La amada
1Yo soy una rosa de Sarón,
una azucena de los valles.
El amado
2Como azucena entre las espinas
es mi amada entre las doncellas.
La amada
3Cual manzano entre los árboles del bosque
es mi amado entre los jóvenes.
Me encanta sentarme a su sombra;
dulce a mi paladar es su fruto.
4Me llevó a la sala del banquete,
y sobre mí enarboló su estandarte de amor.
5¡Fortalézcanme con pasas,
susténtenme con manzanas,
porque desfallezco de amor!
6¡Ojalá pudiera mi cabeza reposar sobre su izquierda!
¡Ojalá su derecha me abrazara!
El amado
7Yo les ruego, doncellas de Jerusalén,
por las gacelas y cervatillas del bosque,
que no desvelen ni molesten a mi amada
hasta que quiera despertar.
Segundo Canto
La amada
8¡La voz de mi amado!
¡Mírenlo, aquí viene!,
saltando por las colinas,
brincando por las montañas.
9Mi amado es como un venado;
se parece a un cervatillo.
¡Mírenlo, de pie tras nuestro muro,
espiando por las ventanas,
atisbando por las celosías!
10Mi amado me habló y me dijo:
«¡Levántate, amada mía;
ven conmigo, mujer hermosa!
11¡Mira, el invierno se ha ido
y con él han cesado y se han ido las lluvias!
12Ya brotan flores en los campos;
¡el tiempo de la canción ha llegado!
Ya se escucha por toda nuestra tierra
el arrullo de las tórtolas.
13La higuera ofrece sus primeros frutos;
las viñas florecen y esparcen su fragancia.
¡Levántate, amada mía;
ven conmigo, mujer hermosa!».
El amado
14Paloma mía, que te escondes en las grietas de las rocas,
en las hendiduras de las montañas,
muéstrame tu rostro,
déjame oír tu voz;
pues tu voz es placentera
y hermoso tu semblante.
15Atrapen a las zorras,
a esas zorras pequeñas
que arruinan nuestros viñedos,
nuestros viñedos en flor.
La amada
16Mi amado es mío y yo soy suya;
él apacienta su rebaño entre azucenas.
17Antes de que el día despunte
y se desvanezcan las sombras,
regresa a mí, amado mío.
Corre como un venado,
como un cervatillo
por colinas escarpadas.2:17 por colinas escarpadas. Alt. por las colinas de Beter.
من گل سرخ «شارون» و سوسن واديها هستم.
محبوب
1-2آری، محبوبهٔ من در ميان زنان همچون سوسنی است در ميان خارها.
محبوبه
3محبوب من در ميان مردان مانند درخت سيبی است در ميان درختان جنگلی. در زير سايهاش مینشينم، و ميوهاش كامم را شيرين میسازد. 4او مرا به تالار ضيافتش آورد و به همه نشان داد كه چقدر مرا دوست دارد. 5مرا با كشمش تقويت دهيد، و جانم را با سيب تازه كنيد، زيرا من از عشق او بيمارم.
6دست چپ او زير سر من است و دست راستش مرا در آغوش میكشد. 7ای دختران اورشليم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم میدهم كه مزاحم عشق ما نشويد.
8گوش كنيد! اين محبوب من است كه دواندوان از کوهها و تپهها میآيد. 9محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت ديوار ما از پنجره نگاه میكند.
10محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا. 11زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است. 12گلها شكفته و زمان نغمه سرايی فرا رسيده است. صدای پرندگان در ولايت ما به گوش میرسد. 13برگ درختان سبز شده و هوا از رايحهٔ تاكهای نوشكفته، عطرآگين گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زيبای من، برخيز و بيا.»
محبوب
14ای كبوتر من كه در شكاف صخرهها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شيرين تو را بشنوم و صورت زيبايت را ببينم.
15روباهان كوچک را كه تاكستانها را خراب میكنند بگيريد، چون تاكستان ما شكوفه كرده است.
محبوبه
16محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در ميان سوسنها میچراند. 17ای محبوب من، پيش از آنكه روز تمام شود و سايهها بگريزند، نزد من بيا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای «باتر»، به سوی من بشتاب.