1O filho sábio acolhe a instrução do pai,
mas o zombador não ouve a repreensão.
2Do fruto de sua boca o homem desfruta coisas boas,
mas o que os infiéis desejam é violência.
3Quem guarda a sua boca guarda a sua vida,
mas quem fala demais acaba se arruinando.
4O preguiçoso deseja e nada consegue,
mas os desejos do diligente são amplamente satisfeitos.
5Os justos odeiam o que é falso,
mas os ímpios trazem vergonha e desgraça.
6A retidão protege o homem íntegro,
mas a impiedade derruba o pecador.
7Alguns fingem que são ricos e nada têm;
outros fingem que são pobres e têm grande riqueza.
8As riquezas de um homem servem de resgate para a sua vida,
mas o pobre nunca recebe ameaças.
9A luz dos justos resplandece esplendidamente,
mas a lâmpada dos ímpios apaga-se.
10O orgulho só gera discussões,
mas a sabedoria está com os que tomam conselho.
11O dinheiro ganho com desonestidade diminuirá,
mas quem o ajunta aos poucos terá cada vez mais.
12A esperança que se retarda deixa o coração doente,
mas o anseio satisfeito é árvore de vida.
13Quem zomba da instrução pagará por ela,
mas aquele que respeita o mandamento será recompensado.
14O ensino dos sábios é fonte de vida
e afasta o homem das armadilhas da morte.
15O bom entendimento conquista favor,
mas o caminho do infiel é áspero13.15 Ou não permanece.
16Todo homem prudente age com base no conhecimento,
mas o tolo expõe a sua insensatez.
17O mensageiro ímpio cai em dificuldade,
mas o enviado digno de confiança traz a cura.
18Quem despreza a disciplina cai na pobreza e na vergonha,
mas quem acolhe a repreensão recebe tratamento honroso.
19O anseio satisfeito agrada a alma,
mas o tolo detesta afastar-se do mal.
20Aquele que anda com os sábios será cada vez mais sábio,
mas o companheiro dos tolos acabará mal.
21O infortúnio persegue o pecador,
mas a prosperidade é a recompensa do justo.
22O homem bom deixa herança para os filhos de seus filhos,
mas a riqueza do pecador é armazenada para os justos.
23A lavoura do pobre produz alimento com fartura,
mas por falta de justiça ele o perde.
24Quem se nega a castigar seu filho não o ama;
quem o ama não hesita em discipliná-lo.
25O justo come até satisfazer o apetite,
mas os ímpios permanecem famintos.
1Мудар син прихвата очево васпитање,
а подругљивац не слуша укор.
2Човек се насити добра од плода уста својих,
а покварењаци су гладни насиља.
3Ко год чува уста своја чува живот свој,
а пропаст следује ономе ко шири своје усне.
4Душа ленштине је гладна, али нема ништа,
а душа се марљивих људи нахрани.
5Праведник мрзи лаж,
а злобник одурно и срамно поступа.
6Праведност чува пут честитог,
а неправда обара грешника.
7Неко себе представља богатим, али нема ништа,
а неко себе представља сиромашним, а пребогат је.
8Човек богатством откупљује душу своју,
а сиромах и не чује претњу.
9Светло праведника блешти,
а светиљка зликоваца гасне.
10Бахатост једино раздор изазива,
а мудрост је код оних који примају савет.
11Нагло стечено богатство се умањује,
а увећава се оно сакупљано радом.
12Дуготрајно надање жалости срце,
а испуњена жеља је као дрво живота.
13Ко презире реч себи самом шкоди,
а ко страхује од заповести награђен ће бити.
14Мудрачева поука врело је живота
и одвраћа од смртних замки.
15Проницљивост стиче наклоност,
а пут неверних је непромењив.
16Сваки обазрив човек ради према знању,
а безумни шири безумље.
17Гласник зла у зло пада,
а сведок истине лечи.
18Сиромаштво и срамота стижу оног ко не мари за опомену,
а почашћен ће бити онај ко прихвата укор.
19Слатка је души жеља испуњена,
а безумнику је мрско да се од зла одврати.
20Биће мудар ко иде с мудрима,
а настрадаће ко се дружи с безумнима.
21Грешнике пропаст прогони,
а праведници су добром награђени.
22Добар човек оставља наследство унуцима,
а грешникова се добра чувају за праведника.
23Обиље је хране на неузораном пољу сиромаха,
али га је неправда односи.
24Ко свој прут штеди мрзи свога сина,
а воли га ко га на време кори.
25Када једе, праведнику се душа наједе,
а стомак злобника остаје гладан.
