Salmo 78
Poema da família de Asafe.
1Povo meu, escute o meu ensino;
incline os ouvidos para o que eu tenho a dizer.
2Em parábolas abrirei a minha boca,
proferirei enigmas do passado;
3o que ouvimos e aprendemos,
o que nossos pais nos contaram.
4Não os esconderemos dos nossos filhos;
contaremos à próxima geração
os louváveis feitos do Senhor,
o seu poder e as maravilhas que fez.
5Ele decretou estatutos para Jacó,
e em Israel estabeleceu a lei,
e ordenou aos nossos antepassados
que a ensinassem aos seus filhos,
6de modo que a geração seguinte a conhecesse,
e também os filhos que ainda nasceriam,
e eles, por sua vez, contassem aos seus próprios filhos.
7Então eles porão a confiança em Deus;
não esquecerão os seus feitos
e obedecerão aos seus mandamentos.
8Eles não serão como os seus antepassados,
obstinados e rebeldes,
povo de coração desleal para com Deus,
gente de espírito infiel.
9Os homens de Efraim, flecheiros armados,
viraram as costas no dia da batalha;
10não guardaram a aliança de Deus
e se recusaram a viver de acordo com a sua lei.
11Esqueceram o que ele tinha feito,
as maravilhas que lhes havia mostrado.
12Ele fez milagres diante dos seus antepassados,
na terra do Egito, na região de Zoã.
13Dividiu o mar para que pudessem passar;
fez a água erguer-se como um muro.
14Ele os guiou com a nuvem de dia
e com a luz do fogo de noite.
15Fendeu as rochas no deserto
e deu-lhes tanta água como a que flui das profundezas;
16da pedra fez sair regatos
e fluir água como um rio.
17Mas contra ele continuaram a pecar,
revoltando-se no deserto contra o Altíssimo.
18Deliberadamente puseram Deus à prova,
exigindo o que desejavam comer.
19Duvidaram de Deus, dizendo:
“Poderá Deus preparar uma mesa no deserto?
20Sabemos que, quando ele feriu a rocha,
a água brotou e jorrou em torrentes.
Mas conseguirá também dar-nos de comer?
Poderá suprir de carne o seu povo?”
21O Senhor os ouviu e enfureceu-se;
com fogo atacou Jacó,
e sua ira levantou-se contra Israel,
22pois eles não creram em Deus
nem confiaram no seu poder salvador.
23Contudo, ele deu ordens às nuvens
e abriu as portas dos céus;
24fez chover maná para que o povo comesse,
deu-lhe o pão78.24 Hebraico: trigo. dos céus.
25Os homens comeram o pão dos anjos;
enviou-lhes comida à vontade.
26Enviou dos céus o vento oriental
e pelo seu poder fez avançar o vento sul.
27Fez chover carne sobre eles como pó,
bandos de aves como a areia da praia.
28Levou-as a cair dentro do acampamento,
ao redor das suas tendas.
29Comeram à vontade,
e assim ele satisfez o desejo deles.
30Mas, antes de saciarem o apetite,
quando ainda tinham a comida na boca,
31acendeu-se contra eles a ira de Deus;
e ele feriu de morte os mais fortes dentre eles,
matando os jovens de Israel.
32A despeito disso tudo, continuaram pecando;
não creram nos seus prodígios.
33Por isso ele encerrou os dias deles como um sopro
e os anos deles em repentino pavor.
34Sempre que Deus os castigava com a morte, eles o buscavam;
com fervor se voltavam de novo para ele.
35Lembravam-se de que Deus era a sua Rocha,
de que o Deus Altíssimo era o seu Redentor.
36Com a boca o adulavam,
com a língua o enganavam;
37o coração deles não era sincero;
não foram fiéis à sua aliança.
38Contudo, ele foi misericordioso;
perdoou-lhes as maldades e não os destruiu.
Vez após vez conteve a sua ira,
sem despertá-la totalmente.
39Lembrou-se de que eram meros mortais,
brisa passageira que não retorna.
40Quantas vezes mostraram-se rebeldes contra ele no deserto
e o entristeceram na terra solitária!
41Repetidas vezes puseram Deus à prova;
irritaram o Santo de Israel.
42Não se lembravam da sua mão poderosa,
do dia em que os redimiu do opressor,
43do dia em que mostrou os seus prodígios no Egito,
as suas maravilhas na região de Zoã,
44quando transformou os rios e os riachos dos egípcios em sangue,
e eles não mais conseguiam beber das suas águas,
45e enviou enxames de moscas que os devoraram,
e rãs que os devastaram;
46quando entregou as suas plantações às larvas,
a produção da terra aos gafanhotos,
47e destruiu as suas vinhas com a saraiva
e as suas figueiras bravas com a geada;
48quando entregou o gado deles ao granizo,
os seus rebanhos aos raios;
49quando os atingiu com a sua ira ardente,
com furor, indignação e hostilidade,
com muitos anjos destruidores.
50Abriu caminho para a sua ira;
não os poupou da morte,
mas os entregou à peste.
51Matou todos os primogênitos do Egito,
as primícias do vigor varonil das tendas de Cam.
52Mas tirou o seu povo como ovelhas
e o conduziu como a um rebanho pelo deserto.
53Ele os guiou em segurança, e não tiveram medo;
e os seus inimigos afundaram-se no mar.
54Assim os trouxe à fronteira da sua terra santa,
aos montes que a sua mão direita conquistou.
55Expulsou nações que lá estavam,
distribuiu-lhes as terras por herança
e deu suas tendas às tribos de Israel para que nelas habitassem.
56Mas eles puseram Deus à prova
e foram rebeldes contra o Altíssimo;
não obedeceram aos seus testemunhos.
57Foram desleais e infiéis, como os seus antepassados,
confiáveis como um arco defeituoso.
58Eles o irritaram com os altares idólatras;
com os seus ídolos lhe provocaram ciúmes.
59Sabendo-o Deus, enfureceu-se
e rejeitou totalmente Israel;
60abandonou o tabernáculo de Siló,
a tenda onde habitava entre os homens.
61Entregou o símbolo do seu poder ao cativeiro
e o seu esplendor nas mãos do adversário.
62Deixou que o seu povo fosse morto à espada,
pois enfureceu-se com a sua herança.
63O fogo consumiu os seus jovens,
e as suas moças não tiveram canções de núpcias;
64os sacerdotes foram mortos à espada!
As viúvas já nem podiam chorar!
65Então o Senhor despertou como que de um sono,
como um guerreiro despertado do domínio do vinho.
66Fez retroceder a golpes os seus adversários
e os entregou a permanente humilhação.
67Também rejeitou as tendas de José
e não escolheu a tribo de Efraim;
68ao contrário, escolheu a tribo de Judá
e o monte Sião, o qual amou.
69Construiu o seu santuário como as alturas;
como a terra o firmou para sempre.
70Escolheu o seu servo Davi
e o tirou do aprisco das ovelhas,
71do pastoreio de ovelhas,
para ser o pastor de Jacó, seu povo,
de Israel, sua herança.
72E de coração íntegro Davi os pastoreou;
com mãos experientes os conduziu.
Salmo 78Salmo 78 Ang titulo sa Hebreo: Ang “maskil” nga ginsulat ni Asaf.
Pagtuytoy sang Dios sa Iya Katawhan
1Mga kasimanwa,78:1 Mga kasimanwa: ukon, Katawhan ko. pamatii ninyo ang akon mga pagpanudlo.
2Tudluan ko kamo paagi sa mga paanggid.78:2 paanggid: ukon, estorya; ukon, hulubaton.
Sugiran ko kamo sang tinago nga mga kamatuoran sang una
3nga nahibaluan na naton,
kay ginsugid ini sa aton sang aton mga katigulangan.
4Indi naton ini pagtaguon sa aton mga kabataan;
isugid naton ini sa masunod nga mga henerasyon.
Sugiran ta sila sang gahom sang Ginoo kag sang iya dalayawon kag makatilingala nga mga binuhatan.
5Ginhatagan niya sang kasuguan ang katawhan sang Israel nga mga kaliwat ni Jacob.
Ginmanduan niya ang aton mga katigulangan nga itudlo ini sa ila mga kabataan,
6agod ang masunod nga henerasyon makahibalo man sini,
kag matudlo man nila ini sa ila mga kabataan.
7Sa sini nga paagi magasalig sila sa Dios kag indi nila pagkalimtan ang iya mga ginhimo kundi tumanon nila ang iya mga sugo.
8Indi sila mangin pareho sa ila mga katigulangan nga mga matig-a sing ulo, indi matinumanon, indi malig-on ang ila pagsalig sa Dios, kag indi matutom sa iya.
9Ang mga soldado sang Efraim, bisan may armas sila nga mga pana, nagpalalagyo sang tion sang inaway.
10Wala nila gintuman ang ila kasugtanan sa Dios;
wala nila ginsunod ang iya kasuguan.
11Ginkalimtan nila ang iya makatilingala nga mga binuhatan nga ginpakita sa ila.
12Naghimo ang Dios sang milagro didto sa Zoan, sa duta sang Egipto
kag nakita ini sang aton78:12 aton: sa Hebreo, ila. mga katigulangan.
13Gintunga niya ang dagat kag ginpaagi sila;
ginhimo niya ang tubig nga daw mga pader.
14Kon adlaw, ginatuytuyan niya sila paagi sa panganod,
kag kon gab-i, paagi sa kasanag sang kalayo.
15Ginpalitik niya ang mga bato sa kamingawan kag nagtubod ang tubig
kag ginpaayawan niya sila inom sang tubig nga daw halin sa kadadalman sang duta.
16Ginpatubod niya ang tubig sa bato kag nag-ilig ang tubig nga daw sa suba.
17Pero ang aton mga katigulangan nagpadayon sa pagpakasala sa iya.
Didto sa kamingawan nagrebelde sila sa Labing Mataas nga Dios.
18Gintilawan nila sing hungod ang Dios paagi sa pagpangayo sang kalan-on nga gusto gid nila.
19Gin-insulto nila ang Dios paagi sa pagsiling, “Makapapunsyon bala ang Dios diri sa kamingawan?
20Matuod nga ginpahampak niya ang bato kag nagsagawak ang tubig,
pero makahatag bala siya sang tinapay kag karne sa aton nga iya katawhan?”
21Gani naakig ang Ginoo sang mabatian niya sila.
Sa iya kaakig sa ila nga mga Israelinhon, nga mga kaliwat ni Jacob, ginsalakay niya sila sang kalayo.
22Kay wala sila sing pagtuo sa iya, kag wala sila magsalig nga luwason niya sila.
23Pero bisan pa sina, ginmanduan niya ang langit nga mag-abri,
24kag ginpaulanan niya sila sang pagkaon nga ginatawag manna.
Ginhatag niya sa ila ini nga pagkaon nga halin sa langit agod ila kaunon.
25Sila nga tawo nagkaon sang pagkaon sang mga anghel, kag ginpagustuhan gid sila sang Dios sini.
26Ginpahuyop niya ang hangin nga halin sa sidlangan kag sa bagatnan paagi sa iya gahom.
27Kag ginpaulanan niya sila sang mga pispis nga daw pareho kadamo sa balas sa baybayon.
28Ginpahugpa niya ini sa palibot sang ila mga tolda didto sa ila nga kampo.
29Gani nagkaon sila kag nagkalabusog, kay ginhatag sang Dios sa ila ang gusto nila.
30Pero samtang nagapagusto sila sang kaon,
31naakig ang Dios sa ila.
Ginpamatay niya ang makusog nga mga pamatan-on sang Israel.
32Bisan pa sining tanan nga ginpanghimo niya, nagpadayon sila sa pagpakasala. Bisan naghimo siya sang mga milagro, wala sila nagtuo sa iya.
33Gani gulpi lang niya gintapos ang ila kabuhi paagi sa hinali nga kalaglagan.
34Sang ginpatay niya ang iban sa ila, ang nabilin nagdangop sa iya kag naghinulsol, nga nagahandom gid sa iya.
35Nadumduman nila nga ang Labing Mataas nga Dios amo ang ila palalipdan nga bato kag manunubos.
36Pero nagadayaw-dayaw lang sila sa iya. Mga butigon sila.
37Indi sila mainunungon sa iya;
indi sila matutom sa ila kasugtanan sa iya.
38Pero bisan pa sini, maluluy-on gihapon ang Dios sa ila.
Ginpatawad niya ang ila mga sala kag wala niya sila paglaglaga.
Sa madamo nga tion ginpunggan niya ang iya kaakig bisan puwerte na gid ang iya kaugot.
39Naisip niya nga sila mga tawo lang, nga pareho sa nagalabay nga hangin nga nagakadula lang.
40Pila ka beses sila nga nagrebelde sa Dios kag nagpasubo sa iya didto sa kamingawan.
41Liwat-liwat nila nga gintilawan ang Dios;
ginsakit nila ang balatyagon sang Balaan nga Dios sang Israel.
42Ginkalimtan nila ang iya gahom nga ginpakita sadtong tion nga ginluwas niya sila sa ila mga kaaway
43kag sang tion nga ginhimo niya ang iya mga milagro kag makatilingala nga mga binuhatan didto sa Zoan, sa duta sang Egipto.
44Ginhimo niya nga dugo ang mga suba kag mga sapa sang mga Egiptohanon,
kag tungod sini wala na sila sing mainom.
45Nagpadala siya sang panong sang mga sapat-sapat sa pagpaantos sa ila,
kag sang mga paka sa paghalit sang ila mga duta.
46Ginpakaon niya sa mga apan ang ila mga tanom kag mga patubas.
47Ginpamatay niya ang ila mga ubas kag mga kahoy nga higera paagi sa ulan nga yelo.
48Ginpamatay niya ang ila mga kasapatan paagi man sa ulan nga yelo kag sa kilat.
49Tungod sa iya puwerte gid nga kaakig sa ila,
ginpadal-an niya sila sang mga anghel sa paglaglag sa ila.
50Wala niya pagpunggi ang iya kaakig;
wala niya sila pagluwasa sa kamatayon,
kundi ginpamatay niya sila paagi sa mga kalalat-an.
51Ginpamatay niya ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sa Egipto,
nga amo ang lugar sang mga kaliwat ni Ham.
52Dayon ginpaguwa niya sa Egipto ang iya katawhan nga pareho sa mga karnero
kag gintuytuyan niya sila sa kamingawan.
53Gin-ubayan niya sila, gani wala sila mahadlok.
Pero ang ila mga kaaway nagkalalumos sa dagat.
54Gindala niya sila sa duta nga iya ginpili, didto sa bukid78:54 bukid: ukon, kabukiran. nga gin-agaw niya paagi sa iya gahom.
55Gintabog niya ang mga pumuluyo didto palayo sa iya katawhan,
kag ginbahin-bahin niya ang duta sa mga tribo sang Israel agod ila panag-iyahan,
kag didto niya sila ginpaestar.
56Pero gintilawan nila ang Labing Mataas nga Dios kag nagrebelde sila sa iya.
Wala nila gintuman ang iya mga sugo.
57Nagpalayo sila kag nagluib sa Dios pareho sang ila mga katigulangan.
Indi sila masaligan pareho sa guba nga pana.
58Ginpaimon kag ginpaakig nila ang Dios tungod sang ila mga dios-dios sa mga simbahan sa mataas nga mga lugar.
59Nahibaluan78:59 Nahibaluan: sa literal, Nabatian. sang Dios ining ginhimo sang mga Israelinhon,
gani naakig siya kag ginsikway niya sila sing bug-os.
60Ginbayaan niya ang iya tolda sa Shilo nga iya ginpuy-an diri sa kalibutan.
61Gintugutan niya nga agawon sang kaaway ang Kahon sang Kasugtanan nga simbolo sang iya pagkagamhanan kag pagkahalangdon.
62Naakig siya sa katawhan nga iya ginapanag-iyahan,
gani ginpapatay niya sila sa inaway.
63Ginsunog ang ila bataon nga mga lalaki,
gani nawad-an sang palamanahon ang ila mga dalaga.
64Nagkalamatay sa inaway ang ila mga pari,
kag ang ila mga balo nga wala makapangasubo para sa ila.78:64 Tan-awa ang 1 Sam. 4:17-22.
65Dayon daw sa nakamata ang Ginoo;
pareho siya sa isa ka makusog nga tawo nga ginpaisog sang bino.
66Ginpatal-as niya ang iya mga kaaway;
ginpakahuy-an niya sila sa wala sing katapusan.
67Wala niya pagpilia ang tribo ni Efraim78:67 Wala… Efraim: Siguro ang buot silingon wala niya pagpilia ang ila lugar nga mangin sentro sang pagsimba kag sa diin magahari ang iya pinili nga hari. nga mga kaliwat ni Jose.
68Sa baylo, ginpili niya ang tribo ni Juda kag ang Bukid sang Zion nga iya ginapakamahal.
69Didto ginpatindog niya ang iya templo nga pareho kataas sa mga kabukiran, kag magapabilin ini hasta san-o pareho sang duta.
70-71Ginpili sang Dios si David nga mangin iya alagad.
Ginkuha niya siya sa iya trabaho nga manugbantay sang karnero kag ginhimo nga hari sang Israel, ang katawhan nga iya ginapanag-iyahan.
Pareho si David sa isa ka manugbantay sang mga karnero,
72gin-atipan niya ang mga Israelinhon sing sinsero
kag gindumalahan niya sila sing maayo.
