1Naquele dia,
o Senhor, com sua espada
severa, longa e forte,
castigará o Leviatã27.1 Ou monstro marinho, serpente veloz,
o Leviatã, serpente tortuosa;
matará no mar a serpente aquática.
O Livramento de Israel
2Naquele dia se dirá:
“Cantem sobre a vinha frutífera!
3Eu, o Senhor, sou o seu vigia,
rego-a constantemente
e a protejo dia e noite
para impedir que lhe façam dano.
4Não estou irado.
Se espinheiros e roseiras bravas me enfrentarem,
eu marcharei contra eles e os destruirei a fogo.
5A menos que venham buscar refúgio em mim;
que façam as pazes comigo.
Sim, que façam as pazes comigo”.
6Nos dias vindouros Jacó lançará raízes,
Israel terá botões e flores
e encherá o mundo de frutos.
7Acaso o Senhor o feriu
como àqueles que o feriram?
Acaso ele foi morto
como foram mortos os que o feriram?
8Pelo desterro e pelo exílio o julga,
com seu sopro violento ele o expulsa,
como num dia de rajadas do vento oriental.
9Assim será perdoada a maldade de Jacó,
e será este o fruto da remoção do seu pecado:
quando ele fizer com que as pedras do altar sejam esmigalhadas
e fiquem como pó de giz,
os postes sagrados e os altares de incenso
não permanecerão em pé.
10A cidade fortificada está abandonada,
desabitada e esquecida como o deserto;
ali os bezerros pastam e se deitam
e desfolham os seus ramos.
11Quando os seus ramos estão secos e se quebram,
as mulheres fazem fogo com eles,
pois esse é um povo sem entendimento.
Por isso aquele que o fez não tem compaixão dele,
aquele que o formou não lhe mostra misericórdia.
12Naquele dia, o Senhor debulhará as suas espigas desde as margens do Eufrates27.12 Hebraico: do Rio. até o ribeiro do Egito, e vocês, israelitas, serão ajuntados um a um. 13E, naquele dia, soará uma grande trombeta. Os que estavam perecendo na Assíria e os que estavam exilados no Egito virão e adorarão o Senhor no monte santo, em Jerusalém.
1Sa sina nga tion, gamiton sang Ginoo ang iya matalom kag gamhanan nga espada sa pagpatay sa Leviatan, ang nagasaog nga dragon sa dagat.
2Sa sina man nga tion, magakanta kamo parte sa mabungahon nga talamnan sang ubas. 3Ako, ang Ginoo, ang nagaatipan sining talamnan sang ubas. Ginabunyagan ko ini permi. Ginabantayan ko ini adlaw-gab-i agod wala sing may makahalit. 4Wala na ako naakig sa sini nga talamnan. Pero sa tion nga may makita ako sa iya nga tunukon nga mga kahoy-kahoy, kontrahon ko siya kag sunugon. 5Pero maluwas lang siya kon magpakig-abyan siya sa akon, kag magpangayo sang proteksyon sa akon.
6Magaabot ang adlaw nga ang katawhan sang Israel, ang mga kaliwat ni Jacob, magapanggamot pareho sa tanom. Magapanalingsing ini kag magapamulak. Magapamunga ini sang madamo nga mga bunga nga magapuno sang bug-os nga kalibutan. 7Wala ginsilutan kag ginpamatay sang Ginoo ang Israel pareho sang pagsilot kag pagpamatay niya sa mga kaaway sini. 8Ginpabihag sang Ginoo ang iya katawhan bilang silot sa ila. Gintabog niya sila paagi sa mabaskog nga hangin sa sidlangan.27:8 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sa sini nga bersikulo. 9Mapatawad lang sila kon gub-on nila ang ila mga halaran nga bato kag pudpuron nila ini sing mapino, kag dulaon nila ang mga hulohaligi nga simbolo sang diosa nga si Ashera, kag ang mga halaran nga ginasunugan nila sang insenso.
10Nawasak na ang napaderan nga siyudad. Pareho na ini sang kamingawan; wala na sing may nagaestar diri. Nangin palahalban kag palahuwayan na lang ini sang mga baka. Ginaubos halab sang mga baka ang mga dahon sang mga sanga. 11Kag sang nagkalalaya kag nagkalabali ang mga sanga, ginapangtipon ini sang mga babayi agod igatong. Tungod kay ang mga katawhan sini wala sing pag-intiendi, indi sila pagkaluoyan sang Dios nga nagtuga sa ila.
12Sa sina nga tion, tipunon sang Ginoo ang mga Israelinhon halin sa Suba sang Eufrates hasta sa ililigan sang tubig sang Egipto pareho sang pagtipon sang ginlinas nga trigo. 13Pagtunog sang budyong sing mabaskog, magabalik sa Jerusalem ang mga Israelinhon nga nagaantos sa pagkabihag sa Asiria kag Egipto. Kag simbahon nila ang Ginoo, sa balaan nga bukid sa Jerusalem.
