Pablo defiende su ministerio
1Por la humildad y la bondad de Cristo yo, Pablo, apelo a ustedes personalmente; yo mismo que, según dicen, soy tímido cuando me encuentro cara a cara con ustedes, pero atrevido cuando estoy lejos. 2Les ruego que cuando vaya no tenga que ser tan atrevido como me he propuesto ser con algunos que opinan que vivimos según criterios meramente humanos; 3pues aunque vivimos en el mundo, no libramos batallas como lo hace el mundo. 4Las armas con que luchamos no son del mundo, sino que tienen el poder divino para derribar fortalezas. 5Destruimos argumentos y toda altivez que se levanta contra el conocimiento de Dios, y llevamos cautivo todo pensamiento para que obedezca a Cristo. 6También estamos dispuestos a castigar cualquier acto de desobediencia una vez que yo pueda contar con la completa obediencia de ustedes.
7Fíjense en lo que está a la vista.10:7 Fíjense … vista. Alt. Ustedes se fijan en las apariencias. Si alguno está convencido de ser de Cristo, considere esto de nuevo: nosotros somos tan de Cristo como él. 8No me avergüenza jactarme más de la cuenta de la autoridad que el Señor nos ha dado para la edificación y no para la destrucción de ustedes. 9No quiero dar la impresión de que trato de asustarlos con mis cartas, 10pues algunos dicen: «Sus cartas son duras y fuertes, pero él en persona no impresiona a nadie y como orador es un fracaso». 11Tales personas deben darse cuenta de que lo que somos por escrito estando ausentes lo somos con hechos estando presentes.
12No nos atrevemos a igualarnos ni a compararnos con algunos que tanto se recomiendan a sí mismos. Al medirse con su propia medida y compararse unos con otros, no saben lo que hacen. 13Nosotros, por nuestra parte, no vamos a jactarnos más de lo debido. Nos limitaremos al campo que Dios nos ha asignado según su medida, en la cual también ustedes están incluidos. 14Si no hubiéramos estado antes entre ustedes, se podría alegar que estamos rebasando estos límites, cuando lo cierto es que fuimos los primeros en llevarles el evangelio de Cristo. 15No nos jactamos desmedidamente a costa del trabajo que otros han hecho. Al contrario, esperamos que, según vaya creciendo la fe de ustedes, también nuestro campo de acción entre ustedes se amplíe grandemente, 16para poder predicar las buenas noticias más allá de sus regiones, sin tener que jactarnos del trabajo ya hecho por otros. 17Más bien, «Si alguien ha de gloriarse, que se gloríe en el Señor».10:17 Jer 9:24. 18Porque no es aprobado el que se recomienda a sí mismo, sino aquel a quien recomienda el Señor.
پولس از خدمت خود دفاع می‌كند
1حال، با همان آرامی و مهربانی مسيح از شما درخواستی می‌كنم. بلی، اين درخواست را همان پولس می‌كند كه برخی از شما درباره‌اش می‌گوييد: «وقتی از ما دور است نامه‌های تهديدآميز می‌نويسد، اما وقتی نزد ماست جرأت نمی‌كند حتی سخنی بگويد!» 2درخواست من اينست كه كاری نكنيد كه وقتی نزد شما می‌رسم، با خشونت با شما رفتار كنم. نمی‌خواهم كار به جايی بكشد كه مجبور شوم بعضی از شما را تنبيه كنم، يعنی آنانی را كه تصور می‌كنند كارها و سخنان من، غيرروحانی و انسانی است. 3گرچه من يک انسان عادی و ضعيف هستم، اما برای پيروزی در مبارزات روحانی خود، از نقشه‌ها و روشهای انسانی استفاده نمی‌كنم. 4من قلعه‌های شيطان را با اسلحهٔ نيرومند الهی در هم می‌كوبم؛ نه با اسلحهٔ انسانی و دنيوی! 5با اين سلاحهای روحانی، هر فلسفه و تفكر پوچ را كه بر ضد خداست، در هم می‌شكنيم و هر مانعی را كه نمی‌گذارد مردم به خدا نزديک شوند، از ميان برمی‌داريم؛ و مخالفين را اسير می‌كنيم و به حضور خدا باز می‌گردانيم و به اشخاصی تبديل می‌كنيم كه قلباً مطيع مسيح باشند. 6اما نخست بايد اين اسلحه را در مورد خود شما به کار گيرم تا كاملاً مطيع و تسليم مسيح شويد؛ آنگاه آن را عليه عصيانگران نيز به کار خواهم برد!
7اشكال شما در اينست كه به ظاهر من نگاه می‌كنيد و در نتيجه فقط ضعف و ناتوانی می‌بينيد، اما به مسايل باطنی توجهی نداريد. با اين همه، اگر كسی از شما ادعا می‌كند كه از جانب مسيح، صاحب قدرت و اختياری است، يقيناً من نيز می‌توانم چنين ادعايی بكنم. 8اما من اين قدرت و اختيار را برای كمک به شما به کار برده‌ام، نه برای آزارتان. شايد تصور كنيد كه به اختيارات خود بيش از حد افتخار می‌كنم؛ اما چنين نيست، زيرا می‌توانم همه ادعاهای خود را ثابت كنم. 9اين را می‌نويسم تا گمان نكنيد كه وقتی در نامه‌هايم سرزنشتان می‌كنم، قصدم فقط ترساندن شماست و بس. 10زيرا بعضی می‌گويند: «به نامه‌هايش اهميت ندهيد! آنچه می‌نويسد، سنگين است و اجرايش دشوار. اما وقتی به اينجا آمد، خواهيد ديد كه شخصيت چندان نيرومندی ندارد و موعظه‌هايش نيز از خودش ضعیفتر هستند!» 11پس اين بار كه بيايم، حضوراً هم مانند نامه‌هايم، خشن و سختگير خواهم بود.
12البته گمان نكنيد كه من نيز مانند اين آقايان به خودستايی خواهم پرداخت. اشكال اين آقايان اينست كه خود را با يكديگر مقايسه می‌كنند، و خود را با معيارهايی كه خودشان تعيين كرده‌اند ارزيابی می‌كنند. چه كار احمقانه‌ای! 13ولی ما به اختيارات و به آنچه متعلق به ما نيست، افتخار نمی‌كنيم؛ بلكه در محدودهٔ كارهايی افتخار می‌كنيم كه خدا توسط ما انجام داده است، محدوده‌ای كه شامل خدمت در ميان شما نيز می‌گردد. 14پس وقتی ادعا می‌كنيم كه اختياراتی در مورد شما داشته، و حقی به گردن شما داريم، پا را از حد خود فراتر نمی‌گذاريم، چون طبق نقشهٔ خدا، پيغام خدا را نخست ما به شما رسانديم. 15در ضمن هرگز نخواسته‌ايم زحماتی را كه ديگران برای شما كشيده‌اند، به خود نسبت دهيم و به آنها افتخار كنيم، بلكه آرزوی ما اينست كه ايمانتان رشد كند و در چارچوب همان نقشه خدا، خدمت ما در ميان شما گسترش يابد.
16پس از آن می‌توانيم پيغام انجيل را به شهرهای دورتر از شما هم برسانيم، به شهرهايی كه تا به حال كسی اين پيغام را به آنجا نرسانيده است؛ به اين ترتيب مانند برخی وارد قلمرو كار ديگران نمی‌شويم و به كار ديگران افتخار نمی‌كنيم. 17چنانكه كتاب‌مقدس می‌فرمايد: «اگر كسی می‌خواهد به چيزی افتخار كند، به آنچه خداوند كرده است فخر نمايد، نه به آنچه خودش انجام داده است.» 18زيرا مهم آن نيست كه شخص از خود و از كارهايی كه انجام داده است تعريف و تمجيد كند، بلكه مهم آنست كه خداوند او را تحسين نمايد.
