1Que vantagem há então em ser judeu, ou que utilidade há na circuncisão? 2Muita, em todos os sentidos! Principalmente porque aos judeus foram confiadas as palavras de Deus.
3Que importa se alguns deles foram infiéis? A sua infidelidade anulará a fidelidade de Deus? 4De maneira nenhuma! Seja Deus verdadeiro, e todo homem mentiroso. Como está escrito:
“Para que sejas justificado nas tuas palavras
e prevaleças quando fores julgado”3.4 Sl 51.4.
5Mas, se a nossa injustiça ressalta de maneira ainda mais clara a justiça de Deus, que diremos? Que Deus é injusto por aplicar a sua ira? (Estou usando um argumento humano.) 6Claro que não! Se fosse assim, como Deus iria julgar o mundo? 7Alguém pode alegar ainda: “Se a minha mentira ressalta a veracidade de Deus, aumentando assim a sua glória, por que sou condenado como pecador?” 8Por que não dizer como alguns caluniosamente afirmam que dizemos: “Façamos o mal, para que nos venha o bem”? A condenação dos tais é merecida.
Ninguém é Justo
9Que concluiremos então? Estamos em posição de vantagem3.9 Ou desvantagem? Não! Já demonstramos que tanto judeus quanto gentios estão debaixo do pecado. 10Como está escrito:
“Não há nenhum justo,
nem um sequer;
11não há ninguém que entenda,
ninguém que busque a Deus.
12Todos se desviaram,
tornaram-se juntamente inúteis;
não há ninguém que faça o bem,
não há nem um sequer”3.10-12 Sl 14.1-3; Sl 53.1-3; Ec 7.20.
13“Sua garganta é um túmulo aberto;
com a língua enganam”3.13 Sl 5.9.
“Veneno de víbora está em seus lábios”3.13 Sl 140.3.
14“Sua boca está cheia de maldição e amargura”3.14 Sl 10.7.
15“Seus pés são ágeis para derramar sangue;
16ruína e desgraça marcam os seus caminhos,
17e não conhecem o caminho da paz”3.15-17 Is 59.7,8.
18“Aos seus olhos é inútil temer a Deus”3.18 Sl 36.1.
19Sabemos que tudo o que a Lei diz, o diz àqueles que estão debaixo dela, para que toda boca se cale e o mundo todo esteja sob o juízo de Deus. 20Portanto, ninguém será declarado justo diante dele baseando-se na obediência à Lei, pois é mediante a Lei que nos tornamos plenamente conscientes do pecado.
A Justiça por meio da Fé
21Mas agora se manifestou uma justiça que provém de Deus, independente da Lei, da qual testemunham a Lei e os Profetas, 22justiça de Deus mediante a fé em Jesus Cristo para todos os que creem. Não há distinção, 23pois todos pecaram e estão destituídos da glória de Deus, 24sendo justificados gratuitamente por sua graça, por meio da redenção que há em Cristo Jesus. 25Deus o ofereceu como sacrifício para propiciação3.25 Ou como sacrifício que desviava a sua ira, removendo o pecado mediante a fé, pelo seu sangue, demonstrando a sua justiça. Em sua tolerância, havia deixado impunes os pecados anteriormente cometidos; 26mas, no presente, demonstrou a sua justiça, a fim de ser justo e justificador daquele que tem fé em Jesus.
27Onde está, então, o motivo de vanglória? É excluído. Baseado em que princípio? No da obediência à Lei? Não, mas no princípio da fé. 28Pois sustentamos que o homem é justificado pela fé, independente da obediência à Lei. 29Deus é Deus apenas dos judeus? Ele não é também o Deus dos gentios? Sim, dos gentios também, 30visto que existe um só Deus, que pela fé justificará os circuncisos e os incircuncisos. 31Anulamos então a Lei pela fé? De maneira nenhuma! Ao contrário, confirmamos a Lei.
परमेसर बिसवासयोग्य अय
1तब यहूदी होय के का फायदा या खतना करवाय के का महत्व हवय? 2हर किसम ले बहुंत फायदा हवय। सबले पहिली यहूदीमन ला परमेसर के बचन सऊंपे गीस। 3यदि ओम ले कुछू झन बिसवासघाती निकरिन, त का होईस? का ओमन के बिसवासघाती होय ले परमेसर ह बिसवास के लइक नइं रहय? 4बिलकुल ही नइं! परमेसर ह सच्चा अऊ जम्मो मनखेमन लबरा अंय। जइसने कि परमेसर के बचन म लिखे हवय: “ताकि तेंह अपन बात म सही साबित हो जा, अऊ तोर नियाय म, तोला जीत मिलय।”3:4 भजन-संहिता 51:4
5पर यदि हमर अधरम ह परमेसर के धरमीपन ला जादा साफ-साफ देखाथे, त हमन का कहन? का ए कहन, कि परमेसर ह हमर ऊपर कोरोध करके अनियाय करथे? (मेंह एला मनखे के सोच के मुताबिक कहत हंव।) 6बिलकुल ही नइं! यदि परमेसर ह अनियायी होतिस, त ओह संसार के नियाय कइसने कर सकही? 7यदि मोर लबारी के कारन परमेसर के सच्चई अऊ महिमा ह बढ़थे, त फेर मेंह काबर एक पापी के सहीं दोसी ठहिराय जावत हंव? 8“तब आवव, हमन बुरई करन कि भलई होवय” – जइसने कि कुछू मनखेमन हमर ऊपर दोस लगाके कहिथें कि हमन अइसने कहिथन। अइसने मनखेमन ला दोसी ठहिराय जाना उचित अय।
कोनो मनखे धरमी नो हंय
9त फेर हमन का कहन? का हम यहूदीमन आने मन ले बने हवन? बिलकुल नइं! काबरकि हमन पहिली ए दोस लगा चुके हवन कि यहूदी अऊ आनजात जम्मो मनखे मन पाप के अधीन हवंय। 10जइसने कि परमेसर के बचन म लिखे हवय:
“कोनो धरमी नो हंय, एको झन घलो नइं।
11कोनो नइं समझंय, कोनो परमेसर के खोज नइं करंय।
12जम्मो झन भटक गे हवंय
अऊ एक संग ओमन बेकार हो गे हवंय।
कोनो भलई नइं करंय,
एको झन घलो नइं।”3:12 भजन-संहिता 14:1-3; 53:1-3; सभो 7:20
13“ओमन के टोंटा ह खुले कबर अय,
ओमन के जीभ ह छल कपट के बात करथे।”3:13 भजन-संहिता 5:9
“ओमन के होंठ म करैत सांप के जहर हवय।”3:13 भजन-संहिता 140:3
14“ओमन के मुहूं ह सराप अऊ करूपन ले भरे हवय।”
15“ओमन के गोड़ ह लहू बोहाय बर तेज भागथे,
16ओमन के डहार म नास अऊ दुरगती हवय,
17अऊ ओमन सांति के रसता ला नइं जानंय।”3:17 यसायाह 59:7-8
18“ओमन के आंखी के आघू म परमेसर के डर नइं अय।”3:18 भजन-संहिता 36:1
19हमन जानत हवन कि मूसा के कानून ह जऊन कुछू कहिथे, ओह ओमन ला कहिथे जऊन मन कानून के अधीन हवंय, ताकि हर एक के मुहूं ह बंद हो जावय अऊ जम्मो संसार ह परमेसर के दंड के अधीन रहय। 20एकरसेति मूसा के कानून ला माने के दुवारा कोनो परमेसर के नजर म धरमी नइं ठहिरंय, पर कानून के जरिये मनखे ह पाप के पहिचान करथे।
बिसवास के दुवारा धरमीपन
21पर अब परमेसर ह परगट करे हवय कि मनखेमन ओकर नजर म बिगर कानून के कइसने धरमी हो सकथें; एकर गवाही, मूसा के कानून अऊ अगमजानीमन देथें। 22परमेसर के ए धरमीपन ओ जम्मो झन ऊपर यीसू मसीह म बिसवास के दुवारा आथे, जऊन मन ओकर ऊपर बिसवास करथें। एम कुछू भेदभाव नइं ए। 23काबरकि जम्मो झन पाप करे हवंय अऊ ओमन परमेसर के महिमा ले अलग हवंय, 24अऊ परमेसर ह सेंतमेंत म अपन अनुग्रह ले मनखेमन ला धरमी ठहिराईस अऊ ओमन ला पाप ले मुक्ति दीस, अऊ पाप ले ए मुक्ति ह मसीह यीसू के दुवारा आईस। 25परमेसर ह यीसू ला एक बलिदान के रूप म दे दीस, जऊन ह अपन लहू बहाय के दुवारा पाप के पछताप करिस अऊ जऊन ह ए बात ला बिसवास करथे, ओकर पाप ह छेमा होथे। ए किसम ले परमेसर ह अपन धरमीपन ला देखाईस, काबरकि अपन धीरज धरे के कारन, परमेसर ह ओ पापमन के दंड नइं दीस, जऊन ला पहिली जुग म करे गे रिहिस। 26परमेसर ह ए काम ला एकरसेति करिस, ताकि ए समय म, ए साबित हो जावय कि ओह धरमी अय अऊ ओह ओ मनखे ला सही ठहिराथे, जऊन ह यीसू ऊपर बिसवास करथे।
27तब हमर घमंड करई कहां रिहिस? एकर बर तो जगह नइं ए। कोन नियम के आधार म? का कानून ला माने के आधार म? नइं, पर बिसवास के आधार म। 28काबरकि हमन ए मानथन कि मनखे ह कानून ला माने के दुवारा नइं, पर मसीह यीसू म बिसवास करे के दुवारा सही ठहिरथे। 29का परमेसर ह सिरिप यहूदीमन के परमेसर अय? का ओह आनजातमन के घलो परमेसर नो हय? हव, ओह आनजातमन के घलो परमेसर अय। 30जब सिरिप एक परमेसर हवय, जऊन ह खतना करइयामन (यहूदीमन) ला बिसवास के दुवारा अऊ बिगर खतना करइयामन (आनजातमन) ला घलो ओहीच बिसवास के दुवारा सही ठहिराही, 31त का हमन ए बिसवास के दुवारा कानून ला बेकार कर देवन? बिलकुल नइं! पर, हमन कानून ला बनाय रखथन।
