A Acusação do Senhor contra Israel
1Ouçam o que diz o Senhor:
“Fique em pé, defenda a sua causa;
que as colinas ouçam o que você tem para dizer.
2Ouçam, ó montes, a acusação do Senhor;
escutem, alicerces eternos da terra.
Pois o Senhor tem uma acusação contra o seu povo;
ele está entrando em juízo contra Israel.
3“Meu povo, o que fiz contra você?
Fui muito exigente? Responda-me.
4Eu o tirei do Egito,
e o redimi da terra da escravidão;
enviei Moisés, Arão e Miriã
para conduzi-lo.
5Meu povo, lembre-se do que Balaque,
rei de Moabe, pediu
e do que Balaão,
filho de Beor, respondeu.
Recorde a viagem que você fez desde Sitim até Gilgal,
e reconheça que os atos do Senhor são justos.”
6Com que eu poderia comparecer diante do Senhor
e curvar-me perante o Deus exaltado?
Deveria oferecer holocaustos6.6 Isto é, sacrifícios totalmente queimados.
de bezerros de um ano?
7Ficaria o Senhor satisfeito com milhares de carneiros,
com dez mil ribeiros de azeite?
Devo oferecer o meu filho mais velho
por causa da minha transgressão,
o fruto do meu corpo
por causa do pecado que eu cometi?
8Ele mostrou a você, ó homem,
o que é bom e o que o Senhor exige:
pratique a justiça, ame a fidelidade
e ande humildemente com o seu Deus.
A Culpa e o Castigo de Israel
9A voz do Senhor está clamando à cidade;
é sensato temer o seu nome!
“Ouçam, tribo de Judá
e assembleia da cidade!6.9 Ou e suas assembleias!
10Não há,6.10 Ou Não há, ainda, na casa do ímpio, o tesouro da impiedade
e a medida falsificada, que é maldita?
11Poderia alguém ser puro
com balanças desonestas e pesos falsos?
12Os ricos que vivem entre vocês são violentos;
o seu povo é mentiroso
e as suas línguas falam enganosamente.
13Por isso, eu mesmo os farei sofrer,
e os arruinarei por causa dos seus pecados.
14Vocês comerão, mas não ficarão satisfeitos;
continuarão de estômago vazio.
Vocês ajuntarão,
mas nada preservarão,
porquanto o que guardarem,
à espada entregarei.
15Vocês plantarão, mas não colherão;
espremerão azeitonas, mas não se ungirão com o azeite;
espremerão uvas, mas não beberão o vinho.
16Vocês têm obedecido aos decretos de Onri
e a todas as práticas da família de Acabe,
e têm seguido as tradições deles.
Por isso os entregarei à ruína,
e o seu povo ao desprezo;
vocês sofrerão a zombaria das nações6.16 Conforme a Septuaginta. O Texto Massorético diz zombaria devida ao meu povo..”
Ang Akusasyon sa Ginoo Batok sa mga Israelinhon
1Miingon si Micas: Kamong mga Israelinhon, pamatia ninyo ang isulti sa Ginoo kaninyo:
“Sige na, ipresentar ninyo ang inyong kaso; padungga ninyo ang mga bukid ug ang mga bungtod6:1 padungga… bungtod: Ang mga bukid ug mga bungtod nagsilbi nga mga testigo sa kaso. sa inyong isulti. 2Ug kamong mga bukid nga mao ang malig-on nga mga pundasyon sa kalibotan, pamatia ninyo ang akusasyon sa Ginoo batok sa mga Israelinhon nga iyang katawhan.”
3Miingon ang Ginoo, “Mga katawhan ko, unsa bay sala nga nahimo ko kaninyo? Gilisod-lisod ko ba kamo? Tubaga ninyo ako! 4Gipagawas ko kamo gikan sa Ehipto diin giulipon kamo. Ug gipadala ko si Moises, Aaron, ug si Miriam sa pagpangulo kaninyo. 5Mga katawhan ko, hinumdomi ninyo nga gisugo ni Balak nga hari sa Moab si Balaam nga anak ni Beor nga tunglohon kamo. Apan gisugo ko si Balaam sa pagpanalangin kaninyo. Hinumdomi usab ninyo kon giunsa ko kamo pagtabang sa pagtabok sa Suba sa Jordan sa dihang naglakaw kamo gikan sa Shitim hangtod sa Gilgal, aron maamgohan ninyo ang gibuhat ko sa pagluwas kaninyo.”
6Mitubag ang usa sa mga Israelinhon, “Unsay ihalad ko sa Ginoo, ang Dios nga anaa sa langit, kon mosimba ako kaniya? Mohalad ba ako ug baka nga usa ka tuig ang panuigon isip halad nga sinunog? 7Malipay kaha ang Ginoo kon halaran ko siya ug linibo ka mga karnero ug daghan kaayong lana? Ihalad ko ba kaniya ang akong kamagulangang anak isip bayad sa akong mga sala?”
8Mitubag si Micas: Gitudloan na kita sa Ginoo kon unsa ang maayo. Ug mao kini ang iyang gusto nga ipatuman kanato: Himuon nato kon unsa ang matarong, palabihon nato ang pagkamaluloy-on ngadto sa uban, ug mapainubsanon kitang mosunod sa Dios.
Silotan sa Ginoo ang mga Israelinhon
9Pamati kamo sa gisulti sa Ginoo ngadto sa siyudad sa Jerusalem, kay ang nagtahod kaniya mao ang may husto nga kaalam:
“Kamong mga miyembro sa tribo sa Juda, pagtigom kamo sa siyudad sa Jerusalem ug pamati. 10Daotan kamong mga katawhan! Dili ko kalimtan ang mga bahandi nga natigom ninyo sa daotang paagi. Naggamit kamo sa dili hustong taksanan—ang buhat nga akong gipanghimaraot. 11Dili mahimong pasagdan ko lang kamo nga manglimbong sa inyong timbangan. 12Ang mga adunahan diha kaninyo mga bangis ug tanan kamo limbongan ug bakakon. 13Busa tungod sa inyong mga sala silotan ko kamo sa hilabihan aron malaglag kamo. 14Tinuod nga makakaon kamo, apan dili kamo mabusog; kanunay gihapon kamong gutomon. Magtipig kamo ug mga abot, apan dili ninyo kini mapuslan, kay ipakuha ko kini sa inyong mga kaaway sa panahon sa gira. 15Magpugas kamo, apan dili kamo ang mag-ani niini. Magpuga kamo ug mga olibo, apan dili kamo ang makapahimulos sa lana niini. Magpuga kamo ug mga ubas, apan dili kamo ang moinom sa bino niini. 16Mahitabo kini kaninyo tungod kay gisunod ninyo ang daotang mga binuhatan, mga tulumanon, ug mga tambag ni Haring Omri ug sa panimalay ni Haring Ahab. Busa laglagon ko kamo, ug biay-biayon kamo ug bugalbugalan sa ubang mga nasod.”
