingawan. 22Apan wala ko kini himoa tungod kay maulawan ang akong ngalan sa mga nasod nga nakahibalo nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto. 23Apan nanumpa usab ako kanila didto sa kamingawan nga katagon ko sila ngadto sa nagkalain-laing mga nasod, 24tungod kay wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda, ug wala nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Gipalabi pa hinuon nila ang pagsimba sa mga dios-dios sa ilang mga katigulangan. 25Busa gipasagdan ko sila nga magtuman sa mga tulumanon ug mga lagda nga dili maayo ug dili makahatag kanilag maayo nga kinabuhi. 26Gipasagdan ko usab sila nga hugaw-hugawan nila ang ilang kaugalingon pinaagi sa ilang paghalad sa mga dios-dios apil na ang paghalad nila sa ilang kamagulangang mga anak nga lalaki. Gitugotan ko kini aron malisang sila ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’

27“Busa tawo, ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Ang inyong mga katigulangan padayong nagpasipala ug nagsalikway kanako. 28Kay sa dihang gidala ko sila sa yuta nga akong gisaad nga ihatag kanila, naghalad silag mga halad, mga insenso, ug mga ilimnon didto sa matag taas nga bungtod ug sa matag labong nga kahoy nga ilang makita. Busa nasuko ako pag-ayo kanila. 29Nangutana ako kanila, ‘Unsa ba kana nga habog nga dapit nga inyong ginaadtoan?’ ” (Hangtod karon Bamah20:29 Bamah: Ang buot ipasabot, habog nga dapit. ang itawag nila nianang lugara.)

30“Karon, ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Hugawan ba usab ninyo ang inyong kaugalingon sama sa gihimo sa inyong mga katigulangan, ug magsimba ba usab kamo sa mangil-ad nga mga dios-dios? 31Bisan gani karon ginahugawan ninyo ang inyong kaugalingon pinaagi sa paghalad sa mga dios-dios apil na ang paghalad ninyo sa inyong mga anak nga lalaki pinaagi sa kalayo. Busa katawhan sa Israel, ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, dili gyud mohatag ug mensahe kaninyo bisan mangayo pa kamo.

32“Dili gyud mahitabo kana nga anaa sa inyong hunahuna nga magpakasama kamo sa mga katawhan sa uban nga nasod nga nagasimba sa dios-dios nga hinimo sa bato ug kahoy. 33Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga magahari ako kaninyo pinaagi sa akong dakong gahom ug labihan nga kasuko. 34Oo, sa akong dakong gahom ug labihan nga kasuko, kuhaon ko kamo gikan sa nagkalain-laing mga nasod diin kamo nagkatag, 35ug dad-on sa kamingawan sa mga nasod. Ug didto, atubangon ko kamo ug hukman. 36Hukman ko kamo, sama nga gihukman ko ang inyong mga katigulangan didto sa kamingawan sa Ehipto. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 37Ilain ko ang mga daotan kaninyo, ug lig-onon ko ang akong kasabotan kaninyo. 38Ibulag ko kaninyo ang mga misupak kanako. Pagawason ko sila gikan sa nasod diin sila nabihag, apan dili sila makasulod sa yuta sa Israel. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.”

39Miingon pa gyud ang Ginoo nga Dios sa katawhan sa Israel, “Sige, padayon kamo sa pag-alagad sa inyong mga dios-dios kon dili kamo gustong motuman kanako. Apan moabot ang panahon nga dili na gyud ninyo mapakaulawan ang akong ngalan pinaagi sa paghalad ngadto sa inyong mga dios-dios. 40Kay didto sa akong balaan nga bukid, sa taas nga bukid sa Israel, ang tanang katawhan sa Israel magaalagad kanako. Didto pagadawaton ko kamo ug hangyoon ko kamo nga maghalad sa inyong pinakamaayo nga mga gasa ug nagkalain-lain pa nga mga halad. 41Kon makuha ko na kamo gikan sa mga nasod diin kamo nagkatibulaag, dawaton ko kamo ingon nga mahumot nga halad. Ipakita ko kaninyo ang akong pagkabalaan atubangan sa mga nasod. 42Ug kon madala ko na kamo sa yuta sa Israel nga akong gipanumpa nga ihatag sa inyong mga katigulangan, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. 43Ug didto mahinumdoman ninyo ang inyong mga binuhatan nga nakapahugaw kaninyo, ug kasilagan ninyo ang inyong kaugalingon tungod sa tanan ninyong daotan nga mga binuhatan. 44O katawhan sa Israel, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo sa dihang trataron ko kamo ug maayo tungod ug alang sa akong ngalan luyo sa inyong daotan ug hugaw nga mga binuhatan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”

Ang Mensahe sa Dios Batok sa Habagatan sa Juda

45Miingon ang Ginoo kanako, 46“Tawo, pag-atubang sa habagatan ug panghimaraota kini nga lugar nga adunay mga kalasangan. 47Isulti niini nga dapita nga ako, ang Ginoo nga Dios, ang magdaob ug mosunog sa iyang kakahoyan, laya man o buhi. Dili gyud mapalong kini nga nagadilaab nga kalayo. Sunogon niini ang tanan gikan sa habagatan paingon sa amihan. 48Makita sa tanan nga ako, ang Ginoo, mao ang nagdaob niini, ug dili gyud kini mapalong.”

49Unya miingon ako, “O Ginoo nga Dios, ang mga tawo nagaingon nga nagasulti lang ako ug mga sambingay.”