1Reúna-se e ajunte-se,
nação sem pudor,
2antes que chegue o tempo determinado
e aquele dia passe como a palha,
antes que venha sobre vocês a ira impetuosa do Senhor,
antes que o dia da ira do Senhor os alcance.
3Busquem o Senhor, todos vocês, os humildes da terra,
vocês que fazem o que ele ordena.
Busquem a justiça, busquem a humildade;
talvez vocês tenham abrigo no dia da ira do Senhor.
O Castigo da Filístia
4Gaza será abandonada,
e Ascalom ficará arruinada.
Ao meio-dia Asdode será banida,
e Ecrom será desarraigada.
5Ai de vocês que vivem junto ao mar,
nação dos queretitas;
a palavra do Senhor está contra você,
ó Canaã, terra dos filisteus.
“Eu a destruirei,
e não sobrará ninguém.”
6Essa terra junto ao mar,
onde habitam os queretitas,
será morada de pastores
e curral de ovelhas.
7Pertencerá ao remanescente da tribo de Judá.
Ali encontrarão pastagem;
e, ao entardecer, eles se deitarão
nas casas de Ascalom.
O Senhor, o seu Deus, cuidará deles,
e lhes restaurará a sorte2.7 Ou trará de volta seus cativos.
O Castigo de Moabe e de Amom
8“Ouvi os insultos de Moabe
e as zombarias dos amonitas,
que insultaram o meu povo
e fizeram ameaças contra o seu território.
9Por isso, juro pela minha vida”,
declara o Senhor dos Exércitos,
o Deus de Israel,
“Moabe se tornará como Sodoma
e os amonitas como Gomorra:
um lugar tomado por ervas daninhas e poços de sal,
uma desolação perpétua.
O remanescente do meu povo os saqueará;
os sobreviventes da minha nação herdarão a terra deles.”
10É isso que eles receberão
como recompensa pelo seu orgulho,
por insultarem e ridicularizarem
o povo do Senhor dos Exércitos.
11O Senhor será terrível contra eles
quando destruir todos os deuses da terra.
As nações de todo o mundo o adorarão,
cada uma em sua própria terra.
O Castigo da Etiópia
12“Vocês também, ó etíopes,2.12 Hebraico: cuxitas
serão mortos pela minha espada.”
O Castigo da Assíria
13Ele estenderá a mão contra o norte
e destruirá a Assíria,
deixando Nínive totalmente em ruínas,
tão seca como o deserto.
14No meio dela se deitarão rebanhos
e todo tipo de animais selvagens.
Até a coruja-do-deserto e o mocho
se empoleirarão no topo de suas colunas.
Seus gritos ecoarão pelas janelas.
Haverá entulho nas entradas,
e as vigas de cedro ficarão expostas.
15Essa é a cidade que exultava,
vivendo despreocupada,
e dizia para si mesma:
“Eu, e mais ninguém!”
Que ruínas sobraram!
Uma toca de animais selvagens!
Todos os que passam por ela zombam
e sacodem os punhos.
1Mommoaboa mo ho ano, mommoaboa mo ho ano,
mo, animguaseman,
2ansa na bere a wɔahyɛ no adu,
na da no resen te sɛ ntɛtɛ,
ansa na Awurade abufuwhyew no
aba mo so,
ansa na Awurade abufuw da no
aba mo so.
3Monhwehwɛ Awurade, ahobrɛasefo a mowɔ asase so,
mo a moyɛ nʼahyɛde.
Monhwehwɛ trenee, monhwehwɛ ahobrɛase;
ebia ɔbɛkora mo so
Awurade abufuw da no.
Atemmu A Etia Filistia
4Wobegyaw Gasa
na wɔagyaw Askelon sɛ amamfo.
Owigyinae na wɔbɛma Asdod ada mpa mu
na wɔatutu Ekron ase.
5Munnue, mo a mote mpoano,
mo Keretifo;
Awurade asɛm tia mo.
Kanaan, Filistifo asase.
Mɛtɔre mo ase,
na obiara renka.
6Asase a ɛda mpoano, faako a Keretifo te
bɛyɛ atenae ama nguanhwɛfo
ne wɔn nguannan.
7Saa asase no bɛyɛ Yudafi nkae no de;
ɛhɔ na wobenya mmoa adidibea.
Anwummere, wɔbɛdeda wɔ
Askelon afi mu.
Na Awurade, wɔn Nyankopɔn bɛhwɛ wɔn,
na ɔde wɔn ahonyade nyinaa bɛsan ama wɔn.
Atemmu A Etia Moab Ne Amon
8“Mate Moab nsopa ne
Amonfo atweetwee;
wɔn a wɔsopaa me nkurɔfo
na wohunahunaa wɔn wɔ wɔn asase ho.
9Enti sɛ mete ase yi,”
sɛnea Asafo Awurade,
Israel Nyankopɔn, se ni,
“Ampa ara Moab bɛyɛ sɛ Sodom,
na Amonfo ayɛ sɛ Gomora,
faako a nwura ne nkyene amoa wɔ,
bɛyɛ asase a ɛda mpan afebɔɔ.
Me man nkae bɛfow wɔn afa;
me manfo a wobenya wɔn ti adidi mu no bɛfa wɔn asase.”
10Wɔn ahantan so akatua a wobenya ni,
sɛ wɔyeyaw na wodi Asafo Awurade nkurɔfo ho fɛw nti.
11Awurade ho suro bɛba wɔn so
bere a ɔbɛsɛe asase no so anyame nyinaa.
Mpoano aman nyinaa bɛsɔre no,
wɔ wɔn ankasa wɔn asase so.
Atemmu A Etia Kus
12“Mo Etiopiafo nso,
mʼafoa ano na wobekunkum mo.”
Atemmu A Etia Asiria
13Awurade bɛteɛ ne nsa wɔ atifi aman so
na wasɛe Asiria,
na wama Ninewe ada mpan koraa
na so awo wosee sɛ nwea pradada so.
14Nguankuw ne anantwi bɛdeda hɔ,
mmoadoma nyinaa.
Sare so patu ne abonsamnoma
bɛtena nʼadum no so.
Wɔn su begyigye afa mfɛnsere mu,
nnwiriwii besisiw apon ano akwan,
mpuran a wɔde sida ayɛ no ho bɛdeda hɔ.
15Eyi ne kuropɔn a edi ahurusi
na ɛte asomdwoe mu.
Ɔhoahoaa ne ho se,
“Me ne no, obiara nte sɛ me.”
Hwɛ sɛnea atetew apansam,
na ayɛ nkekammoa atenae!
Obiara a otwa mu wɔ hɔ no serew no,
him ne nsa fɛwdi so.