Jeremias 4 – NVI-PT & CCL

Nova Versão Internacional

Jeremias 4:1-31

1“Se você voltar, ó Israel,

volte para mim”, diz o Senhor.

“Se você afastar para longe de minha vista

os seus ídolos detestáveis e não se desviar,

2se você jurar pelo nome do Senhor

com fidelidade, justiça e retidão,

então as nações serão por ele abençoadas

e nele se gloriarão.”

3Assim diz o Senhor ao povo de Judá e de Jerusalém:

“Lavrem seus campos não arados

e não semeiem entre espinhos.

4Purifiquem-se para o Senhor,

sejam fiéis à aliança4.4 Hebraico: circuncidem os seus corações.,

homens de Judá e habitantes de Jerusalém!

Se não fizerem isso,

a minha ira se acenderá e queimará como fogo,

por causa do mal que vocês fizeram;

queimará e ninguém conseguirá apagá-la.

A Invasão que Vem do Norte

5“Anunciem em Judá! Proclamem em Jerusalém:

Toquem a trombeta por toda esta terra!

Gritem bem alto e digam: Reúnam-se!

Fujamos para as cidades fortificadas!

6Ergam o sinal indicando Sião.

Fujam sem demora em busca de abrigo!

Porque do norte eu estou trazendo desgraça,

uma grande destruição”.

7Um leão saiu da sua toca,

um destruidor de nações se pôs a caminho.

Ele saiu de onde vive para arrasar a sua terra.

Suas cidades ficarão em ruínas e sem habitantes.

8Por isso, ponham vestes de lamento,

chorem e gritem,

pois o fogo da ira do Senhor

não se desviou de nós.

9“Naquele dia”, diz o Senhor,

“o rei e os seus oficiais perderão a coragem,

os sacerdotes ficarão horrorizados

e os profetas, perplexos.”

10Então eu disse: Ah, Soberano Senhor, como enganaste completamente este povo e a Jerusalém dizendo: “Vocês terão paz” quando a espada está em nossa garganta.

11Naquela época, será dito a este povo e a Jerusalém: “Um vento escaldante, que vem das dunas do deserto, sopra na direção da minha filha, do meu povo, mas não para peneirar nem para limpar. 12É um vento forte demais, que vem da minha parte4.12 Ou vem ao meu comando. Agora eu pronunciarei as minhas sentenças contra eles”.

13Vejam! Ele avança como as nuvens;

os seus carros de guerra são como um furacão

e os seus cavalos são mais velozes do que as águias.

Ai de nós! Estamos perdidos!

14Ó Jerusalém, lave o mal do seu coração para que você seja salva.

Até quando você vai acolher projetos malignos no íntimo?

15Ouve-se uma voz proclamando desde Dã,

desde os montes de Efraim se anuncia calamidade.

16“Relatem isto a esta nação4.16 Ou Tragam essas coisas à lembrança das nações; ou ainda Anunciem isso às nações

e proclamem contra Jerusalém:

Um exército inimigo4.16 Ou Um exército sitiador está vindo de uma terra distante,

dando seu grito de guerra contra as cidades de Judá.

17Eles a cercam como homens que guardam um campo,

pois ela se rebelou contra mim”,

declara o Senhor.

18“A sua própria conduta e as suas ações

trouxeram isso sobre você.

Como é amargo esse seu castigo!

Ele atinge até o seu coração!”

19Ah, minha angústia, minha angústia!

Eu me contorço de dor.

Ó paredes do meu coração!

O meu coração dispara dentro de mim;

não posso ficar calado.

Ouvi o som da trombeta,

ouvi o grito de guerra.

20Um desastre depois do outro;

toda a minha terra foi devastada.

Num instante as minhas tendas foram destruídas;

e os meus abrigos, num momento.

21Até quando verei o sinal levantado

e ouvirei o som da trombeta?

22“O meu povo é tolo,

eles não me conhecem.

São crianças insensatas

que nada compreendem.

São hábeis para praticar o mal,

mas não sabem fazer o bem.”

23Olhei para a terra,

e ela era sem forma4.23 Ou estava assolada e vazia;

para os céus,

e a sua luz tinha desaparecido.

24Olhei para os montes e eles tremiam;

todas as colinas oscilavam.

25Olhei, e não havia mais gente;

todas as aves do céu tinham fugido em revoada.

26Olhei, e a terra fértil era um deserto;

todas as suas cidades estavam em ruínas

por causa do Senhor,

por causa do fogo da sua ira.

27Assim diz o Senhor:

“Toda esta terra ficará devastada,

embora eu não vá destruí-la completamente.

28Por causa disso, a terra ficará de luto

e o céu, em cima, se escurecerá;

porque eu falei e não me arrependi,

decidi e não voltarei atrás”.

29Quando se ouvem os cavaleiros e os flecheiros,

todos os habitantes da cidade fogem.

Alguns vão para o meio dos arbustos;

outros escalam as rochas.

Todas as cidades são abandonadas

e ficam sem habitantes.

30O que você está fazendo,

ó cidade devastada?

Por que se veste de vermelho

e se enfeita com joias de ouro?

Por que você pinta os olhos?

Você se embeleza em vão,

pois os seus amantes a desprezam

e querem tirar sua vida.

31Ouvi um grito, como de mulher

em trabalho de parto,

como a agonia de uma mulher

ao dar à luz o primeiro filho.

É o grito da cidade4.31 Hebraico: filha. de Sião,

que está ofegante e estende as mãos, dizendo:

“Ai de mim! Estou desfalecendo.

Minha vida está nas mãos de assassinos!”

Mawu a Mulungu mu Chichewa Chalero

Yeremiya 4:1-31

1“Ngati mukufuna kubwerera, inu Aisraeli,

bwererani kwa Ine,”

akutero Yehova.

“Chotsani mafano anu onyansa pamaso panga

ndipo musasocherenso.

2Muzilumbira mokhulupirika ndiponso mwa chilungamo

kuti, ‘Pali Yehova wamoyo.’

Mukatero anthu a mitundu ina yonse adzandipempha kuti ndiwadalitse

ndipo adzanditamanda.”

3Zimene Yehova akunena kwa anthu a ku Yuda ndi a ku Yerusalemu ndi izi:

“Limani masala anu

musadzale pakati pa minga.

4Dziperekeni nokha kwa Ine

kuti munditumikire ndi mtima wanu wonse,

inu anthu a ku Yuda ndi ku Yerusalemu.

Muzichita zimenezi kuopa kuti mkwiyo wanga ungabuke ngati moto ndi kukutenthani,

chifukwa cha ntchito zanu zoyipazo

popanda wina wowuzimitsa.

Adani Ochokera Kumpoto kwa Yuda

5“Lengeza ku Yuda ndi kulalikira mu Yerusalemu kuti,

‘Lizani lipenga mʼdziko lonse!’

Ndipo fuwulani kuti,

‘Sonkhanani!

Tiyeni tithawire ku mizinda yotetezedwa!’

6Kwezani mbendera kuyangʼana ku Ziyoni!

Musachedwe, thawani kuti mupulumuke!

Pakuti Ine ndikubweretsa chilango kuchokera kumpoto,

kudzakhala chiwonongeko choopsa.”

7Monga mkango umatulukira mʼngaka yake

momwemonso wowononga mayiko

wanyamuka ndi kutuluka ku mbuto yake.

Watero kuti awononge dziko lanu.

Mizinda yanu idzakhala mabwinja

popanda wokhalamo.

8Choncho valani ziguduli,

lirani ndi kubuwula,

pakuti mkwiyo waukulu wa Yehova

sunatichokere.

9“Pa tsiku limenelo, mfumu ndi nduna zake adzataya mtima,

ansembe adzachita mantha kwambiri,

ndipo aneneri adzathedwa nzeru,”

akutero Yehova.

10Ndipo ine ndinati, “Haa, Ambuye Yehova, ndithu munawanyenga anthu awa pamodzi ndi Yerusalemu pamene munanena kuti, ‘Mudzakhala pa mtendere,’ chonsecho lupanga lili pakhosi pathu.”

11Nthawi imeneyo anthu awa ndi Yerusalemu adzawawuza kuti, “Mphepo yotentha yochokera ku magomo a mʼchipululu ikuwomba pa anthu anga, osati mphepo yopeta kapena yoyeretsa; 12koma mphepo yamphamvu kwambiri yochokera kwa Ine. Tsono ndi Ineyo amene ndikuwaweruza.”

13Taonani, adani akubwera ngati mitambo,

magaleta awo akubwera ngati kamvuluvulu,

akavalo awo ndi aliwiro kupambana chiwombankhanga.

Tsoka ilo! Tawonongeka!

14Iwe Yerusalemu, tsuka mtima wako kuchotsa zoyipa kuti upulumuke.

Kodi maganizo ako oyipawo udzakhala nawo mpaka liti?

15Pakuti amithenga akulalika mawu mʼdziko la Dani;

akulengeza za masautso kuchokera ku mapiri a Efereimu.

16Iwo akuti, “Fotokozani zimenezi kwa anthu a mitundu ina,

lengezani zimenezi mu Yerusalemu kuti,

‘Ankhondo akubwera kuchokera ku dziko lakutali,

akufuwula ndi kudzazinga mizinda ya Yuda.

17Azinga Yerusalemu ngati anthu olondera munda,

chifukwa Yerusalemu wandiwukira,’ ”

akutero Yehova.

18“Makhalidwe anu ndi zochita zanu

zakubweretserani zimenezi.

Chimenechi ndiye chilango chanu.

Nʼchowawa kwambiri!

Nʼcholasa mpaka mu mtima!”

19Mayo, mayo,

ndikumva kupweteka!

Aa, mtima wanga ukupweteka,

ukugunda kuti thi, thi, thi.

Sindingathe kukhala chete.

Pakuti ndamva kulira kwa lipenga;

ndamva mfuwu wankhondo.

20Tsoka limatsata tsoka linzake;

dziko lonse lasanduka bwinja.

Mwadzidzidzi matenti athu awonongedwa,

mwa kanthawi kochepa nsalu zake zotchinga zagwetsedwa.

21Kodi ndikhale ndikuona mbendera ya nkhondo,

ndi kumva kulira kwa lipenga mpaka liti?

22Yehova akuti, “Anthu anga ndi zitsiru;

iwo sandidziwa.

Iwo ndi ana opanda nzeru;

samvetsa chilichonse.

Ali ndi luso lochita zoyipa,

koma sadziwa kuchita zabwino.”

23Ndinayangʼana dziko lapansi,

ndipo linali lopanda anthu ndi lopanda kanthu;

ndinayangʼana thambo,

koma linalibe kuwala kulikonse.

24Ndinayangʼana mapiri,

ndipo ankagwedezeka;

magomo onse ankangosunthira uku ndi uku.

25Ndinayangʼana, ndipo sindinaone anthu;

mbalame iliyonse ya mlengalenga inali itathawa.

26Ndinayangʼana, dziko lachonde linali litasanduka chipululu;

mizinda yake yonse inali itasanduka bwinja

pamaso pa Yehova, chifukwa cha mkwiyo wake.

27Yehova akuti,

“Dziko lonse lidzasanduka chipululu

komabe sindidzaliwononga kotheratu.

28Chifukwa chake dziko lapansi lidzalira

ndipo thambo lidzachita mdima,

pakuti ndayankhula ndipo sindidzafewa mtima,

ndatsimikiza ndipo sindidzabwerera mʼmbuyo.”

29Pakumva phokoso la okwera pa akavalo ndi la anthu oponya mivi,

anthu a mʼmizinda adzathawa.

Ena adzabisala ku nkhalango;

ena adzakwera mʼmatanthwe

mizinda yonse nʼkuyisiya;

popanda munthu wokhalamo.

30Iwe Yerusalemu, ndiwe bwinja!

Ukutanthauza chiyani kuvala zovala zofiira

ndi kuvalanso zokometsera zagolide?

Ngakhale udzikonze maso ako powapaka zokometsera,

ukungodzivuta chabe.

Zibwenzi zako zikukunyoza;

zikufuna kuchotsa moyo wako.

31Ndikumva kulira ngati kwa mayi pa nthawi yake yobereka,

kubuwula ngati kwa mayi amene akubereka mwana wake woyamba.

Kuliraku ndi kwa anthu a mu Ziyoni, wefuwefu.

Atambalitsa manja awo nʼkumati,

“Kalanga ife! Tikukomoka.

Moyo wathu waperekedwa kwa anthu otipha.”