Consolo para o Povo de Deus
1Consolem, consolem o meu povo,40.1 Ou Ó meu povo, consolem, consolem Jerusalém,
diz o Deus de vocês.
2Encorajem Jerusalém e anunciem
que ela já cumpriu o trabalho que lhe foi imposto,
pagou por sua iniquidade
e recebeu da mão do Senhor em dobro por todos os seus pecados.
3Uma voz clama:
“No deserto preparem40.3 Ou clama no deserto: “Preparem o caminho para o Senhor;
façam no deserto um caminho reto para o nosso Deus.40.3 A Septuaginta diz façam retas as veredas de nosso Deus.
4Todos os vales serão levantados,
todos os montes e colinas serão aplanados;
os terrenos acidentados se tornarão planos;
as escarpas serão niveladas.
5A glória do Senhor será revelada,
e, juntos, todos a verão.
Pois é o Senhor quem fala”.
6Uma voz ordena: “Clame”.
E eu pergunto: O que clamarei?
“Que toda a humanidade é como a relva,
e toda a sua glória40.6 Ou fidelidade como a flor da relva.
7A relva murcha e cai a sua flor,
quando o vento do Senhor sopra sobre elas;
o povo não passa de relva.
8A relva murcha, e as flores caem,
mas a palavra de nosso Deus permanece para sempre”.
9Você, que traz boas-novas a Sião,
suba num alto monte.
Você, que traz boas-novas a Jerusalém,40.9 Ou Ó Sião, que traz boas-novas, suba num alto monte. Ó Jerusalém, que traz boas-novas,
erga a sua voz com fortes gritos,
erga-a, não tenha medo;
diga às cidades de Judá:
“Aqui está o seu Deus!”
10O Soberano, o Senhor, vem com poder!
Com seu braço forte ele governa.
A sua recompensa com ele está,
e seu galardão o acompanha.
11Como pastor ele cuida de seu rebanho,
com o braço ajunta os cordeiros e os carrega no colo;
conduz com cuidado as ovelhas
que amamentam suas crias.
12Quem mediu as águas na concha da mão,
ou com o palmo definiu os limites dos céus?
Quem jamais calculou o peso da terra,
ou pesou os montes na balança
e as colinas nos seus pratos?
13Quem definiu limites para o Espírito40.13 Ou conheceu a mente do Espírito do Senhor,
ou o instruiu como seu conselheiro?
14A quem o Senhor consultou que pudesse esclarecê-lo,
e que lhe ensinasse a julgar com justiça?
Quem lhe ensinou o conhecimento
ou lhe apontou o caminho da sabedoria?
15Na verdade as nações são como a gota que sobra do balde;
para ele são como o pó que resta na balança;
para ele as ilhas não passam
de um grão de areia.
16Nem as florestas do Líbano seriam suficientes
para o fogo do altar,
nem os animais de lá bastariam
para o holocausto40.16 Isto é, sacrifício totalmente queimado..
17Diante dele todas as nações são como nada;
para ele são sem valor e menos que nada.
18Com quem vocês compararão Deus?
Como poderão representá-lo?
19Com uma imagem que o artesão funde,
e que o ourives cobre de ouro
e para a qual modela correntes de prata?
20Ou com o ídolo do pobre,
que pode apenas escolher um bom pedaço de madeira
e procurar um marceneiro
para fazer uma imagem que não caia?
21Será que vocês não sabem?
Nunca ouviram falar?
Não contaram a vocês desde a antiguidade?
Vocês não compreenderam como a terra foi fundada?
22Ele se assenta no seu trono, acima da cúpula da terra,
cujos habitantes são pequenos como gafanhotos.
Ele estende os céus como um forro
e os arma como uma tenda para neles habitar.
23Ele aniquila os príncipes
e reduz a nada os juízes deste mundo.
24Mal eles são plantados ou semeados,
mal lançam raízes na terra,
Deus sopra sobre eles, e eles murcham;
um redemoinho os leva como palha.
25“Com quem vocês vão me comparar?
Quem se assemelha a mim?”, pergunta o Santo.
26Ergam os olhos e olhem para as alturas.
Quem criou tudo isso?
Aquele que põe em marcha cada estrela do seu exército celestial,
e a todas chama pelo nome.
Tão grande é o seu poder e tão imensa a sua força,
que nenhuma delas deixa de comparecer!
27Por que você reclama, ó Jacó,
e por que se queixa, ó Israel:
“O Senhor não se interessa pela minha situação;
o meu Deus não considera a minha causa”?
28Será que você não sabe?
Nunca ouviu falar?
O Senhor é o Deus eterno,
o Criador de toda a terra.
Ele não se cansa nem fica exausto;
sua sabedoria é insondável.
29Ele fortalece o cansado
e dá grande vigor ao que está sem forças.
30Até os jovens se cansam e ficam exaustos,
e os moços tropeçam e caem;
31mas aqueles que esperam no Senhor
renovam as suas forças.
Voam alto como águias;
correm e não ficam exaustos,
andam e não se cansam.
Ang Paglipay sa mga Katawhan sa Dios
1Miingon ang Dios, “Lipaya ninyo ug dasiga ang akong katawhan. 2Sultihi ninyo nga may kalumo ang katawhan sa Jerusalem. Ibalita kanila nga human na ang ilang pag-antos ug ang ilang mga sala napasaylo na. Kay nadawat na nila ang daghang silot alang sa tanan nilang mga sala.” 3May nagasinggit sa kamingawan, “Pag-andam ug agianan alang sa Ginoo diha sa kamingawan. Paghimog tul-id nga dalan alang sa atong Dios. 4Ang matag dapit nga nalupyak tambakan, ug ang matag bukid ug bungtod patagon. Ang libaong ug liko-liko nga agianan ayohon ug tul-iron. 5Unya ipadayag ang gamhanang presensya sa Ginoo, ug makita kini sa tanang katawhan. Kay ang Ginoo mismo mao ang nagaingon niini.”
6May nagaingon kanako, “Pagwali!” Mitubag ako, “Unsa ang akong iwali?” Miingon siya, “Iwali nga ang tanang mga tawo sama sa sagbot, ug ang ilang pagkainila sama sa bulak sa kaumahan. 7Ang sagbot malaya ug ang iyang bulak mangahulog tungod kay huypon kini sa hangin nga ipadala sa Ginoo. Tinuod nga ang tawo sama sa sagbot. 8Ang sagbot malaya ug ang iyang bulak mangahulog, apan ang pulong sa atong Dios magpadayon hangtod sa kahangtoran.”
9Kamong mga tigmantala sa maayong balita sa Jerusalem,40:9 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. tungas kamo sa tag-as nga bukid, ug isinggit ninyo sa makusog ang Maayong Balita. Ayaw kamo kahadlok sa pagsinggit. Sultihi ninyo ang mga lungsod sa Juda nga ania na ang ilang Dios. 10Oo, miabot na ang Ginoong Dios nga gamhanan, ug maghari siya. Moabot siya dala ang ganti. 11Atimanon niya ang iyang katawhan sama sa pag-atiman sa usa ka magbalantay sa iyang mga karnero: kugoson niya ang mga gagmayng karnero ug giyahan niya uban sa kalumo ang mga inahan.
12Kinsay makatakos sa tubig sa dagat pinaagi sa iyang kamot, ug makasukod sa langit pinaagi sa pagdangaw niini? Kinsay makasulod sa tanang yuta sa taksanan o makatimbang sa mga bukid ug mga bungtod? 13Kinsa ba ang nahibalo sa hunahuna sa Ginoo o makatudlo kaniya kon unsay angay niyang buhaton? 14Kinsay gipangayoan niyag tambag aron makasabot siya? Kinsa ba ang nagtudlo kaniya sa hustong dalan? Kinsa ang naghatag kaniya sa kahibalo o nagtultol kaniya ngadto sa dalan sa kaalam? 15Ang tinuod, ang mga nasod sama lang sa usa ka tulo sa tubig diha sa timba, o abog sa timbangan. Alang sa Dios, ang mga isla sama lang kagaan sa abog. 16Ang kahayopan sa Lebanon dili igo nga ihalad ngadto kaniya, ug ang mga kakahoyan niini dili paigo nga isugnod sa mga halad. 17Dili makatupong ang mga nasod kon itandi kaniya. Walay bili ang mga nasod alang kaniya. 18Busa kang kinsa ninyo ikatandi ang Dios? O sa unsa ba ninyo siya ipakasama? 19Sa dios-dios ba nga hinimo lang sa panday, ug gihaklapan ug bulawan ug gidekorasyonan ug kadena nga plata? 20O sa mga dios-dios ba nga kahoy nga dili daling magabok ug gipahimo sa kabos nga tawo ngadto sa maayong mopanday aron dili matumba?
21Wala ba kamo masayod o makadungog? Wala bay nagsulti kaninyo kon giunsa pagbuhat sa kalibotan? 22Gihimo kini sa Dios nga nagalingkod sa iyang trono ibabaw sa kalibotan, ug ang katawhan sa ubos mora lang ug mga apan-apan. Gibuklad niya ang langit sama sa kurtina. Gibuklad niya kini nga daw sama sa tolda aron puy-an. 23Gikuhaan niyag gahom ug bili ang mga pangulo sa kalibotan. 24Sama sila sa tanom nga bag-o pa lang gitisok, ug halos wala pa gani makapanggamot sa dihang gihuyop sila sa Ginoo, ug nalaya sila, unya gipalid sila sa alimpulos nga daw tahop.
25Miingon ang Balaang Dios, “Kang kinsa ninyo ako ipakasama? Aduna bay sama kanako?”
26Hangad kamo sa langit! Kinsa man ang naghimo nianang mga bitoon? Ang naghimo niana mao ang Dios. Gitagsa-tagsa niya sila pagpatunga ug ginatawag niya sila sa ilang mga ngalan. Tungod sa iyang gahom walay usa kanila nga nawala. 27Kamong mga katawhan sa Israel nga mga kaliwat ni Jacob, nganong nagareklamo kamo nga ang inyong mga plano40:27 plano: o, paghago. ug katungod gipakawalay-bili sa Dios? 28Wala ba kamo masayod o makadungog nga ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios nga nagbuhat sa tibuok kalibotan?40:28 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. Dili siya bation ug kakapoy o maluya, ug walay makatugkad sa iyang hunahuna. 29Gihatagan niyag kusog ang mga maluya ug ang mga gikapoyan. 30Bisan ang mga batan-on kapoyan, mangaluya, ug mangatumba, 31apan ang mga nagsalig sa Ginoo makaangkon pag-usab ug kusog. Mahisama sila sa nagalupad nga agila; kon managan sila dili sila kapoyon; kon manglakaw sila dili sila maluya.
