Salmo 89
Poema do ezraíta Etã.
1Cantarei para sempre o amor do Senhor;
com minha boca anunciarei a tua fidelidade
por todas as gerações.
2Sei que firme está o teu amor para sempre,
e que firmaste nos céus a tua fidelidade.
3Tu disseste: “Fiz aliança com o meu escolhido,
jurei ao meu servo Davi:
4‘Estabelecerei a tua linhagem para sempre
e firmarei o teu trono por todas as gerações’ ”. Pausa
5Os céus louvam as tuas maravilhas, Senhor,
e a tua fidelidade na assembleia dos santos.
6Pois quem nos céus poderá comparar-se ao Senhor?
Quem entre os seres celestiais89.6 Ou deuses; ou ainda poderosos assemelha-se ao Senhor?
7Na assembleia dos santos Deus é temível,
mais do que todos os que o rodeiam.
8Ó Senhor, Deus dos Exércitos, quem é semelhante a ti?
És poderoso, Senhor, envolto em tua fidelidade.
9Tu dominas o revolto mar;
quando se agigantam as suas ondas, tu as acalmas.
10Esmagaste e mataste o Monstro dos Mares89.10 Hebraico: Raabe.;
com teu braço forte dispersaste os teus inimigos.
11Os céus são teus, e tua também é a terra;
fundaste o mundo e tudo o que nele existe.
12Tu criaste o Norte e o Sul;
o Tabor e o Hermom cantam de alegria pelo teu nome.
13O teu braço é poderoso;
a tua mão é forte, exaltada é tua mão direita.
14A retidão e a justiça são os alicerces do teu trono;
o amor e a fidelidade vão à tua frente.
15Como é feliz o povo que aprendeu a aclamar-te, Senhor,
e que anda na luz da tua presença!
16Sem cessar exultam no teu nome,
e alegram-se na tua retidão,
17pois tu és a nossa glória e a nossa força89.17 Hebraico: a glória do seu poder.,
e pelo teu favor exaltas a nossa força89.17 Hebraico: chifre; também no versículo 24..
18Sim, Senhor, tu és o nosso escudo89.18 Ou soberano,
ó Santo de Israel, tu és o nosso rei.
19Numa visão falaste um dia,
e aos teus fiéis disseste:
“Cobri de forças um guerreiro,
exaltei um homem escolhido dentre o povo.
20Encontrei o meu servo Davi;
ungi-o com o meu óleo sagrado.
21A minha mão o susterá,
e o meu braço o fará forte.
22Nenhum inimigo o sujeitará a tributos;
nenhum injusto o oprimirá.
23Esmagarei diante dele os seus adversários
e destruirei os seus inimigos.
24A minha fidelidade e o meu amor o acompanharão,
e pelo meu nome aumentará o seu poder.
25A sua mão dominará até o mar;
sua mão direita, até os rios.
26Ele me dirá: ‘Tu és o meu Pai,
o meu Deus, a Rocha que me salva’.
27Também o nomearei meu primogênito,
o mais exaltado dos reis da terra.
28Manterei o meu amor por ele para sempre,
e a minha aliança com ele jamais se quebrará.
29Firmarei a sua linhagem para sempre,
e o seu trono durará enquanto existirem céus.
30“Se os seus filhos abandonarem a minha lei
e não seguirem as minhas ordenanças,
31se violarem os meus decretos
e deixarem de obedecer aos meus mandamentos,
32com a vara castigarei o seu pecado,
e a sua iniquidade com açoites;
33mas não afastarei dele o meu amor;
jamais desistirei da minha fidelidade.
34Não violarei a minha aliança
nem modificarei as promessas dos meus lábios.
35De uma vez para sempre jurei pela minha santidade
e não mentirei a Davi,
36que a sua linhagem permanecerá para sempre,
e o seu trono durará como o sol;
37será estabelecido para sempre como a lua,
a fiel testemunha no céu.” Pausa
38Mas tu o rejeitaste, recusaste-o
e te enfureceste com o teu ungido.
39Revogaste a aliança com o teu servo
e desonraste a sua coroa, lançando-a ao chão.
40Derrubaste todos os seus muros
e reduziste a ruínas as suas fortalezas.
41Todos os que passam o saqueiam;
tornou-se objeto de zombaria para os seus vizinhos.
42Tu exaltaste a mão direita dos seus adversários
e encheste de alegria todos os seus inimigos.
43Tiraste o fio da sua espada
e não o apoiaste na batalha.
44Deste fim ao seu esplendor
e atiraste ao chão o seu trono.
45Encurtaste os dias da sua juventude;
com um manto de vergonha o cobriste. Pausa
46Até quando, Senhor? Para sempre te esconderás?
Até quando a tua ira queimará como fogo?
47Lembra-te de como é passageira a minha vida.
Terás criado em vão todos os homens?
48Que homem pode viver e não ver a morte,
ou livrar-se do poder da sepultura89.48 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por profundezas, pó ou morte.? Pausa
49Ó Senhor, onde está o teu antigo amor,
que com fidelidade juraste a Davi?
50Lembra-te, Senhor, das afrontas que o teu servo tem89.50 Ou teus servos têm sofrido,
das zombarias que no íntimo tenho que suportar de todos os povos,
51das zombarias dos teus inimigos, Senhor,
com que afrontam a cada passo o teu ungido.
52Bendito seja o Senhor para sempre!
Amém e amém.
Salmo 8989:0 Salmo 89 Ang ulohan sa Hebreo: Ang “maskil” ni Etan nga Ezranhon.
Ang Kasabotan sa Dios kang David
1Ginoo, awiton ko kanunay ang imong dakong gugma.
Isugilon ko ang imong pagkamatinumanon sa umaabot nga henerasyon.
2Imantala ko nga ang imong gugma molungtad sa walay kataposan,
ug magpadayon kini sama sa langit.
3Miingon ka, “Naghimo ako ug kasabotan sa akong alagad nga si David, nga akong gipili nga mahimong hari.
Ug mao kini ang akong gisaad kaniya:
4‘Ang matag hari sa Israel maggikan sa imong mga kaliwat hangtod sa kahangtoran;
ang imong gingharian magpadayon sa walay kataposan.’ ”
5Ginoo, ang langitnon nga mga binuhat nagadayeg sa imong katingalahang mga buhat ug sa imong pagkamatinumanon.
6Walay bisan usa sa langit nga sama kanimo, Ginoo.
Walay langitnon nga mga binuhat89:6 langitnon nga mga binuhat: sa literal, mga anak sa gamhanang Dios. nga ikatandi kanimo.
7Ginatahod ikaw diha sa panagtigom sa langitnon nga mga binuhat.
Silang tanan nga nagalibot kanimo may kahadlok gayod kanimo.
8Ginoong Dios nga Makagagahom, walay bisan kinsa nga sama kanimo;
gamhanan ka ug matinumanon ka sa tanan mong ginahimo.
9Gigamhan mo ang mapintas nga dagat;
gipalinaw mo ang iyang dagkong mga balod.
10Gidugmok mo ang dragon nga si Rahab,89:10 Rahab: Kini nagasimbolo sa Ehipto. ug namatay kini.
Pinaagi sa imong gahom gikatag mo ang imong mga kaaway.
11Imo ang langit ug ang kalibotan;
gibuhat mo ang kalibotan ug ang tanang anaa niini.
12Gihimo mo ang amihan ug ang habagatan.
Ang Bukid sa Tabor ug ang Bukid sa Hermon sama sa mga tawo nga nagaawit sa kalipay alang kanimo.
13Gamhanan ka gayod! Labihan ka kakusgan!
14Nagahari ka nga may katarong ug hustisya, nga inubanan sa gugma ug pagkamatinumanon.
15Bulahan, Ginoo, ang mga tawo nga nakasinati sa paghugyaw sa kalipay diha kanimo, ug nagakinabuhi sa imong kaayo.
16Tungod kanimo89:16 Tungod kanimo: sa literal, Sa imong ngalan. nagalipay sila sa kanunay,
ug ginadayeg nila ang imong pagkamatarong.
17Ikaw ang ilang gipasigarbo nga ilang kusog.
Tungod sa imong kaayo magmadaogon kami.
18Ginoo, Balaan nga Dios sa Israel, ikaw ang tag-iya sa among hari nga tigpanalipod kanamo.
19Kaniadto nakigsulti ka sa imong matinumanon nga mga alagad pinaagi sa panan-awon. Miingon ka:
“Gitabangan ko ang usa ka sundalo.
Gipili ko siya gikan sa akong mga katawhan aron mahimong hari.
20Si David, nga akong alagad, mao ang akong gipili nga hari
pinaagi sa pagdihog kaniya sa akong balaang lana.
21Ang akong gahom magauban ug magalig-on kaniya.
22Dili makalupig kaniya ang iyang mga kaaway;
dili makapildi kaniya ang mga daotan.
23Dugmokon ko ang iyang mga kaaway sa iyang atubangan ug laglagon ko ang nangasilag kaniya.
24Higugmaon ko siya ug unongan.
Ug pinaagi sa akong gahom, magmadaogon siya.
25Padumalahon ko siya sa mga dapit nga gikan sa Dagat sa Mediteraneo hangtod sa Suba sa Eufrates.89:25 gikan sa… Eufrates: o, sa mga yuta nga duol sa mga dagat ug mga suba.
26Moingon siya kanako, ‘Ikaw ang akong Amahan ug Dios;
ikaw ang akong salipdanan nga bato ug manluluwas.’
27Ilhon ko siyang akong kamagulangang anak, ang labing gamhanan sa tanang mga hari.
28Magpadayon ang akong gugma kaniya hangtod sa kahangtoran,
ug ang akong kasabotan kaniya dili gayod mapakyas.
29Ang matag hari sa Israel maggikan sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran;
ang iyang gingharian mahimong sama kamalungtaron sa langit.
30-31Apan kon ang iyang mga kaliwat dili motuman sa akong mga kasugoan, mga tulumanon, ug mga katudloanan,
32latigohon ko sila ug sakiton tungod sa ilang mga sala.
33Apan higugmaon ug unongan ko gihapon si David.
34Dili ko bakwion ang akong kasabotan kaniya,
ug dili ko usbon ang akong gisaad kaniya.
35Sa akong balaang ngalan, misaad na ako sa makausa lamang,
ug dili gayod ako mamakak kang David.
36Ang matag hari sa Israel maggikan sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.
Ang iyang gingharian molungtad diha sa akong presensya sama sa adlaw;
37magpadayon kini hangtod sa kahangtoran sama sa bulan nga kasaligan nga tigpamatuod sa langit.”
38Apan, Ginoo, nasuko ka sa imong piniling hari;
gitalikdan mo siya ug gisalikway.
39Gibakwi mo ang imong kasabotan kaniya nga imong alagad,
ug gikuha mo ang iyang gahom ingon nga hari.
40Gilumpag mo ang mga paril sa iyang siyudad,
ug giguba mo ang mga kuta niini.
41Busa gipanguha sa tanang nangagi ang iyang mga kabtangan.
Gibiaybiay siya sa iyang kasikbit nga mga nasod.
42Gipadaog mo ang iyang mga kaaway;
gilipay mo silang tanan.
43Gihimo mong walay pulos ang iyang mga hinagiban
ug gipapildi mo siya sa gira.
44Gikuha mo ang iyang pagkagamhanan ug ang iyang gahom ingon nga hari.
45Gipatigulang mo siya ug dali,89:45 Gipatigulang mo siya ug dali: o, Gipamubo mo ang iyang kinabuhi.
ug gipakaulawan mo siya.
46Hangtod kanus-a ka magtago, Ginoo?
Hangtod ba sa walay kataposan?
Hangtod kanus-a magpadayon ang imong kasuko nga daw sama sa kalayo?
47Hinumdomi, O Ginoo, kon unsa kamubo ang kinabuhi sa tawo;
hinumdomi nga gihimo mo ang tawo nga may kamatayon.
48Kinsa ba ang tawo nga dili mamatay?
Kinsang tawhana ang makalikay sa kamatayon?
49Ginoo, hain na man ang imong kanhing gugma, nga sa imong pagkamatinumanon gisaad mo kang David kaniadto?
50Hinumdomi, Ginoo, ang pagpakaulaw sa daghang mga nasod sa imong mga alagad.89:50 mga alagad: Tingali ang buot ipasabot, ang katawhan sa Israel. Sa ubang mga kopya sa Hebreo makita ang “alagad,” nga tingali ang buot ipasabot, ang hari sa Israel.
Giluom ko lang kining tanan.
51Sila nga imong mga kaaway, Ginoo, mao ang nagabiaybiay sa imong pinili nga hari bisan asa siya moadto.
52Dalaygon ang Ginoo sa walay kataposan! Amen! Amen!
