O Sacrifício de Cristo é Definitivo
1A Lei traz apenas uma sombra dos benefícios que hão de vir, e não a sua realidade. Por isso ela nunca consegue, mediante os mesmos sacrifícios repetidos ano após ano, aperfeiçoar os que se aproximam para adorar. 2Se pudesse fazê-lo, não deixariam de ser oferecidos? Pois os adoradores, tendo sido purificados uma vez por todas, não mais se sentiriam culpados de seus pecados. 3Contudo, esses sacrifícios são uma recordação anual dos pecados, 4pois é impossível que o sangue de touros e bodes tire pecados.
5Por isso, quando Cristo veio ao mundo, disse:
“Sacrifício e oferta não quiseste,
mas um corpo me preparaste;
6de holocaustos e ofertas pelo pecado
não te agradaste.
7Então eu disse:
Aqui estou, no livro está escrito a meu respeito;
vim para fazer a tua vontade, ó Deus”10.5-7 Sl 40.6-8 (segundo a Septuaginta)..
8Primeiro ele disse: “Sacrifícios, ofertas, holocaustos e ofertas pelo pecado não quiseste nem deles te agradaste” (os quais eram feitos conforme a Lei). 9Então acrescentou: “Aqui estou; vim para fazer a tua vontade”. Ele cancela o primeiro para estabelecer o segundo. 10Pelo cumprimento dessa vontade fomos santificados, por meio do sacrifício do corpo de Jesus Cristo, oferecido uma vez por todas.
11Dia após dia, todo sacerdote apresenta-se e exerce os seus deveres religiosos; repetidamente oferece os mesmos sacrifícios, que nunca podem remover os pecados. 12Mas, quando esse sacerdote acabou de oferecer, para sempre, um único sacrifício pelos pecados, assentou-se à direita de Deus. 13Daí em diante, ele está esperando até que os seus inimigos sejam como estrado dos seus pés; 14porque, por meio de um único sacrifício, ele aperfeiçoou para sempre os que estão sendo santificados.
15O Espírito Santo também nos testifica a esse respeito. Primeiro ele diz:
16“Esta é a aliança que farei com eles,
depois daqueles dias, diz o Senhor.
Porei as minhas leis em seu coração
e as escreverei em sua mente”10.16 Jr 31.33;
17e acrescenta:
“Dos seus pecados e iniquidades
não me lembrarei mais”10.17 Jr 31.34.
18Onde esses pecados foram perdoados, não há mais necessidade de sacrifício por eles.
Um Apelo à Perseverança
19Portanto, irmãos, temos plena confiança para entrar no Lugar Santíssimo10.19 Várias traduções dizem Santuário. pelo sangue de Jesus, 20por um novo e vivo caminho que ele nos abriu por meio do véu, isto é, do seu corpo. 21Temos, pois, um grande sacerdote sobre a casa de Deus. 22Assim, aproximemo-nos de Deus com um coração sincero e com plena convicção de fé, tendo os corações aspergidos para nos purificar de uma consciência culpada e os nossos corpos lavados com água pura. 23Apeguemo-nos com firmeza à esperança que professamos, pois aquele que prometeu é fiel. 24E consideremos uns aos outros para nos incentivarmos ao amor e às boas obras. 25Não deixemos de reunir-nos como igreja, segundo o costume de alguns, mas procuremos encorajar-nos uns aos outros, ainda mais quando vocês veem que se aproxima o Dia.
26Se continuarmos a pecar deliberadamente depois que recebemos o conhecimento da verdade, já não resta sacrifício pelos pecados, 27mas tão somente uma terrível expectativa de juízo e de fogo intenso que consumirá os inimigos de Deus. 28Quem rejeitava a Lei de Moisés morria sem misericórdia pelo depoimento de duas ou três testemunhas. 29Quão mais severo castigo, julgam vocês, merece aquele que pisou aos pés o Filho de Deus, profanou o sangue da aliança pelo qual ele foi santificado e insultou o Espírito da graça? 30Pois conhecemos aquele que disse: “A mim pertence a vingança; eu retribuirei”10.30 Dt 32.35; e outra vez: “O Senhor julgará o seu povo”10.30 Dt 32.36; Sl 135.14. 31Terrível coisa é cair nas mãos do Deus vivo!
32Lembrem-se dos primeiros dias, depois que vocês foram iluminados, quando suportaram muita luta e muito sofrimento. 33Algumas vezes vocês foram expostos a insultos e tribulações; em outras ocasiões fizeram-se solidários com os que assim foram tratados. 34Vocês se compadeceram dos que estavam na prisão e aceitaram alegremente o confisco dos seus próprios bens, pois sabiam que possuíam bens superiores e permanentes.
35Por isso, não abram mão da confiança que vocês têm; ela será ricamente recompensada. 36Vocês precisam perseverar, de modo que, quando tiverem feito a vontade de Deus, recebam o que ele prometeu; 37pois em breve, muito em breve
“Aquele que vem virá
e não demorará.
38Mas o meu justo10.38 Vários manuscritos não trazem meu. viverá pela fé.
E, se retroceder,
não me agradarei dele”10.37,38 Hc 2.3,4 (segundo a Septuaginta)..
39Nós, porém, não somos dos que retrocedem e são destruídos, mas dos que creem e são salvos.10.39 Grego: retrocedem para a perdição, mas dos que creem para a preservação da vida.
1Наиме, пошто је Закон тек сенка будућих добара, а не и сам облик ствари, он не може једним те истим жртвама, које се сваке године изнова приносе, усавршити оне који приступају Богу. 2Ако, дакле, они који су једном очишћени од греха не би више имали осећање кривице за грех, онда се жртве не би више приносиле. 3Овако, жртве сваке године подсећају на грехе, 4зато што крв бикова и јараца не може да уклони грехе.
5Зато улазећи у свет, Христос говори:
„Жртве и приносе ниси пожелео,
али си ми зато тело приправио;
6у жртвама свеспалницама
и жртвама за грех ниси уживао.
7Тада рекох: ’Ево, долазим,
да извршим вољу твоју, Боже,
јер је тако написано за мене у свитку.’“
8Горе каже: „Жртве и приносе ниси пожелео, нити си у свеспалницама и жртвама за грех уживао“ (ово је рекао иако се жртве приносе по Закону). 9Онда наставља: „Ево, долазим да извршим твоју вољу.“ Тиме укида прво да би увео друго. 10А ми смо посвећени тако што је Исус Христос принео своје тело једном за свагда.
11Сваки свештеник, додуше, свакодневно врши своју службу приносећи увек изнова исте жртве, које никада не могу потпуно уклонити грехе. 12А Христос је једном принео себе за грехе и заувек сео с десне стране Богу. 13Он тамо чека све док његови непријатељи не буду постављени за постоље његових ногу. 14Јер, он је једном жртвом заувек довео до савршенства оне који су посвећени. 15А и Свети Дух нам сведочи о томе пошто је рекао:
16„Ово је савез који ћу склопити са њима,
након тих дана, говори Господ:
ставићу своје законе у њихова срца,
и уписаћу их у њихов ум,
17и нећу се више сећати њихових греха и безакоња.“
18А кад су греси опроштени, жртве се више не приносе.
Надмоћност вере
Подстицање на истрајност
19Према томе, браћо, имамо пуну слободу да уђемо у Светињу над светињама по крви Исуса, 20који нам је отворио нови и живи пут кроз завесу, то јест, кроз своје тело. 21И будући да имамо великог Свештеника који служи над домом Божијим, 22приступајмо Богу с искреним срцем и с вером пуном поуздања, пошто су нам срца очишћена од зле савести, а тела опрана чистом водом. 23Стога се чврсто држимо наде коју исповедамо, јер је веран онај који је обећао. 24Усредсредимо се на то да подстичемо један другога на љубав и добра дела. 25Не напуштајмо своју заједницу, као што неки обичавају, него охрабрујмо једни друге, тим пре што и сами видите да се приближава дан Господњи.
26Наиме, ако својевољно грешимо и након што смо примили знање о истини, нема те жртве која ће уклонити грехе. 27За такве остаје само страшно ишчекивање Суда и јаросни огањ који ће прождрети противнике. 28Јер, кад неко преступи Мојсијев Закон, без милости умире на основу сведочења два или три сведока. 29А замислите само колико ће строжу казну примити онај који презре Сина Божијег и сматра нечистом крв савеза којом је посвећен, те увреди Духа милости? 30Ми, наиме, познајемо онога који је рекао: „Моја је освета, ја ћу узвратити“ и: „Господ ће судити своме народу.“ 31Страшно је пасти у руке живога Бога!
32Сећајте се прошлих дана, када сте, тек просветљени, постојано поднели многе невоље и патње. 33С једне стране сте били јавно изложени вређању и невољама, с друге сте се и сами придружили онима с којима се тако поступало. 34Ви сте, наиме, учествовали у патњама оних који су утамничени, и с радошћу прихватали када су вам отимали имовину, знајући да имате бољу и трајнију имовину. 35Зато не губите своје поуздање које доноси велику награду.
36Вама је, наиме, потребна истрајност да чините Божију вољу како бисте могли да примите оно што је Бог обећао.
37„Јер још мало, врло мало,
па ће доћи онај који долази,
и неће закаснити.
38А мој праведник ће живети од вере,
а ако ли одступи,
моја душа неће уживати у њему.“
39А ми нисмо они који одступају на сопствену пропаст, него они који верују да сачувају своју душу.
