Mensagem acerca de Moabe
1Acerca de Moabe:
Assim diz o Senhor dos Exércitos, Deus de Israel:
“Ai de Nebo, pois ficou em ruínas.
Quiriataim foi derrotada e capturada;
a fortaleza48.1 Ou Misgabe foi derrotada e destroçada.
2Moabe não é mais louvada;
em Hesbom tramam a sua ruína:
‘Venham! Vamos dar fim àquela nação’.
Você também ficará calada, ó Madmém;
a espada a perseguirá.
3Ouçam os gritos de Horonaim:
‘Devastação! Grande destruição!
4Moabe está destruída!’
É o grito que se ouve até em Zoar48.4 Ou Os seus pequenos clamam.
5Eles sobem pelo caminho para Luíte,
chorando amargamente enquanto seguem;
na estrada que desce a Horonaim
ouvem-se gritos angustiados por causa da destruição.
6Fujam! Corram para salvar suas vidas;
tornem-se como um arbusto48.6 Ou como Aroer no deserto.
7Uma vez que vocês confiam em seus feitos e em suas riquezas,
vocês também serão capturados,
e Camos irá para o exílio,
junto com seus sacerdotes e líderes.
8O destruidor virá contra todas as cidades,
e nenhuma escapará.
O vale se tornará ruínas,
e o planalto será destruído,
como o Senhor falou.
9Ponham sal sobre Moabe,
pois ela será deixada em ruínas;48.9 Ou Deem asas a Moabe, pois ela voará para longe;
suas cidades ficarão devastadas,
sem nenhum habitante.
10“Maldito o que faz com negligência o trabalho do Senhor!
Maldito aquele que impede a sua espada de derramar sangue!
11“Moabe tem estado tranquila desde a sua juventude,
como o vinho deixado com os seus resíduos;
não foi mudada de vasilha em vasilha.
Nunca foi para o exílio;
por isso, o seu sabor permanece o mesmo
e o seu cheiro não mudou.
12Portanto, certamente vêm os dias”, declara o Senhor,
“quando enviarei decantadores que a decantarão;
esvaziarão as suas jarras e as despedaçarão.
13Então Moabe se decepcionará com Camos,
assim como Israel se decepcionou com Betel,
em quem confiava.
14“Como vocês podem dizer: ‘Somos guerreiros,
somos homens de guerra’?
15Moabe foi destruída e suas cidades serão invadidas;
o melhor dos seus jovens desceu para a matança”,
declara o Rei, cujo nome é Senhor dos Exércitos.
16“A derrota de Moabe está próxima;
a sua desgraça vem rapidamente.
17Lamentem por ela todos os seus vizinhos,
todos os que conhecem a sua fama.
Digam: Como está quebrado
o cajado poderoso, o cetro glorioso!
18“Desçam de sua glória
e sentem-se sobre o chão ressequido,
ó moradores da cidade48.18 Hebraico: filha. de Dibom,
pois o destruidor de Moabe veio para atacá-los
e destruir as suas fortalezas.
19Fiquem junto à estrada e vigiem,
vocês que vivem em Aroer.
Perguntem ao homem que foge e à mulher que escapa,
perguntem a eles: O que aconteceu?
20Moabe ficou envergonhada, pois está destroçada.
Gritem e clamem!
Anunciem junto ao Arnom
que Moabe foi destruída.
21O julgamento chegou ao planalto:
a Holom, Jaza e Mefaate,
22a Dibom, Nebo e Bete-Diblataim,
23a Quiriataim, Bete-Gamul e Bete-Meom,
24a Queriote e Bozra,
a todas as cidades de Moabe, distantes e próximas.
25O poder48.25 Hebraico: chifre. de Moabe foi eliminado;
seu braço está quebrado”,
declara o Senhor.
26“Embriaguem-na,
pois ela desafiou o Senhor.
Moabe se revolverá no seu vômito
e será objeto de ridículo.
27Não foi Israel objeto de ridículo para você?
Foi ele encontrado em companhia de ladrões
para que você sacuda a cabeça
sempre que fala dele?
28Abandonem as cidades!
Habitem entre as rochas,
vocês que moram em Moabe!
Sejam como uma pomba que faz o seu ninho
nas bordas de um precipício.
29“Temos ouvido do orgulho de Moabe:
da sua extrema arrogância,
do seu orgulho e soberba,
e do seu espírito de superioridade.
30Conheço bem a sua arrogância”, declara o Senhor.
“A sua tagarelice sem fundamento e as suas ações que nada alcançam.
31Por isso, eu me lamentarei por Moabe,
gritarei por causa de toda a terra de Moabe,
prantearei pelos habitantes de Quir-Heres.
32Chorarei por vocês mais do que choro por Jazar,
ó videiras de Sibma.
Os seus ramos se estendiam até o mar
e chegavam até Jazar.
O destruidor caiu sobre as suas frutas
e sobre as suas uvas.
33A alegria e a satisfação se foram
das terras férteis de Moabe.
Interrompi a produção de vinho nos lagares.
Ninguém mais pisa as uvas com gritos de alegria;
embora haja gritos,
não são de alegria.
34“O grito de Hesbom é ouvido em Eleale e Jaaz,
desde Zoar até Horonaim e Eglate-Selisia,
pois até as águas do Ninrim secaram.
35Em Moabe darei fim àqueles
que fazem ofertas nos altares idólatras
e queimam incenso a seus deuses”, declara o Senhor.
36“Por isso o meu coração lamenta-se por Moabe, como uma flauta;
lamenta-se como uma flauta pelos habitantes de Quir-Heres.
A riqueza que acumularam se foi.
37Toda cabeça foi rapada e toda barba foi cortada;
toda mão sofreu incisões e toda cintura foi coberta
com veste de lamento.
38Em todos os terraços de Moabe e nas praças
não há nada senão pranto,
pois despedacei Moabe como a um jarro que ninguém deseja”,
declara o Senhor.
39“Como ela foi destruída! Como lamentam!
Como Moabe dá as costas, envergonhada!
Moabe tornou-se objeto de ridículo
e de pavor para todos os seus vizinhos”.
40Assim diz o Senhor:
“Vejam! Uma águia planando
estende as asas sobre Moabe.
41Queriote será capturada,48.41 Ou As cidades serão capturadas,
e as fortalezas serão tomadas.
Naquele dia, a coragem dos guerreiros de Moabe
será como a de uma mulher em trabalho de parto.
42Moabe será destruída como nação,
pois ela desafiou o Senhor.
43Terror, cova e laço esperam por você,
ó povo de Moabe”, declara o Senhor.
44“Quem fugir do terror cairá numa cova,
e quem sair da cova será apanhado num laço.
Trarei sobre Moabe a hora do seu castigo”,
declara o Senhor.
45“Na sombra de Hesbom os fugitivos se encontram desamparados,
pois um fogo saiu de Hesbom, uma labareda, do meio de Seom;
e queima as testas dos homens de Moabe
e os crânios dos homens turbulentos.
46Ai de você, ó Moabe!
O povo de Camos está destruído;
seus filhos são levados para o exílio,
e suas filhas para o cativeiro.
47“Contudo, restaurarei a sorte de Moabe
em dias vindouros”, declara o Senhor.
Aqui termina a sentença sobre Moabe.
1De Moabieten
Dit is wat de Here van de hemelse legers, de God van Israël, over Moab zegt: ‘De stad Nebo zal in een ruïne veranderen. De stad Kirjataïm en haar versterkingen worden verpletterd en ingenomen. 2-4Het is afgelopen met Moabs roem, want er is een samenzwering tegen gesmeed. In Chesbon zijn plannen gemaakt die tot zijn vernietiging moeten leiden. “Vooruit,” zeggen zij, “wij zullen ervoor zorgen dat dat volk wordt uitgeroeid.” Ook de stad Madmen zal het zwijgen worden opgelegd. En dan zullen de chaos en het oorlogsgeweld zich over Horonaïm storten, want heel Moab wordt vernietigd. Al zijn kinderen schreeuwen het uit. 5De vluchtelingen zullen bitter huilend de heuvels van Luhith beklimmen, terwijl angstkreten opklinken uit de stad beneden hen. 6Vlucht voor uw leven, verberg u in het struikgewas van de woestijn! 7Want u vertrouwde op uw rijkdom en uw eigen prestaties, daarom zult u als balling worden weggevoerd. Uw god Kemos, met al zijn priesters en dienaren, zal worden meegenomen naar verre landen! 8Alle dorpen en steden op de hoogvlakten en in de dalen zullen worden verwoest, want de Here heeft het gezegd. 9Och, had Moab maar vleugels, dan kon het wegvliegen, want zijn steden zullen zonder één levende ziel achterblijven. 10Vervloekt zijn zij die niet doen wat de Here zegt en geen bloed willen vergieten!
11Vanaf zijn ontstaan heeft Moab hier gelegen, rustig, niet gestoord door vijandige invallen. Het lijkt op wijn die niet van het ene vat in het andere is overgegoten en daardoor zijn aroma en smaak heeft behouden. Maar nu zal het in ballingschap worden gestuurd! 12Er komt een tijd,’ heeft de Here gezegd, ‘dat Ik mannen zal sturen die de vaten zullen leeggieten en de kruiken kapot zullen slaan! 13Dan zal het vertrouwen van Moab in zijn god Kemos worden beschaamd, net als het vertrouwen van Israël in zijn kalfgod in Betel. 14Herinnert u zich uw opschepperij nog: “Wij zijn helden, moedige mannen in de strijd.” 15Maar nu staat Moab op het punt te worden vernietigd, zijn beste jongemannen zijn gedoemd te worden afgeslacht,’ zegt de koning, de Here van de hemelse legers.
16‘Rampen zullen Moab nu snel treffen, zijn ondergang is nabij. 17Vrienden van Moab, huil om Moab en troost het! Kijk eens hoe het sterke en roemrijke Moab is vernietigd! 18Kom naar beneden uit uw glorie en ga in het stof zitten, mensen van Dibon, want zij die Moab verwoesten, zullen dat ook met u doen. Al haar versterkte muren zullen worden neergehaald. 19De mensen in Aroër staan langs de weg angstig toe te kijken en vragen de vluchtelingen uit Moab: “Wat is er gebeurd?” 20En die antwoorden: “Moab is totaal verwoest, huil en treur. Vertel aan de oevers van de Arnon dat er van Moab nog slechts een puinhoop over is.” 21Alle steden in het vlakke land zijn eveneens verwoest, want Gods oordeel is ook over hen uitgestort: over Holon, Jasa, Mefaäth, 22Dibon, Nebo, Bet-Diblataïm, 23Kirjataïm, Bet-Gamul, Bet-Meon, 24Kerioth, Bosra en over alle andere steden van Moab, dichtbij en ver weg. 25De kracht van Moab is ten einde, zijn horens zijn afgesneden, zijn armen zijn gebroken,’ zegt de Here.
26‘Laat Moab wankelen als een dronkaard, want het is opstandig geweest tegen de Here. Moab zal in zijn eigen braaksel vallen en door iedereen worden uitgelachen. 27Altijd was Israël het mikpunt van uw spot. U kon nooit eens normaal over haar spreken zonder arrogant het hoofd te schudden, alsof u het had over een op heterdaad betrapte dief. 28O volk van Moab, vlucht uit uw steden en neem uw intrek in de grotten, als duiven die nestelen in de rotskloven. 29Wij hebben allemaal gehoord van de trots van Moab, want die is groot. Wij kennen uw voornaamheid, arrogantie en onvriendelijkheid. 30Ik weet dat het brutaal is,’ heeft de Here gezegd, ‘maar zijn gebral is bluf, zijn hulpeloosheid is groot. 31Ja, daarom rouw Ik om Moab, mijn hart breekt als Ik denk aan de mannen van Kir-Heres. 32O Sibma, rijk aan wijngaarden, Ik huil om u, net als Jazer. Want de verwoester heeft uw ranken afgehakt die tot aan de zee reikten en uw druiven en zomerfruit geoogst. Hij heeft u kaalgeplukt! 33Vreugde en blijdschap zijn uit het vruchtbare Moab verdwenen. Er zit geen wijn meer in de kuipen, niemand perst de druiven meer, er klinken geen vreugdekreten meer. 34Nee, vreselijke kreten van angst en pijn stijgen uit het land op, van Chesbon tot aan Eleale en Jahas, van Soar tot Horonaïm en Eglath-Selisia. Zelfs de vijvers van Nimrim liggen er kurkdroog bij.’ 35Want de Here zegt: ‘Ik heb een einde gemaakt aan Moabs verering van afgoden en aan het verbranden van reukwerk voor hen. 36Droevig als een fluit zingt mijn hart voor Moab en Kir-Heres, want al hun rijkdom is verdwenen. 37Zij scheren hun hoofdhaar en baard uit vertwijfeling af, snijden zich in de handen en dragen rouwkleding. 38Tranen zullen vloeien in elk Moabitisch huis en in de straten, want Ik heb Moab stukgegooid als een oude, onbruikbare pot. 39Wat een verwoesting! Luister eens naar het gejammer! Kijk eens hoe erg Moab zich schaamt! Het is nu een afschrikwekkend voorbeeld en een mikpunt van spot geworden voor zijn buren.
40Een arend cirkelt dreigend boven het land Moab,’ zegt de Here. 41‘Zijn steden zijn gevallen, zijn burchten hebben zich overgegeven. De harten van zijn moedigste strijders beven van angst als die van vrouwen die bevallen. 42Moab zal niet langer als volk voortbestaan, omdat het de Here heeft uitgedaagd. 43Angst, hinderlagen en bedrog zullen uw lot zijn, Moab,’ zegt de Here. 44‘Hij die vlucht, zal in een put vallen en wie zich daaruit weet te bevrijden, zal in een valstrik lopen. Ik zal er voor zorgen dat u daaruit niet ontsnapt, want de tijd van uw veroordeling is aangebroken. 45Zij vluchten naar Chesbon, niet in staat verder te gaan. Maar Chesbon staat in brand, het vuur verteert de stad van Sichon samen met heel Moab en al zijn opstandige inwoners. 46Het zal u slecht vergaan, Moab, het volk van de god Kemos is vernietigd, uw kinderen zijn als slaven weggevoerd. 47Maar in de laatste dagen zal Ik een ommekeer brengen in het lot van Moab,’ zegt de Here.
Hier eindigt de profetie over Moab.
