1Assim diz o Senhor:
“Vejam! Levantarei um vento destruidor
contra a Babilônia, contra o povo de Lebe-Camai51.1 Lebe-Camai é um criptograma para Caldeia, isto é, a Babilônia..
2Enviarei estrangeiros para a Babilônia
a fim de peneirá-la como trigo e devastar a sua terra.
No dia de sua desgraça
virão contra ela de todos os lados.
3Que o arqueiro não arme o seu arco
nem vista a sua armadura.
Não poupem os seus jovens guerreiros,
destruam completamente o seu exército.
4Eles cairão mortos na Babilônia51.4 Ou Caldeia; também nos versículos 24 e 35.,
mortalmente feridos em suas ruas.
5Israel e Judá não foram abandonadas
como viúvas pelo seu Deus,
o Senhor dos Exércitos,
embora a terra dos babilônios esteja cheia de culpa
diante do Santo de Israel.
6“Fujam da Babilônia! Cada um por si!
Não sejam destruídos por causa da iniquidade dela.
É hora da vingança do Senhor;
ele lhe pagará o que ela merece.
7A Babilônia era um cálice de ouro nas mãos do Senhor;
ela embriagou a terra toda.
As nações beberam o seu vinho;
por isso enlouqueceram.
8A Babilônia caiu de repente e ficou arruinada.
Lamentem-se por ela!
Consigam bálsamo para a sua ferida;
talvez ela possa ser curada.
9“ ‘Gostaríamos de ter curado Babilônia,
mas ela não pode ser curada;
deixem-na e vamos,
cada um para a sua própria terra,
pois o julgamento dela chega ao céu,
eleva-se tão alto quanto as nuvens.
10“ ‘O Senhor defendeu o nosso nome;
venham, contemos em Sião
o que o Senhor, o nosso Deus, tem feito’.
11“Afiem as flechas,
peguem os escudos!
O Senhor incitou o espírito dos reis dos medos,
porque seu propósito é destruir a Babilônia.
O Senhor se vingará,
se vingará de seu templo.
12Ergam o sinal para atacar as muralhas da Babilônia!
Reforcem a guarda!
Posicionem as sentinelas!
Preparem uma emboscada!
O Senhor executará o seu plano,
o que ameaçou fazer contra os habitantes da Babilônia.
13Você que vive junto a muitas águas
e está rico de tesouros,
chegou o seu fim,
a hora de você ser eliminado.
14O Senhor dos Exércitos jurou por si mesmo:
Com certeza a encherei de homens,
como um enxame de gafanhotos,
e eles gritarão triunfantes sobre você.
15“Mas foi Deus quem fez a terra com o seu poder;
firmou o mundo com a sua sabedoria
e estendeu os céus com o seu entendimento.
16Ao som do seu trovão, as águas no céu rugem;
ele faz com que as nuvens se levantem desde os confins da terra.
Ele faz relâmpagos para a chuva
e faz sair o vento de seus depósitos.
17“São todos eles estúpidos e ignorantes;
cada ourives é envergonhado pela imagem que esculpiu.
Suas imagens esculpidas são uma fraude,
elas não têm fôlego de vida.
18Elas são inúteis, são objeto de zombaria.
Quando vier o julgamento delas, perecerão.
19Aquele que é a Porção de Jacó não é como esses,
pois ele é quem forma todas as coisas,
e Israel é a tribo de sua propriedade;
Senhor dos Exércitos é o seu nome.
20“Você é o meu martelo,
a minha arma de guerra.
Com você eu despedaço nações,
com você eu destruo reinos,
21com você despedaço cavalo e cavaleiro,
com você despedaço carro de guerra e cocheiro,
22com você despedaço homem e mulher,
com você despedaço velho e jovem,
com você despedaço rapaz e moça,
23com você despedaço pastor e rebanho,
com você despedaço lavrador e bois,
com você despedaço governadores e oficiais.
24“Retribuirei à Babilônia e a todos os que vivem na Babilônia toda a maldade que fizeram em Sião diante dos olhos de vocês”, declara o Senhor.
25“Estou contra você, ó montanha destruidora,
você que destrói a terra inteira”,
declara o Senhor.
“Estenderei minha mão contra você,
eu a farei rolar dos penhascos,
e farei de você uma montanha calcinada.
26Nenhuma pedra sua será cortada
para servir de pedra angular,
nem para um alicerce,
pois você estará arruinada para sempre”,
declara o Senhor.
27“Ergam um estandarte na terra!
Toquem a trombeta entre as nações!
Preparem as nações para o combate contra ela;
convoquem contra ela estes reinos:
Ararate, Mini e Asquenaz.
Nomeiem um comandante contra ela;
lancem os cavalos ao ataque
como um enxame de gafanhotos.
28Preparem as nações para o combate contra ela:
os reis dos medos, seus governadores e todos os seus oficiais
e todos os países que governam.
29A terra treme e se contorce de dor,
pois permanecem em pé
os planos do Senhor contra a Babilônia: desolar a terra da Babilônia
para que fique desabitada.
30Os guerreiros da Babilônia pararam de lutar;
permanecem em suas fortalezas.
A força deles acabou;
tornaram-se como mulheres.
As habitações dela estão incendiadas;
as trancas de suas portas estão quebradas.
31Um emissário vai após outro,
e um mensageiro sai após outro mensageiro
para anunciar ao rei da Babilônia
que sua cidade inteira foi capturada,
32os vaus do rio foram tomados,
a vegetação dos pântanos foi incendiada,
e os soldados ficaram aterrorizados.”
33Assim diz o Senhor dos Exércitos, Deus de Israel:
“A cidade51.33 Hebraico: filha. de Babilônia é como uma eira;
a época da colheita logo chegará para ela”.
34“Nabucodonosor, rei da Babilônia,
devorou-nos, lançou-nos em confusão,
fez de nós um jarro vazio.
Tal como uma serpente ele nos engoliu,
encheu seu estômago com nossas finas comidas
e então nos vomitou.
35Que a violência cometida contra nossa carne51.35 Ou feita a nós e a nossos filhos
esteja sobre a Babilônia”, dizem os habitantes de Sião.
“Que o nosso sangue esteja sobre aqueles que moram na Babilônia”,
diz Jerusalém.
36Por isso, assim diz o Senhor:
“Vejam, defenderei a causa de vocês e os vingarei;
secarei o seu mar e esgotarei as suas fontes.
37A Babilônia se tornará um amontoado de ruínas,
uma habitação de chacais,
objeto de pavor e de zombaria,
um lugar onde ninguém vive.
38O seu povo todo ruge como leõezinhos,
rosnam como filhotes de leão.
39Mas, enquanto estiverem excitados,
prepararei um banquete para eles
e os deixarei bêbados,
para que fiquem bem alegres
e, então, durmam e jamais acordem”,
declara o Senhor.
40“Eu os levarei como cordeiros
para o matadouro,
como carneiros e bodes.
41“Como Sesaque51.41 Sesaque é um criptograma para Babilônia. será capturada!
Como o orgulho de toda a terra será tomado!
Que horror a Babilônia
será entre as nações!
42O mar se levantará sobre a Babilônia;
suas ondas agitadas a cobrirão.
43Suas cidades serão arrasadas,
uma terra seca e deserta,
uma terra onde ninguém mora,
pela qual nenhum homem passa.
44Castigarei Bel na Babilônia
e o farei vomitar o que engoliu.
As nações não mais acorrerão a ele.
E a muralha da Babilônia cairá.
45“Saia dela, meu povo!
Cada um salve a sua própria vida,
da ardente ira do Senhor.
46Não desanimem nem tenham medo
quando ouvirem rumores na terra;
um rumor chega este ano, outro no próximo,
rumor de violência na terra
e de governante contra governante.
47Portanto, certamente vêm os dias
quando castigarei as imagens esculpidas da Babilônia;
toda a sua terra será envergonhada,
e todos os seus mortos jazerão caídos dentro dela.
48Então o céu e a terra e tudo o que existe neles
gritarão de alegria por causa da Babilônia,
pois do norte destruidores a atacarão”,
declara o Senhor.
49“A Babilônia cairá por causa dos mortos de Israel,
assim como os mortos de toda a terra
caíram por causa da Babilônia.
50Vocês que escaparam da espada,
saiam! Não permaneçam!
Lembrem-se do Senhor numa terra distante,
e pensem em Jerusalém.
51“Vocês dirão: ‘Estamos envergonhados,
pois fomos insultados
e a vergonha cobre o nosso rosto,
porque estrangeiros penetraram nos lugares santos
do templo do Senhor’.
52“Portanto, certamente vêm os dias”, declara o Senhor,
“quando castigarei as suas imagens esculpidas,
e por toda a sua terra
os feridos gemerão.
53Mesmo que a Babilônia chegue ao céu
e fortifique no alto a sua fortaleza,
enviarei destruidores contra ela”,
declara o Senhor.
54“Vem da Babilônia o som de um grito;
o som de grande destruição
vem da terra dos babilônios.
55O Senhor destruirá a Babilônia;
ele silenciará o seu grande ruído.
Ondas de inimigos avançarão como grandes águas;
o rugir de suas vozes ressoará.
56Um destruidor virá contra a Babilônia;
seus guerreiros serão capturados,
e seus arcos serão quebrados.
Pois o Senhor é um Deus de retribuição;
ele retribuirá plenamente.
57Embebedarei os seus líderes e os seus sábios;
os seus governadores, os seus oficiais e os seus guerreiros.
Eles dormirão para sempre e jamais acordarão”,
declara o Rei, cujo nome é Senhor dos Exércitos.
58Assim diz o Senhor dos Exércitos:
“A larga muralha da Babilônia será desmantelada
e suas altas portas serão incendiadas.
Os povos se exaurem por nada,
o trabalho das nações não passa de combustível para as chamas”.
59Esta é a mensagem que Jeremias deu ao responsável pelo acampamento, Seraías, filho de Nerias, filho de Maaseias, quando ele foi à Babilônia com o rei Zedequias de Judá, no quarto ano do seu reinado. 60Jeremias escreveu num rolo todas as desgraças que sobreviriam à Babilônia, tudo que fora registrado acerca da Babilônia. 61Ele disse a Seraías: “Quando você chegar à Babilônia, tenha o cuidado de ler todas estas palavras em alta voz. 62Então diga: Ó Senhor, disseste que destruirás este lugar, para que nem homem nem animal viva nele, pois ficará em ruínas para sempre. 63Quando você terminar de ler este rolo, amarre nele uma pedra e atire-o no Eufrates. 64Então diga: Assim Babilônia afundará para não mais se erguer, por causa da desgraça que trarei sobre ela. E seu povo cairá”.
Aqui terminam as palavras de Jeremias.
Ang Dugang nga Silot alang sa Babilonia
1Mao pa gayod kini ang gisulti sa Ginoo bahin sa Babilonia, “Aghaton ko ang tiglaglag sa pagsulong sa Babilonia ug sa katawhan niini.51:1 katawhan niini: sa Hebreo, katawhan sa Leb Kamai, nga lain pang ngalan sa Babilonia. 2Magpadala akog mga langyaw nga mosulong sa Babilonia. Laglagon nila kini nga daw sa nagpalid silag tahop. Sulongon nila gikan sa nagkalain-laing bahin ang Babilonia sa adlaw sa paglaglag. 3Dili na nila hatagag higayon ang mga mamamana sa Babilonia sa paggamit sa ilang mga pana o mga taming. Wala gayod silay ibiling mga batan-ong lalaki. Laglagon nila sa hingpit ang mga sundalo sa Babilonia. 4Magbuy-od ang mga patayng lawas ug magkatag ang mga samaran diha sa kadalanan. 5Kay ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang Balaan nga Dios sa Israel, wala magsalikway sa Israel ug Juda bisan pag napuno sa kadaotan ang ilang yuta.
6“Biya kamo gikan sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyong kaugalingon! Ayaw pagtugot nga malaglag kamo tungod sa sala sa Babilonia. Kay panahon na nga balosan ko siya sumala sa iyang gibuhat. 7Nahisama siya sa kopa nga bulawan nga puno sa bino dinhi sa akong kamot. Gipainom niya ang mga nasod sa tibuok kalibotan, busa nangahubog sila ug nangabuang. 8Kalit nga malaglag ang Babilonia! Pagsubo kamo alang kaniya. Tambali ninyo ang iyang mga samad, basin pag maayo siya.”
9Miingon ang mga Israelinhon nga namuyo didto, “Tambalan unta namo ang Babilonia apan dili na gayod siya maulian, kay sangko na sa langit ang iyang mga sala, busa gisilotan siya sa Ginoo. Tana! Mamiya na kita ug mamauli sa tagsa-tagsa nato ka dapit. 10Nanimalos ang Ginoo alang kanato. Dali mangadto kita sa Jerusalem51:10 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 24. ug isugilon didto ang gibuhat sa Ginoo nga atong Dios.”
11Manimalos ang Ginoo ngadto sa Babilonia tungod sa pagguba niini sa iyang templo. Giaghat sa Ginoo ang mga hari sa Medes sa paglaglag sa Babilonia kay mao kini ang iyang katuyoan. Miingon siya, “Baira ninyo ang inyong mga pana ug andama ang inyong mga taming. 12Ipataas ang bandera ug sulonga ang Babilonia. Dugangi pa ang mga guwardya ug ipuwesto sila libot sa siyudad! Pangandam alang sa pagpangatang kay panahon na nga buhaton sa Ginoo ang iyang giplano batok sa katawhan sa Babilonia.”
13Babilonia, abunda ka sa tubig ug daghan kag bahandi. Apan miabot na ang imong kataposan, ang panahon sa imong kalaglagan. 14Nanumpa ang Ginoo nga Makagagahom sa iyang kaugalingon nga nagkanayon, “Lukopon ko sa sundalo sa mga kaaway nga sama kadaghan sa dulon ang imong yuta, ug mosinggit sila batok kaninyo.”
Ang mga Pagdayeg ngadto sa Ginoo
15Gibuhat sa Ginoo ang langit ug ang kalibotan pinaagi sa iyang gahom ug kaalam. 16Sa iyang pagmando, nagadahunog ang mga tubig nga anaa sa kalangitan. Ginapatungha niya ang mga panganod. Ginapakilat niya kon mag-ulan, ug nagapadala siya ug hangin gikan sa iyang mga tipiganan.
17Mga hungog ug buang-buang ang mga tawong nagasimba sa mga dios-dios. Maulawan ang mga platero tungod sa ilang mga dios-dios, kay mini kini. Wala kini kinabuhi. 18Talamayon kini ug walay pulos. Sa panahon sa pagsilot malaglag silang tanan. 19Apan ang Dios ni Jacob51:19 Dios ni Jacob: sa literal, bahin ni Jacob. dili sama niana. Siya ang naghimo sa tanang butang, apil ang katawhan nga iyang gipanag-iyahan. Ginoo nga Makagagahom ang iyang ngalan.
Ang Martilyo sa Ginoo
20Miingon angGinoo, “Ikaw 51:20 Ikaw: Mahimong si Cyrus, nga gigamit sa Ginoo sa pagpildi sa Babilonia. ang akong martilyo, ang akong armas sa gira. Pinaagi kanimo laglagon ko ang mga nasod ug mga gingharian, 21ang mga kabayo ug tigkabayo, ang mga karwahe ug mga tigkarwahe. 22Laglagon ko usab pinaagi kanimo ang mga lalaki ug babaye, mga tigulang ug mga bata, ug mga ulitawo ug mga putli nga babaye. 23Laglagon ko pa gayod pinaagi kanimo ang mga kahayopan ug ang mga tigbantay niini, ang mga mangunguma ug mga baka, ug ang mga pangulo ug mga opisyal.
24“Mga katawhan ko, ipakita ko kaninyo nga balosan ko ang Babilonia ug ang katawhan niini sa tanan nilang daotang gibuhat ngadto sa Jerusalem. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
25“Kaaway ko ikaw, Babilonia, ikaw nga ginatawag ug Bukid nga Tiglaglag! Gilaglag mo ang tibuok kalibotan. Gamiton ko ang akong gahom batok kanimo. Lumpagon ko ikaw ug mahimo kang abo. 26Wala na gayoy bato nga makuha gikan kanimo nga mahimong gamiton sa pagpatindog ug gambalay. Maawaaw ka hangtod sa kahangtoran. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
27Ipataas ang bandera ingon nga ilhanan sa pagsulong! Patingoga ang budyong ngadto sa mga nasod! Paandama sila sa pagsulong sa Babilonia. Pasulonga ang mga sundalo sa Ararat, Mini, ug Ashkenaz. Pagpili kamog pangulo ug pagpadala kamog mga kabayo nga sama kadaghan sa dulon. 28Paandama sa pagsulong sa Babilonia ang mga hari sa Medes, uban sa ilang mga tigdumala ug mga opisyal, ug ang tanang nasod nga sakop nila.
29Daw sa tawong magkurog ug maglimbag-limbag sa kasakit ang Babilonia, tungod kay himuon sa Ginoo ang iyang giplano batok niini, ug mahimo kining awaaw nga dapit diin wala nay magpuyo.
30Moundang sa pagpakiggira ang mga sundalo ug magpabilin na lang sa ilang mga kuta. Mawad-an silag kusog ug mahimong sama kahuyang sa mga babaye. Mangasunog ang mga balay sa Babilonia ug mangaguba ang mga trangka sa mga pultahan niini. 31Magsunod-sunod sa pag-abot ang mga tigbalita sa pagsugilon sa hari sa Babilonia nga ang iyang tibuok siyudad nailog na. 32Nailog na ang mga tabokanan sa suba. Nasunog ang mga tagoanan, ug nataranta ang mga sundalo.
33Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Ang Babilonia mahisama sa trigo nga dali na lang anihon ug linason.”
34-35Miingon ang mga taga-Jerusalem, “Si Nebucadnezar nga hari sa Babilonia daw sa dragon nga milamoy kanamo. Gibusog niya ang iyang kaugalingon sa among mga bahandi. Wala gayod siyay gibilin sa among siyudad. Nahisama kini sa banga nga walay sulod. Giabog niya kami ug nagkatibulaag kami. Hinaut unta nga buhaton usab ngadto sa Babilonia ang iyang gihimo kanamo ug sa among kabataan. Hinaut unta nga paninglan ang mga lumulupyo sa Babilonia sa ilang kabangis nganhi kanamo.”
36Busa miingon ang Ginoo, “Mga katawhan sa Jerusalem, labanan ko kamo. Ug manimalos gayod ako alang kaninyo. Ipamala ko ang dagat ug ang mga tuboran sa Babilonia. 37Mahimo kining guba nga nasod! Kataw-an ug tamayon kini, ug wala nay magpuyo niini gawas sa mga ihalas nga mga iro.51:37 ihalas nga mga iro: sa English, jackals. 38Ang mga taga-Babilonia magngulob nga daw mga liyon. 39Ug kon pananglit gutom sila, magpakombira ako alang kanila. Hubogon, lipayon, ug pakatulogon ko sila hangtod nga dili na makamata pa. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 40Dad-on ko sila nga daw mga karnero ug kanding ngadto sa ihawanan. 41Pagkamakalilisang ang pagkalaglag sa Babilonia,51:41 Babilonia: sa Hebreo, Sheshac. ang nasod nga gidayeg sa tibuok kalibotan! Malisang ang mga nasod sa nahitabo kaniya. 42Lapawan sa mga dagko ug nagadahunog nga balod ang Babilonia. 43Maawaaw ang mga lungsod niini, sama sa disyerto nga mala ug walay nagpuyo o bisan may molabay. 44Silotan ko si Bel nga dios-dios sa Babilonia. Ipasuka ko kaniya ang iyang gipanglamoy.51:44 ang iyang gipanglamoy: Tingali ang buot ipasabot, ang mga tawo nga gibihag sa Babilonia ug ang mga kabtangan nga iyang gipang-ilog. Dili na modagsa ang mga nasod sa pagsimba kaniya. Ug ang mga paril sa Babilonia mangalumpag.
45“Mga katawhan ko, pangikyas kamo gikan sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyong kinabuhi sa dili ko pa ipahiagom ang akong kasuko. 46Apan ayaw kamo kahadlok o kaluya kon moabot diha sa inyong nasod ang mga balita mahitungod sa gira. Kay ang mga balita mahitungod sa kagubot ug panaggira sa mga hari moabot matag tuig. 47Moabot gayod ang higayon nga silotan ko ang mga dios-dios sa Babilonia. Maulawan pag-ayo ang tibuok Babilonia. Mangamatay ang iyang mga samaran ug magbuy-od ang mga patayng lawas sa iyang katawhan. 48Unya mosinggit sa kalipay ang langit ug ang kalibotan, ug ang tanang anaa kanila, sa pagkalaglag sa Babilonia. Kay sulongon kini sa mga tiglaglag nga gikan sa amihan. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
49“Kinahanglan gayod nga malaglag ang Babilonia tungod sa iyang pagpamatay sa mga Israelinhon ug sa uban pang mga tawo sa kalibotan.”
Ang Mensahe sa Ginoo ngadto sa mga Israelinhon nga diha sa Babilonia
50“Kamong nakaikyas sa kamatayon, biya na kamo sa Babilonia! Ayaw kamo pagpabilin diha. Hinumdomi ninyo ang Ginoo ug ang Jerusalem bisan anaa kamo sa layong dapit. 51Nagaingon kamo, ‘Naulaw kami. Giinsulto kami ug gipakaulawan tungod kay ang templo sa Ginoo gipasipalahan sa mga dili Israelinhon.’ 52Apan moabot gayod ang higayon nga silotan ko ang mga dios-dios sa Babilonia. Ug madungog ang inagulo sa mga samdan nga mga taga-Babilonia sa tibuok nilang dapit. 53Bisan ug mosangko pa sa langit ang mga paril sa Babilonia, ug bisan ug lig-onon pa niya kini, padad-an ko gihapon siyag mga tiglaglag. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 54Madungog ang tiyabaw sa pagpakitabang sa Babilonia tungod sa pagkalaglag niini. 55Laglagon ko ang Babilonia, ug pahilomon ko kini. Mosulong kaniya ang mga kaaway nga daw sa naghaguros nga mga balod. Maglanog ang kabanha sa ilang pagsulong. 56Moabot ang tiglaglag sa Babilonia ug bihagon ang iyang mga sundalo, ug mangabali ang ilang mga pana. Kay ako, ang Ginoo, mao ang Dios nga nagasilot sa daotan. Silotan ko gayod ang Babilonia sa angay kaniya. 57Hubogon ko ang iyang mga opisyal, mga maalamong mga tawo, mga tigdumala, mga komander, ug ang iyang mga sundalo. Makatulog sila ug dili na makamata. Ako, ang Hari, ang nagaingon niini. Ginoo nga Makagagahom ang akong ngalan.”
58Miingon pa gayod ang Ginoo nga Makagagahom, “Lumpagon ang mga bagang paril sa Babilonia, ug sunogon ang habog niya nga mga pultahan. Naghago ang katawhan sa walay pulos, kay masunog lang kini.”
Ang Mensahe ni Jeremias alang sa Babilonia
59Mao kini ang mensahe nga gisulti ni Jeremias kang Seraya nga usa ka taas nga opisyal ni Haring Zedekia. Si Seraya anak ni Neria ug apo ni Masea. Kini nga mensahe gisulti ni Jeremias kang Seraya sa dihang miadto si Seraya sa Babilonia uban kang Haring Zedekia. Nahitabo kini niadtong ikaupat nga tuig sa paghari ni Zedekia sa Juda. 60Gisulat ni Jeremias sa linukot nga sulatanan ang tanang kalaglagan nga moabot sa Babilonia—ang tanan gayong mahitabo sa Babilonia. 61Mao kini ang gisulti ni Jeremias kang Seraya, “Inig-abot mo sa Babilonia, siguroha nga mabasa mog kusog ngadto sa katawhan ang tanang nahisulat niini nga kasulatan. 62Unya pag-ampo nga nagaingon, ‘O Ginoo, nagaingon ka nga laglagon mo kini nga dapit aron wala nay bisan hayop o tawo nga magpuyo dinhi ug mahimo kining awaaw sa walay kataposan.’ 63Pagkahuman mog basa niini, hikti kinig bato ug ilabay sa Suba sa Eufrates 64uban sa pag-ingon, ‘Mao kana ang mahitabo sa Babilonia—maunlod kini ug dili na gayod makatunga tungod sa kalaglagan nga ipahamtang sa Ginoo kaniya. Mangamatay gayod ang iyang katawhan.’ ”
Dinhi nahuman ang mensahe ni Jeremias.
