1“Diante disso o meu coração bate aceleradamente
e salta do seu lugar.
2Ouça! Escute o estrondo da sua voz,
o trovejar da sua boca.
3Ele solta os seus relâmpagos por baixo de toda a extensão do céu
e os manda para os confins da terra.
4Depois vem o som do seu grande estrondo:
ele troveja com sua majestosa voz.
Quando a sua voz ressoa,
nada o faz recuar.
5A voz de Deus troveja maravilhosamente;
ele faz coisas grandiosas, acima do nosso entendimento.
6Ele diz à neve: ‘Caia sobre a terra’,
e à chuva: ‘Seja um forte aguaceiro’.
7Ele paralisa o trabalho de cada homem,
a fim de que todos os que ele criou conheçam a sua obra.37.7 Ou pelo seu poder ele enche de temor todos os homens.
8Os animais vão para os seus esconderijos
e ficam nas suas tocas.
9A tempestade sai da sua câmara,
e dos ventos vem o frio.
10O sopro de Deus produz gelo,
e as vastas águas se congelam.
11Também carrega de umidade as nuvens,
e entre elas espalha os seus relâmpagos.
12Ele as faz girar, circulando sobre a superfície de toda a terra,
para fazerem tudo o que ele lhes ordenar.
13Ele traz as nuvens,
ora para castigar os homens,
ora para regar a sua terra37.13 Ou para favorecê-los
e lhes mostrar o seu amor.
14“Escute isto, Jó;
pare e reflita nas maravilhas de Deus.
15Acaso você sabe como Deus comanda as nuvens
e faz brilhar os seus relâmpagos?
16Você sabe como ficam suspensas as nuvens,
essas maravilhas daquele que tem perfeito conhecimento?
17Você, que em sua roupa desfalece de calor
quando a terra fica amortecida sob o vento sul,
18pode ajudá-lo a estender os céus,
duros como espelho de bronze?
19“Diga-nos o que devemos dizer a ele;
não podemos elaborar a nossa defesa por causa das nossas trevas.
20Deve-se dizer-lhe o que lhe quero falar?
Quem pediria para ser devorado?
21Ninguém pode olhar para o fulgor do sol nos céus
depois que o vento os clareia.
22Do norte vem luz dourada;
Deus vem em temível majestade.
23Fora de nosso alcance está o Todo-poderoso, exaltado em poder;
mas, em sua justiça e retidão, não oprime ninguém.
24Por isso os homens o temem;
não dá ele atenção a todos os sábios de coração?37.24 Ou pois ele não tem consideração por ninguém que se ache sábio.”
1“Magkubakuba ang akong dughan tungod niana nga bagyo. 2Pamatia ninyo ang tingog sa Dios nga nagdahunog. 3Gipakilat niya ang kalangitan ug mikilab kini hangtod sa kinatumyan sa kalibotan. 4Unya madungog ang dahunog sa iyang makusog nga tingog. Ug dili niya kini pugngan. 5Katingalahan kaayong nagdahunog ang tingog sa Dios. Nagahimo siya ug katingalahang mga butang nga dili nato matugkad. 6Gimandoan niya ang snow nga mahulog sa yuta ug gipabunok ang ulan, 7aron makapahulay ang mga tawo sa ilang trabaho ug makapamalandong sa gihimo sa Dios. 8Ang mga mananap manago sa ilang tagoanan ug magpabilin sila didto panahon sa bagyo. 9Ang makusog ug bugnaw nga hangin nagagikan sa ilang tagoanan. 10Sa pagginhawa sa Dios maporma ang ice, ug ang halapad nga katubigan mag-ice. 11Pun-on niya ug tubig ang kapanganoran, ug gipakilat kini. 12Maglibot-libot ang mga panganod sa tibuok kalibotan sunod sa mando sa Dios. 13Nagapadala ang Dios sa makusog nga ulan aron sa paghatag ug tubig sa yuta, o sa pagdisiplina sa tawo, o sa pagpakita sa iyang gugma.
14“Pamatia kini, Job, ug pamalandongi ang katingalahan nga mga butang nga gihimo sa Dios. 15Nahibalo ka ba kon giunsa pagpahimutang sa Dios ang mga panganod ug kon giunsa niya pagpakilab ang kilat? 16Nahibalo ka ba kon giunsa paglutaw sa mga panganod? Buhat kini sa katingalahan nga Dios nga labihan kamaalamon. 17Ikaw gani panington tungod sa init nga hangin gikan sa habagatan, 18makatabang ka ba sa Dios sa pagbukhad sa mga panganod ug sa pagpagahi niini sama sa espeho nga bronsi? 19Kon maalamon ka, tudloi kami kon unsay angay namong isulti sa Dios. Dili kami kahibalo kon unsaon namo pagpangatarungan kay blangko ang among hunahuna. 20Dili ako moingon sa Dios nga makiglalis ako kaniya, kay tingalig laglagon niya ako. 21Walay tawo nga makatutok sa adlaw human mahawani sa hangin ang mga panganod ang kalangitan, kay sulaw kini kaayo. 22Gikan sa amihan mogawas ang Dios nga nagasidlak sama sa bulawan ug ang iyang kasulaw katingalahan. 23Dili nato matugkad ang Makagagahom nga Dios nga labing gamhanan. Matarong gayod siya ug dili mangdaog-daog, 24busa gitahod siya sa mga tawo. Dili niya tagdon ang mga tawo nga nagaisip sa ilang kaugalingon nga mga maalamon.”
