Neemias em Jerusalém
1No mês de nisã2.1 O mesmo que abibe; aproximadamente março/abril. do vigésimo ano do rei Artaxerxes, na hora de servir-lhe o vinho, levei-o ao rei. Nunca antes eu tinha estado triste na presença dele; 2por isso o rei me perguntou: “Por que o seu rosto parece tão triste se você não está doente? Essa tristeza só pode ser do coração!”
Com muito medo, 3eu disse ao rei: Que o rei viva para sempre! Como não estaria triste o meu rosto se a cidade em que estão sepultados os meus pais está em ruínas e as suas portas foram destruídas pelo fogo?
4O rei me disse: “O que você gostaria de pedir?”
Então orei ao Deus dos céus 5e respondi ao rei: Se for do agrado do rei e se o seu servo puder contar com a sua benevolência, que ele me deixe ir à cidade onde meus pais estão enterrados, em Judá, para que eu possa reconstruí-la.
6Então o rei, estando presente a rainha, sentada ao seu lado, perguntou-me: “Quanto tempo levará a viagem? Quando você voltará?” Marquei um prazo com o rei, e ele concordou que eu fosse.
7A seguir, acrescentei: Se for do agrado do rei, eu poderia levar cartas do rei aos governadores do Trans-Eufrates para que me deixem passar até chegar a Judá. 8E também uma carta para Asafe, guarda da floresta do rei, para que ele me forneça madeira para as portas da cidadela que fica junto ao templo, para os muros da cidade e para a residência que irei ocupar. Visto que a bondosa mão de Deus estava sobre mim, o rei atendeu os meus pedidos. 9Com isso fui aos governadores do Trans-Eufrates e lhes entreguei as cartas do rei. Acompanhou-me uma escolta de oficiais do exército e de cavaleiros que o rei enviou comigo.
10Sambalate, o horonita, e Tobias, o oficial amonita, ficaram muito irritados quando viram que havia gente interessada no bem dos israelitas.
A Inspeção dos Muros de Jerusalém
11Cheguei a Jerusalém e, depois de três dias de permanência ali, 12saí de noite com alguns dos meus amigos. Eu não havia contado a ninguém o que o meu Deus havia posto em meu coração que eu fizesse por Jerusalém. Não levava nenhum outro animal além daquele em que eu estava montado.
13De noite saí pela porta do Vale na direção da fonte do Dragão e da porta do Esterco, examinando o muro de Jerusalém, que havia sido derrubado e suas portas, que haviam sido destruídas pelo fogo. 14Fui até a porta da Fonte e do tanque do Rei, mas ali não havia espaço para o meu animal passar; 15por isso subi o vale, ainda de noite, examinando o muro. Finalmente voltei e tornei a entrar pela porta do Vale. 16Os oficiais não sabiam aonde eu tinha ido ou o que eu estava fazendo, pois até então eu não tinha dito nada aos judeus, aos sacerdotes, aos nobres, aos oficiais e aos outros que iriam realizar a obra.
17Então eu lhes disse: Vejam a situação terrível em que estamos: Jerusalém está em ruínas, e suas portas foram destruídas pelo fogo. Venham, vamos reconstruir os muros de Jerusalém, para que não fiquemos mais nesta situação humilhante. 18Também lhes contei como Deus tinha sido bondoso comigo e o que o rei me tinha dito.
Eles responderam: “Sim, vamos começar a reconstrução”. E se encheram de coragem para a realização desse bom projeto.
19Quando, porém, Sambalate, o horonita, Tobias, o oficial amonita, e Gesém, o árabe, souberam disso, zombaram de nós, desprezaram-nos e perguntaram: “O que vocês estão fazendo? Estão se rebelando contra o rei?”
20Eu lhes respondi: O Deus dos céus fará que sejamos bem-sucedidos. Nós, os seus servos, começaremos a reconstrução, mas, no que lhes diz respeito, vocês não têm parte nem direito legal sobre Jerusalém, e em sua história não há nada de memorável que favoreça vocês!
Miadto si Nehemias sa Jerusalem
1Sa nahaunang bulan, nga mao ang bulan sa Nisan, niadtong ika-20 nga tuig sa paghari ni Artaxerxes, nagsilbi ako ug bino sa hari. Niadtong higayona lang niya ako nakitang masub-anon. 2Busa gipangutana niya ako, “Nganong masulob-on ka nga wala ka may sakit? Tingali may problema ka.” Gikulbaan ako pag-ayo, 3apan mitubag ako sa hari, “Malungtarong kinabuhi alang sa Mahal nga Hari! Masulob-on ako tungod kay ang siyudad nga gilubngan sa akong mga katigulangan guba ug nasunog ang mga pultahan niini.” 4-5Nangutana ang hari, “Unsa may imong gusto?” Nagaampo ako sa Dios sa langit,2:4-5 Dios sa langit: o, Dios nga anaa sa langit; o, Dios nga naghimo sa langit; o, Dios nga labaw sa tanan. ug pagkahuman mitubag ako sa hari, “Kon mahimo, Mahal nga Hari, ug kon nalipay ka kanako, gusto ko untang mopauli sa Juda, aron tukoron pag-usab ang siyudad nga gilubngan sa akong mga katigulangan.”
6Nangutana kanako ang hari samtang ang rayna nagalingkod sa iyang tapad, “Unsa ka kadugay didto, ug kanus-a ka mobalik?” Gisulti ko kon kanus-a ako mobalik, ug gitugotan niya ako. 7Mihangyo usab ako sa hari, “Kon mahimo, Mahal nga Hari, hatagi akog mga sulat alang sa mga gobernador sa probinsya sa kasadpan sa Eufrates aron tugotan nila ako nga moagi sa ilang teritoryo sa akong pagpauli sa Juda. 8Ug kon mahimo, hatagi usab akog sulat alang kang Asaf, ang tig-atiman sa imong kakahoyan, aron hatagan niya akog mga kahoy nga gamiton sa paghimo sa pultahan sa palasyo duol sa templo, sa paghimog paril sa siyudad, ug sa balay nga akong puy-an.” Gituman sa hari ang akong gihangyo kaniya tungod sa kaayo sa Dios kanako.
9Sa paglakaw ko, gipaubanan ako sa hari ug mga opisyal sa mga sundalo ug mga tigkabayo. Pag-abot ko sa kasadpan sa Eufrates, gihatag ko sa mga gobernador ang sulat sa hari. 10Apan sa dihang nadunggan ni Sanbalat nga taga-Horon ug ni Tobia nga usa ka opisyal nga Amonihanon nga miabot ako sa pagtabang sa mga Israelinhon, nasuko sila pag-ayo.
Gitan-aw ni Nehemias ang Paril sa Jerusalem
11Paglabay sa tulo ka adlaw gikan sa akong pag-abot sa Jerusalem, 12milakaw ako pagkagabii uban sa pipila ko ka mga kauban. Wala ko isulti kang bisan kinsa ang gibati ko nga gustong ipahimo sa Dios kanako bahin sa Jerusalem. Wala akoy laing mananap nga dala gawas lang gayod sa asno nga akong gisakyan. 13Migawas ako agi sa pultahan nga nagaatubang sa patag paingon sa Atabay sa Dragon hangtod sa pultahan nga duol sa gilabayan ug basura. Gisusi ko ang naguba nga mga paril sa Jerusalem ug ang mga pultahan niini nga nangasunog. 14Mipadayon ako ngadto sa pultahan nga gitawag ug Tuboran hangtod sa Kaligoanan sa Hari, apan dili makaagi didto ang akong asno. 15Busa mipadayon na lang ako sa lugut, ug gisusi ang mga paril niadtong gabhiona. Pagkahuman, mibalik ako agi gihapon didto sa pultahan nga nagaatubang sa patag.
16Wala makahibalo ang mga opisyal sa siyudad kon diin ako gikan ug kon unsay akong gihimo. Kay wala pa gayod akoy gisultihan nga Judio bahin sa akong plano, bisan ang mga pari, mga dungganon nga mga tawo, mga opisyal, ug ang uban pa nga nalambigit sa buluhaton.
17Unya miingon ako kanila, “Nakita ninyo ang makalulooy nga kahimtang sa atong siyudad. Guba ang Jerusalem ug nasunog ang mga pultahan niini. Tukoron nato pag-usab ang paril sa Jerusalem aron dili na kita maulawan.” 18Giingnan ko usab sila kon unsa kamaayo ang Dios kanako ug kon unsa ang giingon sa hari kanako. Mitubag sila, “Sige, tukoron nato pag-usab ang paril.” Busa nangandam sila aron sugdan kining maayong buluhaton.
19Apan sa dihang nabalitaan kini ni Sanbalat nga taga-Horon, ni Tobia nga usa ka opisyal nga Amonihanon, ug ni Geshem nga Arabo, gibugalbugalan nila kami ug gikataw-an. Miingon sila, “Unsa kanang inyong ginahimo? Nagaplano ba kamo sa pagrebelde sa hari?” 20Gitubag ko sila, “Magmalampuson kami pinaagi sa tabang sa Dios sa langit. Kami nga iyang mga alagad magasugod sa pagpatukod sa paril sa Jerusalem. Apan kamo wala gayoy labot o katungod sa Jerusalem, ug wala usab kamoy bahin sa iyang kasaysayan.”
