La escritura en la pared
1El rey Belsasar ofreció un gran banquete a mil miembros de la nobleza y bebió vino con ellos. 2Mientras bebía, Belsasar mandó que trajeran las copas de oro y de plata que Nabucodonosor, su padre,5:2 O ancestro; o predecesor; también en vv. 11, 13 y 18. había tomado del Templo de Jerusalén, para que también bebieran sus nobles junto con sus esposas y concubinas.5:2-3 Véase nota en Gn 22:24. 3Entonces le llevaron las copas, y en ellas bebieron el rey y sus nobles, junto con sus esposas y concubinas. 4Bebían vino y alababan a los dioses de oro, plata, bronce, hierro, madera y piedra.
5En ese momento, en la sala del palacio apareció una mano que, a la luz de las lámparas, escribía con el dedo sobre la parte blanca de la pared. Mientras el rey observaba la mano que escribía, 6el rostro le palideció del susto, las rodillas comenzaron a temblarle y apenas podía sostenerse. 7Entonces mandó que vinieran los hechiceros, astrólogos y adivinos para decir a estos sabios babilonios:
—Al que lea lo que allí está escrito y me diga lo que significa, lo vestiré de color púrpura, le pondré una cadena de oro en el cuello y lo nombraré tercer gobernante del reino.
8Todos los sabios del reino se presentaron, pero no pudieron leer lo escrito ni decirle al rey lo que significaba. 9Esto hizo que el rey Belsasar se asustara y palideciera más todavía. Los nobles, por su parte, se hallaban confundidos.
10Al oír el alboroto que hacían el rey y sus nobles, la reina misma entró en la sala del banquete y exclamó:
—¡Que viva Su Majestad por siempre! ¡Y no se alarme ni se ponga pálido! 11En su reino, hay un hombre en quien reposa el espíritu de los dioses santos. En tiempo de su padre se descubrió que tenía percepción, inteligencia y sabiduría, semejante a la de los dioses. Su padre, el rey Nabucodonosor, lo nombró jefe de los magos, hechiceros, astrólogos y adivinos. 12Y es que ese hombre, a quien el rey llamó Beltsasar, tiene una inteligencia extraordinaria, conocimiento, entendimiento y capacidad para interpretar sueños, explicar misterios y resolver problemas difíciles. Llame usted a ese hombre y él le dirá lo que significa ese escrito.
13Daniel fue llevado a la presencia del rey y este preguntó:
—¿Así que tú eres Daniel, uno de los exiliados que mi padre trajo de Judá? 14Me han contado que en ti reposa el espíritu de los dioses y que posees iluminación, inteligencia y una sabiduría extraordinaria. 15Los sabios y hechiceros se presentaron ante mí para leer esta escritura y decirme lo que significa, pero no pudieron descifrarla. 16Según me han dicho, tú puedes dar interpretaciones y resolver problemas difíciles. Si logras leer e interpretar lo que allí está escrito, te vestiré de color púrpura, te pondré una cadena de oro en el cuello y te nombraré tercer gobernante del reino.
17—Usted puede quedarse con sus regalos o dárselos a otro —respondió Daniel al rey—. Yo voy a leerle a Su Majestad lo que dice en la pared y le explicaré lo que significa.
18»Su Majestad, el Dios Altísimo dio al rey Nabucodonosor, su padre, grandeza, gloria, majestad y esplendor. 19Gracias a la autoridad que Dios le dio, ante él temblaban de miedo todos los pueblos, naciones y gente de toda lengua. A quien él quería matar, lo mandaba matar; a quien quería perdonar, lo perdonaba; si quería promover a alguien, lo promovía; y, si quería humillarlo, lo humillaba. 20Pero cuando su corazón se volvió arrogante por causa del orgullo, se le arrebató el trono real y se le despojó de su gloria. 21Fue apartado de la gente y recibió la mente de un animal. Vivió entre los asnos salvajes y se alimentó con pasto como el ganado. El rocío del cielo empapaba su cuerpo. Todo esto le sucedió hasta que reconoció que el Dios Altísimo es Soberano sobre todos los reinos del mundo, y que se los entrega a quien él quiere.
22»Pero usted, Belsasar, siendo su hijo, no se humilló a pesar de saber todo esto. 23Por el contrario, se ha opuesto al Señor del cielo mandando traer de su Templo las copas para que beban en ellas usted y sus nobles, sus esposas y concubinas. Usted glorificó a los dioses de oro, plata, hierro, madera y piedra, dioses que no pueden ver ni oír ni entender. Pero no glorificó al Dios en cuyas manos se encuentran su vida y todos sus caminos. 24Por eso Dios ha enviado esa mano a escribir 25lo que allí aparece:
mene, mene, téquel, parsin.
26»Pues bien, esto es lo que significan esas palabras:
»Mene: Dios ha contado los días de su reino y les ha puesto un límite.
27»Téquel: Ha sido puesto en la balanza y no pesa lo que debería pesar.
28»Peres:5:28 Peres (el singular de Parsin) puede significar dividido o Persia o media mina o medio siclo. Su reino se ha dividido y entregado a medos y persas».
29Entonces Belsasar ordenó que se vistiera a Daniel de color púrpura, que se le pusiera una cadena de oro en el cuello y que se le nombrara tercer gobernante del reino.
30Esa misma noche fue asesinado Belsasar, rey de los babilonios, 31y Darío el meda se apoderó del reino cuando tenía sesenta y dos años.
ضيافت بلشصر
1يک شب بلشصر پادشاه ضيافت بزرگی ترتيب داد و هزار نفر از بزرگان مملكت را به باده‌نوشی دعوت كرد. 2-4وقتی بلشصر سرگرم شرابخواری بود، دستور داد كه جامهای طلا و نقره را كه جدش نبوكدنصر از خانهٔ خدا در اورشليم به بابل آورده بود، بياورند. وقتی آنها را آوردند، پادشاه و بزرگان و زنان و كنيزان پادشاه در آنها شراب نوشيدند و بتهای خود را كه از طلا و نقره، مفرغ و آهن، چوب و سنگ ساخته شده بود، پرستش كردند.
5اما در حالی كه غرق عيش و نوش بودند، ناگهان انگشتهای دست انسانی بيرون آمده شروع كرد به نوشتن روی ديواری كه در مقابل چراغدان بود. پادشاه با چشمان خود ديد كه آن انگشتها می‌نوشتند 6و از ترس رنگش پريد و چنان وحشتزده شد كه زانوهايش به هم می‌خورد و نمی‌توانست روی پاهايش بايستد. 7سپس، فرياد زد: «جادوگران، طالع‌بينان و منجمان را بياوريد! هر كه بتواند نوشتهٔ روی ديوار را بخواند و معنی‌اش را به من بگويد، لباس ارغوانی سلطنتی را به او می‌پوشانم، طوق طلا را به گردنش می‌اندازم و او شخص سوم مملكت خواهد شد.» 8اما وقتی حكيمان آمدند، هيچكدام نتوانستند نوشتهٔ روی ديوار را بخوانند و معنی‌اش را بگويند.
9ترس و وحشت پادشاه بيشتر شد! بزرگان نيز به وحشت افتاده بودند. 10اما وقتی ملكهٔ مادر از جريان باخبر شد، با شتاب خود را به تالار ضيافت رساند و به بلشصر گفت: «پادشاه تا به ابد زنده بماند! ترسان و مضطرب نباش. 11در مملكت تو مردی وجود دارد كه روح خدايان مقدس در اوست. در زمان جدت، نبوكدنصر، او نشان داد كه از بصيرت و دانايی و حكمت خدايی برخوردار است و جدت او را به رياست منجمان و جادوگران و طالع‌بينان و رمالان منصوب كرد. 12اين شخص دانيال است كه پادشاه او را بلطشصر ناميده بود. او را احضار كن، زيرا او مرد حكيم و دانايی است و می‌تواند خوابها را تعبير كند، اسرار را كشف نمايد و مسايل دشوار را حل كند. او معنی نوشتهٔ روی ديوار را به تو خواهد گفت.»
13پس دانيال را به حضور پادشاه آوردند. پادشاه از او پرسيد: «آيا تو همان دانيال از اسرای يهودی هستی كه نبوكدنصر پادشاه از سرزمين يهودا به اينجا آورد؟ 14شنيده‌ام روح خدايان در توست و شخصی هستی پر از حكمت و بصيرت و دانايی. 15حكيمان و منجمان من سعی كردند آن نوشتهٔ روی ديوار را بخوانند و معنی‌اش را به من بگويند، ولی نتوانستند. 16دربارهٔ تو شنيده‌ام كه می‌توانی اسرار را كشف نمايی و مسايل مشكل را حل كنی. اگر بتوانی اين نوشته را بخوانی و معنی آن را به من بگويی، به تو لباس ارغوانی سلطنتی را می‌پوشانم، طوق طلا را به گردنت می‌اندازم و تو را شخص سوم مملكت می‌گردانم.»
17دانيال جواب داد: «اين انعام‌ها را برای خود نگاه دار يا به شخص ديگری بده؛ ولی من آن نوشته را خواهم خواند و معنی‌اش را به تو خواهم گفت. 18ای پادشاه، خدای متعال به جدت نبوكدنصر، سلطنت و عظمت و افتخار بخشيد. 19چنان عظمتی به او داد كه مردم از هر قوم و نژاد و زبان از او می‌ترسيدند. هر كه را می‌خواست می‌كشت و هر كه را می‌خواست زنده نگاه می‌داشت؛ هر كه را می‌خواست سرافراز می‌گرداند و هر كه را می‌خواست پست می‌ساخت. 20اما او مستبد و متكبر و مغرور شد، پس خدا او را از سلطنت بركنار كرد و شكوه و جلالش را از او گرفت. 21از ميان انسانها رانده شد و عقل انسانی او به عقل حيوانی تبديل گشت. با گورخران به سر می‌برد و مثل گاو علف می‌خورد و بدنش از شبنم آسمان تر می‌شد تا سرانجام فهميد كه دنيا در تسلط خدای متعال است و او حكومت بر ممالک دنيا را به هر كه اراده كند، می‌بخشد.
22«اما تو ای بلشصر كه بر تخت نبوكدنصر نشسته‌ای، با اينكه اين چيزها را می‌دانستی، ولی فروتن نشدی. 23تو به خداوند آسمانها بی‌حرمتی كردی و جامهای خانهٔ او را به اينجا آورده، با بزرگان و زنان و كنيزانت در آنها شراب نوشيدی و بتهای خود را كه از طلا و نقره، مفرغ و آهن، چوب و سنگ ساخته شده‌اند كه نه می‌بينند و نه می‌شنوند و نه چيزی می‌فهمند، پرستش كردی؛ ولی آن خدا را كه زندگی و سرنوشتت در دست اوست تمجيد ننمودی. 24-25پس خدا آن دست را فرستاد تا اين پيام را بنويسد: منا، منا، ثقيل، فرسين. 26معنی اين نوشته چنين است: منا يعنی ”شمرده شده“. خدا روزهای سلطنت تو را شمرده است و دورهٔ آن به سر رسيده است. 27ثقيل يعنی ”وزن شده“. خدا تو را در ترازوی خود وزن كرده و تو را ناقص يافته است. 28فرسين يعنی ”تقسيم شده“. مملكت تو تقسيم می‌شود و به مادها و پارس‌ها داده خواهد شد.»
29پس به فرمان بلشصر، لباس ارغوانی سلطنتی را به دانيال پوشانيدند، طوق طلا را به گردنش انداختند و اعلان كردند كه شخص سوم مملكت است.
30همان شب بلشصر، پادشاه بابل كشته شد 31و داريوش مادی كه در آن وقت شصت و دو ساله بود بر تخت سلطنت نشست.
