1Abías murió y fue sepultado en la Ciudad de David; su hijo Asá lo sucedió en el trono. Durante su reinado, el país disfrutó de diez años de paz.
Asá, rey de Judá
14:2-3 – 1R 15:11-12
2Asá hizo lo que era bueno y agradable ante el Señor su Dios. 3Se deshizo de los altares de dioses extranjeros y de los altares paganos en las colinas, destrozó las piedras sagradas y derribó las imágenes de la diosa Aserá. 4Además, ordenó a los habitantes de Judá que adoraran al Señor, Dios de sus antepasados, y que obedecieran sus leyes y sus mandamientos. 5De este modo, Asá se deshizo de los altares paganos y de los altares de incienso que había en todas las ciudades de Judá y durante su reinado hubo tranquilidad. 6Asá construyó en Judá ciudades fortificadas, pues durante esos años el Señor le dio descanso; el país disfrutó de paz y no estuvo en guerra con nadie.
7Asá dijo a los de Judá: «Reconstruyamos esas ciudades y levantemos a su alrededor murallas con torres, puertas y cerrojos. El país todavía es nuestro, porque hemos buscado al Señor nuestro Dios; como lo hemos buscado, él nos ha concedido estar en paz con nuestros vecinos». Y tuvieron mucho éxito en la reconstrucción de las ciudades.
8Asá contaba con un ejército de trescientos mil soldados de Judá, los cuales portaban lanzas y escudos grandes; además, con doscientos ochenta mil benjamitas que portaban arcos y escudos pequeños. Todos ellos eran guerreros valientes.
9Zera el cusita marchó contra ellos al frente de un ejército de un millón de soldados y trescientos carros de guerra y llegó hasta Maresá. 10Asá le salió al encuentro en el valle de Sefata y tomó posiciones cerca de Maresá.
11Allí Asá invocó al Señor su Dios y dijo: «Señor, solo tú puedes ayudar al débil contra el poderoso. ¡Ayúdanos, Señor y Dios nuestro, porque en ti confiamos y en tu nombre hemos venido contra esta multitud! ¡Tú, Señor, eres nuestro Dios! ¡No permitas que ningún mortal se alce contra ti!».
12El Señor derrotó a los cusitas cuando estos lucharon contra Asá y Judá. Los cusitas huyeron, 13pero Asá y su ejército los persiguieron hasta Guerar. Allí cayeron los cusitas y ni uno de ellos quedó con vida, porque el Señor y su ejército los aniquilaron. Los de Judá se llevaron un enorme botín. 14Luego, atacaron todas las ciudades que había alrededor de Guerar, las cuales estaban llenas de pánico ante el Señor, y las saquearon, pues había en ellas un gran botín. 15Además, atacaron los campamentos, donde había mucho ganado, y se llevaron una gran cantidad de ovejas y camellos. Después de eso, regresaron a Jerusalén.
آسای پادشاه، حبشی‌ها را شكست می‌دهد
1ابيا درگذشت و در شهر اورشليم دفن شد و پسرش آسا به جای او بر تخت سلطنت نشست. در طول ده سال اول سلطنت آسا، در قلمرو او صلح برقرار بود، 2زيرا آسا اوامر خداوند، خدای خود را اطاعت می‌كرد و مطابق ميل او رفتار می‌نمود. 3او قربانگاه‌های مردم بت‌پرست و بتخانه‌های ايشان را كه روی تپه‌ها ساخته شده بودند خراب كرد، مجسمه‌ها و بتهای شرم‌آور اشيره را خرد نمود، 4و از تمام قوم خود خواست كه اوامر و احكام خداوند، خدای اجدادشان را اطاعت كنند و از او پيروی نمايند. 5-6او تمام بتكده‌ها را از بالای تپه‌ها، و قربانگاه‌های بخور را از همهٔ شهرهای يهودا برداشت. به همين علت بود كه خداوند به سرزمين او صلح و آرامش بخشيد و او توانست در سراسر يهودا شهرهای حصاردار بسازد.
7آسا به قوم خود گفت: «چون از خداوند، خدای خود پيروی كرديم او به ما صلح و آرامی بخشيده است. پس، از اين فرصت استفاده كنيم و شهرها را بسازيم، دور آنها را حصار بكشيم و در اطراف آنها برجها و دروازه‌های پشتبنددار درست كنيم.» بنابراين ايشان با موفقيت شهرها را بنا كردند.
8سپاه آسای پادشاه تشكيل شده بود از ۳۰۰,۰۰۰ سرباز از يهودا كه مجهز به نيزه و سپر بودند، و ۲۸۰,۰۰۰ سرباز از بنيامين كه مسلح به تير و كمان و سپر بودند. همهٔ اينها جنگاورانی شجاع بودند.
9در اين هنگام زارح سردار حبشی با لشكری بزرگ و سيصد عرابهٔ جنگی به شهر مريشه آمد. 10آسای پادشاه هم سپاه خود را برای جنگ با قشون بزرگ حبشه به آنجا فرستاد. دو قشون در درهٔ صفاته كه نزديک مريشه بود روبروی هم صف‌آرايی كردند.
11آسا به حضور خداوند، خدای خود چنين دعا كرد: «خداوندا فقط تو هستی كه از ضعفا در مقابل زورمندان حمايت می‌كنی. ای خداوند، خدای ما، ما را ياری كن، زيرا چشم اميدمان فقط به توست و به نام تو به قلب اين لشكر عظيم حمله می‌كنيم. ای خداوند، تو خدای ما هستی، نگذار انسان بر تو غالب آيد!»
12خداوند حبشی‌ها را شكست داد و آنها متواری شدند و آسا و سپاه يهودا به پيروزی رسيدند. 13ايشان سپاهيان حبشه را تا جرار تعقيب نمودند و عدهٔ بی‌شماری از آنان را كشتند به طوری كه لشكر آنان کاملاً متلاشی شد. به اين ترتيب خداوند و نيروهای او آنها را از بين بردند و لشكر يهودا غنيمت فراوان به چنگ آورد. 14لشكر يهودا تمام شهرهای اطراف جرار را تسخير نمود، زيرا ترس خداوند تمام ساكنان آن شهرها را فرا گرفته بود. لشكر يهودا از آنجا نيز غنايم بسيار به چنگ آورد. 15آنها همچنين پيش از آنكه به اورشليم بازگردند، آغلهای حيوانات را خراب نموده، گله‌های گوسفند و شتران فراوانی گرفتند و با خود بردند.
