Salmos 107 – NVI-PT & NSP

Nova Versão Internacional

Salmos 107:1-43

QUINTO LIVRO

Salmo 107

1Deem graças ao Senhor porque ele é bom;

o seu amor dura para sempre.

2Assim o digam os que o Senhor resgatou,

os que livrou das mãos do adversário

3e reuniu de outras terras,

do oriente e do ocidente, do norte e do sul107.3 Hebraico: mar..

4Perambularam pelo deserto e por terras áridas

sem encontrar cidade habitada.

5Estavam famintos e sedentos;

sua vida ia se esvaindo.

6Na sua aflição, clamaram ao Senhor,

e ele os livrou da tribulação em que se encontravam

7e os conduziu por caminho seguro

a uma cidade habitada.

8Que eles deem graças ao Senhor

por seu amor leal

e por suas maravilhas em favor dos homens,

9porque ele sacia o sedento

e satisfaz plenamente o faminto.

10Assentaram-se nas trevas e na sombra mortal,

aflitos, acorrentados,

11pois se rebelaram contra as palavras de Deus

e desprezaram os desígnios do Altíssimo.

12Por isso ele os sujeitou a trabalhos pesados;

eles tropeçaram, e não houve quem os ajudasse.

13Na sua aflição, clamaram ao Senhor,

e ele os salvou da tribulação em que se encontravam.

14Ele os tirou das trevas e da sombra mortal

e quebrou as correntes que os prendiam.

15Que eles deem graças ao Senhor,

por seu amor leal

e por suas maravilhas em favor dos homens,

16porque despedaçou as portas de bronze

e rompeu as trancas de ferro.

17Tornaram-se tolos por causa dos seus caminhos rebeldes,

e sofreram por causa das suas maldades.

18Sentiram repugnância por toda comida

e chegaram perto das portas da morte.

19Na sua aflição, clamaram ao Senhor,

e ele os salvou da tribulação em que se encontravam.

20Ele enviou a sua palavra e os curou,

e os livrou da morte.

21Que eles deem graças ao Senhor,

por seu amor leal

e por suas maravilhas em favor dos homens.

22Que eles ofereçam sacrifícios de ação de graças

e anunciem as suas obras com cânticos de alegria.

23Fizeram-se ao mar em navios,

para negócios na imensidão das águas,

24e viram as obras do Senhor,

as suas maravilhas nas profundezas.

25Deus falou e provocou um vendaval

que levantava as ondas.

26Subiam aos céus e desciam aos abismos;

diante de tal perigo, perderam a coragem.

27Cambaleavam, tontos como bêbados,

e toda a sua habilidade foi inútil.

28Na sua aflição, clamaram ao Senhor,

e ele os tirou da tribulação em que se encontravam.

29Reduziu a tempestade a uma brisa

e serenou as ondas.

30As ondas sossegaram, eles se alegraram,

e Deus os guiou ao porto almejado.

31Que eles deem graças ao Senhor

por seu amor leal

e por suas maravilhas em favor dos homens.

32Que o exaltem na assembleia do povo

e o louvem na reunião dos líderes.

33Ele transforma os rios em deserto

e as fontes em terra seca,

34faz da terra fértil um solo estéril,

por causa da maldade dos seus moradores.

35Transforma o deserto em açudes

e a terra ressecada em fontes.

36Ali ele assenta os famintos,

para fundarem uma cidade habitável,

37semearem lavouras, plantarem vinhas

e colherem uma grande safra.

38Ele os abençoa, e eles se multiplicam;

e não deixa que os seus rebanhos diminuam.

39Quando, porém, reduzidos,

são humilhados com opressão, desgraça e tristeza.

40Deus derrama desprezo sobre os nobres

e os faz vagar num deserto sem caminhos.

41Mas tira os pobres da miséria

e aumenta as suas famílias como rebanhos.

42Os justos veem tudo isso e se alegram,

mas todos os perversos se calam.

43Reflitam nisso os sábios

e considerem a bondade do Senhor.

New Serbian Translation

Псалми 107:1-43

Књига Пета

Псалми 107–150

Псалам 107

1Хвалите Господа јер је добар,

јер је милост његова довека!

2Нек говоре тако они што их је Господ откупио,

они откупљени из руке душмана;

3које је окупио из земаља истока и запада,

са севера и с мора.

4Тек, тумарали су по пустињи,

по беспућу и нису нашли место да се скрасе.

5А били су и гладни и жедни,

душу своју да испусте.

6Господу су завапили у чемеру своме

и он их је избавио од њихових мука!

7Равним путем их је повео

да се скрасе, да се скуће.

8Нек Господа они хвале за његову милост,

за чудеса над потомцима људи!

9Јер он поји грло жедном,

добрим сити душу гладном.

10Чаме у мраку, у тами;

оковани и бедом и гвожђем;

11јер Божијим речима пркосе,

презрели су савет Свевишњега.

12А он им је патњом срца понизио;

срљали су, а помоћи ниоткуда.

13Господу су завапили у чемеру своме

и он их је спасао од њихових мука!

14Извео их је из мрака, из таме,

окове им поломио.

15Нек Господа они хвале за његову милост,

за чудеса над потомцима људи!

16Јер је он разбио бронзана врата,

изломио гвоздене вратнице.

17Побудалише због својих преступничких путева,

мучише се због својих кривица.

18Души им се сва храна згадила

и до самих врата смрти су пристигли.

19Господу су завапили у чемеру своме

и он их је спасао од њихових мука!

20Реч своју им је послао, па су оздравили;

из рака њихових их је извукао.

21Нек Господа они хвале за његову милост,

за чудеса над потомцима људи!

22Нек жртвују жртве захвалнице;

нек му дела објављују, нека кличу!

23Они што су морем бродовима пловили,

што су трговали на великим водама;

24они су видели дела Господња,

његова чудеса у дубини;

25када је заповедио, ветру наредио

да таласе мора олуја подигне.

26И они се дижу до небеса,

ломе се до дубина,

па им се душа топи од зебње.

27Љуљају се, тетурају ко пијани,

нестаје им сва вештина.

28Господу су завапили у чемеру своме

и он их је извео из њихових мука!

29Олују је умирио

и таласи мора утихнуше.

30А када се стишају, поморци се радују;

он их води до жељене луке.

31Нек Господа они хвале за његову милост,

за чудеса над потомцима људи!

32Нека га уздижу на народном сабору

и нека га славе у старешинском збору!

33Он претвара реке у пустињу,

врела воде у тло спарушено;

34плодну земљу у слатину

због зла оних који на њој живе.

35Од пустиње он језеро чини,

од земље пусте водене изворе.

36Ту је гладне населио

и они су град подигли;

37поља су засејали, винограде посадили

и они обиље плодова рађају.

38И он их је благословио

па су се веома умножили;

ни стока им се проредила није.

39Али због тлачења, невоље и јада

они се проредише, погурише.

40Он излива презир на племиће,

пушта да тумарају пустаром беспутном;

41док убогог уздиже, од невоље склања,

попут стада његов пород множи.

42Виде то праведни па се радују,

а сви неправедни затварају своја уста.

43Ко је мудар? Тај нек ово памти,

у Господњу милост нек прониче!