Salmo 35
Davídico.
1Defende-me, Senhor, dos que me acusam;
luta contra os que lutam comigo.
2Toma os escudos, o grande e o pequeno;
levanta-te e vem socorrer-me.
3Empunha a lança e o machado de guerra35.3 Ou e bloqueia o caminho
contra os meus perseguidores.
Dize à minha alma: “Eu sou a sua salvação”.
4Sejam humilhados e desprezados
os que procuram matar-me;
retrocedam envergonhados
aqueles que tramam a minha ruína.
5Que eles sejam como a palha ao vento,
quando o anjo do Senhor os expulsar;
6seja a vereda deles sombria e escorregadia,
quando o anjo do Senhor os perseguir.
7Já que, sem motivo, prepararam contra mim uma armadilha oculta
e, sem motivo, abriram uma cova para mim,
8que a ruína lhes sobrevenha de surpresa:
sejam presos pela armadilha que prepararam,
caiam na cova que abriram,
para a sua própria ruína.
9Então a minha alma exultará no Senhor
e se regozijará na sua salvação.
10Todo o meu ser exclamará:
“Quem se compara a ti, Senhor?
Tu livras os necessitados daqueles que são
mais poderosos do que eles,
livras os necessitados e os pobres
daqueles que os exploram.”
11Testemunhas maldosas enfrentam-me
e questionam-me sobre coisas de que nada sei.
12Elas me retribuem o bem com o mal
e procuram tirar-me a vida35.12 Ou e estou abandonado.
13Contudo, quando estavam doentes,
usei vestes de lamento,
humilhei-me com jejum
e recolhi-me em oração35.13 Ou orei por eles sem cessar; ou ainda Ah! Se eu pudesse cancelar minhas orações.
14Saí vagueando e pranteando,
como por um amigo ou por um irmão.
Eu me prostrei enlutado,
como quem lamenta por sua mãe.
15Mas, quando tropecei,
eles se reuniram alegres;
sem que eu o soubesse, ajuntaram-se para me atacar.
Eles me agrediram sem cessar.
16Como ímpios caçoando do meu refúgio,
rosnaram contra mim.
17Senhor, até quando ficarás olhando?
Livra-me dos ataques deles,
livra a minha vida preciosa desses leões.
18Eu te darei graças na grande assembleia;
no meio da grande multidão te louvarei.
19Não deixes que os meus inimigos traiçoeiros
se divirtam à minha custa;
não permitas que aqueles que sem razão me odeiam
troquem olhares de desprezo.
20Não falam pacificamente,
mas planejam acusações falsas
contra os que vivem tranquilamente na terra.
21Com a boca escancarada,
riem de mim e me acusam: “Nós vimos! Sabemos de tudo!”
22Tu viste isso, Senhor! Não fiques calado.
Não te afastes de mim, Senhor,
23Acorda! Desperta! Faze-me justiça!
Defende a minha causa, meu Deus e Senhor.
24Senhor, meu Deus, tu és justo;
faze-me justiça para que eles não se alegrem à minha custa.
25Não deixes que pensem: “Ah! Era isso que queríamos!”
nem que digam: “Acabamos com ele!”
26Sejam humilhados e frustrados
todos os que se divertem à custa do meu sofrimento;
cubram-se de vergonha e desonra
todos os que se acham superiores a mim.
27Cantem de alegria e regozijo
todos os que desejam ver provada a minha inocência
e sempre repitam: “O Senhor seja engrandecido!
Ele tem prazer no bem-estar do seu servo”.
28Minha língua proclamará a tua justiça
e o teu louvor o dia inteiro.
Псалам 35
Давидов.
1Осуди, Господе, моје тужиоце,
и војуј против мојих нападача.
2Узми оружје и штит,
устани, помози ми!
3Потегни копље дуго и кратко,
против оних који ме прогоне.
Реци мојој души:
„Ја сам ти спасење!“
4Нек се постиде и осрамоте
они који ми о глави раде,
нек се повуку у срамоти
они што ми зло смишљају.
5Нек буду као плева на ветру,
тако нек их Анђео Господњи гони,
6нек је таман и клизав пут њихов,
кад их гони Анђео Господњи.
7Без повода ми разапеше мрежу,
без разлога ми ископаше јаму.
8Нек их снађе пропаст изненада,
нек се ухвате у мрежу коју су сакрили,
нек у њу падну на своју пропаст.
9А моја ће се душа радовати у Господу,
веселиће се у његовом спасењу.
10Све ће моје кости говорити:
„Ко је као ти, о, Господе?
Ти избављаш сиромаха од моћнијег од њега,
сиромаха и убогога од онога што га пљачка.“
11Иступају окрутни сведоци,
питају ме за оно што не знам.
12За добро ми злом плаћају,
душу моју у беду гурају.
13А кад су они били у болести,
у кострет сам се због њих облачио,
душу своју постом сам мучио,
а молитва ми се у крило враћала.
14Као за другом или братом,
шетао сам горе-доле;
као кад се жали за мајком,
тако сам се у жалости свио.
15А кад ја посрнем, они се радују,
скупљају се против мене бедници,
они које не знам раздиру ме непрестано.
16Као безбожни злобно се ругају,
и зубима својим шкргућу на мене.
17Докле ћеш то гледати, Господе?
Спаси ме од њихових напада,
и мој живот од младих лавова.
18Хвалићу те у великом збору,
славићу те међу многим народом.
19Не дај да се веселе нада мном
подмукли моји душмани,
да не намигују очима
они што ме без разлога мрзе.
20Они не говоре о миру,
већ смишљају преваре
против мирних у земљи.
21Уста своја разјапљују на мене,
и говоре: „Ево! Ево! Својим смо то очима видели!“
22Ти видиш то, Господе, не ћути!
Не удаљуј се, Господе, од мене.
23Пробуди се, устани, ради мога права,
мој спор одбрани, Боже мој, Господе.
24Оправдај ме, Господе, мој Боже, по праведности својој,
не дај да се они радују нада мном.
25Не дај да у срцу они кажу: „Ето, то смо хтели!“
Да не кажу: „Прогутали смо га!“
26Нек се постиде и осрамоте
они што се невољи мојој радују;
нек стид и срам покрије оне,
који себе уздижу нада мном.
27Нека кличу и радују се они,
којима је мило моје оправдање;
нека они говоре стално:
„Велик је Господ!
Мио му је напредак слуге његовог.“
28Језик ће ми причати о праведности твојој,
поваздан ћу прослављати тебе.
