Dichos de sabiduría
1Las moscas muertas apestan
y echan a perder el perfume.
Así mismo pesa más una pequeña necedad
que la sabiduría y la honra juntas.
2El corazón del sabio se inclina al bien,
pero el del necio busca el mal.
3Aun en el camino por el que va,
el necio revela su falta de inteligencia
y a todos va mostrando lo necio que es.
4Si el ánimo del gobernante se exalta contra ti,
no abandones tu puesto.
La tranquilidad es el remedio para los grandes errores.
5Hay un mal que he visto bajo el sol,
semejante al error que cometen los gobernantes:
6al necio se le dan muchos puestos elevados,
pero a la gente valiosa se les dan los puestos más bajos.
7He visto esclavos montar a caballo
y príncipes andar a pie como esclavos.
8El que cava la fosa, en ella se cae;
al que abre brecha en el muro, la serpiente lo muerde.
9El que pica piedra, con las piedras se hiere;
el que corta leña, podría lastimarse con ella.
10Si el hacha pierde su filo
y no se vuelve a afilar,
hay que golpear con más fuerza,
pero la sabiduría lleva al éxito.
11Si la serpiente muerde antes de ser encantada,
no hay ganancia para el encantador.
12Las palabras del sabio son placenteras,
pero los labios del necio son su ruina;
13sus primeras palabras son necedades
y las últimas, terribles locuras.
14¡Pero no le faltan las palabras!
Nadie sabe lo que ha de suceder
y lo que acontecerá después,
¿quién podría decirlo?
15El trabajo del necio tanto lo fatiga
que ni el camino a la ciudad conoce.
16¡Ay del país cuyo rey es un inmaduro
y cuyos príncipes festejan desde temprano!
17¡Dichoso el país cuyo rey es un noble
y cuyos príncipes comen cuando es debido,
para reponerse y no para embriagarse!
18Por causa del ocio se viene abajo el techo
y por la pereza se desploma la casa.
19Para divertirse se celebra un banquete,
el vino alegra la vida
y el dinero es la respuesta para todo.
20No maldigas al rey ni con el pensamiento,
ni en tu cuarto maldigas al rico,
pues las aves del cielo pueden correr la voz.
Tienen alas y pueden divulgarlo.
1همانطور كه مگسهای مرده می‌توانند يک شيشه عطر را متعفن كنند، همچنين يک حماقت كوچک می‌تواند حكمت و عزت شخص را بی‌ارزش نمايد. 2دل شخص خردمند او را به انجام كارهای درست وا می‌دارد، اما دل شخص نادان او را به طرف بدی و گناه می‌كشاند. 3آدم نادان را می‌توان حتی از راه رفتنش شناخت.
4وقتی رئيس تو از دست تو عصبانی می‌شود از كار خود دست نكش. اگر در مقابل عصبانيتش آرام بمانی از بروز ناراحتی‌های بيشتر جلوگيری خواهی كرد.
5بدی ديگری نيز در زير اين آسمان ديده‌ام كه در اثر اشتباهات برخی پادشاهان به وجود می‌آيد: 6به اشخاص نادان مقام و منصب‌های عالی داده می‌شود؛ برای ثروتمندان اهميتی قايل نمی‌شوند؛ 7غلامان سوار بر اسبند، ولی بزرگان مانند بردگان، پياده راه می‌روند.
8آن كه چاه می‌كَنَد ممكن است در آن بيفتد؛ كسی كه ديوار را سوراخ می‌كند ممكن است مار او را بگزد. 9آن كه در معدن سنگ كار می‌كند ممكن است از سنگها صدمه ببيند؛ كسی كه درخت می‌برد ممكن است از اين كار آسيبی به او برسد.
10تبر كُند، احتياج به نيروی بيشتری دارد، پس كسی كه تيغهٔ آن را از قبل تيز می‌كند، عاقل است.
11پس از اينكه مار كسی را گزيد، آوردن افسونگر بی‌فايده است.
12سخنان شخص دانا دلنشين است، ولی حرفهای آدم نادان باعث تباهی خودش می‌گردد؛ 13ابتدای حرفهای او حماقت است و انتهای آن ديوانگی محض. 14آدم نادان دربارهٔ آينده زياد حرف می‌زند؛ ولی كيست كه از آينده خبر داشته باشد و بداند كه چه پيش خواهد آمد؟ 15آدم نادان حتی از انجام دادن كوچكترين كار خسته می‌شود، زيرا شعور انجام دادن آن را ندارد.
16وای بر سرزمينی كه پادشاهش غلام است و رهبرانش صبحگاهان می‌خورند و مست می‌كنند! 17خوشا به حال مملكتی كه پادشاه آن نجيب‌زاده است و رهبرانش به موقع و به اندازه می‌خورند و می‌نوشند و مست نمی‌كنند.
18در اثر تنبلی سقف خانه چكه می‌كند و فرو می‌ريزد.
19جشن، شادی می‌آورد و شراب باعث خوشی می‌گردد، اما بدون پول نمی‌شود اينها را فراهم كرد.
20حتی در فكر خود پادشاه را نفرين نكن و حتی در اتاق خوابت شخص ثروتمند را لعنت نكن، چون ممكن است پرنده‌ای حرفهايت را به گوش آنان برساند!
