Salmo 22
Para o mestre de música. De acordo com a melodia A Corça da Manhã. Salmo davídico.
1Meu Deus! Meu Deus!
Por que me abandonaste?
Por que estás tão longe de salvar-me,
tão longe dos meus gritos de angústia?
2Meu Deus! Eu clamo de dia, mas não respondes;
de noite, e não recebo alívio!
3Tu, porém, és o Santo,
és rei, és o louvor de Israel.
4Em ti os nossos antepassados puseram a sua confiança;
confiaram, e os livraste.
5Clamaram a ti, e foram libertos;
em ti confiaram, e não se decepcionaram.
6Mas eu sou verme, e não homem,
motivo de zombaria e objeto de desprezo do povo.
7Caçoam de mim todos os que me veem;
balançando a cabeça, lançam insultos contra mim, dizendo:
8“Recorra ao Senhor!
Que o Senhor o liberte!
Que ele o livre, já que lhe quer bem!”
9Contudo, tu mesmo me tiraste do ventre;
deste-me segurança junto ao seio de minha mãe.
10Desde que nasci fui entregue a ti;
desde o ventre materno és o meu Deus.
11Não fiques distante de mim,
pois a angústia está perto
e não há ninguém que me socorra.
12Muitos touros me cercam,
sim, rodeiam-me os poderosos de Basã.
13Como leão voraz rugindo,
escancaram a boca contra mim.
14Como água me derramei,
e todos os meus ossos estão desconjuntados.
Meu coração se tornou como cera;
derreteu-se no meu íntimo.
15Meu vigor secou-se como um caco de barro,
e a minha língua gruda no céu da boca;
deixaste-me no pó, à beira da morte.
16Cães me rodearam!
Um bando de homens maus me cercou!
Perfuraram minhas mãos e meus pés.
17Posso contar todos os meus ossos,
mas eles me encaram com desprezo.
18Dividiram as minhas roupas entre si,
e lançaram sortes pelas minhas vestes.
19Tu, porém, Senhor, não fiques distante!
Ó minha força, vem logo em meu socorro!
20Livra-me da espada,
livra a minha vida do ataque dos cães.
21Salva-me da boca dos leões,
e dos chifres dos bois selvagens.
E tu me respondeste.
22Proclamarei o teu nome a meus irmãos;
na assembleia te louvarei.
23Louvem-no, vocês que temem o Senhor!
Glorifiquem-no, todos vocês, descendentes de Jacó!
Tremam diante dele, todos vocês, descendentes de Israel!
24Pois não menosprezou
nem repudiou o sofrimento do aflito;
não escondeu dele o rosto,
mas ouviu o seu grito de socorro.
25De ti vem o tema do meu louvor na grande assembleia;
na presença dos que te22.25 Hebraico: o. temem cumprirei os meus votos.
26Os pobres comerão até ficarem satisfeitos;
aqueles que buscam o Senhor o louvarão!
Que vocês tenham vida longa!
27Todos os confins da terra
se lembrarão e se voltarão para o Senhor,
e todas as famílias das nações
se prostrarão diante dele,
28pois do Senhor é o reino;
ele governa as nações.
29Todos os ricos da terra se banquetearão e o adorarão;
haverão de ajoelhar-se diante dele todos os que descem ao pó,
cuja vida se esvai.
30A posteridade o servirá;
gerações futuras ouvirão falar do Senhor,
31e a um povo que ainda não nasceu
proclamarão seus feitos de justiça,
pois ele agiu poderosamente.
Псалам 22
Хоровођи, по напеву кошута у зори. Давидов псалам.
1Боже мој, Боже мој, зашто си ме оставио?!
Далеко си од мога спасења,
и од речи вапаја мојега.
2Боже мој, вапим дању, а ти не одговараш;
ноћу, али нема ми одмора.
3А ти си онај Свети,
престо ти је на хвалама Израиљевим.
4У тебе су се наши преци уздали,
уздали се и ти их избави.
5Теби су вапили и избављени били,
у тебе се уздали и нису се осрамотили.
6А ја сам црв, а не човек,
ругло људима, презир народа.
7Ко год ме види, тај ми се руга,
цере ми се и машу главама:
8„У Господа се уздао, нека га он избави,
кад у њему радост налази.“
9Јер ти си ме извукао из утробе мајчине,
на грудима мајке дао ми починак.
10Теби сам предан од мајчина крила,
од утробе мајчине ти си Бог мој.
11Не удаљуј се од мене,
јер невоља је близу,
а помоћника нема.
12Окружише ме многи бикови,
бикови ме васански опколише.
13На мене су чељуст раширили,
као лав што раздире и риче.
14Попут воде живот ми истиче,
све су ми се кости разглавиле,
срце ми је ко восак постало,
и топи се у мојим грудима.
15Снага ми се као цреп сасуши,
језик ми је уз непце прионуо;
у смртни си ме прах ставио.
16Јер пси су ме, ево, опколили,
окружила ме чета зликоваца,
руке су ми и ноге пробили.
17Све кости своје избројати могу,
а они ме гледају и зуре у мене.
18Моје хаљине деле међу собом,
коцку бацају за моју одећу.
19Не удаљуј се од мене, Господе,
снаго моја, пожури ми у помоћ,
20душу моју избави од мача,
и мој живот од канџи паса.
21Избави ме од лавље чељусти,
и од рогова биволових!
22А ја ћу причати о твом имену браћи својој,
хвалићу те усред збора.
23Хвалите Господа, ви што га се бојите,
славите га, све семе Јаковљево,
сав род Израиљев, нек од њега стрепи!
24Јер патњу угњетеног није презрео,
нити му је постала одвратна,
није своје лице сакрио од њега,
него му је вапај услишио.
25О теби ћу певати на великом збору,
испунићу завете своје пред онима који га се боје.
26Понизни ће јести и бити сити,
хвалиће Господа који га траже.
Нека срца ваша живе довека!
27Сетиће се и вратити Господу,
сви крајеви земаљски,
пашће ничице пред тобом
сва племена народа.
28Јер Господње је Царство,
он влада над народима.
29Њему ће се клањати сви богати
и сити на земљи,
пред њим ће клекнути сви који у прах силазе,
којима се живот угасио.
30Потомство њему ће служити,
причаће о Господу будућем нараштају,
31доћи ће и објавити праведност његову
народу који се још није родио,
да је он то учинио.
