Jeremias 8 – NVI-PT & AKCB

Nova Versão Internacional

Jeremias 8:1-22

1“Naquele tempo”, declara o Senhor, “os ossos dos reis e dos líderes de Judá, os ossos dos sacerdotes e dos profetas e os ossos do povo de Jerusalém serão retirados dos seus túmulos. 2Serão expostos ao sol e à lua e a todos os astros do céu, que eles amaram, aos quais prestaram culto e os quais seguiram, consultaram e adoraram. Não serão ajuntados nem enterrados, antes se tornarão esterco sobre o solo. 3Todos os sobreviventes dessa nação má preferirão a morte à vida, em todos os lugares para onde eu os expulsar”, diz o Senhor dos Exércitos.

O Pecado do Povo e o seu Castigo

4“Diga a eles: Assim diz o Senhor:

“Quando os homens caem, não se levantam mais?

Quando alguém se desvia do caminho, não retorna a ele?

5Por que será, então, que este povo se desviou?

Por que Jerusalém persiste em desviar-se?

Eles apegam-se ao engano

e recusam-se a voltar.

6Eu ouvi com atenção,

mas eles não dizem o que é certo.

Ninguém se arrepende de sua maldade

e diz: ‘O que foi que eu fiz?’

Cada um se desvia e segue seu próprio curso,

como um cavalo que se lança com ímpeto na batalha.

7Até a cegonha no céu conhece as estações

que lhe estão determinadas,

e a pomba, a andorinha e o tordo

observam a época de sua migração.

Mas o meu povo não conhece

as exigências do Senhor.

8“Como vocês podem dizer: ‘Somos sábios,

pois temos a lei do Senhor’,

quando na verdade a pena mentirosa dos escribas

a transformou em mentira?

9Os sábios serão envergonhados;

ficarão amedrontados e serão pegos na armadilha.

Visto que rejeitaram a palavra do Senhor,

que sabedoria é essa que eles têm?

10Por isso, entregarei as suas mulheres a outros homens,

e darei os seus campos a outros proprietários.

Desde o menor até o maior,

todos são gananciosos;

tanto os sacerdotes como os profetas,

todos praticam a falsidade.

11Eles tratam da ferida do meu povo

como se ela não fosse grave.

‘Paz, paz’, dizem,

quando não há paz alguma.

12Ficaram eles envergonhados de sua conduta detestável?

Não, eles não sentem vergonha,

nem mesmo sabem corar.

Portanto, cairão entre os que caem;

serão humilhados quando eu os castigar”,

declara o Senhor.

13“Eu quis recolher a colheita deles”,

declara o Senhor.

“Mas não há uvas na videira nem figos na figueira;

as folhas estão secas.

O que lhes dei será tomado deles.”

14Por que estamos sentados aqui?

Reúnam-se!

Fujamos para as cidades fortificadas e pereçamos ali!

Pois o Senhor, o nosso Deus, condenou-nos a perecer

e nos deu água envenenada para beber,

porque temos pecado contra ele.

15Esperávamos a paz,

mas não veio bem algum;

esperávamos um tempo de cura,

mas há somente terror.

16O resfolegar dos seus cavalos pode-se ouvir desde Dã;

ao relinchar dos seus garanhões a terra toda treme.

Vieram para devorar esta terra

e tudo o que nela existe,

a cidade e todos os que nela habitam.

17“Vejam, estou enviando contra vocês serpentes venenosas,

que ninguém consegue encantar;

elas morderão vocês, e não haverá remédio”,

diz o Senhor.

18A tristeza tomou conta de mim;

o meu coração desfalece.

19Ouça o grito de socorro da minha filha, do meu povo,

grito que se estende por toda esta terra:

“O Senhor não está em Sião?

Não se acha mais ali o seu rei?”

“Por que eles me provocaram à ira com os seus ídolos,

com os seus inúteis deuses estrangeiros?”

20Passou a época da colheita,

acabou o verão,

e não estamos salvos.

21Estou arrasado com a devastação sofrida pelo meu povo.

Choro muito, e o pavor se apodera de mim.

22Não há bálsamo em Gileade?

Não há médico?

Por que será, então, que não há sinal de cura

para a ferida do meu povo?

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yeremia 8:1-22

1“ ‘Saa bere no, sɛnea Awurade se ni, wobeyiyi Yuda ahemfo ne adwumayɛfo nnompe, asɔfo ne adiyifo nnompe ne Yerusalemfo nnompe afi wɔn nna mu. 2Wɔbɛsɛw no kɛtɛ wɔ owia ne ɔsram ne ɔsorosoro nsoromma nyinaa a wɔdɔe, na wɔsomee, na wodii akyi kɔɔ so abisa na wɔsɔree no ase. Wɔremmoa wɔn ano na wɔrensie wɔn; mmom, wɔbɛyɛ sɛ sumina a egugu fam. 3Baabiara a metwa saa ɔman bɔne yi nkae no asu akɔ no, wɔbɛpɛ sɛ wobewu sen sɛ wɔbɛtena nkwa mu, sɛnea Asafo Awurade se ni.’

Bɔne Ne Asotwe

4“Ka kyerɛ wɔn se, ‘Nea Awurade se ni:

“ ‘Sɛ nnipa hwe ase a, wɔnsɔre ana?

Sɛ onipa dan ne ho a, ɔnsan nʼakyi ana?

5Afei adɛn nti na saa nnipa yi adan wɔn ho?

Adɛn nti na Yerusalem dan ne ho daa yi?

Wokura nnaadaa mu pintinn;

na wɔmpɛ sɛ wɔsan wɔn akyi.

6Mawɛn mʼaso atie,

nanso wɔnnka nea ɛteɛ.

Wɔn mu biara nnu ne ho wɔ nʼamumɔyɛ ho,

na ɔka se, “Dɛn na mayɛ?”

Obiara fa ne kwan

te sɛ ɔpɔnkɔ a ɔrepem akɔ akono.

7Mpo aturukuku a ɔwɔ wim

nim ne mmere a wɔahyehyɛ ama no,

na asukɔnkɔn, asomfena ne agyenkuku

hu bere a wotu kɔtena baabi,

nanso me nkurɔfo nnim

nea Awurade hwehwɛ.

8“ ‘Adɛn na mutumi ka se, “Yenim nyansa,

efisɛ yɛwɔ Awurade mmara,”

wɔ bere a akyerɛwfo kyerɛwdua torofo

de atoro adannan mu?

9Anyansafo no anim begu ase;

wɔn ho bedwiriw wɔn na afide ayi wɔn.

Sɛ wɔapo Awurade asɛm no a,

na nyansa bɛn na wɔwɔ?

10Mede wɔn yerenom bɛma mmarima afoforo

ne wɔn mfuw nso ama afoforo.

Efi akumaa so kosi ɔkɛse so,

wɔn nyinaa yɛ adifudepɛfo de pɛ ahonya;

adiyifo ne asɔfo te saa,

wɔn nyinaa yɛ asisifo.

11Wɔtoto me nkurɔfo apirakuru

te sɛnea ɛnyɛ hu.

Wɔka se, “Asomdwoe, asomdwoe”

wɔ mmere a asomdwoe nni hɔ.

12Wɔn ani wu wɔ wɔn animguase nneyɛe no ho ana?

Dabi da, wɔn ani nnwu koraa;

wonnim fɛre mpo.

Enti wɔbɛtotɔ wɔ atɔfo mu;

wɔbɛhwehwe ase, sɛ metwe wɔn aso a,

sɛnea Awurade se ni.

13“ ‘Mɛfa wɔn twabere nnɔbae akɔ,

nea Awurade se ni.

Aba biara remma bobe nnua no so.

Aba biara remma borɔdɔma nnua no so,

ɛso nhaban begunguan.

Nea mede ama wɔn no,

wobegye afi wɔn nsam.’ ”

14Adɛn nti na yɛtete ha?

Mommoaboa mo ho ano!

Momma yenguan nkɔ nkuropɔn a ɛwɔ bammɔ mu

na yenkowuwu wɔ hɔ!

efisɛ Awurade yɛn Nyankopɔn abu yɛn kumfɔ

na wama yɛn nsu a awuduru wɔ mu sɛ yɛnnom,

efisɛ yɛayɛ bɔne atia no.

15Yɛhwɛɛ kwan sɛ yebenya asomdwoe

nanso biribi pa biara amfi mu amma,

yɛhwɛɛ ayaresabere kwan

nanso ehu nko ara na ɛkaa yɛn.

16Wɔte atamfo no apɔnkɔ home

fii Dan;

na wɔn apɔnkɔnini su

ma asase no nyinaa wosow.

Wɔaba sɛ wɔrebɛsɛe

asase no ne so nneɛma nyinaa,

kuropɔn no ne wɔn a wɔtete mu nyinaa.

17“Hwɛ, mɛsoma awɔ a wɔn ano wɔ bɔre aba mo mu,

nhurutoa a wontumi nnwudwo wɔn,

na wɔbɛkeka mo,”

nea Awurade se ni.

18Wone mʼawerɛhow mu Werɛkyekyefo,

me koma abotow wɔ me mu.

19Tie me nkurɔfo sufrɛ;

a efi akyirikyiri asase so:

Awurade nni Sion ana?

Ne Hene no nni hɔ bio ana?”

“Adɛn nti na wɔde wɔn nsɛsode ahyɛ me abufuw,

wɔn ananafo ahoni huhuw no?”

20“Otwabere no atwa mu,

ahuhuru bere no aba awiei,

na wonnnyee yɛn nkwa.”

21Sɛ wɔadwerɛw me nkurɔfo no nti, wɔadwerɛw me;

midi awerɛhow, na ahodwiriw akyekyere me.

22Aduru bi nni Gilead ana?

Ɔyaresafo bi nni hɔ ana?

Na afei adɛn nti na ayaresa nni hɔ

mma me nkurɔfo apirakuru?