Isaías 40 – NVI-PT & AKCB

Nova Versão Internacional

Isaías 40:1-31

Consolo para o Povo de Deus

1Consolem, consolem o meu povo,40.1 Ou Ó meu povo, consolem, consolem Jerusalém,

diz o Deus de vocês.

2Encorajem Jerusalém e anunciem

que ela já cumpriu o trabalho que lhe foi imposto,

pagou por sua iniquidade

e recebeu da mão do Senhor em dobro por todos os seus pecados.

3Uma voz clama:

“No deserto preparem40.3 Ou clama no deserto: “Preparem o caminho para o Senhor;

façam no deserto um caminho reto para o nosso Deus.40.3 A Septuaginta diz façam retas as veredas de nosso Deus.

4Todos os vales serão levantados,

todos os montes e colinas serão aplanados;

os terrenos acidentados se tornarão planos;

as escarpas serão niveladas.

5A glória do Senhor será revelada,

e, juntos, todos a verão.

Pois é o Senhor quem fala”.

6Uma voz ordena: “Clame”.

E eu pergunto: O que clamarei?

“Que toda a humanidade é como a relva,

e toda a sua glória40.6 Ou fidelidade como a flor da relva.

7A relva murcha e cai a sua flor,

quando o vento do Senhor sopra sobre elas;

o povo não passa de relva.

8A relva murcha, e as flores caem,

mas a palavra de nosso Deus permanece para sempre”.

9Você, que traz boas-novas a Sião,

suba num alto monte.

Você, que traz boas-novas a Jerusalém,40.9 Ou Ó Sião, que traz boas-novas, suba num alto monte. Ó Jerusalém, que traz boas-novas,

erga a sua voz com fortes gritos,

erga-a, não tenha medo;

diga às cidades de Judá:

“Aqui está o seu Deus!”

10O Soberano, o Senhor, vem com poder!

Com seu braço forte ele governa.

A sua recompensa com ele está,

e seu galardão o acompanha.

11Como pastor ele cuida de seu rebanho,

com o braço ajunta os cordeiros e os carrega no colo;

conduz com cuidado as ovelhas

que amamentam suas crias.

12Quem mediu as águas na concha da mão,

ou com o palmo definiu os limites dos céus?

Quem jamais calculou o peso da terra,

ou pesou os montes na balança

e as colinas nos seus pratos?

13Quem definiu limites para o Espírito40.13 Ou conheceu a mente do Espírito do Senhor,

ou o instruiu como seu conselheiro?

14A quem o Senhor consultou que pudesse esclarecê-lo,

e que lhe ensinasse a julgar com justiça?

Quem lhe ensinou o conhecimento

ou lhe apontou o caminho da sabedoria?

15Na verdade as nações são como a gota que sobra do balde;

para ele são como o pó que resta na balança;

para ele as ilhas não passam

de um grão de areia.

16Nem as florestas do Líbano seriam suficientes

para o fogo do altar,

nem os animais de lá bastariam

para o holocausto40.16 Isto é, sacrifício totalmente queimado..

17Diante dele todas as nações são como nada;

para ele são sem valor e menos que nada.

18Com quem vocês compararão Deus?

Como poderão representá-lo?

19Com uma imagem que o artesão funde,

e que o ourives cobre de ouro

e para a qual modela correntes de prata?

20Ou com o ídolo do pobre,

que pode apenas escolher um bom pedaço de madeira

e procurar um marceneiro

para fazer uma imagem que não caia?

21Será que vocês não sabem?

Nunca ouviram falar?

Não contaram a vocês desde a antiguidade?

Vocês não compreenderam como a terra foi fundada?

22Ele se assenta no seu trono, acima da cúpula da terra,

cujos habitantes são pequenos como gafanhotos.

Ele estende os céus como um forro

e os arma como uma tenda para neles habitar.

23Ele aniquila os príncipes

e reduz a nada os juízes deste mundo.

24Mal eles são plantados ou semeados,

mal lançam raízes na terra,

Deus sopra sobre eles, e eles murcham;

um redemoinho os leva como palha.

25“Com quem vocês vão me comparar?

Quem se assemelha a mim?”, pergunta o Santo.

26Ergam os olhos e olhem para as alturas.

Quem criou tudo isso?

Aquele que põe em marcha cada estrela do seu exército celestial,

e a todas chama pelo nome.

Tão grande é o seu poder e tão imensa a sua força,

que nenhuma delas deixa de comparecer!

27Por que você reclama, ó Jacó,

e por que se queixa, ó Israel:

“O Senhor não se interessa pela minha situação;

o meu Deus não considera a minha causa”?

28Será que você não sabe?

Nunca ouviu falar?

O Senhor é o Deus eterno,

o Criador de toda a terra.

Ele não se cansa nem fica exausto;

sua sabedoria é insondável.

29Ele fortalece o cansado

e dá grande vigor ao que está sem forças.

30Até os jovens se cansam e ficam exaustos,

e os moços tropeçam e caem;

31mas aqueles que esperam no Senhor

renovam as suas forças.

Voam alto como águias;

correm e não ficam exaustos,

andam e não se cansam.

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 40:1-31

Onyankopɔn Nkurɔfo Awerɛkyekye

1Monkyekye, monkyekye me nkurɔfo werɛ.

Saa na mo Nyankopɔn se.

2Monka asomdwoesɛm nkyerɛ Yerusalem,

na mompae mu nka nkyerɛ no se

ne som dennen no aba awiei,

wɔatua ne bɔne no so ka,

na wɔanya ne bɔne nyinaa so akatua mmɔho

afi Awurade nsam.

3Nne bi reteɛ mu se,

“Munsiesie ɔkwan mma Awurade

wɔ nweatam no so.

Monteɛ ɔtempɔn wɔ sare no so

mma yɛn Nyankopɔn.

4Obon biara bɛyɛ ma,

bepɔw ne nkoko nyinaa bɛkɔ fam,

asase a ɛyɛ abonkyiabonkyi no bɛyɛ tamaa,

na mmeae a ɛyɛ akɔntɔnkye no ayɛ tataw.

5Na Awurade anuonyam bɛda adi,

na nnipa nyinaa behu.

Efisɛ Awurade na waka!”

6Nne bi kae se, “Teɛ mu.”

Na mekae se, “Menteɛ mu nka dɛn?”

“Nnipa nyinaa te sɛ sare,

na wɔn anuonyam nyinaa te sɛ afuw so nhwiren.

7Sare hyew, na nhwiren twintwam

efisɛ Awurade ahomegu fa wɔn so.

Nokware, nnipa no yɛ sare.

8Sare hyew, na nhwiren twintwam,

nanso yɛn Nyankopɔn asɛm no tim hɔ daa.”

9Wo a wode asɛm pa reba Sion,

foro kɔ bepɔw tenten bi so.

Wo a wode asɛm pa reba Yerusalem,

ma wo nne so na teɛ mu,

ma so, nsuro;

ka kyerɛ Yuda nkurow se,

“Mo Nyankopɔn ni!”

10Hwɛ, Asafo Awurade de tumi reba,

na nʼabasa bedi hene ama no.

Hwɛ, nʼakatua ka ne ho,

na ɔde nʼabasobɔde nam.

11Ɔhwɛ ne nguankuw sɛ oguanhwɛfo.

Ɔboa nguantenmma no wɔ nʼabasa so

oturu wɔn ne koko so;

na nguan a wɔwɔ mma no, ɔka wɔn brɛoo.

12Hena na wasusuw obon mu nsu wɔ ne nsam

anaa ɔde ne nsateaa asusuw ɔsoro?

Hena na ɔde asase so mfutuma agu kɛntɛn mu,

anaa wakari mmepɔw wɔ nsania so

ne nkoko wɔ nsania apampaa so?

13Hena na wate Awurade ase,

anaa wakyerɛkyerɛ no sɛ ne fotufo?

14Hena na Awurade abisa no sɛ ɔnkyerɛ no biribi ase,

na hena na ɔkyerɛɛ no ɔkwan pa no?

Hena na ɔmaa no nimdeɛ

anaa ɔkyerɛɛ no nhumu kwan?

15Ampa ara aman no te sɛ nsu sope wɔ bokiti mu;

wɔde wɔn toto mfutuma a egu nsania so ho;

ɔkari nsupɔw te sɛnea ɛyɛ mfutuma muhumuhu.

16Lebanon nnɔɔso mma afɔremuka so gya,

na ne mmoa renso mma ɔhyew afɔrebɔde.

17Aman nyinaa nsɛ hwee wɔ nʼanim;

obu wɔn adehunu bi

a wɔnka hwee.

18Afei hena ho na wode Onyankopɔn bɛtoto?

Nsɛsode bɛn ho na wode no bɛto?

19Ohoni de, odwumfo na ɔyɛ,

na sikadwumfo de sikakɔkɔɔ agu ho

na wasiesie dwetɛ nkɔnsɔnkɔnsɔn ama no.

20Ohiani a ɔrentumi mfa saa ayɛyɛde yi mma no

kɔhwehwɛ dua a ɛremporɔw.

Ɔhwehwɛ odwumfo nyansafo

na wayɛ ohoni a ɛremmunum nhwe fam asi hɔ.

21Wunnim ana?

Wontee ana?

Wɔnnka nkyerɛɛ wo mfii mfiase no ana?

Efi bere a wɔbɔɔ asase no, wontee ase ana?

22Ɔte ahengua so wɔ asase dantaban no atifi

ɛso nnipa te sɛ tɛwtɛw

ɔtwe ɔsoro mu te sɛ bamkyinii,

na ɔtrɛw mu sɛ ntamadan tena mu.

23Ɔma ahemmea yɛ nnipahunu

na wiase yi sodifo nso, ɔbrɛ wɔn ase.

24Wɔtɛw wɔn ara pɛ,

woduaa wɔn ara pɛ,

wogyee ntin wɔ asase mu pɛ,

na wahome agu wɔn so ama wɔakisa,

na mframa abɔ wɔn kɔ te sɛ ntɛtɛ.

25“Hena ho na wode me bɛto?

Anaasɛ hena na ɔne me sɛ?” Ɔkronkronni no na ose.

26Momma mo ani so nhwɛ ɔsoro:

Hena na ɔbɔɔ eyinom nyinaa?

Nea oyiyi ɔsoro nsoromma mmaako mmaako,

na ɔbɔ obiara din frɛ no.

Nʼahoɔden ne ne tumi nti

wɔn mu baako mpo nyera.

27Adɛn na wunwiinwii, Yakob,

na woka se, Israel,

“Mʼakwan ahintaw Awurade;

na me Nyankopɔn abɔ mʼasɛm agu”?

28Wunnim ana?

Wontee ana?

Awurade yɛ daapem Nyankopɔn,

na ɔyɛ asase nyinaa yɛfo.

Ɔremmrɛ na ɔrentɔ beraw,

na ne nhumu nni nhwehwɛmu.

29Ɔma nea watɔ beraw ahoɔden

nea wayɛ mmerɛw nso, ɔto nʼahoɔden so.

30Mpo, mmabun brɛ, na wɔtɔ beraw,

na mmerante hintihintiw hwehwe ase;

31Nanso, wɔn a wɔn ani da Awurade so

benya ahoɔden foforo.

Wɔde ntaban sɛ akɔre de betu akɔ wim;

wobetu mmirika, na wɔrentɔ beraw.

Wɔbɛnantew, na wɔrentɔ piti.